ဓမၼနဒီ: 2013-12-22

Saturday, December 28, 2013

* ျဗဟၼာအစားအစာ။

ျဗဟၼာတို႔ကား ရုပ္ ၀တၳဳ အဟာရ တစံုတရာကို စားသံုးျခင္းမရွိ၊ ပီတိေခၚ စိတ္၏ ႏွစ္
သက္ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳျဖင့္သာ တည္ေနၾကေလသည္။ စားသံုးေသာ အဟာရက ႏူးညံ့ေသာေၾကာင့္
ျဗဟၼာတို႔၏ ကိုယ္ကာယသည္ လြန္စြာ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕ၾကသည္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ပါတိေမာကၡ သံ၀ရသီလ ေခၚေသာ ၀ိနည္းသီလမ်ားကို ေစာင့္ထိန္း
ရ၏။ ရဟန္းျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ၿပီးခ်င္း အထူးေဆာက္တည္ေနဖို႔ အလိုဘဲ ေဆာက္တည္ၿပီးသား ျဖစ္
သြားၿပီးလွ်င္ ေစာင့္စည္းထိန္းသိမ္းရန္ တာ၀န္အျပည့္ ရွိလာေတာ့၏။ ရွင္သာမေဏမ်ားမွာ ၁၀

စိႏၱာမဏိဂါထာေတာ္၏ အေျခအျမစ္ကို ေလ့လာေသာအခါ ငါးရာ့ငါးဆယ္နိပါတ္ ပဒကု
သလဇတ္တြင္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ပဒကုသလ လုလင္အား မယ္ေတာ္ဘီလူးမက ေပးခဲ့
ေသာ ဂါထာျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရေပသည္။ ထိုဇတ္ေတာ္တြင္ “ စိႏၱာမဏိဂါထာကို ရသည့္အခ်ိန္

(၁) မိန္းမဘ၀ကုိ စပ္ဆုပ္ရမယ္၊
(၂) ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းရမယ္၊
(၃) ကာေမသုမိစာၦစာရမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္၊
(၄) ေယာက္်ားျဖစ္လုိတဲ့ ဆႏၵအားၾကီးရမယ္၊

* ဆုေတာင္းရံုျဖင့္ ျပည့္စံုေစခ်င္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ နာလႏၵၿမိဳ႕ ပါ၀ါရိက သူေဌး၏ သရက္ဥယ်ာဥ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္
မူစဥ္ တစ္ခ်ိန္တြင္ ရြာသူႀကီးက ပစၥ ႏၱရစ္မွာ ေနေသာ ပုဏၰားမ်ားသည္ လူေသလွ်င္ ေသသူကို
နတ္ျပည္သို႔ တင္ေပးၾကေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၿပီးေနာက္ “ ျမတ္စြာဘုရားလည္း ထိုကဲ့သို႔ ျပဳ

မိမိရေသာ ကုသိုလ္အဖို႔ကို သူတစ္ပါးအား အမွ်ေပးေ၀ေသာအခါ “ မိမိမွာ ကုသိုလ္အ
ရ နည္းမသြားေပဘူးလား ” ဟု စဥ္းစားဖြယ္ရွိ၏။ ကုသိုလ္ဆိုသည္မွာ စိတ္ေစတနာသာ လိုရင္း
ျဖစ္၏။ မိမိ ပထမျပဳေသာ ဒါနကုသိုလ္အတြက္ စိတ္ေစတနာေကာင္း ျဖစ္ၿပီးေလၿပီ။ မိမိမွာ

သံသရာခရီးသြားေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ မွားမွားယြင္းယြင္း တစ္ခုခု လုပ္မိသြားၿပီဆိုရင္ ခံရ
တဲ့ အက်ိဳးဆက္ဟာ သက္သာလွတယ္လို႔ မရွိပါ။ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ လက္ထက္ေတာ္ အခါမွာ ႀကံဳေတြ႕
ခဲ့ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားဖို႔ လိုပါတယ္။

(၁) ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို မသိျခင္းေၾကာင့္ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္းျခင္း။

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္၊ တရားဂုဏ္ေတာ္၊ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို နားမလည္က ယံုၾကည္ ဆည္းကပ္စိတ္ အားေပ်ာ့သြားသျဖင့္ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္း၏။

(၂) ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ကို အသိမွားျခင္းေၾကာင့္ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္းျခင္း။

တစ္ခါတစ္ခါ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကံတရားဟာ
တစ္ကမာၻလံုးမွာရွိတဲ့ လူေတြတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူေအာင္ စီမံထားတယ္။
တူတဲ့ေနရာမွာတူေပမယ့္ မတူတဲ့ေနရာေတြက အမ်ားၾကီးရွိတယ္။

* ဗုဒၶရဲ႕ လူတိုင္းအတြက္ (အသင့္ေတာ္ဆံုး) ၾသ၀ါဒ။

ျမတ္စြာဘုရားက လူတိုင္း လိုက္နာႏိုင္တဲ့ သဘာ၀တရားကို လက္ညိဳးထိုးျပေတာ္မူခဲ့
တယ္။ အမၺလဌိက ရာဟုေလာ၀ါဒ ေဒသနာမွာ “ ရာဟုလာ၊ တစ္စံုတစ္ရာ ေျပာမယ္ႀကံရင္
အလ်င္စလို မေျပာနဲ႔၊ သတိထားလိုက္ဦး၊ ငါေျပာေတာ့မွာပဲ ဆိုတာ သတိထားလိုက္ဦး။ ၿပီး

သႏၱိသုခနိဗၺာနဓာတ္ တရားျမတ္သည္ ဘာမွ်မရွိေသာ (အဘာ၀) ပညတ္ မဟုတ္ပါ။
အမ်ားဆိုင္ ဘံုပစၥည္းကဲ့သို႔ တစ္ပါးတည္းလည္း မဟုတ္ပါ။ ကိုယ့္နိဗၺာန္ႏွင့္ကိုယ္ အသီးသီး ရွိ
ၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တို႔သည္ ခႏၶာကိုယ္ ထင္ရွားရွိစဥ္ မိမိသိအပ္ေသာ

ရွင္သီ၀လိ မေထျမတႀကီးသည္ လာဘ္အရာ၌ ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ထူး ခ်ီးျမင့္ခံယူ ရရွိေတာ္မူေသာ
ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ႀကီး ျဖစ္ပါ၏။ အရွင္ျမတ္ႀကီးသည္ ၀ိပႆီ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္
ကတည္းက ဘုရားရွင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို အလွဴႀကီးေပး၍ လဘ္လာဘ ေပါမ်ားေသာအရာ

သစၥာတြင္ အနႏၱစြမ္းအားရွိ၏ ...

သစၥာက မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာအရာ မရွိသည္ကို စြဲၿမဲစြာ ယံုၾကည္ထားပါ ...

ယံုၾကည္ေသာစိတ္တြင္ အနႏၱစြမ္းအားရွိ၏ ...

သစၥာႏွင့္ေပါင္းစပ္လိုက္သည့္အခါ စိတ္၏စြမ္းရည္သည္ ပိုထက္ျမက္လာ၏ ...

တဖန္ ရတနာသံုးပါးသည္ အနႏၱေက်းဇူ႕ရွင္...အနႏၱဂုဏ္ရွင္မ်ား ျဖစ္ၾက၏ ...

