ကန္ေတာ့ဆြမ္း

''ဆြမ္းေတာ္ဗ်ဳိ႕''
''ရပ္ေတာ္မူပါဦးဘုရား''
''ဆြမ္းေတာ္ဗ်ဳိ႕''
''ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား''
ၾကားေနက် ဒီအသံေတြဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို သက္ဝင္ယုံၾကည္တဲ့ သူေတြ အတြက္ မဂၤလာရွိတဲ့ နံနက္ခ်ိန္ခါ ေတးသံသာ တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ မနက္မလင္းခင္ ကတည္းက ဆြမ္းေတာ္မီေအာင္ ခ်က္ရျပဳတ္ရတာဟာ ဘာသာေသြးရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ အေရး
ပါတဲ့ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အာစိဏၰကံျဖစ္ေအာင္ ေန႔စဥ္ပုံမွန္ ႀကိဳးစားၿပီး

ဆြမ္းေလာင္းလွဴတယ္ဆိုတာ မလြယ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုပါ။ ေက်ာင္းသား, ကိုရင္, ဦးဇင္း, ဘုန္းႀကီးမ်ား အိမ္ေရွ႕မွာ ဆြမ္းလာရပ္တဲ့အခါ ႀကိဳတင္စီစဥ္ ဆြမ္းေတာ္ ျပင္ထားၿပီးသား
ဆိုရင္ အလြယ္တကူ ေလာင္းလွဴလိုက္ႏိုင္လို႔ ၾကည္ႏူးရတာဟာ ႏုသစ္တဲ့ နံနက္ခင္းရဲ့ ခ်ဳိၿမိန္ပီတိ တစ္ခုပါပဲ။ ႀကဳိႀကိဳတင္တင္ ႀကဳိးစားစီစဥ္ေပမယ့္ ဆြမ္းေတာ္ မမီတာမ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင ့္ အစီအစဥ္ လြဲေခ်ာ္လို႔ ဆြမ္းေတာ္ မမီဘူး
ဆိုရင္ေတာ့ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ပဲ ေလာင္းလိုက္ရ ပါေတာ့တယ္။ ဆြမ္းခံသူနဲ႔ ဆြမ္းေလာင္းသ ကားက 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းမွာ ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ ပါဝင္ေနပါတယ္။
ဆြမ္းလာရပ္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကို ဆြမ္းမေလာင္းႏိုင္တဲ့အခါ၊ ဆြမ္းမေလာင္းခ်င္တဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ ပါဠိစာေပမွာ ''အတိစၧထ ဘေႏၲ''လို႔ သုံးတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ပါဠိစာေပမွာက ဆြမ္းခံရပ္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကုိ ဆြမ္းမေလာင္းႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ျငင္းတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ''ဒီအိမ္မွာ ဆြမ္းမရႏိုင္ပါ။ လွဴစရာ မရွိပါ။ ဒီအိမ္ကိုေက်ာ္ၿပီး တစ္ျခားအိမ္မွာ ဆြမ္းသြားရပ္ေတာ္မူပါ''လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမန္မာ့အသုံး ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ''အတိစၧထ ဘေႏၲ = ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား''လို႔ ဘာသာျပန္ႏိုင္ပါတယ္။
'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ဆိုတဲ့ စကားထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာေလာက ဆရာဒကာ ဆက္ဆံေရးမွာ တကယ္ လိုအပ္တဲ့ ေႏြးေထြးမႈေတြ၊ ယဥ္ေက်းသိမ့္ေမြ႕မႈေတြ အလုံအေလာက္ ပါဝင္ စီးေမ်ာေနပါတယ္။ ဆြမ္းခံၾ<ြကၾကတဲ့ ရွင္ရဟန္းေတြဟာ ဆြမ္းမရရင္ေတာင္မွ တေလးတစားနဲ႔ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား'လို႔ ေလွ်ာက္ထားခံလိုက္ရတယ္၊ အသိအမွတ္ျပဳ ခံရတယ္ ဆိုရင္ကိုပဲ
