ဆရာ။ ။ အင္း.. ေထရ၀ါဒ သာသနာ၀င္ ပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားမွာေတာ့ ဒီလို အမွာစကားမ်ိဳး မပါ မရွိဘူး၊ သူရဲ႕ ဘုန္းတန္ခိုး ႀကီးေၾကာင္းကိုေတာ့.....
သကလံ ေမဒနႎ ဘုတြ၊
ဒတြာ ေကာဋိသတံ သုခီ။
အၯမာလက မတၱႆ၊
အေႏၲ ဣႆရတံ ဂေတာ။
သကလံ ေမဒနႎ ဘုတြာ = ေမာရိယ အင္ပိုင္ယာႀကီးနဲ႔တကြ ဇမၺဴကၽြန္းခြင္ မိုးေကာင္းကင္ ေရျပင္ ေျမေအာက္ယူဇနာေပါက္ေအာင္ အခြန္ေတာ္အဆီ အႏွစ္ တို႔ကို ေကာက္ယူ သံုးေဆာင္ခံစားၿပီး၍……
ဒတြာ ေကာဋိသတံ သုခီ = ေစတီ ေက်ာင္းေဆာင္ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္တို႔ကို အသျပာေငြ ကုေဋတစ္ရာဖိုးမွ် ကုန္က်တည္ေဆာက္ကာ ခ်မ္းသာစြာေပးလွဴၿပီးေသာ ဓမၼာေသာကမင္းႀကီးသည္….
အၯမာလက မတၱႆ အေႏၲ = သက္ရြယ္ေတာ္အိုမင္း၍ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမွ် မႏိုင္မနင္းေသာကာလ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္က်ကာမွ ဆီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္းကိုမွ်သာ……
ဣႆရတံ ဂေတာ = ဘုန္းတန္ခိုးေတြယိုင္၍ စိုးပိုင္ေသာသူအျဖစ္သို႔ေရာက္ရေလေတာ့သတည္း။ ဟု ၀ိသုဒၶိမဂ္ အ႒ကထာ က်မ္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ လာတာကို ဂါထာနဲ႔ေတြ႕ရတယ္ ဒကာႀကီးတို႔ရ။
ဒကာ။ ။ ဒါေလာက္သံုးမကုန္ လွဴမခန္း ခ်မ္းသာတဲ့ မင္းတရားႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ရင္နင့္စရာခံစားခ်က္ ေျမခြက္ကေလးတစ္ခုနဲ႔ ဆီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္းသာ ပိုင္ဆိုင္ရတယ္ဆိုတာကေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ ဆရာေတာ္၊ သိသေလာက္ရွင္းျပပါဦး ဘုရား။
ဆရာ။ ။ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြက ေထရ၀ါဒ သဂၤါယနာပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာတို႔မွာအျပည့္အစံု မပါဘူး၊ နည္းနည္းစီပဲပါတယ္၊ အမ်ားအားျဖင့္ သကၠတဘာသာ ( ဒိဗၺ၀ါဒါန) ဒိဗ်ာ၀ါဒါန၊ အာသုေဗာဓစတဲ့ က်မ္းေတြမွာ ျပဆိုထားတာကေတာ့……
မင္းႀကီးအိုမင္းမက်န္းရွိေသာအခါ အလွဴအတန္းေတြ မ်ားလြန္းတယ္ဆိုၿပီး ျဗဟၼဏအႏြယ္၀င္ မ်ားျဖစ္တဲ့ သာသနာမၾကည္ညိဳသူ (ဟိႏၵဴ) မွဴးႀကီးမတ္ႀကီးတို႔က ေျမးေတာ္အိမ္ေရွ႕စံ သမၸဒိမင္းသားနဲ႔ တိုင္ပင္ၾကၿပီး ဘ႑ာတိုက္ေတြကို သိမ္းလိုက္ၾကတယ္တဲ့။
ဒကာ။ ။ ဟာ… သည္လိုဆို မင္းႀကီးေတာ့ ဒုကၡေပါ့၊ ဘယ္ေပးလွဴႏိုင္ပါေတာ့မလဲ၊ ေပးလွဴစရာ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ ဆရာေတာ္၊ သံေ၀ဂယူစရာပဲေနာ္။
