သဝိေသသံ နိေဒတြာ ဟိ, သမယမိွ ဝိပစၥိတံု။
သႏၲာေန-႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာ အစဥ္၌၊ ဣဒံ ကမၼံနာမ-ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး
အမ်ိဳးမ်ိဳးဖန္ ကံဟုေခၚ႐ိုး ဤေစတနာတရားမ်ိဳးသည္၊
နိ႐ုဇၥ်မာနံ-အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ရသည္ရွိေသာ္၊
သဗၺေသာ-ႂကြင္းမဲ့ဥႆံု အရွိန္ကုန္ေအာင္ လံုးစံုခပင္း မခ်န္ႁခြင္းဘဲ၊ န
နိ႐ုဇၥ်တိ-ၿပီးၿပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ အေနေရာက္ေအာင္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ပ်က္စီး၍
အခ်ည္းႏွီးမျဖစ္ရေခ်။ သမယမွိ-အေၾကာင္းသင့္၍ အခြင့္သင့္ရာ အခ်ိန္အခါ၌၊
ဝိပစၥိတံု-ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး ဆိုင္ရာအက်ိဳးကို ေပးဖို႔ရာ၊
သဝိေသသံ-မိမိတြက္တာ မပ်က္သာေအာင္ ထက္စြာက်စ္လစ္ သတၱိႏွစ္ကို
(သတၱိဓာတ္ကေလးကို)၊ နိေဒတြာဟိ-အတြင္းသႏၲာန္ အရင္းခံလ်က္
သြင္းႏွံျမႇဳပ္ထားၿပီး၍သာလွ်င္၊ နိ႐ုဇၥ်တိ-ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ အစဥ္ေစ့ေရာက္
ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ ပ်က္စီးရေလသတည္း။
ကံေတြပါလာ
---------------
ဘုန္းႀကီးတို႔သႏၲာန္မွာ ကံေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။
ဘဝေပါင္းမ်ားစြာက ျပဳခဲ့တဲ့ ကံေတြ၊ ဒီဘဝမွာ ျပဳတဲ့ကံေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။
လူတေယာက္ဟာ ပစၥည္းေတြက သိပ္ေပါတယ္။
သိပ္ေပါေတာ့ ကိုယ့္ပစၥည္း ဘယ္နား ဘာရွိတယ္ဆိုတာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ သတိမထားမိဘူး ေပါလိုက္တာ။
ဒါေပမယ့္ သံုးခ်င္တဲ့အခါ သတိထားလိုက္ေတာ့ ဟာ ဘယ္နားမွာ ဘာပစၥည္းေတြရွိတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အလြယ္တကူ ယူၿပီး သံုးႏိုင္တယ္။
အဲဒီလုိပဲ ကံေတြကလဲ အမ်ားႀကီး။
ကိုယ့္ကံေတြကိုေတာင္ မမွတ္မိဘူး။
ဟိုဘဝမ်ားစြာ သံသရာက ကံေတြဆိုတာ သာၿပီးေတာ့ မမွတ္မိေသး။
ေကာင္းကံက လႊမ္း
---------------------
ဘုန္းႀကီးတို႔ ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတာက ဘဝမ်ားစြာက ျပဳခဲ့တဲ့ မေကာင္းကံေတြလဲ ပါလာတယ္။
အဲဒီဟာက ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္။
အဲဒီ မေကာင္းကံေတြကို အက်ိဳးေပးခြင့္မရေအာင္ ေကာင္းကံေတြကို အမ်ားႀကီး ျပဳရတယ္။
အမ်ားႀကီးျပဳလို႔ ေကာင္းကံေတြက လႊမ္းေနၿပီဆိုမွျဖင့္ မေကာင္းကံေတြက
အက်ိဳးေပးမယ္လို႔ ကပ္လာပါရဲ႕။ ေကာင္းတဲ့ကံေတြက လႊမ္းသြားလို႔
အက်ိဳးေပးခြင့္မရလိုက္ဘူး။
မေကာင္းကံေတြက အက်ိဳးေပးမယ္လို႔ ေနျပန္ေရာ။
ေကာင္းတဲ့ကံေတြက အမ်ားႀကီးက လႊမ္းလိုက္ျပန္ေရာ။
မေကာင္းကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရျပန္ဘူး။
အဲဒီလိုနည္းအားျဖင့္ မေကာင္းကံေတြေလ အက်ိဳးေပးမယ္လို႔ ေစာင့္ေနေပမယ့္
အခြင့္မရလို႔ ဟိုေနာက္ဘဝက်ေတာင္ သူတို႔ အက်ိဳးေပးမယ္လို႔ ၾကံစည္ရာက
မရတာနဲ႔မို႔လို႔ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အေဟာသိကံ=အက်ိဳးမေပးႏိုင္တဲ့ ကံအျဖစ္နဲ႔
ပရိနိဗၺာန္စံေတာ့ က်န္ရစ္ၾကတယ္။
ဒါေတာင္ ကပ္ကပ္သပ္သပ္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ဘဝက
မွားမွားယြင္းယြင္း ကံကေလးေတြအခ်ိဳ႕ ျပဳခဲ့မိလို႔ေလ .. ခါးေတာ္နာရတယ္၊
ဘုရားျဖစ္ေတာ့ စိၪၥမာနဝိကာတို႔ရဲ႕ အစြပ္အစြဲ ခံရတယ္။ အရွင္ေဒဝဒတ္တို႔ရဲ႕
ေက်ာက္လိွမ့္ခ်ခံရတယ္။ ဒီ့အျပင္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဝမ္းေတာ္လားရတယ္။
ေကာင္းကံေတြ ျပဳလို႔
-----------------------
ဒီအကုသိုလ္ကံေတြက ဘုန္းႀကီးတို႔လဲ ပါတယ္။
အားလံုး ဒါယကာ ဒါယိကာမေတြမွာလဲ ပါတယ္။
အဲဒီဟာကို အက်ိဳးေပးခြင့္ မရေအာင္လို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့ကံေတြ
ျပဳၿပီးရင္း ျပဳရင္း၊ ဒါနျပဳရင္း၊ သီလေဆာက္တည္ရင္း၊
ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာစီးျဖန္းရင္း၊ ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ ေမတၱာ က႐ုဏာျဖစ္ရင္း၊ ေန႔စဥ္
ေန႔စဥ္ ေတြ႕ရာျမင္ရာနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ ေမတၱာသံနဲ႔ စကားေျပာရင္း,
က႐ုဏာသံနဲ႔ စကားေျပာရင္း ေကာင္းတဲ့ကံေတြခ်ည္း ခုလို တတ္သိနားလည္တဲ့ ဘဝမွာ
စုသြားရတယ္။
ႏို႔မို႔လို႔ရွိရင္ အကုသိုလ္ကံေတြက အခြင့္သာလို႔ မေကာင္းက်ိဳးေတြ
ေပးမွျဖင့္ မိမိတို႔လဲ မေကာင္းလူေတြျဖစ္ မေကာင္းသတၱဝါေတြျဖစ္
မေကာင္းစိတ္ေတြျဖစ္ၿပီးေတာ့ မေကာင္းကံေတြ ျပန္ၿပီးေတာ့ တိုးပြားလာျပန္တာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီဘဝ အထိုက္အေလ်ာက္ လူေကာင္းျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ရတယ္။
အထိုက္အေလ်ာက္ သူေတာ္ေကာင္း ရဟန္းသံဃာျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ပိုေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားရတယ္။
မေကာင္းကံေတြက ပါ,ပါေနေသးလို႔မို႔ ပိုေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားရတယ္။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ
No comments:
Post a Comment