ဒုကၠရစရိယာက်င့္မွ ဘုရားျဖစ္ရသလား ...?

ဒကာ။           ။ ဒုကၠရစရိယာ အက်င့္ဟာ ပဓာနအလုပ္ မိစၧာဒိ႒ိ အက်င့္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဒုကၠရစရိယာ အက်င့္ကို က်င့္မွပဲ ဘုရားျဖစ္ရေတာ့မွာလား၊ ယင္းကို မက်င့္ရင္ ဘုရားမျဖစ္ရေတာ့ဘူးလား ဆရာေတာ္၊ ရွင္းျပပါဦး။

          ဆရာ။           ။ အင္း…ဘုရားျဖစ္ႏိုင္ခြင့္ကေတာ့ ဒုကၠရစရိယာနဲ႔ နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ပဲ ဆိုင္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပဲ၊ ပါရမီ ဆယ္ပါး အျပားသံုးဆယ္ စြန္႔ျခင္းၾကီး ငါးပါး စရိယတရားတို႔ ျပည့္၀ရင့္က်က္မႈရွိမွသာ ဘုရားျဖစ္ႏိုင္တာပါ၊ (လိုုရင္းကေတာ့ မဇၥ်ိမပဋိပတ္ပါပဲ။)

          ဒကာ။           ။ ဒုကၠရစရိယာနဲ႔ နည္းနည္းပါးပါးသာ ဆိုင္ရင္ အေလာင္းေတာ္ျမတ္ဟာ ဘာေၾကာင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံကာ ဒုကၠရစရိယာကို က်င့္ေတာ္မူပါသလဲ ဆရာေတာ္။

          ဆရာ။           ။ ဒါကေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္၊ သဗၺညဳဘုရားအျဖစ္ကိုရယူေရး၌ မိမိ၏ ထက္သန္ၾကီးထြားေသာ ၀ီရိယအားေတာ္ဟာ သာမန္လူသားတို႔ႏွင့္ မတူမတန္ပံုမ်ားကို ကမၻာသူ ကမၻာသားတို႔ ထင္ထင္ရွားရွား သိထားႏိုင္ၾကေစရန္ အေၾကာင္းလည္းပါတယ္။

ပါရမီဆယ္ပါးတို႔တြင္ အေလာင္းေတာ္ျမတ္၏ သူမတူ တမူစံထားထိုက္တဲ့ ၀ီရိယ ပါရမီေတာ္ျမတ္၏ ေက်းဇူးဂုဏ္ရွိန္သည္ ေနာင္တခ်ိန္ ဘုရားအျဖစ္ ရေတာ္မူျပီးေသာအခါ ျပန္ေျပာင္း ဆင္ျခင္စဥ္းစားေတာ္မူလတ္ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏ စိတ္အစဥ္ကို ၾကည္ရႊင္၀မ္းေျမာက္ေစလိမ့္မည္ဟု ဆင္ျခင္ေတာ္မူမိေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္လည္း ဒုကၠရစရိယာကို ပင္ပန္းစြာ က်င့္ေတာ္မူရေၾကာင္းနဲ႔ အ႒ကထာက်မ္းဆရာတို႔က ဥပမာ အမ်ိဳးမ်ိဳးထုတ္ျပကာ ေျဖဆိုေတာ္မူထားၾကတဲ့ ခိုင္လံုမႈမ်ားေတြလည္း မ်ားစြာပဲ ရွိပါတယ္။

ဒကာ။           ။ ဒကာၾကီးတို႔ စိတ္ဓာတ္ေက်နပ္မႈရေအာင္ အ႒ကထာဆရာရဲ႕ ဥပမာမ်ားထဲက နည္းနည္းေလာက္ ထုတ္ျပပါလား ဆရာေတာ္။

ဆရာ။           ။ အင္း…အ႒ကထာဆရာျပတဲ့ ဥပမာမ်ားကေတာ့….၊ မည္သူနဲ႔မွ စစ္မတိုက္ရဘဲ ထံုးထမ္းစဥ္လာအရ တိုင္းျပည္ၾကီး စည္ထီးနဲ႔တကြ အုပ္ခ်ဳပ္ကာ ဘုရင္မင္းၾကီးလုပ္ေနရေပမယ့္ အဲဒီဘုရင္မင္းဟာ ရန္သူပုန္ စစ္သည္တို႔ကို တိုက္ခိုက္ႏွိမ္နင္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ၀ီရိယ လု႔ံလ ဘာမွ်မရွိတဲ့အတြက္ သူ႔ဘ၀တာကို ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ ေပါ့ပ်က္ပ်က္, ဟာတာတာ ဘာမွ် အရသာမရွိ အေခ်ာင္ရလမ္းမို႔ ၀မ္းမေျမာက္ႏိုင္သလိုတဲ့။

စစ္သည္ဗိုလ္ပါ စုရံုးလ်က္ မိမိကိုယ္တိုင္ ဦးစီးအုပ္ခ်ဳပ္ကြပ္ကဲကာ စစ္ပြဲတိုင္း၌ အၾကိမ္မ်ားစြာေအာင္ႏိုင္၍ ရန္သူပုန္မွန္သမွ်ကို ဆင္းရဲပင္ပန္းခံကာ ၾကိဳးစားႏွိမ္နင္းျပီးမွ ေအးခ်မ္းစြာ ေအာင္ပြဲခံကာ ဘုရင္မင္းၾကီးအျဖစ္ကို ရယူခံစားေသာ မင္းဟာ ယင္းရဲ႕ စစ္သည္ဗိုလ္ေျခပရိသတ္ေတြကို ၾကည့္၍ မိမိ၏ ၾကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ပံု လံု႔လ၀ီရိယကို တဖန္ျပန္၍ ေအာက္ေမ့သည္ရွိေသာ္ ငါသည္ ဤစစ္ပြဲ ဤစစ္ပြဲတို႔၌ ဤမွ်ခဲယဥ္းစြာေသာ ရန္သူ, သူပုန္စစ္တပ္တို႔ကို ေအာင္ျမင္စြာ တိုက္ခိုက္ သတ္ပုတ္ ထိုးခုတ္ကာ ဆင္းရဲစြာျဖင့္ ေနာက္မဆုတ္တမ္း ၾကိဳးပမ္းလ်က္ ရဲထြက္ကာ ယခုအခါ ဤမွ်ၾကီးက်ယ္ေသာ မင္းစည္းစိမ္ကို ရလာေပစြတကား-ဟု ေတြးတိုင္းေတြးတိုင္း ၀မ္းသာ ရႊင္ျပံဳးလို႔ မဆံုးႏိုင္သလိုတဲ့။

ထို႔အတူ ျမတ္စြာဘုရားဟာလည္း ကမၻာသူ, ကမၻာသား အေပါင္းတို႔အား မိမိ၏ စံမတူႏိုင္ေသာ လံု႔လ၀ီရိယကို သိေစလိုေသာေၾကာင့္တေၾကာင္း၊ ၀ီရိယ၏တန္ဖိုး ဂုဏ္ကို ေနာင္ဘုရားျဖစ္ေသာအခါ ျပန္လည္စဥ္းစားမိတိုင္း ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏ စိတ္ႏွလံုးရႊင္ျပံဳး၀မ္းေျမာက္ ေစေတာ္မူမည္ဟု ဆင္ျခင္သံုးသပ္မိေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဒုကၠရစရိယာကို အပင္ပန္းခံကာ က်င့္ေတာ္မူရွာသည္တဲ့။

ေနာက္တခ်က္ ဥပမာက နိဗၺာန္, မဂ္ , ဖိုလ္ရရန္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ၾကကုန္ေသာ သာ၀ကအေပါင္းတို႔ နည္းယူရန္အတြက္ ငါတို႔ဆရာျမတ္စြာဘုရားေသာ္မွ သို႔ကေလာက္ ခက္ခဲ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ က်င့္မွ ရေတာ္မူတဲ့ မဂ္, ဖိုလ္တရားကို ငါတို႔လည္း ဆင္းရဲပင္ပန္းခံကာ ဤမဂ္, ဖိုလ္ရေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္း(ပဓာနကိစၥကို) ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကရမည္ ဟူေသာ ေ၀ဖန္ဉာဏ္ ရႏိုင္ေရးအတြက္ ဒုကၠရစရိယာကို က်င့္ေတာ္မူတာ ျဖစ္တယ္လို႔ အ႒ကထာ ဆရာမ်ားက ဖြင့္ဆို မိန္႔ဟေတာ္မူၾကတယ္၊ ကဲ…ေက်နပ္ၾကရဲ႕လား။

http://www.thamameggin.blogspot.com/ မွတဆင့္ခံစားတင္ျပသည္။