ဆရာ။ ။ အင္း… မင္းႀကီးကေတာ့ ဒါနပါရမီသမားပဲ၊ ဒါနဘက္က မေလွ်ာ့ဘူး၊ ဒီဘုရား သာသနာေတာ္မွာ အေသာကရာဇာကို ဘယ္သူမွ မမီဘူး၊ အနာထပိဏ္တို႔ ၀ိသာခါတို႔ လွဴတာက ကုေဋတစ္ရာမွ မျပည့္ဘဲဟာ၊ ကုေဋတစ္ရာျပည့္လို႔လား။
ဒကာ။ ။ ဆရာေတာ္ သိသေလာက္ ဆက္လက္မိန္႔ၾကားပါဦး ဘုရား၊ ဒကာႀကီးတို႔ နာယူလ်က္ပါ။
ဆရာ။ ။ အင္း. ေရႊတိုက္ ေငြတိုက္ ဘ႑ာတိုက္ေတြ ခ်ိပ္ပိတ္လိုက္ေတာ့ကာ မင္းႀကီးထံ ပို႔ဆက္ရတဲ့ ေရႊဇြန္း ေရႊပန္းကန္ ပြဲေတာ္အုပ္ကိုပဲ မင္းႀကီးပိုင္ဆိုင္ေတာ့တယ္။
အဲဒီအခါ သူ႔ဆီယူလာတဲ့ ေရႊပြဲေတာ္အုပ္ကိုပဲ သူေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ပါဋလိပုတ္ျပည္ရွိ ကုကၠဳဋာ႐ံု ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေပးလွဴ ေပးလွဴ လိုက္ျပန္တယ္တဲ့။
အဲဒီအေၾကာင္းကို ၀န္ႀကီးမ်ားၾကားသိျပန္ေတာ့ကာ ေငြခြက္ပြဲေတာ္အုပ္နဲ႔ ပို႔ဆက္ေစျပန္တယ္တဲ့၊ ေငြပြဲေတာ္အုပ္ကိုလည္း သူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုပဲ ေပးလွဴေပးလွဴ ပစ္ျပန္ေတာ့ကာ ေၾကးပြဲေတာ္အုပ္နဲ႔ ပို႔ဆက္ၾကျပန္တယ္။
ေၾကးအိုး ေၾကးခြက္ ပဲြေတာ္အုပ္ကိုလည္း ေရွးနည္းအတိုင္းပဲ ေပးလွဴပစ္ျပန္ေတာ့ကာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို မ်က္မုန္းက်ိဳးတဲ့ တန္ခိုးအာဏာရွိ ၀န္ႀကီးမ်ားက ေျမခြက္ေျမအိုး ေျမပန္းကန္ေတြနဲ႔သာ ပြဲေတာ္အုပ္အသံုးအေဆာင္မ်ားကို ပို႔ဆက္ေစရမည္၊ ေရႊ ေငြ သံ ေၾကးမ်ား မင္းတရားႀကီး ေတာင္းခံတိုင္း မေပးရဟု ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးအား တားျမစ္လိုက္ၾကတယ္တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး မင္းတရားႀကီးရဲ႕ စားပြဲခံုအေပၚမွာ ေျမအိုး ေျမခြက္ ေျမပန္းကန္ အသံုးအေဆာင္ေတြ သာ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲတဲ့။
သို႔ရာတြင္ အေသာကဘုရင္ႀကီးက သူပိုင္ဥစၥာ သူ႔ေနာက္ပါမည့္ ကုေဋတစ္ရာဖိုးမွ်မကေသာ ေရႊေငြရတနာေတြကို ေပးလွဴၿပီးသားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ ဘာမွ်စိုးရိမ္ေသာက မေရာက္ပါဘူးတဲ့၊ ေက်နပ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ သူ႔အားခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသ သူတစ္ဦးျဖစ္ေသာ အေစာင့္၀န္ႀကီး ရာဓဂုတၱကို (အဘယ္သူသည္ ေမာရိယတိုင္းဣႏၵိယျပည္ႀကီး၏ ဘုရာျဖစ္သလဲဟု) ေမးေတာ္မူေသာအခါ ၀န္ႀကီးက ႐ိုေသစြာ ဦးၫြတ္လ်က္ အရွင္မင္းတရားႀကီးသာ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းႀကီး၏ အရွင္သခင္ျဖစ္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾကားေလသည္တဲ့။