ေက်နပ္ၾကည္ႏူး ရပါတယ္။ ရွင္ ရဟန္းမ်ားအတြက္ သာသနာေတာ္ကို ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္၊ ဒကာဒကာမေတြ အေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာစိတ္တို႔ ရင့္သန္ခိုင္မာေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္ ေပးႏိုင္တာမို႔ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ဆိုတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းဟာ ခြန္အား ႀကီးမားလွပါတယ္။
အရွင္နာဂေသန အေလာင္းအလ်ာရဲ့ မိဘႏွစ္ပါးအိမ္မွာ ဆြမ္းခံရပ္တဲ့ ေရာဟန မေထရ္ဟာ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ဆိုတဲ့ ဝစနပဋိသႏၳာရ ေျပေျပလည္လည္ ပ်ဴပ်ဴငွါငွါ ႏႈတ္ဆက္ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ စကားကုိရဖို႔ ခုနစ္ႏွစ္နဲ႔ဆယ္လ ၾကာေအာင္ ဆြမ္းရပ္ခဲ့ရပါတယ္။
ဆြမ္းဟာ ရွင္ရဟန္းတို႔အတြက္ အေရးပါတဲ့ မွီရာတစ္မ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဆြမ္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာ ႐ုပ္အာဟာရပါပဲ။ ရဟန္းသာမေဏတို႔နဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ ဝိနည္းစကားအေနနဲ႔ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ အာဟာရေတြကို 'ပိ႑ပါတ-ဆြမ္း'လို႔ ေျပာဆို
သုံးႏႈံးရပါတယ္။ ရဟန္းသာမေဏတို႔ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ၾကတဲ့ အစာအာဟာရ မွန္သမွ်ကို 'ဆြမ္း'လို႔ ေခၚရပါတယ္။ ဆြမ္းလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ လူေတြစားတဲ့ ထမင္းပဲလို႔ ေယဘုယ် နားလည္ၾကပါတယ္။ ဝိနည္းကံနဲ႔ ေလွ်ာ္ညီေအာင္ 'ေထာပတ္ဆြမ္း'၊ 'မုံ႔ဆြမ္း'၊ 'သစ္သီးဆြမ္း' စသည္ျဖင့္ စားစရာမွန္သမွ်ကို '...ဆြမ္း'ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ေခၚၿပီး ရဟန္းသာမေဏေတြကို
ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း ရပါတယ္။
ဝိနည္းက ဆင္းသက္လာတဲ့ ဒီအစဥ္အလာ ယဥ္ေက်းမႈကေန 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဆြမ္းလာရပ္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကို စားသုံးဖြယ္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး မေလာင္းလွဴႏိုင္လို႔ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျခင္းကိုပဲ ဆြမ္းအျဖစ္ ေလာင္းလွဴလိုက္တဲ့
သေဘာပါ။ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ဆိုတဲ့ စကားရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ အာနာမႈလည္း ပါဝင္ေနပါတယ္။ 'အားနာတယ္'ဆိုတဲ့ ျမန္မာေဝါဟာရနဲ႔ ထပ္တူညီတဲ့ စကားမ်ဳိး ဘယ္ဘာသာစကားမွာမွ ရွာမေတြ႔ႏိုင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ အေနာက္တိုင္းမွာ 'အားနာတယ္'ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ေန႔စဥ္ ပုံမွန္ ဆြမ္းေလာင္းေန႔တဲ့ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ အဆင္မေျပတဲ့တစ္ေန႔ ဆြမ္းခံ ကိုယ္ေတာ္ကို 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း' ဆိုလိုက္ရတဲ့အခါ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဆြမ္းခံကိုယ္ေတာ္ကို အားတုံ႔အားနာ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ သာသနာေရး, ဘာသာေရး, ကုသိုလ္ေရး မေျပာနဲ႔ ေလာက လူမႈဆက္ဆံေရးမွာေတာင္ ျမန္မာေတြ အားနာတတ္ ၾကပါတယ္။ မေပးခ်င္းဘူး, မလာႏိုင္ဘူး, မယူနဲ႔, မသြားနဲ႔စတဲ့ တစ္ဘက္သားနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ဆန္႔က်င္တဲ့ စကားမ်ဳိးကို ေျပာဖို႔ ျမန္မာေတြ အားေစးေနတတ္ၾကပါတယ္။ တတ္ႏိုင္သေလာက္
တစ္ဘက္သားကို လိုက္ေလွ်ာ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ဆို႔တဲ့ စကားဟာ ဝိနည္းသေဘာ၊ အလကၤာသေဘာ၊ ဥပစာ
သေဘာေတြ ပါဝင္ေနတဲ့အတြက္၊ တစ္ဘက္သားကို အားနာတတ္ျခင္း, တစ္ဘက္သားကို အေရးထား ေလးစားျခင္းစတဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အေငြ႔အသက္ေတြ ပါဝင္ေနတဲ့အတြက္ အဓိပၸာယ္ ေလးနက္သိမ္ေမြ႔ေနပါတယ္။
အာဟာရတစ္မ်ဳိးမ်ဳိး မေလာင္းလွဴႏိုင္ဦးေတာ့ ရဟန္းသာမေဏနဲ႔ ေတြ႔ရတဲ့ အခြင့္အေရးကို ဒီအတိုင္း လက္လြတ္မခံႏိုင္ဘူး အ႐ိုအေသ ေပးလိုက္မယ္ ရွိခိုးလိုက္မယ္ လက္အုပ္ခ်ီလိုက္မယ္၊ ဒါနေစတနာ မျဖစ္ေတာင္မွ ပဏာမေစတနာ၊ ဂါရဝေစတနာေတာ့
ျဖစ္ေအာင္ႀကဳိးစားလိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ကုသိုလ္အခြင့္ေရးကို အရယူတဲ့သေဘာလည္း ပါဝင္ေနပါတယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ျမန္မာ့ဓေလ့ တစ္ခုပါပဲ။ ပါဠိစာေပမွာေတာ့ 'ကန္ေတာ့တယ္'ဆိုတဲ့ အဓိပၸယ္နဲ႔ 'ဝေႏၵ-ဝႏၵာမိ, ပူေဇမိ...'စတဲ့
အသုံးေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီ ပါဠိပုဒ္ေတြရဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ဓမၼဂီရိက ထုတ္ေဝတဲ့ ဆ႒သံဂါယနာစီဒီရြမ္ (လနမ်ငသည-၃) နဲ႔ ၾငခမသ်သ္အ ႊၽသမိ ီငခအငသညေမပ တို႔မွာ ဆက္စပ္ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ ''ႊၽသမ့်ငစယ ဗိာငမနယ ဗိသမနယ ြၽန်စနခအယ ဴငုနယ ဴသလန''စတဲ့
အဖြင့္ေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား'ဆိုတဲ့ စကားကို 'တပည့္ေတာ္မွာ ေလာင္းလွဴစရာ မရွိလို႔ ဘာမွ မေလာင္းလွဴလိုက္ႏိုင္ေပမယ့္ အရွင္ဘုရားကို ေလးစား ကည္ညဳိပါတယ္၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး တန္ဖိုးထားပါတယ္ ဘုရား...'လို႔ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆို ႏိုင္ပါတယ္။ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ဆိုတဲ့ စကားထဲမွာ သိမ္ေမြ႔တဲ့ အလွတရားေတြ ပါဝင္ေနသလို အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ျခင္းေတြလည္း ပါဝင္ႏိုင္ပါတယ္။ စကားတစ္ခြန္းရဲ့ အဓိပၸာယ္ အဆိုးအေကာင္း ဆိုတာကေတာ့ ေျပာဆိုသူရဲ့ အလိုဆႏၵရည္ရြယ္ခ်က္ အတိုင္း ျဖစ္ရတာပါ။
