“ အနတၱျမင္ ဒုကၡစင္”

ရုပ္နာမ္ဓမၼ၊  သဘာ၀ကား
ခဏျဖစ္လ်က္၊  ခဏပ်က္၍
ႏွိပ္စက္တတ္စြာ၊  ႏွစ္မပါဘူး
လိုရာမက်၊  စိုးမရမို႔
အတၱမပါ၊  သူငါမဟုတ္

နာမ္ႏွင့္ရုပ္မွ်၊  သဘာ၀ဟု
က်နထင္ထင္၊  ဉာဏ္၌ျမင္ေသာ္
ေလးအင္အပါယ၊  ၀ဋ္ဒုကၡ
မုခ်  လြတ္ေတာ့သည္။ ။ ။
-------------------------------------------------------------
  “အ၀ိဇၨာ၏  ဒဏ္ခ်က္”
==============
ေမွာင္ႀကီး အ၀ိဇၨာ၊  ပိတ္ဖံုးကာ၍
သူငါစသား၊  သတြာမ်ားတို႔
ငါးပါးအာရံု၊  ကာမဂုဏ္တြင္
ျပစ္မျမင္ဘဲ၊  ခင္မင္စြဲလမ္း
အာသာငမ္းလ်က္၊  ရလမ္းကိုျပဳ
မေကာင္းမွဳႏွင့္၊  ေကာင္မွဳတေထြ
ကံႏွစ္ေထြေၾကာင့္၊  ေထြေထြဇာတိ
ရျပန္တည့္ေသာ္၊  အိုဘိနာေသ
ဆင္းရဲေတြႏွင့္၊  စိတ္ေစဆင္းရဲ
ကိုယ္ဆင္းရဲဟု၊  ဆင္းရဲျပင္းျပ
ခံစားရသည္၊  ေမာဟဖံုးမွဳ ဒဏ္ေပတည္း။ ။ ။
{၁၉၈၃ ခု ေအာက္တိုဘာလ။ ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ အရွင္ ဦးဇနကာဘိ၀ံသ၏
 ဆင္္းရဲၿငိမ္းေအး ခ်မ္းသာေရး  တရားေတာ္မွ ကူးယူေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။}
 (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။