သုဒတၱဆိုတာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းဒကာ အနာတပိဏ္ရဲ႕ငယ္နာမည္ပါ။ သူလွဴထားတဲ့ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ဆီ တစ္ေန႔(၃)ၾကိမ္ေရာက္တယ္လို႔ အဓမၼပဒ
႒ကထာမွာ ဖြင့္ျပပါတယ္။
မနက္ပိုင္းလာတဲ့အခါ ယာဂု ဆန္ျပဳတ္ေတြယူလာတယ္။ ဆြမ္းစားခ်ိန္ဆိုရင္
ဆြမ္းေပါ့။ ေန႔လည္ပိုင္းက်ေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ အပ္စပ္တဲ့အေဖ်ာ္
ရည္စသျဖင့္။ ညေနပိုင္းက်ေတာ့ ပန္းနံ႔သာ။ လွဴစရာမပါဲ ေက်ာင္းကိုလာတဲ့အ
ခါရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီးေက်ာင္းကို လာတိုင္းပဲ လက္ထဲမွာ
လွဴစရာတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ ပါလာတာခ်ည္းပဲတဲ့။ ဒီေခတ္ေက်ာင္းဒကာ
တို႔နဲ႔ေတာ့ ကြာတာပ။
ေက်ာင္းေရစက္ခ်တဲ့ေန႔တစ္ေန႔ပဲလာတယ္။ ေနာင္ေသတဲ့အထိကိုယ္လွဴထား
တဲ့ ေက်ာင္းတစ္ခါမွ ေရာက္မလာေတာ့တဲ့ ေက်ာင္းဒကာေတြ အမ်ားၾကီးရွိ
တယ္။ အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီးကို ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ့ တရားက
သုပၸဝါသာမင္းသမီးကိုေဟာတဲ့ တရားနဲ႔အတူတူပါပဲ။ မတူတဲ့အပိုင္းေလးကို
ေတာ့ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပလိုက္ပါမယ္။
အၾကင္သူသည္(ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးကို) ေစာင့္စည္းတတ္ကုန္ေသာ၊ သူတစ္ပါး
တို႔ေပးသည္ကို စားရကုန္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔အား သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါကာလ၌
ရိုေသစြာေဘာဇဥ္ကိုေပးလွဴ၏။ ထိုသူသည္ အသက္ကိုလည္းေကာင္း အဆင္း
ကိုလည္းေကာင္း၊ ခ်မ္းသာကိုလည္းေကာင္း၊ ခြန္အားကိုလည္းေကာင္း ဤ
ေလးမ်ိဳးေသာအရာတို႔ကို ေပးလွဴသည္မည္၏။ အသက္၊ အဆင္း၊ ခ်မ္းသာ၊
ခြန္အားကို ေပးလွဴတတ္သူသည္ အၾကင္အၾကင္ဘံုဌာန၌ျဖစ္၏။
ထိုထိုျဖစ္ရာေလရာရာ ဘံုဌာန၌ အသက္ရွည္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အျခံ
အရံမ်ားျခင္းသည္လည္းေကာင္း ျဖစ္ရေလသတည္း။ ။
အရွင္ဝိစိတၱာလကၤာရ(ေရႊစုန္းေခ်ာင္းဆရာေတာ္)
No comments:
Post a Comment