ထိုအခါ မင္းျမတ္က သင္ဟာ ငါ့အား ခ်စ္ေၾကာက္ေလးစားသူျဖစ္ပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မမွန္စကား ေျမႇာက္ပင့္ေျပာၾကားဘိသနည္း၊ ငါသည္ ဘုရင္မဟုတ္ေတာ့ၿပီ၊ ဘုရင္ဘ၀မွ ေလ်ာက်ခဲ့ေလၿပီဟု မိန္႔ၾကားေတာ္ မူတယ္တဲ့။
မင္းႀကီးသည္ တတိယသဂၤါယနာတင္ ကုသိုလ္ေတာ္ရွင္ျဖစ္၍ (သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာ) ျဖစ္သမွ် မုခ်ပ်က္ရမည္ကို ႀကိဳတင္သိထားသူ ဆရာေကာင္းတပည့္ ျဖစ္ရကား အဘယ္မွာလွ်င္ ႏွလံုးမသာစိုးရိမ္ရင္နာျခင္း ျဖစ္ေတာ့အံ့နည္း။ ( ဆရာအခ်ိဳ႕က စိုးရိမ္ေသာကမ်က္ရည္က်လ်က္ ဟု ဆုိၾကသည္) တရားဓမၼနဲ႔ ေသာက ပရိေဒ၀ တို႔ကို ေက်ာ္လြန္ေစတယ္တဲ့။
ဒကာ။ ။ ဒီလိုဆိုရင္ မင္းႀကီးဟာ စုေတခါနီးမွာ ေျမခြက္ငယ္တစ္ခုနဲ႔ ဆီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္းမွ်ကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ေတာ့သည္ျဖစ္၍ ေဒါမနႆေတြျဖစ္ကာ ေသၿပီးစပါးႀကီးေႁမြ ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ မဟုတ္မမွန္ဘူးေပါ့ ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ အင္း.. ေႁမြႀကီးျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး၊ မင္းႀကီးဟာ အလွဴဒါနအရာ သူမတူေအာင္ ေပးလွဴပူေဇာ္ေလ့ရွိတဲ့အတိုင္း မက်န္းမမာဘဲ ေရာဂါသည္းလာတဲ့အခါ သူ႔ကိုေကၽြးဖို႔ေဆးအတြက္ ယူေဆာင္လာတဲ့ ဆီးျဖဴသီး တစ္ျခမ္းနဲ႔ ေျမခြက္ငယ္တစ္ခုကို ေစ့ေစ့႐ႈၿပီးေတာ့ အင္း… ငါပိုင္ပစၥည္းဥစၥာဟာ ဒါေနာက္ဆံုးပဲဟု ႀကံစည္လိုက္တယ္တဲ့။ ယင္းသို႔ ႀကံစည္ၿပီးေနာက္ သူ၏အလုပ္အေကၽြးမင္းခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေခၚ၍ ငါသည္ ဤေျမခြက္ငယ္ႏွင့္ ဆီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္းကို ကုကၠဳဋာ႐ံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရွိ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ အေပါင္းအား ေပးလွဴလိုသည္၊ သင္သြား၍ ငါ့စကားျဖင့္ ေလွ်ာက္ၾကားကာ ေပးလွဴေခ်ဟု အဲဒီအမွာစကားကို ေနာက္ဆံုးေျပာၾကားတယ္။
အေသာကမင္းႀကီး ေနာက္ဆံုး မွာတမ္းေတာ္
အရွင္ျမတ္တို႔…. တပည့္ေတာ္ (အေသာက ရာဇာ) ၏ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ ဤဒါန၀တၳဳ အလွဴေတာ္ကို လက္ခံေတာ္မူၾကပါဘုရား။ အရွင္ျမတ္တို႔၏ ေျခေတာ္အစံုကို အႀကိမ္ႀကိမ္ တပည့္ေတာ္ရွိခိုးလိုက္ပါ၏ဘုရား။
