အသိဉာဏ္သည္ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ရွိ ပါသလား...?

အသိဉာဏ္သည္ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္မရွိဘဲ ဟဒယ႐ုပ္ဝတၳဳထဲ၌သာရွိသည္ ဟူေသာအခ်က္ကို ဆရာေတာ္ ထင္ထင္ ရွားရွား ျပေတာ္မူပါ ဘုရား။

(ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားသူ - ပါေမာကၡ ေဂ်၊ အမ္၊ ေဖာ့စတာ၊ အမ္ေအ၊ အမ္အက္(စ္)စီ၊ ဘံုဘုိင္တကၠသိုလ္ မွ သိပၸံပညာ ပါေမာကၡ၊
ေျဖဆိုသူ - ဆရာေတာ္ အရွင္အရိယဓမၼ)

(ဆရာေတာ္က သူ၏ပုစၦာအတြက္ အေျဖကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ ပါေမာကၡ ေဂ်၊ အမ္၊ ေဖာ့စတာအား ေအာက္ပါေမးခြန္းကို ျပန္လွန္၍ ေမးပါသည္။)

ဆရာေတာ္အရွင္အရိယဓမၼ။ အသိဉာဏ္ဟာ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ရွိသည္ဟူ၍ ဒကာႀကီး အဘယ္ေၾကာင့္ ယူဆပါသလဲ။

ေဖာ့စတာ။ ယခုကမၻာမွာ ထိပ္တန္းေရာက္ေနတဲ့ ေဆးသိပၸံအရ ဦးေႏွာက္ခံြကို ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ေတာ့ အသိဉာဏ္ဟာ ဦးေႏွာက္ခံြမွာ ဆံုးတဲ့ အေၾကာေတြထဲမွာ ျဖစ္ပြားတယ္လို႔ အခုိင္အလံု ေတြ႔ရွိပါတယ္ ဆရာေတာ္။ ဒီ ဦးေႏွာက္ထဲရွိတဲ့ အေၾကာေတြရဲ့အမ်ိဳးအမည္ကို ခဲြၾကည့္ေတာ့ ေဝဒနာေၾကာ၊ သညာေၾကာ၊ ဆႏၵေၾကာ၊ သမာဓိေၾကာ၊ ေရာင္ျပန္ေၾကာ၊ ပညာေၾကာ၊ ေသာတေၾကာ၊ ဂႏၶေၾကာ၊ ရသေၾကာ၊ စကၡဳေၾကာ၊ ျပန္လည္ေတြးေတာတတ္တဲ့ အေၾကာ၊ စံုစမ္းတဲ့အေၾကာ၊ ဆံုးျဖတ္တဲ့အေၾကာ၊ ဖႆေၾကာ၊ အေတြးေၾကာ စတဲ့ အေၾကာေတြကိုေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ အခု ေနာက္ဆံုးေပၚ စူးစမ္းခ်က္အရ ေသတဲ့လူေတြရဲ့ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ၊ မီး ရထားေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြ အစရွိတဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ႐ုပ္ဝတၳဳတို႔ရဲ့ ပံုသဏၭာန္ေတြဟာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ထားသလို ေပၚေနတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္ ဆရာေတာ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ဟာ အသိဉာဏ္နဲ႔ဆုိင္ရာ လႈပ္ရွားမႈအားလံုး သုိ ေလွာင္ရာ အခန္း ျဖစ္တယ္လို႔ ေခၚေနၾကပါၿပီ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ျမင္ထားတဲ့၊ ၾကားထားတဲ့၊ နံထားတဲ့၊ အရသာခံထားတဲ့၊ ေတြးေတာထားတဲ့ ႐ုပ္ဝတၳဳေတြကို သိျမင္ နားလည္ ႏိုင္တဲ့သတၱိ ဦးေႏွာက္မွာ ရွိသလား ဒကာႀကီး။

ေဖာ့စတာ။ ဒီအာ႐ံုေတြနဲ႔ ေတြ႔ထိတဲ့တရားေတြ သိျမင္နားလည္ႏိုင္တဲ့သတၱိ ဦးေႏွာက္မွာရွိပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ဓာတ္စက္ ဓာတ္ျပားေတြက သီခ်င္းဆိုသံ၊ စကားေျပာသံေတြကို သိုေလွာင္ထားသလား။

