၂။ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္ (သန္းေခါင္ယံတြင္ရေတာ္မူသည္။)
၃။ အာသ၀ကၡယဉာဏ္ (မိုးေသာက္ယံတြင္ရေတာ္မူသည္။)
ပုေဗၺနိ၀ါသဉာဏ္ဆိုတာက ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကို ျမင္ႏိုင္တဲ့ဉာဏ္ကိုေခၚတာ၊ အဲဒီဉာဏ္ေတာ္နဲ႔ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ တစ္၀ီထိလို႔ေခၚတဲ့ မ်က္စိတမိွတ္ လွ်ပ္တျပက္
အခ်ိန္ကာလေလးမွာ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ဘ၀ေပါင္း ကမၻာသိန္းခ်ီၿပီးျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
(မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္ အခ်ိန္သည္ တစ္စကၠန္႔၏ ေလးဆယ့္ရွစ္ပုံတစ္ပုံအခ်ိန္ႏွင့္ညီမွ်သည္)
အဲဒီလို ဉာဏ္ေတာ္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္လို႔ ဘုရားရွင္ရဲ႕သက္တမ္းသာကုန္သြားမယ္ သတၱ၀ါတစ္ဦးဦးရဲ႕ အစကို မေတြ႕ႏိုင္ဘူးတဲ့။ သံသရာအဲေလာက္ေတာင္ရွည္လ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတၱ၀ါတစ္ဦးရဲ႕ အစကို ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါအေနနဲ႔ မေဟာႏိုင္ဘူးတဲ့၊ ဓမၼအေနနဲ႔သာ အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဏွာက စတယ္လို႔သာ ေဟာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္ဆိုတာက နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ လွ်င္ျမန္စြာ ထိုးေဖာက္ျမင္ႏိုင္တဲ့ ဉာဏ္ကိုေျပာတာပါ။ ေတာင္ေတြကမ္းပါးေတြကိုလည္းေဖါက္ထြင္းျမင္ႏိုင္တယ္၊ ကမၻာေျမႀကီးထုကိုလည္း ေဖါက္ထြင္းျမင္ ႏိုင္တယ္။ အျခားစၾက၀ဠာေတြကိုလည္း ေဖာက္ထြင္းျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
အာသ၀ကၡယဉာဏ္ဆိုတာကေတာ့ အေၾကာင္းအက်ဳိးတရားျဖစ္တဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားေတာ္ ႀကီးကို ထိုးထြင္းသိျမင္ႏိုင္တဲ့ဉာဏ္ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱ၀ါေတြ အ၀ိဇၨာ မသိတာကစၿပီး ဇရာမရဏ အဆုံးတိုင္ေအာင္ ဆက္ခါဆက္ခါလည္ေနရတဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္၀ိုင္းသံသရာႀကီးကို အစမွ အဆုံးတိုင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထုိးထြင္း သိျမင္ႏိုင္တဲ့ ဉာဏ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အာသ၀ကၡယဉာဏ္ရၿပီးမွသာ ဘုရားျဖစ္တယ္လို႔ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္တာျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment