၀ိပႆနာဉာဏ္။

     တရား႐ႈမွတ္ပြားမ်ားလုိက္တဲ႔အခါမွာ ဒီတရားေတြမွာ “ငါ” လုိ႔ တြယ္တာစရာလည္း
တစ္ခုမွမရွိဘူး။ “ငါ့ဟာ”လုိ႔ တြယ္တာစရာလည္း တစ္ခုမွမရွိဘူး။ အဲဒီလုိျမင္လုိက္တာနဲ႔
တစ္ၿပိဳင္နက္ အဲဒီထဲမွာ စဲြလမ္းစရာ တစ္ခုမွ မရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဒီ သဘာ၀တရား
ေတြအေပၚ စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ႕မွဳ ျဖစ္လာတယ္တဲ့။ “၀ိပႆနာဉာဏ္” ျမင္လာတဲ့အခါမွာ
စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ႕တယ္ဆုိတာ တြယ္တာစရာ လုံး၀မရွိဘူး။ တြယ္တာစရာ မရွိသည့္အတြက္
ေၾကာင့္ တြယ္တာမွဳေတြဟာ ကင္းျပတ္သြားတယ္။ ကင္းျပတ္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပဳိင္နက္
ကိေလသာဆုိတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြက လုံး၀လြတ္သြားတယ္။ အဲဒီက်ေတာ့ ဒါ လြတ္
ေျမာက္တဲ့စိတ္လုိ႔ ေခၚတယ္ေနာ္။ တြယ္တာမႈေတြကေန လုံး၀လြတ္ေျမာက္သြားတယ္။
အဲဒါ “၀ိပႆနာဉာဏ္”ပါ။
 { ၁၃၇၁ ခုႏွစ္၊ ေႏွာင္းတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၅)ရက္၊ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး၊ လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္၊
(၁၆)ရပ္ကြက္၊  ဓမၼသဘင္ အခမ္းအနား၀ယ္ ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားအပ္
ေသာ “အရွင္အာနႏၵ ၏ ၀ိပႆနာ” တရားေဒသနာေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။}
   (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
 
   ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။