ဂႏၳဓူရတာ၀န္ ၀ိပႆနာဓူရတာ၀န္ ထုိတာ ၀န္ႏွစ္ရပ္တြင္ တာ၀န္တခုခုကို ထမ္းေဆာင္မွ သာသ နာ႔၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းပီသမည္ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။
ဂႏၳဓူရ
၀ိပႆနာဓူရမွတပါး အျခားအျခား ရဟန္းအလုပ္ ရဟန္းတာ၀န္မရွိပါဘုရား။ ယခု
အရွင္ျမတ္မ်ား ဒီပလိုမာသင္တန္း တက္ေရာက္သင္ ၾကားျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား
ခ်မွတ္ေပးအပ္ေတာ္မူခဲ့ တဲ့ ဂႏၳဓူရတာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ေနသည္ဘုရား။ အဲဒီလို
ဂႏၳဓူရတာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ၾကတဲ႔အခါ ဒီပလိုမာသင္တန္း တက္ေရာက္ၾကတဲ႔
မိမိတို႔ရဲ႔ သင္တန္းပညာ ၿပီးဖို႔ရန္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ရန္ အေထာက္အပံ႔
အမွီ သဟဲရရွိမွ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ ႏုိင္ပါတယ္ဘုရား။ အဲဒါကို
ကလ်ာဏမိတ္လို႔ ေခၚပါ တယ္ဘုရား။ ကလ်ာဏ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ဆရာေကာင္း
သမားေကာင္း အကူအညီရမွ ၿပီးေျမာက္ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါတယ္ဘုရား။
တခ်ိန္က
အရွင္အာနႏၵာသည္ “မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း ေပါငး္သင္း
မိျခင္းဟာ သာသနာအတြက္ တ၀က္ခရီးေရာက္သတဲ့” ေန႔လည္ တပါးတည္း
ဖလသမာပတ္ခ်မ္းသာျဖင္႔ ေန႔ သန္႔စင္ေနတုန္း အရွင္အာနႏၵာ စဥ္းစားမိတယ္။ မိတ္
ေဆြေကာင္း ေပါင္းသင္းမိသျဖင္႔ သာသနာအတြက္ တ၀က္ခရီးေရာက္တာပဲလို႔
သူရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚ လာတယ္။ အဲ႔ဒီသူ႔ရဲ႕ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ စိ္တ္ကို
မွန္မမွန္ ညေနခ်မ္း ဘုရားထံကို ခ်ည္းကပ္ၿပီး ေန႔လည္တုန္းက သူဒီလိုပဲ
စိတ္အႀကံ ျဖစ္ခဲ႔ေၾကာင္း “ဥပၯံ ဘေႏၲ ျဗဟၼစရိယႆ ယဒိဒံ ကလ်ာဏမိတၱတာ-
မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း ေပါင္းသင္း မိျခင္းဟာ
သာသနာအတြက္ တ၀က္ခရီးေရာက္တယ္” လုိ႔ တပည္႔ေတာ္ ဒီလို အႀကံျဖစ္ခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္း
ျမတ္စြာ ဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားက “မာေဟ၀ံအာနႏၵ မာေဟ၀ံ
အာနႏၵ - ခ်စ္သား အာနႏၵာ ဒီလုိမေျပာႏွင္႔- ခ်စ္သား အာနႏၵာ
ဒီလိုမေျပာႏွင္႔”လို႔ ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ေလးေလး နက္နက္ ကန္႔ကြက္
ေတာ္မူတယ္။
ကန္႔ကြက္ေတာ္မူၿပီးမွ “သကလေမ၀ ဟိတံ အာနႏၵ
ျဗဟၼစရိယံ ယဒိဒံ ကလ်ာဏ မိတၱတာ- အာနႏၵာ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း
