အခန္းထဲေအာင္းၿပီး စာဖတ္ရတာၿငီးေငြ႔လုိ႔ ၀ရံတာထြက္ၿပီး
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ ဟုိဟုိဒီဒီ ၾကည့္လုိက္ရင္
စိမ္းစိမ္းစုိစုိေတာင္ကုန္း (သုိ႔မဟုတ္) ေတာင္တန္းေလးေတြ ေတြ႔ရတယ္။
ဒီႏုိင္ငံေရာက္ခါစက ဒီေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းေလးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး
ဘာလုိေနတယ္ဆုိတာ ရုတ္တရက္ အေျဖထုတ္လုိ႔ မရဘူး။
ေရာက္ခါစမုိ႔ ကုိယ္ေနခဲ့ဘူးတဲ့ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံကုိ
သတိရလြမ္းဆြတ္လုိ႔ ေနမွာပါေလလုိ႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။
ျမန္မာျပည္ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးက
ျမန္မာျပည္ျပန္လာရင္ မႏၱေလးကုိ လာျဖစ္ေအာင္ လာခဲ့ပါအုံးဆုိၿပီး
Email တစ္ေဆာင္ပုိ႔လုိက္တယ္။
သူ႔ Email မွာ Attached File နဲ႔ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံပို႔ုလုိက္တယ္။
ဆီဒုိးနားဟုိတယ္ က်ဳံးေဒါင့္မွာ သြားၿပီး ရုိက္ထားတာ၊
က်ဳံးေရျပင္နဲ႔ မႏၱေလးေတာင္ ေနာက္ခံနဲ႔ပုံ။
ဓာတ္ပုံကုိ အေသအခ်ာ စူးစူးစုိက္စုိက္ႀကည့္ျဖစ္တယ္။
မ်က္ေတာင္ခတ္ဘုိ႔ေမ့သြားတယ္။ အသက္႐ွဴဘုိ႔ေမ့သြားတယ္။
ေနာက္ စကားလုံးေတြ အလုိလုိထြက္လာတယ္။
“ဒီီနုိင္ငံက ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းေတြမွာ တစ္ခုခုလုိအပ္ေနတယ္ ဆုိတာ ဒါပဲ”
ထုံးျဖဴျဖဴ ေစတီပုထုိး၊
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဘယ္ေတာင္ကုန္းၾကည့္ၾကည့္၊
ေစတီပုထုိးတစ္ဆူဆူကုိေတာ့ ေတြ႔ရစၿမဲ။
ျမန္မာလူမ်ဳိးဆုိတာ
ေတာင္ကုန္းျမင့္ျမင့္ေတြ႔ရင္
ေစတီပုထုိးတည္ၿပီး
ဘုရားဒကာ အမည္ခံခ်င္ၾကတာမုိ႔လား။
ဘုရားဒကာ အမည္ခံခ်င္လြန္းလုိ႔ ေစတီပုထုိးတည္လုိက္တာ
ပုဂံလုိေဒသမ်ဳိးမွာဆုိ သစ္ေတာကုိ ျပဳန္းေရာ၊
ဒီေန႔ထိ နလံမထူနုိင္ေတာ့ဘူး။
ျမန္မာျပည္မွာ ေစတီပုထုိးေတြ သိန္းေပါင္း ေထာင္နဲ႔ေသာင္းနဲ႔ခ်ီအကုန္အက်ခံၿပီး
အသစ္ေဆာက္ေနတာကုိ ေတြ႔ရင္ အေတာ္ ဘ၀င္မက်ျဖစ္မိတယ္။
ေစတီပုထုိးေပါတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေစတီပုထုိးထပ္တည္ေဆာက္ဖုိ႔ လုိေသးလုိ႔လား။
ဆင္းရဲမြဲေတေနတဲ့ ကုိယ့္အမိ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ
ေစတီပုထုိး အသစ္တည္ေဆာက္မဲ့အစား
အဲ့အတြက္ကုန္က်ေငြေတြကုိ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးေတြမွာ အသုံးခ်လုိက္မယ္ဆုိရင္
ဘယ္ေလာက္ခရီးေရာက္လုိက္မလဲ လုိ႔စဥ္းစားမိတယ္။
ဟုိတစ္ႏွစ္က မေလးရွားႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ ႏွစ္ငါးဆယ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္
ၿမဳိ႔ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ကြာလာလမ္ပူၿမဳိ႔လည္မွာ
ရဟတ္လုိ႔ေခၚသလားေတာ့မသိဘူး။
အတက္ေအာက္လည္ပတ္တဲ့ဟာႀကီး တစ္ခု တည္ေဆာက္တယ္။
လူေတြ စီးနင္းလုိက္ပါသြားရတာ။ ျဖည္းျဖည္း ျဖည္းျဖည္း လည္ပတ္တာ။
