ဆြမ္းတစ္နပ္မွ ၀ေအာင္ မဘုန္းေပးရေသာ ေလာသကတိႆ မေထရ္။

       ေလာသကတိႆသည္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ထဲတြင္ လွည့္လည္ေတာင္းေသာ္လည္း ေရွးယခင္ဘ၀ ဣႆာ
မစၦရိယဓာတ္ခံေၾကာင့္ ေပးမည့္ေကၽြးမည့္သူ တစ္ေယာက္မွ် မရွိေပ။  အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္  အိမ္ရွင္မမ်ား
လွမ္းပက္ထားေသာ အိုးေဆးေရ ခြက္ေဆးေရမ်ားထဲမွ  တမင္းေစ့ကေလးမ်ားကို တစ္ေစ့ခ်င္း    လိုက္

ေကာက္စားကာ အသက္ဆက္ရရွာ၏။
         တစ္ေန႔တြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာက ေတြ႔ၿပီး ရွင္သာမေဏ ၀တ္ေပးလိုက္၏။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ရဟန္း
ဘ၀သို႔ ေရာက္ကာ ရဟႏၱာပင္ ျဖစ္သြားေလ၏။ ရဟႏၱာ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း  ဆြမ္းတစ္နပ္မွ်  ၀ေအာင္
မစားရေပ။
         ရဟန္းငါးရာ အတူတူ ဆြမ္းခံစီတန္းၾကြရာ၌ သူ႕အလွည့္ေရာက္လွ်င္ ဆြမ္းေလာင္းမည့္သူ၏ ဆြမ္း
အုပ္ထဲမွ ဆြမ္းမ်ားသည္ ေပ်ာက္သြားၾက၏။ သူ႔အလွည့္ေက်ာ္ၿပီး  ေနာက္တစ္ပါး အလွည့္ေရာက္မွ ဆြမ္း
အုပ္ထဲမွ ဆြမ္းမ်ားသည္ ျပန္ေပၚလာ၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အျဖစ္ျဖင့္ “ေလာသကတိႆ မေထရ္”  ရဟႏၱာ
ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆြမ္းတစ္နပ္မွ ၀ေအာင္ မဘုဥ္းေပးရျခင္း ျဖစ္၏။
         အဟာရ မမွ်တမွဳေၾကာင့္  “ေလာသကတိႆ မေထရ္”   သည္  အသက္အရြယ္  ငယ္ငယ္မွာပင္
ပရိနိဗၺာန္ စံရမည့္ေန႔သို႔ ေရာက္ခဲ့၏။ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ သူ႔တပည့္ကို ပရိနိဗၺာန္ စံမည့္ေန႔တြင္ ဆြမ္း
တစ္နပ္ေတာ့ ၀ေအာင္ဘုဥ္းေပး သြားပါရေစဟူေသာ ေစတနာျဖင့္ ေလာသကတိႆမေထရ္ကို  ေခၚကာ
ႏွစ္ပါးအတူ ဆြမ္းခံသြားၾက၏။
          အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေပစြ။  “ေလာသကတိႆမေထရ္”  ပါေသာေၾကာင့္   အဂၢသာ၀ကျဖစ္ေသာ
အရွင္သာရိပုတၱရာကိုပင္ ဆြမ္းေလာင္းမည့္သူ တစ္ေယာက္မွ် မရွိေတာ့ေပ။ ထိုေၾကာင့္ ေလာသကတိႆ
မေထရ္ကို ေက်ာင္းျပန္ခိုင္းၿပီး  တစ္ပါးတည္း  ဆြမ္းခံၾကြရ၏။ တစ္ပါးတည္း  ျပန္ၾကြေသာအခါတြင္ကား
ေလာင္းလွဴမည့္သူမ်ား ပံုထပ္ေန၏။
         အရွင္သာရိပုတၱရာက ေက်ာင္းသို႔ ဆြမ္းစားအမီ ျပန္ၾကြမည္ျပဳရာ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားက  အိမ္မွာ
ပင္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခိုင္းၿပီး “ေလာသကတိႆမေထရ္” အတြက္ သပိတ္ထဲတြင္ ဆြမ္းေဘာဇဥ္အဟာရမ်ား
ထည့္၍ ဒကာတစ္ေယာက္အား ေက်ာင္းသို႔အပို႔ ခိုင္းလိုက္၏။ ဒကာသည္ “ေလာသကတိႆမေထရ္” ကို