ဗုဒၶဘုရားက“ မိမိကုိယ္ကို္ အားကုိးပါ” ဟုေဒသနာတရားျဖင့္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။

သာမန္ပုထုဇဥ္လူသားတုိ႔သည္ ဘ၀အာသာ စိတ္ေရာဂါအတြက္ ဆရာ့ဆရာ
ႀကီးမ်ားထံကုိ ရွာေဖြဆည္းကပ္ၾကသည္။ ထုိဆရာႀကီးမ်ားက တန္ခုိးဣဒိၶပါဒ္
ျဖင့္ မိမိဘ၀ကုိ ကယ္မႏုိင္မည္ဟုယုံၾကည္ၾကသည္။

* ပထမဦးဆံုး သာမေဏ။

ရာဟုလာက ျမတ္စြာဘုရားဆီ သြားၿပီး “ခမည္းေတာ္ အေမြေပးပါ” လို႔ ေတာင္းတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက ဘာမွ မိန္႔ၾကားေတာ္ မမူဘူး။ သပိတ္ပိုက္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းေတာ္ကို ၾကြသြား
ေတာ္ မူတယ္။ ရာဟုလာက ေနာက္က သကၤန္းဆြဲၿပီး ေက်ာင္းေတာ္ ေရာက္သည္အထိ တ

သီလဗၺတပရာမာသ ဆိုတာ ေခြးလို၊ ႏြားလိုက်င့္တဲ့ အက်င့္မွ်သာ မဟုတ္ဘူး၊ ပါဠိ အ
ဌကထာမ်ားမွာ မပါတဲ့ အေလ့အက်င့္ ဟူသမွ်ကို ယံုၾကည္စြဲလမ္းတာေတြဟာ သီလဗၺတပရာ
မာသ ဒိဌိခ်ည္းပဲ။ “ သစၥာမျမင္၊ မဂၢင္မပါ၊

အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ဥပတိႆ ပရဗိုဇ္ ဘ၀ျဖင့္ အရွင္အႆဇိထံမွ ျမတ္စြာဘုရား၏
တရားေတာ္ကို နာၾကားရ၍ ေသာတာပတၱိ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ကို ရခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာျဖစ္သူ
အရွင္အႆဇိကို ပူေဇာ္လို၍ ေရာက္ေလရာ အရပ္တိုင္း၌ အရွင္အႆဇိ ရွိရာအရပ္ဘက္ကို ဦး

ကံမေကာင္းလို႔ ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနရတယ္ထင္ေနၾကတာ၊ တကယ္က စြဲခ်က္လြဲေနတယ္။ ကံမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ကုိေခါင္းေဆာင္ေနတဲ့ အ၀ိဇၨာ။ အ၀ိဇၨာမရွိရင္ ကံနဲ႔ သခၤါရခ်ဳပ္တယ္။ အ၀ိဇၨာရဲ႕လုပ္ရပ္ကုိ ကံေပၚ ပံုခ်ေနၾကတာ၊ ကံကုိ ႐ုိးမယ္ဖြဲ႔ေနၾကတာသာျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ပဲ အုိရ နာရ ေသရတဲ့ ဒုကၡေတြ ေတြ႕ေနၾကရတာ၊ ဒီခႏၶာငါးပါး ဒုကၡသစၥာတရားႀကီးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနၾကရတာပါ၊ ကံမေကာင္းလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။

(၁) အဘိဓဇမဟာရ႒ဂုရု

(၂) အဂၢမဟာပ႑ိတ

(၃) အဘိ၀ံသ

(၄) အလကၤာရ

(၅) ဘဒၶႏၲ

(၁) အဘိဓဇမဟာရ႒ဂုရု ...အလြန္ျမင့္မားစြာ စိုက္ထူအပ္ေသာ တံခြန္အလံသဖြယ္ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဆရာသခင္
အရွင္ျမတ္-ဟု ဆိုလိုပါသည္။

* သဘာ၀တရားကို သိစြမ္းႏိုင္တဲ့ ပညာဆိုတာ။

ပညာဆိုတာကေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာက ေလာကႀကီးမွာ လိုအပ္တဲ့ အျမင့္ဆံုးပညာကို
ေဟာထားတယ္။ ပညာဟူသည္မွာ အေကာင္းအဆိုး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္
စတာေတြကို ခြဲျခားသိတာကို ပညာေခၚတယ္။ ေလာကမွာ သင္ယူထားတဲ့ ပညာအမ်ားစုဟာ

၁။ ရာဂမီး     = လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း။
   ၂။ ေဒါသမီး   = စိတ္ဆိုး စိတ္ပ်က္ျခင္း။
   ၃။ ေမာဟမီး = အမွန္အတိုင္း မသိျခင္း။
   ၄။ ဇာတိမီး    = ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္း။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္သမွ် ရတနာ သံုးတန္ႏွင့္ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ၾကသည္။ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ျခင္းဟူသည္ မိမိျပဳေသာ ေကာင္းမွဳ၊ မေကာင္းမွဳကသာ မိမိ၏ဘ၀ သံသရာကို စီမံဖန္တီးျခင္း ျဖစ္သည္

အခ်စ္အမုုန္းကုုိ ဦးစားေပးရင္ ဘက္လုုိက္မႈေတြ ျဖစ္တတ္တယ္တဲ့။

ဘက္လုုိက္တာကုုိ စာလုုိေျပာေတာ့ အဂတိလုုိ႔ ေျပာပါတယ္။ မလုုိက္သင့္တဲ့ဘက္ကုုိလုုိက္ျခင္း၊
မျပဳသင့္တာကုုိ ျပဳျခင္းလုုိ႔ ဆုုိပါတယ္။ အဂတိတရားေတြကုုိ ၾကည့္ရင္

" ေဒါသ " သည္ ရုပ္ႏွင့္ နာမ္ ရွိေနေသာ သာမန္လူ
မည္သူမဆိုတြင္ ကိန္းေအာင္းေနေပသည္။
အခ်ဳိ႕လူမ်ားသည္ အမ်က္ထြက္စိတ္ဆိုးမွေဒါသျဖစ္သည္ဟု ထင္ေနတတ္ၾကသည္။

၁။ ရာဂမီး     = လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း။
   ၂။ ေဒါသမီး   = စိတ္ဆိုး စိတ္ပ်က္ျခင္း။
   ၃။ ေမာဟမီး = အမွန္အတိုင္း မသိျခင္း။

နိဗၺာန္ကို ျမင္လိုသိလိုလွ်င္

ေရွးတုန္းက ဇယေသန ဆိုတဲ့ မင္းသားတစ္ေယာက္
ေတာ္ေတာ္ပညာတတ္တဲ့
ကိုရင္တစ္ပါးဆီ
သူမင္းသားေရာက္လာတယ္။

ေရွးအခါက ကာသိဧကရာဇ္မင္းႀကီးႏွင့္ စႏၵာေဒ၀ီမိဖုရားတြင္
ေတမိယကုမာရ-ေခၚ မင္းသားေလးတပါး ဖြားျမင္ေလသည္။ သားေတာ္ဟူ၍ ဤတပါးပင္ရွိသည္။

ေယာဂီသည္ ထိုင္တာကို “ ထိုင္တယ္ ” ဟု သိလွ်င္ ၀ိဇၨာ(အသိပညာ) ျဖစ္၏။ မသိလွ်င္
အ၀ိဇၨာ(မသိမွဳ ေမာဟ) ျဖစ္၏။ ရပ္တာ၊ သြားတာ၊ အိပ္တာ စသည္တို႔ကို သိလွ်င္ ၀ိဇၨာ ျဖစ္၏။
အသိလွ်င္ အ၀ိဇၨာ ျဖစ္၏။

ဒါနသည္ သံသရာကို တိုေစသည္၊ ရွည္ေစသည္ဟု ျငင္းခံုတတ္ၾကသည္။ သံသရာ အတို၊
အရွည္၀ယ္ ဒါနကို ယိုးမယ္မဖြဲ႕သင့္ပါ။ ဒါနျပဳရာ၀ယ္ သူတို႔၏စိတ္ မစင္ၾကည္မွဳေၾကာင့္
သာ “ လူတြင္ ပါ၍ ႏြားက်ားကိုက္” ခံရသည္။ အမွန္မွာ ဒါနက သံသရာ အတို၊ အရွည္ မဖန္တီး