အေပၚေရာက္သြားရင္ ကြာလာလမ္ပူၿမဳိ႕ ႐ႈခင္းေတြကို ၾကည့္လုိ႔ရတယ္။
လုိက္ပါစီးနင္းလုိတဲ့လူေတြ ပုိက္ဆံေပးရတယ္။
လန္ဒန္မွာလည္း အလားတူ တစ္ခုရွိတယ္။
London Eye လုိ႔ေခၚတယ္ထင္တယ္။ လန္ဒန္႐ႈခင္းကုိ ၾကည့္ဘုိ႔။
တစ္ခါစီးခ်င္ရင္ ကုိးေပါင္ေပးရတယ္။
ႏုိင္ငံသားေတြေရာ ႏုိင္ငံျခားသားေတြပါ စီးနင္းလုိက္ပါေနတာကုိ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။
ဒီမေလးရွားနုိင္ငံ အစုိးရလည္း UK အစုိးရကုိ အတုခုိးၿပီး
လုိက္လုပ္တာျဖစ္မယ္။ နုိင္ငံအတြက္ ႏုိင္ငံတုိးတက္ဘုိ႔ ဘက္စုံက ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ဘ႑ာေငြ႐ွာေနၾကတာ။ အေတာ္အားက်ဘုိ႔ေကာင္းတယ္။
ဒုိ႔ႏုိင္ငံလည္း ေစတီပုထုိးေတြတည္ေနမဲ့အစား
ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ လုိအပ္တဲ့ဘ႑ာေငြကုိ ရွာေပးနုိင္တဲ့
လန္ဒန္မွာရွိတဲ့ ကြာလာလမ္ပူမွာရွိတဲ့ ၿမဳိ႕ေတာ္ရႈခင္းကုိ တစ္ေနရာတည္းကၾကည့္လုိ႔ရတဲ့
ရဟတ္ႀကီးတစ္ခု တည္ေဆာက္တာ ပုိအက်ိဳးရွိမယ္လုိ႔ထင္မိတယ္။
စဥ္းစားမိတာပါ။
ထားပါေတာ့၊ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ေစတီပုထုိးရွိတဲ့ ေတာင္ကုန္း ႐ႈခင္းေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးလာတဲ့မ်က္စိဟာ
ဒီနုိင္ငံက ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းေတြမွာ
ေစတီပုထုိးမေတြ႔ရေတာ့ ရင္ထဲဟာမိတာ အမွန္ပဲ။
ေစတီပုထုိးဆုိေတာ့ ေစတီပုထုိးနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ရွင္အာနႏၵာႀကီးကုိ သတိရမိျပန္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားသက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္အခါတုန္းက
ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ညဳိတဲ့သူေတြ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ပူေဇာ္ဘုိ႔ လွဴဒါန္းဘုိ႔
အခါအားေလွ်ာ္စြာ ျမတ္စြာဘုရားထံလာၾကတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားေက်ာင္းမွာရွိေနရင္ေတာ့ ပါလာတဲ့ပစၥည္း လွဴဒါန္းခဲ့႐ုံေပါ့။
ျမတ္စြာဘုုရားမရွိတဲ့အခါ ပါလာတဲ့ပစၥည္း ဘယ္ကုိ လွဴဒါန္းခဲ့ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားကို လွဴဒါန္းဘုိ႔စိတ္ကူးနဲ႔လာၾကတာကုိး။
ဒီေတာ့ ေက်ာင္းဒကာ အနာထပိဏ္က ရွင္အာနႏၵာကုိ
ဘုရားထံ လွဴဒါန္းဘုိ႔လာတဲ့သူေတြ ဘုရားမရွိလည္း လွဴဒါန္းလုိ႔ အဆင္ေျပေအာင္
သင့္ေလွ်ာ္တဲ့ေနရာစီစဥ္ဘုိ႔ ေလွ်ာက္တယ္။
ရွင္အာနႏၵာကလည္း ဒီကိစၥကုိ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ေလွ်ာက္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက လွဴဒါန္းပူေဇာ္သင့္တဲ့ အရာ သုံးမ်ဳိးကုိ ေျပာျပတယ္။
၁။ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္အပါအ၀င္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္
၂။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အသုံးအေဆာင္မ်ား
၃။ ျမတ္စြာဘုရားကို အာ႐ုံယူဘုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရည္ညႊန္းထားေသာ ရုပ္တု၊ ေစတီ