ေဖာ့စတာ။ သိုေလွာင္ထားပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ဒါျဖင့္ရင္ ဓာတ္ျပားတခ်ပ္ကိုယူၿပီး ဘာသီခ်င္းကို သိုေလွာင္ထားသလဲလို႔ ေမးရင္ ဘာသီခ်င္းကို သိုေလွာင္ထားတယ္လို႔ အဲဒီ ဓာတ္ျပားက ျပန္ေျပာမွာလား ဒကာႀကီး။

ေဖာ့စတာ။ ဓာတ္ျပားဟာ ႐ုပ္ဝတၳဳတခုမွ်သာျဖစ္ၿပီး သိျမင္နားလည္တတ္တဲ့သတၱိမရွိတဲ့အတြက္ ဘာသီခ်င္းကို သိုေလွာင္ထားတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့သတၱိ မရွိပါဘူး ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ဦးေႏွာက္ သို႔မဟုတ္ ဟဒယ႐ုပ္ဝတၳဳ သို႔မဟုတ္ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ခႏၶာ ဆိုတဲ့ တရားေတြဟာလည္း ႐ုပ္ဝတၳဳေတြသာ ျဖစ္ေတာ့ သိျမင္ျခင္း၊ နားလည္ျခင္းဆုိတဲ့သတၱိ မရွိၾကဘူး။ ဝိညာဏဓာတ္ ဆိုတဲ့ တရားမွသာ သိျမင္နားလည္ျခင္းဆိုတဲ့သတၱိ ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီ ဝိညာဏဓာတ္ ျဖစ္ပြားလာပံုကို သိသာ ထင္ရွားလာေအာင္ ဦးပၪၨင္းေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ဒကာႀကီး ေျဖစမ္းပါဦး။

ေဖာ့စတာ။ မွန္ပါ့ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ဝိညာဏဓာတ္ဟာ တေနရာတည္းမွာ ျဖစ္ႏိုင္သလား၊ ႏွစ္ေနရာမွာ ျဖစ္ႏိုင္သလား ဒကာႀကီး။

ေဖာ့စတာ။ ဝိညာဏဓာတ္ဟာ တေနရာတည္းမွာသာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ အၾကင္သူတဦးတေယာက္ဟာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားတဲ့အခါ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဒီ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္မႈ ျဖစ္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ဟဒယ႐ုပ္ဝတၳဳထဲမွာ ျဖစ္သလား။ တကယ္လို႔ ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္း ဆုိတဲ့ တရားဟာ ႐ုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာမယ္ ဆိုရင္ေကာ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚလာသလား၊ ဟဒယ႐ုပ္ဝတၳဳထဲမွာ ျဖစ္ေပၚ လာသလား။

ေဖာ့စတာ။ အမွန္အားျဖင့္ ဟဒယ႐ုပ္ဝတၳဳထဲမွာပဲ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ တကယ္လို႔ ဝမ္းေျမာက္ရႊင္ျမဴးမႈ ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ေကာ ဘယ္ေနရာမွာ ျဖစ္ေပၚလာသလဲ ဒကာႀကီး။

ေဖာ့စတာ။ ဟဒယ႐ုပ္ဝတၳဳထဲမွာ ျဖစ္ေပၚလာတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ တခါ ေဒါသအမ်က္ ထြက္လာျပန္ေတာ့ေကာ ဘယ္ေနရာမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္သလဲ ဒကာႀကီး။

ေဖာ့စတာ။ ဟဒယ႐ုပ္ဝတၳဳထဲမွာပဲ ျဖစ္ပြားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ တကယ္လို႔ အၾကင္သူ တဦးတေယာက္ဟာ အျခားသူတဦးတေယာက္ကို ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမိတဲ့ အခါ မွာ ငါဟာ မင္းကို ဦးေႏွာက္ထဲက ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာသလား၊ အသည္းႏွလံုးထဲက ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာသလား။

ေဖာ့စတာ။ အသည္းႏွလံုးထဲက ခ်စ္ခင္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ တကယ္လို႔ မုန္းျပန္ေတာ့ေကာ ဦးေႏွာက္ထဲက မုန္းတယ္လို႔ ေျပာသလား၊ အသည္းႏွလံုးထဲက မုန္းတယ္ လို႔ ေျပာသလား။

ေဖာ့စတာ။ အသည္းႏွလံုးထဲက မုန္းတယ္လို႔ပဲ ေျပာပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ကဲ အခု ဒကာႀကီး ေျပာသလို ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း၊ ေဒါသျဖစ္ျခင္းစတဲ့ တရားေတြ ဟာ အသည္းႏွလံုးထဲမွာ ျဖစ္ပြားတယ္လို႔ဆုိရင္ ဒီတရားေတြဟာ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါဦးမလား ဒကာႀကီး။

ေဖာ့စတာ။ ဆရာေတာ္ အခုလို ရွင္းလင္းေဝဖန္ျပလိုက္တဲ့အတြက္ ဒီ ဝိညာဏ္တရားဟာ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စတင္ျဖစ္ေပၚတာမဟုတ္ဘဲ အသည္းႏွလံုးထဲမွာသာ စတင္ျဖစ္ပြားတယ္လို႔ တပည့္ေတာ္ သိျမင္သေဘာေပါက္ ပါၿပီ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ဒကာႀကီးဟာ ဘယ္တရားမွာမဆို အရင္းခံအေၾကာင္းတရားႏွစ္ပါးရွိတယ္ ဆိုတဲ့ ဒိြတၱဝါဒအဘိဓမၼာ ကို လက္ခံရဲ့လား။

ေဖာ့စတာ။ သိပၸံပညာသည္တဦးအေနႏွင့္ ေလာကအတြင္း ရွိရွိသမွ်ေသာ သေဘာတရားတို႔တြင္ အရင္းခံ အေၾကာင္းတရားႏွစ္ပါးရွိတယ္ဆိုတဲ့ ဒိြတၱဝါဒကို တပည့္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီးလက္ခံပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ဓာတ္ဖိုနဲ႔ဓာတ္မ၊ တနည္းအားျဖင့္ ႐ုပ္တရားနဲ႔နာမ္တရားမရွိဘဲနဲ႔ ဘာတရားမွ် မျဖစ္ပြားႏိုင္ဘူး ဆုိတာကိုေကာ သေဘာတူရဲ့လား။

ေဖာ့စတာ။ ဒီသေဘာတရားကိုလည္း တပည့္ေတာ္ သေဘာတူပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ကဲ ဒီအခ်က္ကို သေဘာက်လက္ခံႏိုင္လို႔ရွိရင္ ဒကာႀကီးတုိ႔ရဲ့ေဆးပညာက ဒီဝိညာဏဓာတ္၊ တနည္းအားျဖင့္အသိဉာဏ္ပညာနဲ႔ဆုိင္ရာ ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရားတို႔ရဲ့သေဘာကို ေလ့လာစူးစမ္းၿပီး အထင္အရွား ရွင္းလင္း ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ၿပီလား။

ေဖာ့စတာ။ တိတိက်က် အထင္အရွား မရွင္းလင္း မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ဒါျဖင့္ ဒကာႀကီးတုိ႔ေဆးပညာက နာမ္တရားနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တကယ္တမ္း ထိထိေရာက္ေရာက္ မေလ့လာ မစူးစမ္းရေသးဘူးေပါ့။

ေဖာ့စတာ။ တကယ္တမ္း ျပည့္ျပည့္စံုစံု မေလ့လာမစူးစမ္းရေသးဘူးလို႔ဘဲ ဆုိရမွာပါ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ ဒါျဖင့္ ဒကာႀကီးတုိ႔ရဲ့ ေဆးပညာက အသိဉာဏ္ပညာဟာ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စတင္ျဖစ္ပြားတယ္ဆိုတာ ဟာ မွန္းဆခ်က္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာေပါ့။ တိတိက်က် ဧကန္ဧက တထစ္ခ် မေျပာႏိုင္ေသးဘူးေပါ့။