ေမ့ေလ်ာ့ကာ ဆြမ္းခဲဖြယ္မ်ားကို လမ္းမွာပင္ စားပစ္လိုက္၏။
          အရွင္သာရိပုတၱရာ ေက်ာင္းသို႔  ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဆြမ္းစားေက်ာင္းေဆာင္ထဲတြင္  တစ္ပါး
တည္း ထိုင္ေစာင့္လ်က္ ရွိေသာ  “ေလာသကတိႆမေထရ္” ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ ေမးျမန္းရာ   ဆြမ္းမသံုးရ
ေသးေၾကာင္း သိသြား၏။ ေနကိုၾကည့္ေသာအခါ မြန္းလြဲသြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သပိတ္
ပိုက္ၿပီး ေကာသလမင္းႀကီး၏ နန္းေတာ္ထဲသို႔ သြားရပ္၏။
         မြန္းလြဲေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္  ေကာသလမင္းႀကီးက ညပိုင္းတြင္ သံုးေဆာင္မွီ၀ဲရေသာ စတုမဓု
ေဆးမ်ားကို ေလာင္းလွဴလိုက္၏။  အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္ ေက်ာင္းသို႔  အလ်င္အျမန္
ျပန္ၾကြလာကာ စတုမဓုသပိတ္ကို ပိုက္ထားၿပီး  “ေလာသကတိႆမေထရ္” အား  လက္ျဖင့္ႏွိဳက္ယူကာ
ဘုဥ္းေပးေစ၏။ “ေလာသကတိႆမေထရ္” လက္ထဲ သပိတ္ကိုထည့္ေပးလိုက္လွ်င္ စတုမဓုမ်ား ေပ်ာက္
သြားမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သပိတ္ကို ပိုက္ထားျခင္း  ျဖစ္၏။  ထိုစတုမဓုကို  ဘုဥ္းေပးၿပီး
ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံရ၏။ ။
         ဒါေၾကာင့္မို႔ မိမိတို႔တစ္ေတြလည္း ဣႆာ၊ မစၦရိယ ကင္းစြာျဖင့္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ သြားလာ   
ရုန္းကန္ရင္း ကိုယ့္ထက္သာတဲ့သူအေပၚ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ မုဒိတာ ျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ေအာက္နိမ့္သူအေပၚ   
သနား ဂရုဏာ ထားႏိုင္ကာ    တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္    ရေရာက္ႏိုင္တဲ့   မဂ္ဉာဏ္၊     ဖိုဉာဏ္ နိဗၺာန္ကို    
မ်က္ေမွာက္ျပဳ   ခံစားႏိုင္ၾကတဲ့  သူေတာ္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ။ ။
{ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) ၏  ေမတၱာျဖင့္စီးပြားရွာျခင္းမွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။}
   (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
 “ဆုေတာင္းပတၱနာ”
ဓမၼဒါန၊ ဤပုညေၾကာင့္၊
ဘ၀သံသရာ၊ ေနာင္ျဖစ္ရာ၌၊
ပညာထူးခၽြန္၊ ျမင့္ကဲလြန္လ်က္၊
အမြန္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺဴတာကို၊
လ်င္စြာရေစ၊ ေတာင္းဆုေျခြသည္၊
မေသြျပည့္၀ပါေစေသာ္။ ။
     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။
(ပိုမိုျပည့္စံုေကာင္းမြန္ေအာင္ အဆင္ေျပသလို ျဖည့္စြက္ေရးသားျပဳျပင္ၿပီး Share ႏိုင္ပါသည္။)