တိတၳိဆရာႀကီး (၆)ေယာက္

ဗုုဒၶလက္ထက္ေတာ္အခါက ဗုဒၶႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္ တိတၳိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္ ေပၚေပါက္ခဲ့ဘူး၏။ ဗုဒၶႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္ဟု ဆုိရေသာ္လည္း ယင္းတုိ႔သည္ ဗုဒၶ၏အရင္ကပင္ ႀကိဳတင္၍ ဘုရားဟု ၀န္ခံလ်က္ လူသူပရိသတ္အမ်ားၿခံရံေက်ာ္ေဇာလ်က္ ရွိေနၾကသူမ်ားျဖစ္၏။

ဗုဒၶမပြင့္ေပၚမီကာလ အေစာပုိင္းကတည္းက ေလာကမွာ ဘုရားပြင့္မည္ဟု ေကာလဟလမ်ားထြက္ေပၚလ်က္ရွိေနသျဖင့္ ယင္းေကာလဟလမ်ား ေနာက္ခံထားလ်က္ ဘုရားအျဖစ္ ၀န္ခံကာ ေဟာေျပာပို႔ခ် အယူ၀ါဒတုိ႔ကုိ ျဖန္႔ခ်ိေနၾကသူမ်ားျဖစ္၏။ ယင္းေျခာက္ေယာက္တို႔မွာ ပူရဏကႆပ၊ မကၡလိေဂါသာလ၊ အဇိတေကသကမၺလ၊ ပကုဓကစၥာယန၊ နိဂ႑နာဋပုတၱ၊ သၪၥယေဗလ႒ပုတၱ တို႔ျဖစ္ၾက၏။ ဘုရားမပြင့္မီကာလက ဗုဒၶဂုဏ္ တစ္စံုတစ္ရာ မရွိပါဘဲလ်က္ ဘုရားဟု ၀န္ခံလ်က္ ဘုရားတုလုပ္ေနၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထိုဘုရားတုတို႔ ေဟာေျပာသမွ်သည္လည္း တရားတုမ်ားသာ ျဖစ္ပါ၏။ ထိုဘုရားတုတို႔၏ တပည့္သာ၀ကအဆက္ဆက္တုိ႔သည္လည္း သံဃာတုတို႔သာ ျဖစ္ပါ၏။ မွန္ပါ၏။ အစစ္အမွန္ႏွင့္ အတုအပတုိ႔မည္သည္ ေလာက၌ ဒြန္တြဲလ်က္ရွိ႐ုိးျဖစ္၏။ အစစ္ေပၚၿပီးမွ အတုေပၚသည္လည္း ရွိတတ္၏။ အစစ္မေပၚမီ အတုေပၚသည္လည္း ရွိတတ္၏။ အတုအစစ္ တစ္ၿပိဳင္နက္ေပၚသည္လည္း ရွိတတ္၏။ ယခုျဖစ္စဥ္မွာမူ အစစ္မေပၚမီ အတုက ႀကိဳတင္ေပၚေနျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါ၏။

ပူရဏကႆပဆုိသူသည္ ေကာင္းမႈျပဳေသာ္လည္း ေကာင္းမႈမမည္ (နတၳိ ပုညံ နတၳိ ပုညႆ အာေဂေမာ)၊ မေကာင္းမႈျပဳေသာ္လည္း မေကာင္းမႈမမည္။ (နတၳိ ပါပံ၊ နတၳိ ပါပႆ အာဂေမာ)။ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ဘယ္ဟာကုိ ျပဳျပဳ၊ ျပဳရာမေရာက္ဟု အေၾကာင္းကုိပယ္ခ်လ်က္ ေဟာေျပပို႔ခ် သင္ျပေနလ်က္ရွိ၏။ အႀကိယ၀ါဒဒိ႒ိဟု ဆုိရ၏။ အေၾကာင္းပယ္၊ ကံပယ္အယူအဆျဖစ္၏။ (ကေရာေတာ န ကရီယတိ ပါပံ)။ သတ္ျခင္း မသတ္ျခင္း ခုိးျခင္း မခုိးျခင္း စသည္သည္ ကံမေျမာက္ဟု ေဟာေျပာေလ့ရွိ၏။

