ဘာေၾကာင္႕
တရားအားထုတ္ၾကတာလဲ။ တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာက အသိဥာဏ္ပညာအတြက္ အားထုတ္ၾကတာ။
၀ိပႆနာအားထုတ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္က ၀ိပႆနာဥာဏ္၊ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ နိဗၺာန္ကို
ရည္မွန္းထားတာပဲ။
ဒါျဖင္႔ရင္
၀ိပႆနာဥာဏ္၊ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ကို လိုခ်င္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း ကိုယ္၊
ႏႈတ္အျပစ္ကင္းတဲ႔ သီလကို အရင္ထိန္းရမယ္။ ကာယကံအျပစ္ကင္းေအာင္ လုပ္ရမယ္။
၀စီကံအျပစ္ကင္းေအာင္ လုပ္ရမယ္။
ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ
တရားအားထုတ္ခ်င္တဲ႔အခါ သြားအားထုတ္လိုက္၊ ေနာက္ျပီး ဖယ္ခ်ခ်င္တဲ႔အခါ
ထြက္ခ်လိုက္၊ ဓားျပတိုက္ခ်င္တဲ႔အခါ ထြက္တိုက္လိုက္နဲ႕ အဲဒါလို
လုပ္ေနလို႕ေတာ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ ဒီလူမ်ဳိး တရားရမယ္မဟုတ္ဘူး။ အေျခခံ သီလကိုမွ သူက
မျဖည္႕ဘဲ။ ကုသိုလ္ရရံု၊ ပါရမီရရံုပဲ ရွိတယ္။ အားမထုတ္ ေကာင္းဘူးလို႕ေတာ႕
တို႕က မဆိုလိုပါဘူး။ တရား အထမေျမာက္နိုင္တာ ေျပာတာပါ။
အတြက္တြက္မယ္႕
ပုဂၢိဳလ္က ၁၊၂၊၃၊၄ ေတြ ေမ႕ေမ႕ကုန္ရင္ ဘယ္႔ႏွယ္တြက္လို႕ရမလဲ။
ျမန္မာစာတတ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္က ေမ႕ကုန္လို႕ ကၾကီးမွန္း ခေကြးမွန္း မသိရင္
ဘာနဲ႕သြားဖတ္မလဲ။ အဂၤလိပ္စာဖတ္ရင္လည္း ေအ၊ ဘီ၊ စီ၊ ဒီ မွ်မသိဘဲ
ဘာနဲ႕သြားဖတ္မလဲ။ အဲဒီလိုအေျခခံကစျပီး ပ်က္စီးေနရင္ ေရွ႕တက္လို႕ မရေတာ႕ဘူး။
ကိုယ္႕အဖို႕ေတာ႕ ဒီလိုပဲ ဆံုးျဖတ္ပါ။ သူမ်ားအဖို႕ေတာ႕ သူတို႕ၾကိဳက္သလို
အားထုတ္ၾကပါေစ။ သူမ်ားအျပစ္မရႈနဲ႕။ သူမ်ားအျပစ္ရႈရင္ ကိုယ္႕အတြက္
အက်ဳိးယုတ္လိမ္႕မယ္။ ကိုယ္အက်ဳိးရွိဖို႕က အေရးၾကီးတယ္။
အထက္တရား အားထုတ္လို႕အထေျမာက္ခ်င္ရင္
သီလမျပည္႕စံုရင္
အထက္တရားအားထုတ္လို႕ အထမေျမာက္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ သီလကို ေျမၾကီးနဲ႕တူတယ္လို႕
ဆိုတယ္။ အေဆာက္အအံု တိုက္တာေတြ ေဆာက္တဲ႕အခါမွာလည္း ေျမၾကီးမရွိရင္ ဘယ္အေပၚ
သြားေဆာက္မလဲ။ ဘယ္အေဆာက္အအံုမွ ေျမၾကီးမရွိဘဲ ေဆာက္လို႕မရဘူး။
ေလထဲသြားေဆာက္လို႕လည္း မရဘူး။ ေကာင္းကင္တက္ေဆာက္လို႕လည္း မရဘူး။ မီးေတြ
ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ႕ မီးေတာက္ၾကီးထဲလည္း သြားေဆာက္လို႕မရဘူး။
အမာခံေကာင္းတဲ႕ ေျမေပၚမွာသာ ေဆာက္မွရတယ္။ အဲဒီေတာ႕ သီလပထ၀ီယံ ဌတြာ၊
သီလတည္းဟူေသာ ေျမေပၚမွာ ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုင္ခိုင္ ရပ္ျပီးေတာ႕မွ ကိေလသာ
အရႈပ္အေထြးေတြကို ခုတ္ထြင္လို႕ရတာ။ ဒါေၾကာင္႕ သီလဟာ အေရးၾကီးဆံုး။
ဆရာေတာ္ဦးဓမၼိက (ေျမာင္းျမ၊ ေဟမ၀န္ေက်ာင္း)
2012 စက္တင္ဘာလထုတ္ အပၸာမာဒ ဓမၼရသ မဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပ မွ်ေ၀ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment