"မာနကိေလသာႏွင့္ ပတ္သက္၍"

ထုထည္အႀကီးဆံုး ကိေလသာ (၃)ပါးရွိသည္။ ယင္းတို႔မွာ ေလာဘ၊ေဒါသ၊မာန တို႔ျဖစ္၏။ ရဟႏၲာျဖစ္မွ ထိုကိေလသာ သံုးပါးကို ပယ္သတ္ႏိုင္၏။ မာနကိေလသာသည္ အလြန္သိမ္ေမြ႕၏။ သိရခက္၏။ မိမိမွာ ျဖစ္ေနတာကိုပင္ ျဖစ္ေနမွန္းမသိေခ်။ တစ္နာရီ မျပင္ပဲ တရားထိုင္ႏိုင္ သူသည္ ျပင္ေသာသူကို အထင္ေသးတတ္၏။ ႏွစ္နာရီ မျပင္ပဲ တရားထိုင္သူသည္ တစ္နာရီ ထိုင္ႏိုင္သူကို အထင္ေသးတတ္၏။
***သူတစ္ပါးကို အထင္ေသးျခင္းသည္ မိမိကိုယ္ကို အထင္ႀကီးျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။ ကိေလသာ ကို ပယ္သတ္ရန္ တရားထိုင္သူသည္ ထို မာန က ဝင္ရႈပ္ေနေသး၏။ မာန သည္ ကိေလသာ ပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထိုမာနက ဝင္ရႈပ္တတ္ေသးရာ က်န္စီးပြားေရး၊ လွဴမႈေရးမ်ား ဆိုဖြယ္ရာ မရွိေတာ့ေခ်။ ***မာနသည္ ေထာင္လႊား တက္ၾကြျခင္း သေဘာရွိေသာ္လည္း သူ႔ကို လက္ခံထားသူအား အယုတ္နိမ့္ဆံုး ဘဝသို႔ ပို႔ေပးတတ္သည္။ ဂါရဝ နိဝါတသည္ နိမ့္က်ျခင္း သေဘာရွိေသာ္လည္း လက္ခံထားသူအား ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘဝသို႔ ပို႔ေဆာင္ ေပးတတ္၏။ ***မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ ၾကယ္တာရာမ်ား၏ ၾကားတြင္ တစ္ေလာကလံုး ထြန္းလင္းေအးျမေစေသာ လမင္းႀကီးသည္ ထင္ရွားသကဲ့သို႔ ~ ***မာနႀကီးေသာ လူသားမ်ားၾကားတြင္ မာနကင္းေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ အလိုလို ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား တတ္၏။ မာနႀကီးစရာ မ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း မာနမႀကီးေသာ သူမ်ားကား ပို၍ပင္ ေလးစားစရာ ေကာင္း၏။ တိပိဋကဆရာေတာ္(၁၂)ပါးထဲတြင္ မင္းကြန္း တိပိဋကတ္ ဆရာေတာ္ႀကီးကား မာနအကင္းဆံုး ဆရာေတာ္ႀကီးပင္ ျဖစ္၏။ (၁) ကမ႓ာ့ဂရင္းနစ္ စာအုပ္ႀကီးတြင္ ကမ႓ာ့ညာဏ္ပညာ အႀကီးဆံုး လူသားအျဖစ္ မွတ္တမ္း တင္ခံရျခင္း။ (၂) ဓမၼဘ႑ာဂါရိက= တရား ဘ႑ာစိုးဟူေသာ ဘြဲ႕ထူးကို ပထမဆံုး ရရွိျခင္း (၃) တိပိဋကတ္ ဘြဲ႕ထူးကို ကမ႓ာတြင္ ပထမဦးဆံုး ဆြတ္ခူးယူႏိုင္ျခင္း (၄) ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃာ့ မဟာနာယက အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ျဖစ္ျခင္း (၅) ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဓမၼကထိက ျဖစ္ျခင္း (၆) ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး ႏိုင္ငံေတာ္ ပဋိယတၲိတကၠသိုလ္ ႀကီးမ်ားကို ဦးေဆာင္ တည္ေထာင္ေတာ္ မူျခင္း။ (၇) တစ္ခုတည္းေသာ တိပိဋကစာသင္တိုက္ႀကီးကို တည္ေထာင္ၿပီး တိပိဋကဆရာေတာ္မ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးေတာ္မူျခင္း။ စေသာ မာနတက္စရာ ဂုဏ္ထူး ဝိေသသမ်ား ရွိပါေသာ္လည္း မိမိထက္ တစ္ဝါသာ ႀကီးေသာ ဆရာေတာ္မ်ား ေရွ႕မွာပင္ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ထိုင္၍ အၿမဲလက္အုပ္ ခ်ီထားကာ မာနကို လက္ေတြ႕ပယ္သတ္ေတာ္ မူခဲ့သည္။ ကိုရင္ေလးမ်ား စာဝါ သြားတက္ရာ၌ ဘယ္စာဝါ တက္ၾကတာလဲ ဘုရားဟု ေမးရာ၌ပင္ လက္အုပ္ခ်ီ၍ ေမးသည္။ ေဘးမွ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ကိုရင္ေလးေတြ ေမးတာပဲ ဘာ့ေၾကာင့္ လက္အုပ္ခ်ီတာလဲ ေမးရာ- ကိုရင္ေလးေတြ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔ သင္အံ ေလ့က်က္ ေနၾကတာက ဘုရား တရားေတာ္ေတြပါ။ တရားေတာ္ကို ေလးစားတဲ့ အေနနဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီတာဟု ျပန္လည္ အမိန္႔ ရွိေတာ္မူသည္။ တစ္ခါကလည္း မႏၲေလးၿမိဳ႕မွ ညတရားပြဲ လာေလ်ွာက္သည္။ စီစဥ္ပံုမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးကမင္းကြန္းဖက္မွ စက္ေလွျဖင့္ မႏၲေလး ဆိပ္ကမ္းသိို႔ ကူးခဲ့ရမည္။ တရားပြဲ အက်ိဳးေတာ္ ေဆာင္မ်ားက ဆိပ္ကမ္းမွ ကားျဖင့္ ႀကိဳမည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကားႀကိဳခ်င္ေသာ သူေ႒းဒကာမ်ား အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနသျဖင့္ စုေပါင္းၿပီး ႀကိဳၾကပါဟူ၍ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ မ်ားက ေျပာၾကားလိုက္သည္။ တရားပြဲရက္ ေရာက္ေသာအခါ ေမ့တဲ့သူက ေမ့ၾကသည္။ တျခားသူေတြ သြားပါလိမ့္မယ္ဟု ေတြးၿပီး သြားမႀကိဳၾက။ မည္သူမွ လာမႀကိဳသည့္အခါ ဆရာေတာ္ ဆိုက္ကားငွား၍ ၾကြသြားေလသည္။ ႀကီးမားလွသည့္ ေမတၲာဓာတ္က စာဖြဲ႕၍မမွီႏိုင္။ ဆရာေတာ္ ဆိုက္ကားစီး ၾကြလာတာေတြ႕လ်ွင္ ဒကာ၊ဒကာမမ်ား စိတ္မခ်မ္းသာ ျဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ဆိုက္ကားကို အေမွာင္ အတြင္း ရပ္ခိုင္းၿပီး တရားေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့သည္။ အျပန္တြင္လည္း အေမွာင္ထဲမွ ဆိုက္ကားျဖင့္သာ ၾကြသြားေၾကာင္း သိရေကသည္။ မည္မ်ွ မာန ကင္းလိုက္ဘိနည္း။ ။ ေမတၲာရွင္(ေရႊျပည္သာ) ၏ လူေတာ္လူဆိုး စာအုပ္မွ ကူးယူပူေဇာ္ပါသည္။
Credit > May Thagyan Moe Oo, May Thagyan Moe Oo