မကၡလိေဂါသာလကမူ သတၱ၀ါတို႔ ကိေလသာျဖင့္ ညစ္ႏြမ္းေၾကာင္း၊ စင္ၾကယ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းတရားတုိ႔မည္သည္ မရွိ။ (အေဟတူ အပစၥယာ သတၱာ သံကိလိႆႏၲိ၊ အေဟတူ အပစၥယာ သတၱာ ၀ိသုဇၩႏၲိ)။ ကမၻာ (ကပၸ) ရွစ္သန္းေလးသိန္းျပည့္လွ်င္ အလိုလို စင္ၾကယ္သြားမည္သာျဖစ္၏။ အထူးလံု႔လျပဳ အားထုတ္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ ဥပမာအားျဖင့္ ေတာင္ေပၚမွေန အပ္ခ်ည္လံုးတစ္လံုးကုိ ေအာက္သုိ႔ ႀကိဳးစဆြဲၿပီး လွိမ့္ခ်လိုက္လွ်င္ အပ္ခ်ည္လံုးသည္ ႀကိဳးတစ္ဆံုးအထိ္သာ ေျပးေလ့ရွိ၏။ ထို႔ထက္လြန္၍ မေျပးႏုိင္ေတာ့၊ ထို႔ထက္လြန္၍ မလိမ့္ႏုိင္ေတာ့။ ထုိ႔အတူပင္ ကမၻာေပါင္း ရွစ္သန္းေလးသိန္းျပည့္လွ်င္ သတၱ၀ါတို႔သည္လည္း ေရွ႕သုိ႔ ဆက္လက္၍ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့၊ အလိုလိုဆံုးလွ်င္ ရပ္ရရုိးသာရွိ၏။ အလိုလို စင္ၾကယ္သြားမည္၊ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္သြားမည္ဟုသာ ေဟာေျပာေလ့ရွိ၏။ အႀကိယဒိ႒ိအမ်ိဳးအစားပင္ျဖစ္၏။

အဇိတေကသကမၺလကမူ နတၳိအယူ၀ါဒ (၁၀)ခ်က္ ကိုင္စြဲထားသူျဖစ္၏။

(၁) နတၳိ ဒိႏၷံ- ေပးလွဴျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးမရွိ။

(၂) နတၳိ ယိ႒ံ- အျမတ္တႏုိး ပူေဇာ္ပသျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးမရွိ။

(၃) နတၳိ ဟုတံ- လက္ေဆာင္ေပးျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးမရွိ။

(၄) နတၳိ သုကတဒုကၠဋာနံ ကမၼာနံ ဖလံ ၀ိပါေကာ- ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈ ကံတို႔၏ အက်ိဳးသည္မရွိ။

(၅) နတၳိ အယံ ေလာေကာ- ယခုေလာက ပစၥဳပၸန္ဘ၀ မရွိ။

(၆) နတၳ ပေရာ ေလာေကာ- တမလြန္ေလာက ေနာင္ဘ၀မရွိ။

(၇) နတၳိ မာတာ- အေမဆိုတာ မရွိ။

(၈) နတၳိ ပိတာ- အေဖဆိုတာ မရွိ။

(၉) နတၳိ သတၱာ ၾသပပါတိကာ- ယခုဘ၀ကေန ေနာက္ဘ၀ ျပန္ျဖစ္သည့္ သတၱ၀ါဆုိတာ မရွိ။

(၁၀) နတၳိ ေလာေက သမဏျဗာဟၼဏာ- ေလာက၌ သမဏ ျဗာဟၼဏတို႔မည္သည္ မရွိ။ ဤသို႔ အေၾကာင္းမရွိ အက်ိဳးမရွိဟု အေဟတုကဒိ႒ိအယူကုိ စြဲကုိင္ထားသူျဖစ္၏။ အေၾကာင္းလက္မခံသည္ အကိရိယဒိ႒ိလည္း ေရာလ်က္ရွိ၏။ အက်ိဳးလက္မခံသည့္ နတၳိကဒိ႒ိလည္း ေရာလ်က္ရွိ၏။ ေဟာသမွ် ေျပာသမွ် ဒိ႒ိအယူ၀ါဒတို႔သာ ျဖစ္ေခ်၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဟာတိုင္းလည္း တရားမဟုတ္၊ မတရားလည္း ျဖစ္ေနတတ္ေသး၏။ တရားေဟာရင္းျဖင့္ မတရားသည့္ အဓမၼ မိစၧာဒိ႒ိအယူ၀ါဒေတြကုိ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ေဟာေျပာေနလ်က္သား ျဖစ္ေနပါမူ မတရားေဟာျခင္းဟု ဆုိရ၏။

ပကုဓကစၥာယနကမူ ေလာက၌ သတၱ၀ါဟူသည္မရွိ။ ဓာတ္ႀကီး (၇)ပါးတုိ႔၏ အေပါင္းအစုမွ်သာ ရွိ၏။ ယင္းဓာတ္ေပါင္း (၇)ပါးမွာ ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာ၊ သုခ၊ ဒုကၡ၊ ဇီ၀တို႔သာျဖစ္ပါ၏။ ယင္းအေပါင္းအစုကုိပင္ သတၱ၀ါဟု ဆုိၾက၏။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ထက္လွစြာေသာဓားျဖင့္ ေခါင္းျဖတ္၍ပင္ သတ္ေစကာမူ သတ္ရာမေရာက္၊ ဓာတ္(၇)ပါးအတြင္း အျခားဓာတ္(၇)ပါး ေရာစပ္သြားျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါ၏။ (သတၱႏၷံေတြ၀ ကာယမႏၱေရန သတၳံ ၀ိ၀ရမႏုပတတိ)။ အေၾကာင္း အက်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးလံုးကုိ ပယ္သည့္ ဒိ႒ိအယူ၀ါဒသာျဖစ္ပါ၏။

နိဂ႑နာဋပုတၱကမူ ေစာင့္စည္းျခင္းေလးမ်ိဳး (စာတုယာမသံ၀ရ)ကို ေဟာေျပာေလ့ရွိ၏။ ယေန႔ေခတ္ အိႏၵိယတြင္ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္လ်က္ရွိေသာ ဂ်ိန္း၀ါဒသည္ နိဂ႑နာဋပုတၱ၏ အယူ၀ါဒမ်ားသာျဖစ္ပါ၏။ နိဂ႑ကုိ ဇိန- ဘုရားဟု ထင္ျမင္ယူဆ ကုိးကြယ္ၾက၏။ ဇိနမွ ဂ်ိန၊ ဂ်ိန မွ ဂ်ိန္းဟု ေျပာင္းလဲလာျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ယေန႔ေခတ္ဂ်ိန္းဘာသာသည္ နိဂ႑နာဋပုတၱ၏ ၀ါဒကုိ လက္ခံယံုၾကည္ေနၾကေသာ ဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္၏။ ဂ်ိန္း၀ါဒသည္ အဟႎသ၀ါဒအေျခခံထား၏။ သက္ရွိမွန္သမွ်အား မညွင္းဆဲသည့္အယူ၀ါဒျဖစ္၏။ ၎တို႔အယူအဆ သက္ရွိဆုိရာတြင္ သစ္ပင္ေတာေတာင္ေရေျမမွအစ သတၱ၀ါအဆံုး သက္ရွိဟု ယူဆလ်က္ ေရကိုလည္း မႀကိဳမခ်က္ အစိမ္းကုိသာေသာက္ေလ့ရွိ၏။ ေရကုိ ႀကိဳခ်က္ပါက ေရအသက္ေသမည္စုိးေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သစ္ပင္ကုိလည္း မခုတ္မျဖတ္၊ ေျမကုိလည္း မတူးမဆ၊ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိလည္း မသတ္မျဖတ္သည့္ အယူ၀ါဒျဖစ္၏။ ၿခဳိးၿခံေခါင္းပါးသည့္အက်င့္ကုိလည္း က်င့္ေလ့ရွိ၏။ ဂ်ိန္းဘုန္းႀကီးတုိ႔သည္ အ၀တ္ကုိ ၀တ္ေလ့မရွိ။ အ၀တ္အစားအတြက္ ၿခိဳးၿခံျခင္းျဖစ္၏။ ယင္းသုိ႔ လူစင္စစ္ျဖစ္ပါလ်က္ တိရစၧာန္ဇာတ္ ျပန္ခင္းျခင္း ျဖစ္၏။ အေကာင္းအဆုိး ဒြန္တြဲေရာယွက္ေနေသာ၀ါဒျဖစ္၏။

သၪၥယေဗလ႒ပုတၱကမူ ဒီဘ၀ရွိသလား၊ မရွိဘူးလား၊ ေနာက္ဘ၀ရွိသလား၊ မရွိဘူးလား စသည္ေမးလာလွ်င္ ရွိသည္ဟုလည္း ငါမေျဖ၊ မရွိဟုလည္း ငါမေျဖ စသည္ျဖင့္ ဇေ၀ဇ၀ါေျပာေဟာေလ့ရွိသူျဖစ္၏။ ေရေရရာရာ မရွိေသာ အယူ၀ါဒ အမရာ၀ါေကၡပဒိ႒ိမ်ိဳးျဖစ္၏။

ယင္းသုိ႔ ဗုဒၶမပြင့္မီႏွင့္ ဗုဒၶႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္ ေပၚထြန္းခဲ့ၾကေသာ မိစၧာဒိ႒ိအေျခခံလ်က္ ယူဆေဟာေျပာခဲ့ၾကေသာ တိတၳိဆရာႀကီးေျခာက္ဦးသည္ သူ႔ပရိသတ္ႏွင့္သူ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္၏။ ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူလာမွသာလွ်င္ ၎တုိ႔၏ ဂုဏ္သိမ္၊ အေရာင္မွိန္၊ ပရိသတ္ေတြနည္းလာၿပီး အခ်ိဳ႕အယူ၀ါဒမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ အစတံုးခဲ့ရ၏။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ေခတ္ထိ မပ်က္မသံုး လုိက္နာက်င့္သံုးလ်က္ရွိေနေသးသည့္ ၀ါဒမွာ ဂ်ိန္း၀ါဒတစ္ခုသာ ရွိေတာ့၏။

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