ထိုအာနႏၵာသူေဌး ကြယ္လြန္ေသာအခါ စ႑ာလ (သူေတာင္းစား) တဦး၏ ၀မ္းတြင္ ပဋိသေႏၶယူ၏၊ သူေမြးဖြားသည္မွစ၍ တမ်ိဳးလံုး ဆင္းရဲပင္ပန္း ျဖစ္ၾကသည္၊ အရြယ္ေရာက္လတ္ေသာ္ သူ၏ အေမက ခြက္တလံုးေပးကာ အိမ္မွ ထြက္ခြါသြားေစေလသည္၊ ေတာင္းခံ၍ရသမွ်ႏွင့္ မ၀တ၀ စားေသာက္ေနရရွာသည္၊
တေန႔ေသာ္ မူလသိရီ အိမ္ေရွ႔သို႔ ေရာက္သြားသည္၊ ထိုအခါ ယခင္ဘ၀က သားေတာ္ခဲ့သည္ကို သတိရလာျပီး အိမ္၀င္းထဲ၀င္သြားေလသည္၊ သူ၏ဆိုး၀ါးေသာ ရုပ္အဆင္းကိုျမင္ေသာ ေျမးသည္ ေၾကာက္လန္႔၍ ငိုယိုရာ အေစာင့္အေရွာက္မ်ားက သူ႔အား ရိုက္ပုတ္ ႏွင္ထုတ္ၾကသည္၊
ထိုအခ်ိန္ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြေရာက္လာ၍ မူလသိရီ သူေဌးအား "ဤစက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ သူေတာင္းစားသည္ သင္၏ ဖခင္ အာနႏၵာ သူေဌးပင္ျဖစ္၏" -ဟု မိန္႔ဆိုသည္၊
"အာနႏၵာသူေဌး သင္ျမႇဳပ္ခဲ့ေသာ ေရႊအိုးငါးလံုးကို ျပလိုက္ပါ"-ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
သူျပေသာေနရာတြင္ တူးေဖာ္ရာ ေရႊအိုးမ်ား ရရွိသျဖင့္ မူလသိရီသူေဌး ယံုၾကည္သြားကာ ျမတ္စြာဘုရားအား ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ရာ ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူသည္။
( ပါဠိဂါထာ )
ပုတၱာမ`တၳိ ဓန`မတၳိ ၊ ဣတိ ဗာေလာ ၀ိဟညတိ ။
အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နတၳိ ၊ ကုေတာ ပုတၱာ ကုေတာ ဓနံ ။
( ျမန္မာျပန္ )
လူမိုက္သည္ ငါ့အား သားသမီးတို႔ ရွိကုန္၏။
ဥစၥာတို႔သည္လည္း ရွိကုန္၏-ဟု (စြဲလမ္းမႈတဏွာျဖင့္) ဆင္းရဲပင္ပန္းရ၏။
အမွန္ေသာ္ကား မိမိပင္ေသာ္လည္း မိမိအတြက္ အားထားရာ မျဖစ္ႏိုင္။
သားသမီး ပစၥည္းဥစၥာတို႔သည္ အဘယ္မွာ အားထားမွီခိုရာ ျဖစ္ႏိုင္ကုန္အံ့နည္း။
( ေဆာင္ပုဒ္ )
သမီးသားႏွင့္၊ စီးပြားဥစၥာ၊ တြယ္တာေၾကာင့္ၾက၊ လူ႔ဗာလသည္၊ ေသာကမႈေပြ၊ ဆူဆူေ၀၏။
အိုနာေသမ်ား၊ အနီးပါး၀ယ္၊ ထင္မွားယူဆ၊ အတၱသည္ပင္၊ မရွိအင္ေၾကာင့္၊ ဘယ္တြင္ဥစၥာ၊ အားကိုးရာသား၊ ရွိႏိုင္ျငားအံ့။
( ဗာလ၀ဂ္-အာနႏၵေသ႒ိ ၀တၳဳ )
No comments:
Post a Comment