ဤ ဒါနျမတ္သည္ ေမာရိယတိုင္း ဣႏၵိယျပည္ႀကီးရွင္ တပည့္ေတာ္ (အေသာက) ၏ ေနာက္ဆံုးေပးလွဴ ပူေဇာ္ျခင္းပါဘုရား။
တပည့္ေတာ္၏ တန္ခိုးအာဏာႏွင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ဘုရင္မင္းဘ၀မ်ားလည္း တပည့္ေတာ္မွ စြန္႔ထြက္ ဖဲခြာၾကပါၿပီ။ သက္ႀကီးအိုမင္း၍ က်န္းမာသန္စြမ္းျခင္း မရွိေသာတပည့္ေတာ္အား သမားေတာ္မ်ားကလည္း လက္ေလွ်ာ့သြားၾကေခ်ၿပီ ဘုရား။
ရတနာသံုးပါးမွ တျခား အားထားကိုးစားစရာ မရွိေသာ တပည့္ေတာ္မွာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔သာ အားထားကိုးကြယ္ရာ (နာထ) အစစ္ျဖစ္ပါသည္။
တပည့္ေတာ္၏ဆရာမ်ားျဖစ္ေတာ္မူၾကေသာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္၏ ဤေနာက္ဆံုးဒါနျဖစ္ေသာ ေျမခြက္ငယ္ႏွင့္ သွ်ိသွ်ား(ဆီးျဖဴ) သီးကို သံုးေဆာင္ဘုဥ္းေပးေတာ္မူၾကပါဘုရား။
ဤသို႔ မင္းခ်င္း အလုပ္အေကၽြးအား မွာၾကားအပ္ႏွင္းလ်က္ ကုကၠဳဋာ႐ံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရွိ သံဃာေတာ္မ်ားအား ေနာက္ဆံုးမိမိ၏အေလာင္းကို ျမတ္ဘုရားအား ရည္စူးကာ ၀ါဂြမ္းအထပ္ထပ္ပတ္၍ ဆီေလာင္းလ်က္ ေနာက္ဆံုးေပးလွဴေစကာ နတ္ရြာစံ ကံေတာ္ကုန္ရရွာတယ္တဲ့၊ ကဲ…ေနာက္ထပ္ ဘာမ်ား ေစာဒကတက္ခ်င္ေသးသလဲ၊ စပါးႀကီးေႁမြႀကီးထဲ စိတ္ေရာက္ေသးသလား။
အေသာကႏွင့္ မွတ္သားဖြယ္မ်ား
ဒကာ။ ။ တပည့္ေတာ္တို႔က နားစြန္နားဖ်ားနဲ႔ ၾကားဖူးထားတာပါ ဆရာေတာ္၊ ဒီလို အက်ယ္မွတ္သားဖြယ္တို႔နဲ႔ ၾကားသိထားတာ မဟုတ္ေတာ့ စပါးႀကီးေႁမြႀကီးျဖစ္သြားတယ္၊ ဘာညာနဲ႔ အမွားမွားေတြကို ေျပာၾကားမိပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ၀စီကံအျပစ္မ်ားကို သနားခြင့္လႊတ္ပါရန္ သူမတူႀကီးက်ယ္စြာ သာသနာျပဳသြားတဲ့ မင္းတရားႀကီးအား ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါတယ္ ဘုရား။
အေသာကမင္းတရားႀကီးရဲ႕ သာသနာေတာ္နဲ႔စပ္တဲ့ မွတ္သားဖြယ္မ်ားကိုလည္း ၾကည္ညိဳေလးစားမွတ္ ထားရေအာင္ ေဟာၾကားပါဦး ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ ဓမၼာေသာကမင္းႀကီး သာသနာျပဳပံု နည္းေတြကေတာ့ ၾကက္သီးထခမန္း ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ အခန္းေတြဟာ မ်ားစြာပဲ ရွိပါတယ္၊ ဒကာႀကီးတို႔ မွတ္သားခ်င္ရင္ အနည္းငယ္ေျပာျပပါမည္။