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပထမ၀ါ၌ မိဂဒါ၀ုန္ေတာတြင္ပင္ ၀ါဆိုေတာ္မူ၏။ နာလက ရေသ့
အား ေမာေနယ်အက်င့္ကို ေဟာေတာ္မူ၏။ သူေဌးသား ယသကိုလည္းေကာင္း၊ သူ၏ သူငယ္
ခ်င္း ၅၄ ေယာက္တို႔ကို လည္းေကာင္း တရားရေစကာ ဧဟိဘိကၡဳ ရဟန္းျပဳေပးေတာ္မူ၏။

ဒု - သ - န - ေသာ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ သာ၀တၳိျပည္ရွင္ ေကာသလဘုရင္ဟာ တုိင္းခန္းလွည့္လည္ရင္း မထင္မရွား ဆင္းရဲသား အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးကုိ ႏွစ္သက္သေဘာက်ခဲ့ပါတယ္။

ၿမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႔တြင္းသို႔ ဆြမ္းခံ၀င္ရင္းၿဖင့္ ၿမိဳပ၀င္ေပါက္နားတြင္
မစင္ကို စားေနေသာ ၀က္မေလးတစ္ေကာင္ကို
ေတြ႕ရာမွ ထုိ၀က္မေလး၏ အတိတ္ဘ၀ကို အရွင္အာနႏၵာ၏ ေမးေလွ်ာက္မႈေၾကာင့္
ဗုဒၶက – ထို၀က္မေလးသည္ အတိတ္ဘ၀က ကကုသန္ၿမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တုန္းက ဆြမ္းစားေက်ာင္းအနီးမွာ ၾကက္မတစ္ေကာင္း ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ကမၻာ့လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳေတြ အေျမာက္အမ်ား ရွိပါတယ္။ လူ
တစ္မ်ိဳးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳလုပ္ရပ္ဟာ အျခားလူတစ္မ်ိဳးအတြက္ မႏွစ္သက္စရာ လက္မခံႏိုင္စရာ
ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးစုတစ္ခုရဲ႕ သိမ္ေမြ႕ပါတယ္ဆိုတဲ့ အမူအရာဟာ အျခား လူမ်ိဳးစု

ျဖစ္ခိုက္ရုပ္နာမ္ကို ရွဳမွတ္ၿပီး တကယ္သိတဲ့ ပညာသိျဖင့္သာ ထူးျခားတဲ့ အသိဉာဏ္ကို
ျဖစ္ေစႏိုင္ေၾကာင္း၊ က်က္မွတ္ၿပီးသိတဲ့ သညာသိမွ်ျဖင့္ အဖန္ဖန္ ဆင္ျခင္ေနေပမယ္လို႔ ထူး
ျခားေသာ အသိဉာဏ္ကို မျဖစ္ေစႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ၾကည့္ရန္ ေအာက္ပါ

ေလာကဓံတရား ရွစ္ပါးမွာ (၁) လာဘ = ပစၥည္းဥစၥာရျခင္း။ (၂) အလာဘ = ပစၥည္းဥစၥာရျခင္း။
(၃) ယသ = အေျခြအရံ ေပါမ်ားျခင္း။ (၄) အယသ = အေျခြအရံ မရွိျခင္း။ (၅) နိႏၵာ = အကဲ့ရဲ႕ခံရ
ျခင္း။ (၆) ပသံသာ = အခ်ီးမြမ္း ခံရျခင္း။ (၇) သုခံ = ခ်မ္းသာျခင္း။ (၈) ဒုကၡံ = ဆင္းရဲျခင္းတို႔ျဖစ္

Saturday, December 28, 2013

Friday, December 27, 2013

Thursday, December 26, 2013

Wednesday, December 25, 2013

Tuesday, December 24, 2013

Monday, December 23, 2013

Sunday, December 22, 2013