ရွင္အာနႏၵာက ျမတ္စြာဘုရားသက္ရွိထင္ရွားရွိတုန္း ေစတီပုထုိးတည္ထားကုိးကြယ္ရရင္ အဆင္ေျပႏုိင္မလားလုိ႔ ဆက္ေလွ်ာက္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက
ေစတီကုိ ငါဘုရားပရိနိဗၺာန္စံၿပီးမွ ငါဘုရားရဲ႕ အ႐ုိးေတာ္ ဓာတ္ေတာ္ေတြနဲ႔
တည္ေဆာက္ ပူေဇာ္သင့္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိ ေစတီပုထုိးေတာ္ေတြကို ပူေဇာ္တာဟာ ႐ုပ္ကုိ အေျခခံၿပီး ပူေဇာ္တာမ်ဳိး မဟုတ္ေၾကာင္း၊
ေစတီပုထုိးေတာ္ေတြကို ပူေဇာ္တာဟာ စိတ္ရဲ႕အလုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆက္လက္မိန္႔ၾကားပါတယ္။
ေစတီပုထုိးကုိ ၾကည့္၊ ဘုရားအစစ္ကုိ (သက္ရွိထင္ရွားျမတ္ဘုရားကုိ)
စိတ္နဲ႔အာ႐ုံျပဳၿပီး ပူေဇာ္ရမွာလုိ႔ နားလည္မိပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ ပုံေနာက္က ဂုဏ္ကုိ စိတ္အာ႐ုံေရာက္ေအာင္ျပဳ၊ ပူေဇာ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ေစတီပုထုိးမတည္ေသးဘဲနဲ႔ သူတရားအားထုတ္ခဲ့တဲ့ ေဗာဓိေညာင္ပင္ကုိ စုိက္ပ်ဳိးၿပီး
သူမရွိတဲ့အခါ သူခရီးထြက္ေနသခုိက္ သူ႔ကုိယ္စား ေဗာဓိေညာင္ပင္ကုိ ပူေဇာ္ဘုိ႔
ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္အာနႏၵာကုိ အႀကံျပဳပါတယ္။
ဒီေနာက္ ရွင္အာနႏၵာဟာ ရွင္ေမာဂၢလာန္ႀကီး အကူအညီနဲ႔
ဗုဒၶဂယာက ေဗာဓိေညာင္မ်ဳိးေစ့ကုိယူၿပီး
ေဇတ၀န္ေက်ာင္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ စုိက္ပါတယ္။
အဲ့ဒီေဗာဓိေညာင္ပင္ကုိ အာနႏၵေဗာဓိပင္လုိ႔ အမည္တြင္ေစခဲ့ပါတယ္။
ယေန႔ အိႏၵိယကုိ ဘုရားဖူးသြားၾကတဲ့သူေတြ
အဲဒီအာနႏၵေဗာဓိပင္ကုိ ေတြ႔ၾကမွာပါ။
ဒီဇာတ္လမ္းအျဖစ္အပ်က္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး
သီဟုိဠ္ (သီရိလကၤာ) နုိင္ငံ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတုိင္းမွာ
ေဗာဓိပင္ကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အဂၤါရပ္ (၁) ခ်က္အျဖစ္ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။
သီဟုိဠ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း (၁) ေက်ာင္းတည္ေထာင္ရင္ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ
၁၊ ဘုရားေက်ာင္းသီးသန္႔ (ဘုန္းႀကီး၊ လူမေနရ၊ ဂႏၶကုဋိကဲ့သုိ႔)
၂၊ ေစတီတစ္ဆူ
၃၊ ေဗာဓိေညာင္ပင္ တစ္ပင္
၄၊ သံဃာေနေဆာင္ တုိ႔ရွိရပါတယ္။
ျမန္မာျပည္က ေပ ၄၀×၆၀ အကြက္ခေလးကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေျမကြက္အျဖစ္ခ်ေပးၿပီး
ေစတီပုထုိး မေျပာနဲ႔၊ ေဗာဓိေညာင္ပင္မေျပာနဲ႔၊
ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးကုိယ္တုိင္ေတာင္ ေျခရဲရဲ မဆန္႔ရဲေလာက္တဲ့ ေက်ာင္းမွာ
ေနေနၾကရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားဘ၀ကုိလည္း ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။
http://www.dhammagarden.comမွတဆင့္ခံစားတင္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment