ခလႅာတိယနတ္ျပိတၱာမ

☆ ကႆမဘုရားရွင္လက္ထက္ ဗာရာဏသီျပည္၌ လွပတင့္တယ္ ရႈခ်င့္စ
ဖြယ္အဆင္းရွိေသာခလႅာတိယေခၚ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးရွိ၏။ ထိုမိန္မး၏ ဆံပင္
တို႔သည္ အလြန္မဲနက္၏။ ရွည္သြယ္၏။ ႏူးညံ့ျပီး အဖ်ားေကာ့၏။ ေျဖ၍ ခ်
ေသာ္ ဖေနာင့္နားသို႔ေရာက္မွ အဖ်ားေကာ့၍ တက္၏။ အဆင္းလွျခင္း၊ ဆံပင္
ေကာင္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေယာက်္ားမ်ားက ခ်စ္ၾကိဳက္စြဲလမ္းၾကကုန္၏။

☆ ခလႅာတိယအား ေယာက်္ားတို႔ ခ်စ္ခင္စံုမက္ၾကသည္ကို မနာလိုၾကေသာ
မိန္းမတို႔သည္ တိုင္ပင္ၾကျပီး ခလႅာတိယ၏ အလုပ္အေကြ်းမိန္းမကို တံစိုး
လက္ေဆာင္ေပးကာ ဖ်ားေယာင္း၍ ဆံပင္ကြ်တ္ေစရန္ ခိုင္းေစၾကသည္။
ကြ်န္မိန္းမသည္ ထိုမိန္းမတို႔ေပးေသာ ဆံပင္ကြ်တ္ေဆးကို ေခါင္းေလွ်ာ္ေရ
တြင္ ထည့္၍ သူ႕သခင္အားေပး၏။

☆ ခလႅာတိယသည္ ဂဂၤါျမစ္ဆိပ္၌ ေရခ်ိဳးေသာအခါ ေခါင္းေလ်ာ္ေရကို ဆံပင္
အရင္းအထိ ပြတ္နယ္ျပီး ေရ၌ ငုပ္လိုက္လွ်င္ပင္ ဆံပင္တို႔သည္ အရင္းမွကြ်တ္
၍ က်သည္။ ေခါင္းေျပာင္ၾကီးႏွင့္ ျမိဳ႕တြင္းမသြားရဲသျဖင့္ ေခါင္းကို အဝတ္
ပတ္ကာ ျမိဳ႕ျပင္၌ ေခတၱေနေလသည္။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္လြန္မွ အရွက္ေျပ
ျပီး ျမိဳ႕တြင္းဝင္၏။ ထို႔ေနာက္ ဆီၾကိတ္၍ ဆီေရာင္းဝယ္ျခင္း၊ အရက္ေရာင္း
ျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး၏။

☆ ခလႅာတိယသည္ အရက္မူးသားတို႔ထံမွ အဝတ္ပုဆိုးတို႔ကို ခိုးယူေလ့ရွိ
သည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ရဟႏၲာတစ္ပါး ဆြမ္းလာရပ္သည္ကို ၾကည္ညိုသ
ျဖင့္ ပင့္ဖိတ္ကာ ဆီႏွင့္ေရာေသာဆီေမႊးႏွမ္းဖတ္ကို လွဴေလသည္။ ရဟႏၲာ
အရွင္ျမတ္သည္ ခလႅာတိယသဒၶါတရားထက္သန္ေစရန္ အႏုေမာဒနာတ
ရား ေဟာၾကားေလသည္။

☆ ခလႅတိယသည္ အျခားဆုၾကီးမ်ား ေတာင္းႏိုင္ပါလ်က္ “ဤရဟႏၲာအရွင္
ျမတ္အား ၾကည္ညိဳစြာ လွဴဒါန္းရသည့္ အက်ိဳးေၾကာင့္ ငါ၏ဆံပင္တို႔သည္ မည္းနက္ရွည္သြယ္ ႏူးညံ့လ်က္ အဖ်ားေကာ့၍ တက္ပါေစသတည္း”ဟုသာ ဆုေတာင္းေလသည္။

☆ အလွဴ၏ အက်ိဳးေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သမုဒၵရာအလယ္ ေရႊဗိမာန္၌
နတ္ျပိတၱာမ ျဖစ္ေလသည္။ သူ၏ ဆံပင္တို႔သည္ကား ဆုေတာင္းတိုင္း ျပည့္
စံု၏။ သို႔ေသာ္ အရက္မူးသမားတို႔၏ အဝတ္ပုဆိုးတို႔ကို ခိုးမိေသာေၾကာင့္
ကိုယ္၌ အဝတ္မရွိ၊ ကိုယ္လံုးတီးႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္း စံရ၏။ ခလႅာတိယ
သည္ ထိုဗိမာန္၌ပင္ ဘဝအဖန္ဖန္ျဖစ္ရာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္
မူသည္အထိ ျဖစ္သည္။

☆ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ သာဝတၳိျပည္သား ကုန္သည္ခုနစ္ရာ
တို႔သည္ သုဝဏၰဘူမိသို႔ သေဘၤာျဖင့္ ကုန္ကူးသြားၾကသည္။ သမုဒၵရာအလယ္
သို႔ေရာက္ေသာ္ မုန္တိုင္းမိျပီး ခလႅာတိယနတ္ျပိတၱာမ၏ ဗိမာန္သို႔ေရာက္သြား
ၾကသည္။ ခလႅာတိယလည္း ဗိမာန္ႏွင့္တကြ မိမိ၏အရိပ္အေယာင္ကိုျပေလ
၏။ ထိုအခါ သေဘာၤာသားကုန္သည္တို႔က-

☆ “ဗိမာန္တြင္းက ဘယ္သူလဲ၊ လူလား၊ နတ္လား၊ အျပင္ထြက္ခဲ့ပါ”ဟု ေအာ္
ေျပာၾကသည္။

☆ နတ္ျပိတၱာမက-“ငါ့မွာ အဝတ္မရွိသျဖင့္ မထြက္ရဲပါ။ ရွက္လွပါတယ္”ဟု
ျပန္ေျပာေလသည္။

☆ ကုန္သည္တို႔က-“ဒီအဝတ္ေတြကို ဝတ္ျပီး ထြက္ခဲ့ပါ”ဟု ေျပာကာ ပါလာ
ေသာ အဝတ္ပုဆိုးတို႔ကို ပစ္ေပးၾကသည္။

☆ “သင္တို႔လက္ျဖင့္ ငါ့ကိုေပးလို႔မရပါ။ သင္တို႔အထဲမွာ ရတနာသံုးပါးႏွင့္ ကံ၊
ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္တဲ့ ဥပါသကာတစ္ဦးဦးပါလာပါလိမ့္မယ္၊ သူ႔ကို အဝတ္
ပုဆိုးမ်ားေပးလွဴျပီး ငါ့အားအမွ်ေဝေပးပါ”ဟု ခလႅတိယက ေျပာေလသည္။

☆ သေဘၤာသားတို႕သည္ သီလရွိသူ ဥပါသကာအား ပုဆိုးအစံုလွဴးါန္းျပီး နတ္
သမီးအား အမွ်ေပးေဝၾကသည္။ ခလႅာတိယနတ္ျပိတၱာမလည္း ဝမ္းေျမာက္
ဝမ္းသာ သာဓုေခၚသည့္အခိုက္မွာပင္ အဝတ္တန္ဆာျပည့္စံုစြာ ရေလသည္။
ထိုအခါမွ အျပင္သို႔ ထြက္လာႏိုင္ေတာ့သည္။

☆ သေဘၤာသား ကုန္သည္တို႔လည္း နတ္သမီးကို အေၾကာင္းစံုေမးျမန္းရာ
ခလႅတိယက-

☆ “ငါကား ရဟန္းအားဆီေထြးႏွမ္းဖတ္လွဴဘူးတဲ့ေကာင္းမႈေၾကာင့္ နတ္ဗိ
မာန္မွာ စံစားရေပမဲ့ သူမ်ား အဝတ္ပုဆိုးခိုးယူတဲ့ မေကာင့္မႈေၾကာင့္ နတ္
ျဖစ္ေသာ္လည္း အဝတ္မပါဘဲ ကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ ေနရတယ္။ ေသရင္လဲ ငရဲက်
ခံရအုန္းမယ္” ဟုေျပာျပေလသည္။

☆ ခလႅာတိယ၏ စကားကို ၾကားေသာအခါ သီလရွိသူ ဥပသကာသည္ သနား
စိတ္ဝင္မိေလသည္။ ထိုေၾကာင့္-

☆ “အိုနတ္သမီး-ငါ့တစ္ေယာက္ကို ေပးလွဴရံုမွ်ျဖင့္ အခုလို အလိုျပည့္စံုရင္
သီလရွိသူ သေဘၤာသားတို႔ကို ေပးလွဴျပီး ရတနာ သံုးပါးဂုဏ္ကို ေအာက္ေမ့
ဆင္ျခင္ရင္ ငရဲမွ လြတ္လိမ့္မယ္” ဟု ဆိုေလသည္။

☆ ခလႅာတိယလည္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖင့္ နတ္တို႔၏ ထမင္းအေဖ်ာ္၊ အ
ဝတ္ပုဆိုးတို႔ကို သေဘၤာသားတို႔အားေပးလွဴ၏။ ထို႔ေနာက္ ပုဆိုးတစ္စံုကို သေဘၤာသားတို႔ လက္အပ္ျပီး-

☆ “အရွင္ဘုရား-အဝတ္မရွိတဲ့ နတ္သမီးတစ္ေယာက္က အရွင္ဘုရားရဲ႕ ေျခ
ေတာ္အစံုကို ဦးခိုက္လွဴဒါန္းလိုက္ပါတယ္ဘုရား”ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား
ေလွ်ာက္ထား လွဴဒါန္းေပးပါရန္ မွာၾကားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သေဘၤာကို
လည္း မိမိတန္ခိုးျဖင့္ လိုရာေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးေလသည္။

☆ သေဘၤာသားတို႔လည္း သာဝတၳိျပည္ ေရာက္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားထံသြား၍
ပုဆိုးတစ္စံုလွဴျပီး နတ္သမီးမွာသည့္အတိုင္း ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။ ျမတ္စြာ
ဘုရားသည္ ထိုစကားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ပရိသတ္တို႔အားတရားေဟာၾကား
ေလ၏။ သေဘၤာသားတို႔သည္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္တို႔အား အ
လွဴၾကီးေပး၍ နတ္သမီးအား အမွ်ေဝၾက၏။ နတ္သမီးလည္း ေဝမာနိက နတ္
ျပိတၱာဘဝမွ လြတ္၍ တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌ စံရေလသည္။

[ သီလ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္က်င့္တရား ]
Credit to Buddhavasa Tiloka
MS