ရွင္ရဟန္းမ်ား ဆြမ္း လာရပ္တဲ့အခါ တကယ္လွဴစရာမရွိလို႔ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း' ဆိုရသလို လွဴစရာ ရွိေပမယ့္ မလွဴခ်င္လို႔၊ ဆြမ္းလာရပ္တာကို ၾကည့္မရလို႔ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'လို႔ ေျပာခ်လိုက္တာလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'မ်ဳိးမွာေတာ့ အ႐ုပ္ဆိုးဆိုး အကုသိုလ္ေတြ ပါဝင္လာပါတယ္။ ႏွေျမာလို႔, မလွဴခ်င္လို႔ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ဆိုလိုက္တယ္ မစၧရိယျဖစ္ေရာ။ ဆြမ္းလာရပ္တာကို ၾကည့္မရလို႔ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း' ဆိုလိုက္တယ္ ေဒါသျဖစ္ေရာ...။ ဒီလို ဆိုျပန္ေတာ့လည္း 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'တစ္ခုဟာ အကုသိုလ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနျပန္ပါေရာလား။ ရွင္ရဟန္းေတြကေတာ့ ဘယ္လို 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လက္ခံရပါတယ္။ ျမန္မာ့သာသနာ အဝန္းအဝိုင္းကို ေက်းလက္နဲ႔ ၿမဳိ႕ျပလို႔ ႏွစ္ပိုင္းခြဲမယ္ဆိုရင္
အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ေတြဟာ ၿမဳိ႕ျပမွာ ပိုေတြ႔ရပါတယ္။ ၿမဳိ႕ေနလူတန္းစား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လူေနမႈအဆင့္မီေအာင္ အၿပဳိင္အဆိုင္ ႐ုန္းကန္ႀကဳိးစား ေနၾကရတာ ဆိုေတာ့ ေယဘုယ်ေျပာရရင္ သာသနာနဲ႔ စိမ္းေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'
လြယ္လြယ္ ဆိုျဖစ္တာေပါ့။ ရဟန္းသာမေဏနဲ႔ နီးစပ္မႈ ရွိေနတယ္ဆိုရင္ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း' ဆိုဖို႔ ႏႈတ္ေလးသြားပါတယ္။
ဆြမ္းခံၾ<ြကၾကတဲ့အခါ အတန္အသင့္ အရြယ္ရလာတဲ့ ကိုရင္ေတြ၊ ဦးဇင္းေတြဟာ အရိပ္ အကဲၾကည့္ၿပီး ဆြမ္းရပ္ၾကတာဆိုေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္းနဲ႔ ႀကံဳရခဲပါတယ္။
အဆင္မသင့္လို႔ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'နဲ႔ ႀကဳံရရင္လည္း သိပ္အ႐ုပ္မဆိုးလွပါဘူး။ ဒီေတာ့ ၿမိဳ႕ျပက အ႐ုပ္ ဆိုးဆိုး 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ေတြကို ကိုရင္ငယ္ေတြ အမ်ားဆုံး ႀကဳံရတတ္ပါတယ္။ ကိုရင္ငယ္ ေတြ ႀကဳံရတာလည္း ေစ်းဆိုင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ စတဲ့ လူေပါင္းစုံ စုေဝးမိတဲ့ ေနရာေတြမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထုိင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ သဒၶါတရားရွိတယ္၊
အတန္အသင့္ သာသနာေတာ္ကို ခ်စ္တတ္တယ္ ဆိုရင္ပဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေတြ႔ရတဲ့ ကိုရင္ငယ္ေတြကို မုံ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ေငြအေၾ<ြက ေပးလွဴလုိက္ၾကပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေတြ႔ရတဲ့ ကိုရင္ေလးေတြဟာ အေနအထိုင္ မသပ္မရပ္နဲ႔ အၾကည္ညဳိ မဲ့စရာေတြပဲ
မ်ားပါတယ္။ ဒီလုိ အလွဴခံမ်ဳိးကိုေတာင္ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလွဴႏိုင္တဲ့ ဒကာဒကာမရဲ့ သာသနာစိတ္ဟာ ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆြမ္းရပ္တဲ့ ကိုရင္ေလးေတြဟာ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ရတာသာ မ်ားပါတယ္။ ကိုရင္ေတြက တစ္ပါး
မဟုတ္ေတာ့ လွဴတဲ့သူလည္း အပါးေစ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလည္း။ တစ္ခု၊ တစ္ခြက္၊ တစ္လိပ္ ေသာက္ဖို႔ မနည္းတိုင္းထြာ ေနရသူဟာ ဘယ္လိုလုပ္ လွဴႏိုင္ေတာ့မွာလည္း။ စိတ္ဓာတ္ သိမ္ေမြ႔တဲ့သူ၊ သာသနာခ်စ္စိတ္ရွိတဲ့သူ ဆိုရင္ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား'လို႔ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ေလွ်ာက္ထားလိုက္႐ုံ ရွိေတာ့တာပါပဲ။
သာသနာနဲ႔ အလွမ္းေဝးတဲ့သူ ဆိုရင္ေတာ့ လာရပ္တဲ့ ကိုရင္ကို မျမင္ခ်င္ဟန္ ေဆာင္ေန လိုက္မယ္၊ မ်က္ႏွာလႊဲ ေနလိုက္မယ္။ သေဘာေပါက္ရင္ <ြကေပေတာ့ေပါ့။ စိတ္ဓာတ္မရင့္က်က္တဲ့သူ၊ ေထာင့္မက်ိဳးတဲ့သူ ဆိုရင္ေတာ့ မ်က္ေစာင္း
ထိုးလိုက္မယ္၊ အံႀကိတ္ျပလိုက္မယ္၊ လက္ခါထုတ္လိုက္မယ္။ အသံတိတ္ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း' ေတြေပါ့။ အ႐ုပ္ဆိုးလြန္းပါတယ္။ သာသနာေတာ္အတြင္း ဆရာဒကာ ဆက္ဆံေရးမွာ ဒီလို ေသြးႀကဲတဲ့ အûပအမူမ်ဳိးေတြ မရွိသင့္ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ေတြ ရွိေနတာ သဒၶါမြဲတဲ့၊ ေစတနာမဲ့တဲ့ ဒကာဒကာမေတြ ေၾကာင့္ပဲလို႔ တစ္ဘက္သတ္လည္း အျပစ္မဆိုသင့္ပါဘူး။ ေလာင္းလွဴဖို႔ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ ဆြမ္းအုပ္ မရွိတဲ့ဆိုင္မွာ ဆြမ္းလာရပ္တယ္ ဆိုကတည္းက ကိုရင္ေလး ေတြရဲ့ မ႐ိုးသားမႈလည္း ထင္ရွားေနပါၿပီ။ ေနရာမေရြး၊ ပုဂၢဳိလ္မေရြး ဆြမ္းအလွဴခံတာ အျပစ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုရင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆိုင္ေတြမွာ ဆြမ္းရပ္တယ္ ဆိုတာ ဆြမ္းရဖို႔ မဟုတ္ ပါဘူး။ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားတာက ဝတၴဳေငြေၾကးပါ။ စာသင္ရမယ့္ အရြယ္မွာ ဝတၴဳေငြေၾကး
လာဘ္လာဘကို ၾကည့္ေနတတ္ၾကပါၿပီ။ ဒီလိုျဖစ္ေနရတာ သူတို႔ေလးေတြရဲ့ မိုက္မဲမႈပဲလို႔ အျပစ္ေျပာလို႔လည္း မရေသးပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ေလးေတြဟာ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ သြန္သင္ေပးမယ့္ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းနဲ႔ မေတြ႔ၾကရတဲ့အတြက္ သနားစရာေတာင္ ေကာင္းပါေသးတယ္။ အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ေတြ ပေပ်ာက္သြားေအာင္ ဆိုင္စဥ္လွည့္
ဆြမ္းခံမယ့္ အစား အိမ္စဥ္လွည့္ ဆြမ္းခံဖို႔ ကိုယ့္တပည့္ ကိုရင္ငယ္ကို နီးစပ္ရာ ဆရာ
သမားတို႔က သြန္သင္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုရင္ငယ္ေလးေတြ စာကိုပဲ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ ပုံသြင္းေပးလို႔ ရပါတယ္။ သူတို႔စ႐ိုက္ကိုလိုက္ၿပီး အလြယ္အခက္၊ ေအာင္ျမင္မႈ အနည္းအမ်ားေတာ့ ကြာမွာေပါ့။ ဆရာ့ေရွ႕မွာ တစ္ေန႔တာအတြက္ အလြတ္ျပန္ျပရမယ့္စာကို စာရြက္
ေသးေသးမွာေရး၊ သပိတ္ေပၚတင္ၿပီး ဆြမ္းခံၾ<ြကရင္း စာက်က္တဲ့ ကိုရင္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔တစ္ခါ မွန္မွန္ စာျပန္ခိုင္းၿပီး တပည့္ကို ထိန္းကြပ္ ေပးတာဟာလည္း ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းတို႔ရဲ့ ဂုဏ္အဂၤါတစ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းရဲ့ သြန္သင္မႈ ေအာက္မွာ ေနခြင့္ရတဲ့၊ ကံေကာင္းတဲ့ ကုိရင္ငယ္ေတြဟာ စာေပကို စိတ္ဝင္စား တတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ အ႐ုပ္ဆိုးဆိုး 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာငယ္ရ တာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။ ကုိရင္ေလးေတြ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္ဆိုရင္ သာသနာေတာ္လည္း အသေရ
