(၁) ရဟန္းတို႕ - ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ေတြကိုေအာက္ေမ့ပြားမ်ားေနခ်ိန္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕သႏၲာန္မွာရာဂထၾကြေသာင္းက်န္းတဲ့ စိတ္လည္းမရိွ၊ ေဒါသထၾကြေသာင္းက်န္းတဲ့စိတ္လည္းမရိွ၊ ေမာဟထၾကြေသာင္းက်န္းတဲ့ စိတ္လည္းမရိွ။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားေနသူရဲ့စိတ္ဟာကာမဂုဏ္တရားငါးပါးတို႕ကလြတ္ေျမာက္ေနၿပီးေျဖာင့္မတ္ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ပဲေနေနပါတယ္။ (အႏုႆတိဌာနသုတ္)
(၂) ရဟန္းတို႕အျမတ္ဆံုးေအာက္ေမ့သတိရျခင္းျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာဝနာေၾကာင့္ စိတ္ဟာရာဂ၊ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာအညစ္အေၾကးတို႕မွ ကင္းေဝးစင္ၾကယ္ႏုိင္ပါတယ္။ စိုးရမ္ပူေဆြးရျခင္းေသာက၊ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းရျခင္းပရိေေဒသတုိ႕ကိုေက်ာ္လႊားလြန္ေျမာက္ႏုိင္ပါတယ္။ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ကိုယ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ဆင္းရဲအားလံုးတုိ႕ကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကြယ္ေပ်ာက္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအရိယမဂ္ကိုရရိွၿပီးနိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ပါတယ္။ (ဆကၠအဂၤုတၱိဳရ္၊ အႏုတၱရိယသုတ္)
(၃) ရဟန္းတို႕ လူသူကင္းေဝးတဲ့ ေတာင္ေတာင္၊ သစ္ပင္ရင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္ေတြကိုေရာက္ရိွေနတဲ့အခါ ဘုရားဂုဏ္၊ တရားဂုဏ္၊ သံဃာဂုဏ္တို႕ကိုအဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ေအာက္ေမ့သတိရၾကပါ။
ရဟန္းတုိ႕ - အံ့ခ်ီးမကုန္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ကိုျဖစ္ေစ၊ ေရတြက္မကုန္ တရားေတာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ကိုျဖစ္ေစ၊ မ်ားလွဖံုဖံုအရိယာသံဃာေတာ္ျမတ္တို႕ရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ကိုျဖစ္ေစ၊ အခါခါအထပ္ထပ္ သဒၶါအဟုတ္ဓာတ္ျဖင့္ ေအာက္ေမ့အမွတ္ရၾကတဲ့ ခ်စ္သားတုိ႕သႏၲာန္မွာေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းစတဲ့ေဘးအတန္တန္ ရန္အသြယ္သြယ္ အႏၲရာယ္ဟူသမွ် ျဖစ္ေပၚလာမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ (သဂါထာဝဂၢသံယုတ္၊ သကၠသံယုတ္၊ ဓဇဂၢသုတ္)
No comments:
Post a Comment