“ေမတၱာလႊမ္းျခံဳ ေဘးရန္လံု”

၁။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေျခာက္၊ အလြန္ေၾကာက္၊
၂။ သက္မဲ့သက္ရွိ၊ ေႏွာင့္ယွက္ဘိ၊
မွတ္သိေၾကာက္စရာ။
၃။ စည္းကမ္းေဖါက္က၊ ျပစ္ဒဏ္ရ၊
မွတ္ၾကေၾကာက္စရာ။
၄။ တရားမႂကြယ္၊ အထုပ္ငယ္၊
အပါယ္ေျခာက္တဲ့ ေၾကာက္စရာ။

၅။ အို နာ ေသမႈ၊ ဆင္းရဲစု၊
မွတ္ရႈေၾကာက္စရာ။
၆။ ေၾကာက္လန္႔စဘြယ္၊ အႏၲရာယ္၊
၅-သြယ္ရွိသည္သာ။
၇။ သတိရွိသူ၊ ဉာဏ္ကိုကူ၊
အပူေဘးရန္ကင္းလြတ္ပါ။
၈။ သက္ရွိေဘးရန္၊ ပေပ်ာက္ရန္၊
ဧကန္ေမတၱာပြားရမွာ။
၉။ ေမတၱာလႊမ္းျခံဳ၊ ေဘးရန္လံု၊
အကုန္စိတ္ခ်မ္းသာ။
မိမိတို႔ေနထိုင္ရာေလာကဆိုတာ ေဘးရန္ကို ဖန္တီးေပးတတ္တဲ့ အဝိဇၹာ တ
ဏွာ ဦးေဆာင္ေနတာဆိုေတာ့ ေၾကာက္စရာေဘးရန္ အလြန္ေပါပါတယ္။ လူ႔
ေလာကမွာ ေတြ႕ၾကံဳေနရတဲ့ ေၾကာက္စရာေဘးရန္ေတြက တူရာတူရာေပါင္း
လိုက္ရင္ ၅-မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ၅-မ်ိဳးဆိုတာ
(၁) ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အေျခာက္ခံရတဲ့ ေၾကာက္စရာ၊ အဝိဇၹာဦးစီးတဲ့ ကိေလ
သာအပူ အရႈပ္ေတြေၾကာင့္ မလုပ္သင့္တာလုပ္မိ လုပ္သင့္တာမလုပ္မိေတာ့
ကိုယ့္္ဟာကိုယ္မေက်နပ္လို႔ စြပ္စြဲျခိမ္းေျခာက္ခံရတယ္။ ခြ်တ္ေခ်ာ္တဲ့အတိတ္
ဟာ ပစၥဳပၸန္တိုင္း လိုက္ေျခာက္တယ္။ မေသခ်ာတဲ့ပစၥဳပၸန္လဲ အနာဂတ္ကို
လွမ္းေျခာက္တာပဲ။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ သိထားတာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္
အေျခာက္ခံရတာက သူမ်ားေျခာက္တာထက္ပိုျပီး ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္ ပူ
ေလာင္ရတတ္ပါတယ္။
(၂) အျပင္က သက္မဲ့သက္ရွိေတြ အေျခာက္ခံရတဲ့ ေၾကာက္စရာက ၁-မ်ိဳး၊
ကိုယ့္မွာ သတိ ေမတၱာကိုယ္ခံအားနည္းရင္ နည္းသေလာက္ သက္မဲ့သက္ရွိ
အေႏွာင့္အယွက္မ်ိဳးစံုေတြရဲ႕ မထီမဲ့ျမင္ျပဳတာ ေျခာက္လွန္႔တာခံေနရပါတယ္။
ကိုယ့္ကိုေႏွာင့္ယွက္ ဖ်က္ဆီးပစ္မယ့္ ေဘးရန္ေတြက နီးနီးေလး မွာလဲရွိတယ္။
အေဝးမွာလဲ အမ်ားၾကီးပဲ။
(၃) သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းေဖာက္မိလို႔ အျပစ္ေပးအေရးယူခံရတဲ့ေၾကာက္
စရာက ၁-မ်ိဳး၊ နာမလည္မႈေတြ, သတိအားနည္မႈေတြ, စိတ္မႏိုင္မႈေတြ, မျပတ္
သားမႈေတြ, ေၾကာင့္ ေနရာအသီးသီးမွာ သတ္မွတ္ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ စည္း
ကမ္းမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ က်ဴးလါန္မိရင္ အျပစ္ေပးအေရးယူတာ ခံရတတ္တယ္။
တကယ္ၾကံဳလာရင္ တကယ္ပဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းတာပါ။
(၄) တရားမလံုေလာက္လို႔ အပါယ္ေဘး ျခိမ္းေျခာက္ခံရတဲ့ ေၾကာက္စရာက ၁-
မ်ိဳးပါ။ မ်က္ေမွာက္လူ႔ဘဝမွာ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္ သူကိုအျပစ္ေပးဖို႔ အက်ဥ္း
ေထာင္ဆိုတာ ရွိေနရသလိုပဲ သံသရာမွာလဲ တရားမလံုေလာက္သူကို အျပစ္
ေပးဖို႔ အပါယ္ဘံုဆိုတာ ရွိေနပါတယ္။ ေကာင္းမႈတရားဆိုတာ လူ႔ဘဝရဲ႕ အႏွစ္
ခ်ဳပ္ပဲ။ လူ႔ရဲ႕ပဓာနစြမ္းအားလဲျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းမႈတရားကိုမွ ရေအာင္မယူႏိုင္
ရင္ လူ႔ဘဝဟာ ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး။ ရွိသင့္တာမရွိလို႔ မရွိသင့္တာရွိေနရင္ အ
ခ်ိန္တိုင္း အပါယ္ေဘးျခိမ္းေျခာက္တာခံေနရမွာပါ။ ဆင္းရဲပမာဏ အခ်ိန္အကန္႔
အသတ္ ဘာတစ္ခုမွ ခန္႔မွန္းလို႔မရတဲ့ေနရာကို သြားရမွာဆိုေတာ့ ေတြးၾကည့္
ရင္ ေၾကာက္စရာၾကီးပဲ။
(၅) အို နာ ေသ သခါၤရ ဆင္းရဲေဘး ျခိမ္းေျခာက္ခံရတဲ့ ေၾကာက္စရာက ၁-မ်ိဳး၊
ခႏၶာရွိေနသမွ် ဘယ္သူမွေရွာင္လို႔မရႏိုင္တဲ့ ေၾကာက္စရာမ်ိဳးေပါ့။ ဘဝ ၁-ခု
ေရာက္လာျပီ ဆိုကတည္းက အျမဲျခိမ္းေျခာက္ေနၾကေတာ့တာပါ။ အဲဒီလို ၅-မ်ိဳး
ရွိတယ္။
သတိဉာဏ္ရွိလို႔ ေကာင္းမႈျပည့္စံုေအာင္ ၾကိဳးစားေနသူမွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လဲ
အေျခာက္ မခံရဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္အကြက္ေစ့ေအာင္ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္
ျဖည့္က်င့္ထားသူဟာ ဘာေၾကာက္စရာလိုေသးသလဲ။ အျမဲရႊင္လမ္း အားတက္
ေနမွာေပါ့။ သတိဉာဏ္ရွိရင္ သက္မဲ့အေႏွာင့္အယွက္လဲ ကင္းေဝးသြားမယ္။
သက္ရွိအေႏွာင့္အယွက္ကင္းဖို႔က်ေတာ့ ေမတၱာပါ လႊမ္းျခံဳေပးရဦးမယ္။ သတိ
ဉာဏ္ ရွိေနမွေတာ့ စည္းကမ္းေဖါက္မွာလဲမဟုတ္လို႕ ျပစ္ဒဏ္ေၾကာက္စရာလဲ
ကင္းရေတာ့မွာေပါ့။ အပါယ္ေဘးဆိုတာလဲ ကင္းေဝးရမွာ ေသခ်ာေပါက္ပါ။
သတိဉာဏ္ၾကီးမားသူအတြက္ အို နာ ေသ သခါၤရေဘးေတြဟာ ေလာေလာ
ဆယ္ လြတ္ေျမာက္သြားတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ေၾကာက္ေနရမယ့္ ေဘးရန္ေတြမ
ဟုတ္ေတာ့ပဲ ခႏၶာကိုအျမန္အသံုးခ်ဖို႔ တြန္းအားမ်ားသာျဖစ္ သြားရပါတယ္။
ေရွာင္လႊဲပစ္လို႔မွမရေတာ့ ရဲေအာင္ ၾကိဳးစားထားရံုေပါ့။ တစ္စတစ္စ နည္းသြား
ေအာင္လဲ သတိထားၾကိဳးစားရမွာပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လံုးဝရပ္စဲသြားေအာင္
သာသနာနဲ႔ေတြ႕တုန္း အစြမ္းကုန္အားခဲထားရမွာ ျဖစ္တယ္။
တကယ္တာ့ ေမတၱာလႊမ္းျခံဳႏိုင္ရင္ ေမတၱာလို႔ေျပာရင္ သတိလဲမကင္းႏိုင္တာျဖစ္
လို႔ သတိေကာင္းရင္ အဆိုးနည္း အေကာင္း မ်ားတတ္တာေၾကာင့္ ေဘးရန္အား
လံုး လံုျခံဳႏိုင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေမတၱာဆိုတာ ကိုယ့္ကိုသာ ေဘးရန္လံုေစတာ မ
ဟုတ္ဘူး. သူမ်ားေတြကိုပါ ေဘးရန္လံုေအာင္ စြမ္းေဆာင္းေပးနိုင္ပါတယ္။ သတိ
က ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေရွာက္ရင္း သူ႔ကိုပါေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္။ ေမတၱာက သူ႔ကို
ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ကိုယ့္ကိုပါ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္။ ဒီေတာ့လံုးျခံဳေရာေပါ့။
ေမတၱာလႊမ္းျခံဳတတ္ရင္ ခႏၲီ ကရုဏာ မုဒိတာ တို႔လဲ အက်ံုးဝင္သြားတတယ္။ သူ
ေတာ္ေကာင္း လမ္းစဥ္ ၄-ခ်က္ပါပဲ။
တိပိဋက ေယာဆရာေတာ္
[ခႏၶသုတ္]