ယုတ္ပါတယ္။
အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တစ္ႏွစ္, ႏွစ္ႏွစ္တင္ ၾကည့္လို႔ မရပါဘူး။ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္တင္လည္း ၾကည့္လို႔ မရပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မ်ဳိးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမွ်ာ္ၾကည့္ရပါမယ္။ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ ေကာင္းစားဖို႔ လူငယ္ေတြ အေရးႀကီးပါတယ္။
လူငယ္ေတြ ပညာေရးမွာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ လိုပါတယ္။ အနာဂတ္ကို ဦးေဆာင္မယ့္ လူငယ္ေတြ ပညာေရးမွာ စိတ္ဝင္စားေနရပါမယ္။ အနာဂတ္သာသနာေတာ္ တင့္တယ္ဖို႔ သာသနာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ ကိုရင္ေလးေတြကို ဂ႐ုစိုက္ေပးၾကရပါမယ္။
ဝိပႆနာအလုပ္ ပဋိပတၱိသာသနာေတာ္ဆိုတာ ကိုရင္ေလးေတြအတြက္ အဆင့္ ျမင့္လြန္း ေနပါေသးတယ္။ ပရိယတၱိသာသနာေတာ္ ဆိုတာကေတာ့ ဗုဒၶစာေပျဖစ္လို႔ ကိုရင္ေလးေတြ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းရမယ့္ ပညာေရးပါပဲ။
ပရိယတၱိစာေပကို ကိုရင္ေလးေတြ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ဆရာသမားေတြက ထိန္းကြပ္ ေပးရပါမယ္။ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းတို႔က ကိုယ့္တပည့္ကို သနားတဲ့က႐ုဏာ ခ်စ္ခင္တဲ့ ေမတၱာနဲ႔ ႏုငယ္တဲ့အရြယ္မွာ ပဲ့ျပင္ပုံသြင္း ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ့တာဝန္ကို
သိျမင္ေက်ပြန္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ေတြနဲ႔ အမ်ားဆုံး ႀကဳံေတြ႕ေနၾကရတဲ့ ကိုရင္ေလးေတြရဲ့ စိတ္ဝင္စားမႈ ကို ဝတၴဳေငြေၾကး လာဘ္လာဘကေန စာေပဘက္ ပညာေရးဘက္ ဦးတည္ရာ ေျပာင္းေပးလိုက္ႏိုင္ရင္ အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'ေတြ နည္းပါးလာပါလိမ့္မယ္။
တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ ပါတယ္။ ဒကာဒကာမေတြဘက္ကလည္း ဆြမ္းခံကိုယ္ေတာ္ကုိ ဘာမွေလာင္းလွဴစရာမရွိလို႔ မတတ္သာတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ 'ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား'ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ေလးစားမႈေတြ
အားနာမႈေတြ ထည့္သြင္းၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ပ်ဴပ်ဴငွါငွါ ေျပာဆို ေလွ်ာက္ထား သင့္ပါတယ္။ ဒီထက္ ပိုၿပီး ယဥ္ေက်းခ်င္ေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လက္အုပ္ပါ ခ်ီလိုက္ဖို႔ ဝန္မေလးသင့္ပါဘူး။ အ႐ုပ္ဆိုးဆိုး 'ကန္ေတာ့ဆြမ္း'မ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ပါေစသတည္း။ ။
ရွင္အာစာရ
အျပည္ဆိုင္ရာေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသိုလ္၊
မရမ္းကုန္း၊ ရန္ကုန္
ရတနာ၀ါသဘုရားေက်ာင္းဆိုဒ္မွတဆင့္