၀ိပႆနာသာလွ်င္ စိတ္အခ်ရဆံုးတရားေတာ္။

       လူေတြကထင္ေနၾကတယ္၊ #“ငါ” ဒါနေတြျပဳထားတာပဲ၊ သိန္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကုန္က်ခံၿပီး
ေက်ာင္းေဆာက္လွဴခဲ့တာပဲ၊ သီလေတြ ေဆာက္တည္တာပဲ၊ ရဟန္း တစ္ေထာင္၊ တစ္ေသာင္းဒုလႅဘ
၀တ္ေပးခဲ့တာပဲ၊ ဘုရားေတြလဲ ဘယ္ႏွစ္ဆူတည္ၿပီးေနၿပီ။ အဟာရေတြလည္း ထမင္းရည္ေခ်ာင္းစီး
ေမာင္းတီးလွဴခဲ့တာပဲ။ ေကာင္းရာသုဂတိသို႔ ေသခ်ာေနတာပဲလို႔ ထင္ေနၾကမွာပါ။

         ေဂါတမဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ #“မာလိကာမိဖုရားႀကီး” ေလာက္လွဴတာ တစ္ေယာက္မွ
မရွိဘူး။ (သင္ သူ႕ေလာက္လွဴျဖစ္သလား?) ရွင္ဘုရင္ကို တစ္ခါလိမ္မိလို႔ ေသခါနီး ကုကၠဳစၥျဖစ္ၿပီး
ေသေတာ့ ငရဲမွာ (၇)ရက္ က်ခံလိုက္ရေသးတယ္။ သင္ေကာ ဘယ္ႏွစ္ခါ လိမ္ဘူးသလဲ?။ တစ္သက္
လံုး လိမ္ခဲ့တာကို ကိန္းဂဏန္းခ်ၿပီး က်ခံရမယ့္ငရဲသက္ကို တြက္ၾကည့္လိုက္၊ တျခားကိစၥေတြလည္း
ရွိေကာင္း ရွိေနဦးမယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိဆံုးပါ။
         ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေသာင္းတန္း ကႆပျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ထြန္းခဲ့တဲ့အခ်ိန္ သာသနာေတာ္ႀကီးတစ္ခုမွာ ၀ိနည္း၊ သီလၿမဲတဲ့ ရဟန္းႀကီးတစ္ပါး ေသခါနီး ကုကၠဳစၥျဖစ္လို႔ ေရနဂါးသတၱ၀ါ ျဖစ္ရတယ္။
ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ဘုရားနားမွာေနၿပီး သီလၿမဲတဲ့ #တိႆရဟန္းႀကီး သကၤန္းစြဲေသေတာ့
သန္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။
          ဒါေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ သိပ္ေကာင္းေပတဲ့ ေရႊေက်ာင္းႀကီးေဆာက္လွဴလွဴ၊ ေရႊဘုရားႀကီး
တည္တည္၊ တစ္သက္လံုး မညွိဳးတဲ့သီလေဆာက္တည္ထားေပမယ့္ ရာႏွဳန္းျပည့္ စိတ္မခ်ရဘူး။
              “ ေယာစ ၀ႆသတံ ဇီေ၀၊ အပႆံ ဥဒယဗၺယံ”
         “ ဧကာဟံ ဇီ၀ိတံ ေသေယ်ာ၊ ပႆေတာ  ဥဒယဗၺယံ။”
                                           (ဓမၼပဒ ပါဠိေတာ္)
           ဥဒယဗၺယံ = ရုပ္နာမ္တို႔၏ အျဖစ္အပ်က္ကို၊ အပႆံ အပႆေႏၱာ = မသိမျမင္ေသာ၊
ေယာစ = အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ကား၊ ၀ႆသတံ = အႏွစ္တစ္ရာ ကာလပတ္လံုး၊ ဇီေ၀ = အ
သက္ရွည္ၾကာ တည္ေနျငားအံ့၊ နေသေယ်ာ = မျမတ္၊  ဥဒယဗၺယံ = ရုပ္နာမ္တို႔၏ အျဖစ္
အပ်က္ကို၊ ပႆေတာ ပႆႏၱႆ = သိျမင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္၏၊ ဧကာတံ = တစ္ေန႕တစ္ရက္မွ်၊
ဇီ၀ိတံ = အသက္ရွည္၍ ေနရျခင္းသည္၊ ေသေယ်ာ = ျမတ္ေတာ့သည္သာတည္း။ ။
         ကၽြန္ေတာ္မ်ား ၀ိပႆနာကို အားမထုတ္ရင္ ရုပ္နာမ္ကိုမသိ၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္အလင္း
ဓာတ္မေပၚဘဲ၊ မဂ္ဖိုလ္ကို မရႏိုင္သျဖင့္ သာသနာတြင္း၌အသက္တစ္ရာ ရွည္ၾကာေအာင္
ေနရေသာ္လည္း လူျဖစ္က်ိဳးမနပ္မျမတ္၊ ၀ိပႆနာတရားကို အားထုတ္၍၊ တစ္ေန႔တစ္ရက္မွ်
အသက္ရွည္၍ ေနရျခင္းက ျမတ္ေသးသည္ဟု ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေတာ္မူပါသည္။
         ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာသာလွ်င္ စိတ္အခ်ရဆံုးမို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း
အပါယ္ေလးဘံုမွ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းစဥ္မွန္ကို သိရွိၾကၿပီး  ဘ၀သံသရာ  ခရီးကို  သက္ေတာင့္
သက္သာျဖင့္  နိဗၺာန္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။
      { ျမင့္ေရႊ(ေပါင္းတည္) ၏ “ငါ” ပါရင္ နိဗၺာန္ကလက္မခံ ႏွင့္ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ ဦးဘိုးစိန္၏
တရားထူးရရန္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္နည္း တို႔မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။}
 (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
     ဦးသိန္းေ၀။
            https://www.facebook.com/thein.wai.167
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။