ေဖာ့စတာ။ ဒီသေဘာပဲ ဆိုက္ေနေတာ့တာေပါ့ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ သဗၺညဳတေရႊဉာဏ္ေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူၿပီး ရွိရွိသမွ်ေသာ တရားစုတို႔ကိုလည္း ယထာဘူတက်က် သိျမင္ထားေတာ္မူတဲ့ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရားတို႔ကို ျဖစ္စဥ္၊ ပ်က္စဥ္ ဒီတရားႏွစ္ပါးတို႔ရဲ့ တပါးနဲ႔ တပါး ဆက္စပ္ေနပံု၊ အမွီသဟဲျပဳေနပံု စသည္တို႔ကို အၾကြင္းမဲ့ ေဟာေတာ္မူထားခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြထဲမွာ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ခႏၶာ ဆုိတဲ့တရားေတြနဲ႔ ဒီတရားေတြနဲ႔ေတြ႔ထိ႐ိုက္ခတ္တဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ နဲ႔ ႐ုပ္ဝတၳဳဆိုတဲ့ တရားေတြဟာ ႐ုပ္တရားျဖစ္ၿပီး ဒီတရားေတြ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ထိ ႐ိုက္ခတ္လို႔ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အသိဉာဏ္ဆိုတဲ့နာမ္တရားေတြဟာ ဟဒယအိမ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတယ္လို႔ အတိအလင္း ပါရွိတယ္။ ဒီ အသိတရားဟာ ဟဒယႏွလံုးအိမ္မွာ ျဖစ္ေပၚလိုက္၊ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းလိုက္နဲ႔ အဆက္မျပတ္ ေရအလ်ဥ္ စီးသလို ျဖစ္ေနတဲ့ တရားပဲ။ ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ က်က်နန႐ႈႏိုင္မွ ဒီသဘာဝကို ျမင္ႏိုင္တယ္။
ယခင္ ဒကာႀကီးရဲ့ေမးခြန္းကို ဦးပၪၨင္း ေျဖဆိုခဲ့စဥ္က အသိပညာဆိုတာ လူရဲ့ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ဘယ္အစိတ္ အပိုင္းထဲမွာမွ သိုေလွာင္ထားတာမရွိဘူး။ မီးေတာက္ဟာ မီးျခစ္ဆံထဲမွာေရာ မီးျခစ္ဘူးေပၚမွာ ကပ္ထားတဲ့ ယမ္းျပား ထဲမွာပါ မရွိသလိုဘဲ အသိဉာဏ္ဆုိတာကလည္း မီးျခစ္ဆံနဲ႔ယမ္းျပားကို ျခစ္လိုက္မွ မီးေတာက္ေပၚလာသလို အထက္ က ေျပာခဲ့တဲ့ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ ဆိုတဲ့ တရားေတြနဲ႔ အျပင္အပမွ ႐ုပ္ဝတၳဳတို႔ရဲ့ ႐ိုက္ခတ္မႈမွ ဟဒယဝတၳဳ ဆိုတဲ့ ႏွလံုးအိမ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ တရားျဖစ္တယ္ ဒကာႀကီး။
အဲဒီေတာ့ အသိဉာဏ္ပညာဟာ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ျဖစ္ပြားလာရတဲ့ တရားမဟုတ္ဘဲ ဟဒယ႐ုပ္ဝတၳဳဆုိတဲ့ ႏွလံုးအိမ္ထဲ မွာသာ ျဖစ္ပြားလာရတယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္ကို ဒကာႀကီး သေဘာေပါက္ လက္ခံႏိုင္ၿပီလား။

ေဖာ့စတာ။ ဆရာေတာ္ ယခု ရွင္းလင္းေျပာျပေတာ္မူလုိက္တဲ့အတြက္ အသိဉာဏ္ပညာဟာ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စတင္ျဖစ္ေပၚလာရတယ္ဆိုတဲ့ မွန္းဆခ်က္ကို တပည့္ေတာ္ ပယ္ႏိုင္ၿပီး အသိဉာဏ္ပညာဟာ ဆရာေတာ္အမိန္႔ရွိေတာ္ မူတဲ့အတိုင္း ဟဒယဝတၳဳထဲမွာ ျဖစ္ပြားရတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ ဒီျပႆနာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔အား ယခုလို ရွင္းလင္းေဟာျပေတာ္မူတဲ့အတြက္ ပရိႆတ္ရဲ့ကိုယ္စား ေက်းဇူးတင္လွပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဤတြင္ ပရိႆတ္က သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚၾကေလသည္။

Click Here To Get The PDF File - "ဗုဒၶဝါဒျပႆနာမ်ား - စာအုပ္"
MS