ဆရာေကာင္းသမားေကာင္း ေပါင္းသင္းမိျခင္း သည္ သာသနာအတြက္ အကုန္လံုး ကိစၥၿပီး
တယ္- တ၀က္မဟုတ္ဘူး၊ သာသနာအတြက္ အကုန္လံုးကိစၥၿပီးေၾကာင္း သက္ေသ အေထာက္
အထားျပစမ္းပါဆိုရင္ သင္အား ညႊန္ျပမယ္- “မမဥႇိ အာနႏၵ ကလ်ာဏမိတၱံ အာဂမၼ ဇာတိ
ဓမၼာ သတၱာ ဇာတိယာ ပဋိမုစၥႏ္ၲိ၊ ဇရာဓမၼာ သတၱာ ဇရာယ ပဋိမုစၥႏ္ၲိ၊ မရဏာ ဓမၼာ
သတၱာ မရေဏန ပဋိမုစၥႏ္ၲိ၊ ေသာကပရိေဒ၀ဒုကၡ ေဒါမနႆုပါယာသာ ဓမၼာ သတၱာ ေသာကပရိ
ေဒ၀ဒုကၡ ေဒါမနႆုပါယာေသဟိ ပဋိမုစၥႏ္ၲိ” လို႔ ခ်စ္သားအာနႏၵာ ဒီအခ်က္ကို
မိတ္ေကာင္းေဆြ ေကာင္း ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း ေပါင္းမိ ျခင္းသည္ အကုန္လံုး
ကိစၥၿပီးတယ္ဆိုတဲ႔အခ်က္ ကို သက္ေသအခုိင္အမာ ညႊန္ျပရမယ္ဆုိရင္တဲ႔
ငါဘုရားတည္းဟူေသာ ကလ်ာဏမိတၱကို မွီ၀ဲရမႈ ဆည္းကပ္ရမႈ အေၾကာင္းျပဳ၍ ဇာတိ ေဘး
မေအးရေသးတဲ႔ သတၱ၀ါေတြ ဇာတိေဘး ၿငိမ္းေအးၾကရတယ္။ ဇရာေဘး မေအးရေသးတဲ႔
သတ္ၱ၀ါေတြ ဇရာေဘး ၿငိမ္းေအးၾကရတယ္။ မရဏေဘး မေအးရေသးတဲ႔ သတၱ၀ါေတြ မရဏေဘး
ၿငိမ္းေအးၾကရ တယ္။ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသေဘး မေအးၾကရေသးတဲ႔
သတၱ၀ါေတြ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသေဘး ၿငိမ္းေအးၾကရတယ္။
ယခုေျပာခဲ႔တဲ႔ ဇာတိ ဇရာ မရဏ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသေဘး
ၿငိမ္းေအးျခင္းသည္ သာသနာအ တြက္ အဆံုးဘဲ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ သာသနာမွာ ကလ်ာ
ဏမိတၱသမၸဒါဆိုတဲ႔ ဆရာေကာင္း သမား ေကာင္း မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ေပါင္းသင္းမိ
ျခင္းဟာ သာသနာအတြက္အကုန္လံုး ကိစၥၿပီး တယ္လို႔
ဗုဒၶမိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ ဤဗုဒၶ ျမတ္စြာ မိန္႔ဆိုခ်က္အရ ကိစၥတခု
အလုပ္တခု ပညာသင္ၾကားမႈတစ္ခု ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ ဖုိ႔ရန္ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း
ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း ရဲ႔ အကူအညီဟာ အေထာက္အပံ့ ရမႈဟာ အလြန္ပဓာနက်ပါတယ္၊
အလြန္အေရး ႀကီးပါတယ္။ ယခု ဒီပလိုမာသင္တန္းတက္ၾကတဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ
အလြန္ကံေကာင္းပါတယ္။ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးတည္းဟူေသာ ကလ်ာဏမိတ္
ဆရာေကာင္းသမားေကာင္း အ ေထာက္အပံ႔ အကူအညီရ၍ မိမိတို႔သင္ၾကားတဲ့ ပညာဟာ
အလြယ္တကူ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ တတ္ေျမာက္ၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကၿပီး ဥပါလိ
ေထရအပါဒါန္မွာ ဥပါလိမေထရ္ ဆံုးမတဲ့...
“မာ ေ၀ါ ခဏံ ၀ိရာေဓထ၊ ခဏာတီတာ ဟိ ေသာစေရ။
သဒေတၳ ၀ါယေမယ်ာထ၊ ခေဏာ ေ၀ါ ပဋိပါဒိေတာ။”
အခါေကာင္းကို မလြဲမေခ်ာ္ၾကရေစလင္႔၊ အခြင့္
ေကာင္းကို လက္မလြတ္ၾကေစလင္႔၊ အခ်ိန္ကုန္ လြန္သြားလွ်င္ အခြင္႔အေရး
ဆံုးရွံဳးသြားလွ်င္ စိုး ရိမ္ပူေဆြး စိတ္မေအးျဖစ္ၾကလိမ္႔မည္။ မိမိ၏
တုိးတက္ႀကီးပြားျခင္းကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾက၊ သင္တုိ႔မွာ အခါေကာင္း
အခြင္႔ေကာင္း ႀကံဳေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပလိုမာတက္ရတဲ့ အရွင္သူျမတ္မ်ား
မိမိတို႔ ရရွိထားေသာ အခြင့္အေရးေကာင္းကို လက္ လြတ္ဆံုး႐ႈံးမႈ မျဖစ္ေစဘဲ
အရယူၾကလ်က္ “ဆႏၵ၀ေတာ ေမ ကိ ံနာမ ကမၼံ နသိဇၩတိ- ဆႏ္ၵကဲမႈ ငါသို႔ေသာသူ
ျပဳမူေဆာင္ရာ အျဖာျဖာသည္ ဘယ္မွာမၿပီး ရွိအံ႔နည္း။ ၀ီရိယ၀ေတာ ေမ ကႎနာမ ကမၼံ
နသိဇၩတိ- ၀ီရိယကဲမႈ ငါသို႔ေသာသူ ျပဳမူေဆာင္ရာ အျဖာျဖာသည္ ဘယ္မွာ မၿပီး
ရွိအံ႔နည္း”ဟု ဆႏၵ ၀ီရိယ တရားတုိ႔ကို အဓိပတိ တပ္ခါ ဒီပလိုမာသင္တန္းကို
သင္ယူၾကပါလုိ႔ တုိက္ တြန္းပါသည္။ ထုိမွတပါး ဒီပလိုမာ သင္တန္းတက္ၾက တဲ႔
အရွင္ျမတ္တို႔သည္ ပညာတတ္႐ုံႏွင္႔ အဆင့္အျမင့္ ဆံုး အထက္တန္းသို႔
မေရာက္ႏုိင္ေသးပါ။ အထက္ အဆင့္အတန္းအျမင္႔ဆံုးေနရာသို႔ ေရာက္လုိလွ်င္ ျမတ္
စြာဘုရား၏ ၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷဂုဏ္ကို အာရံုျပဳၿပီး ၀ိဇၨာ ေခၚတဲ့ အသိဥာဏ္အတတ္ပညာ
စရဏေခၚတဲ့ အ က်င့္တရား ဤအသိႏွင့္အက်င့္ ႏွစ္မ်ိဳးျပည္႔စံုမွ အ ထက္တန္း
အဆင္႔အျမင္႔ဆံုးေနရာသို႔ ေရာက္ႏုိင္ပါ တယ္။ ဥပမာေပးထားတယ္.. ေလာကမွာ ေတာထဲ
မွာ ေပါက္ေနတဲ႔ အျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ႔ သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕ ထိပ္ ဖ်ားမွာ သီးေနတဲ႔
အရသာအရွိဆံုး သစ္သီးစားလိုတဲ့ ငွက္ကေလးသည္ သူ႔မွာ..
၁။ ေျခေတာင္ပံတည္းဟူေသာ ပစၥည္းလည္းရွိရမယ္
၂။ ႏွဳတ္သီးတည္းဟူေသာ ပစ္ၥည္းလည္း ရွိရမယ္
အဲ႔ဒီလို
ပစၥည္းႏွစ္မ်ိဳးႏွင္႔ ျပည္႔စံုမွ ထုိငွက္က ေလးသည္ ေျခအေတာင္ပံႏွင္႔
သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ား ပ်ံသြား ၿပီးေတာ႔ ကိုင္းမွာနား အရသာအရွိဆံုး သစ္သီးကို
ႏွဳတ္ သီးႏွင္႔ စားႏိုင္တယ္။ ေျခအေတာင္ပံေတာ႔ရွိပါရဲ႕ ႏွဳတ္ သီးမရွိရင္
ထုိငွက္ကေလးသည္ သစ္ပင္ေပၚေရာက္ ေအာင္ပ်ံ ကိုင္းနား သစ္သီးစားမယ္ႀကံရင္
ႏွဳတ္သီး မပါေတာ႔ မစားႏိုင္ဘူး ။ ႏွဳတ္သီးေတာ႔ရွိပါရဲ႕ ေျခအ
ေတာင္ပံမရွိရင္လည္း ထုိငွက္ကေလးဟာ သစ္ပင္ ေတာင္ ေရာက္ေအာင္မပ်ံႏိုင္ဘူးတဲ့။
ဒါ့ေၾကာင့္ သစ္ပင္ရဲ႕ထိပ္ဖ်ားမွာ အရသာအရွိဆံုး သစ္သီးစားလိုတဲ့ ငွက္ကေလးသည္...
၁။ ေျခအေတာင္ပံတည္းဟူေသာ ပစ္ၥည္း
၂။ ႏွဳတ္သီးတည္း ဟူေသာပစ္ၥည္း
ဤႏွစ္မ်ဳိးႏွင့္
ျပည့္စံုမွသာလွ်င္ အျမင့္ဆံုးသစ္ပင္က အရသာအရွိဆံုးသစ္သီးကို စားႏုိင္တယ္။
ဒီလိုပဲ ဒီပလိုမာသင္တန္းတက္ၾကတဲ႔ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားကလဲ မိမိတို႔
သႏၲာန္မွာ ၀ိဇၨာဆိုတဲ႔ အသိဥာဏ္ အတတ္ပညာ၊ စရဏဆိုတဲ႔ အက်င္႔တရား
ဤတရားႏွစ္ပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုမွသာလွ်င္ အရွင္ဘုရားတုိ႔သည္
အဆင့္အတန္းအျမင္႔ဆံုးေနရာ ေရာက္ပါမယ္လို႔ ၾသ၀ါဒေပးလ်က္....
စရဏံ ပါဒပကၡံ ၀ါ၊ ၀ိဇၨာ တုဏွသမာ သမံ။
ပူေရတြာန ေပေကၡယ်ံဳ၊ ဘုၪ္ၨိတံု အမတံ ရသံ။
ပါဒပကၡံ-
ေျခအေတာင္ပံႏွင္႔တူေသာ ၊ စရဏံ ၀ါ- စရဏတရားမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ တုဏွသမာ
ႏႈတ္သီးႏွင္႔တူေသာ၊ ၀ိဇၨာ စ- ၀ိဇၨာတရားမင္းကိုလည္ေကာင္း၊ သမံ- မပိုမသာ
ညီမွ်စြာ၊ ပူေရတြာန- ျဖည့္က်င့္ၾကကုန္ၿပီး၍၊ အမတံ ရသံ-
အၿမိဳက္နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အရသာကို၊ ဘုၪ္ၨိတံု- သံုးေဆာင္ ခံစားျခင္းငွာ၊
ပေကၡယ်ံဳ- သံသရာစခန္းမွ ပ်ံသန္းလြတ္ေျမာက္ကုန္ၾကရာသတည္း။
|
No comments:
Post a Comment