၁။ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ သာသနာတြင္းသို႔ ရဟန္းတုရဟန္းေယာင္ သကၤန္း၀တ္ဆည္းကာ ၀င္ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္လ်က္ လူအေပါင္းတို႔ၾကည္ညိဳသဒၶါပ်က္ေအာင္ ၀ိနည္းတရားေတာ္ျမတ္ကို မက်င့္ေဆာင္ မလိုက္နာဘဲ ျပဳလုပ္ေနၾကျပန္ေသာေၾကာင့္ ေျခာက္ေသာင္းေသာ မဟာသံဃာ့အစည္းအေ၀းႀကီးက သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္း၊ တည္တ့ံ၊ ျပန္႔ပြားေရး သဂၤါယနာတင္ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ ေတာင္းဆိုလာၾကေသာေၾကာင့္ သာသနာေတာ္သကၠရာဇ္ ၂၃၅ ခုႏွစ္မွာ ဓမၼာေသာကမင္းႀကီး ကူညီေထာက္ပံ့ခ်က္အရ ပါဋလိပုတ္ျပည္ အေသာကာ႐ံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီး၌ ရွင္ေမာဂၢလိပုတၱမေထရ္ နာယကျပဳ၍ ရဟႏၲာႀကီးတစ္ေထာင္ကို ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီးလွ်င္ ထိုႏွစ္ နယုန္လမွစ၍ တပို႔တြဲလအထိ ၉ လတိုင္တုိုင္ အရံသံဃာေတာ္ေျခာက္သန္းတို႔ျဖင့္ ႏႈတ္တက္ ရြတ္ဆိုကာ သဂၤါယနာတင္ၾကတယ္တဲ့၊ အဲဒါမင္းႀကီးကို ၾကည္ညိဳစရာေပါ့။
၂။ မင္းႀကီးသည္ အဇာတသတ္မင္းျမတ္ အဓိ႒ာန္၍ ကိုးစားသိမ္းဆည္းတည္ထားခဲ့ေသာ လက္နက္ကိုင္စက္႐ုပ္တို႔ ေျပးလႊားလွည့္ပတ္ ေစာင့္ၾကပ္လ်က္ ေဖာက္ဖြင့္ျခင္းငွာ ခဲယဥ္းလွစြာေသာ ဓါတ္ေတာ္တိုက္ကို စက္ခလုတ္တို႔ရပ္ေစကာ ဓါတ္ေတာ္မ်ားစြာတို႔ကို ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ ပင့္ေဆာင္ပူေဇာ္လ်က္ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ကို ရည္စူးကာ ေက်ာင္းေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ ေစတီေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ ေရတြင္းေရကန္ေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္တို႔ကို ေဆာက္လုပ္ေစၿပီး တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံ အရပ္ရပ္သို႔ သာသနာပ်ံ႕ႏွံ႔ေစရန္ ရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ျမတ္ႀကီးမွဴလ်က္ ရဟန္းေတာ္ ၁၃ ပါးကို ကိုးတိုင္း ကိုး႒ာနသို႔ သာသနာျပဳ ေစလႊတ္ေတာ္မူျပန္တယ္၊ ကိုး႒ာနကေတာ့….
(က) ကသၼီရ၊ ဂႏၶရတိုင္း ဟိမ၀ႏၲာ၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ အရပ္သို႔ မဇၥ်ႏၲိကေထရ္။
(ခ) မဟႎသက မာဏလ၊ ဣႏၵိယနယ္ ေတာင္ပိုင္း၌ ရွိေသာ မိုက္စိုးေဒသသို႔ မဟာေဒ၀ေထရ္။
(ဂ) နပါဒါသီ၊ အရပ္ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ဣႏၵိယ ဟုိက္ဒရဗတ္နယ္ အေရွ႕ဘက္ ေဒသသို႔ ရကၡိတေထရ္။
(ဃ) မဟာရ႒တိုင္း ဘံုေဘနယ္တစ္၀ိုက္ႏွင့္ ပူနားၿမိဳ႕စေသာ တိုင္းတု႔ိသို႔ အရွင္ မဟာရကၡိတေထရ္။
(င) အပရႏၲတိုင္း မလ၀ါနယ္ အေနာက္ေတာင္ဘက္ နရဗဒၶေခၚ နမၼဒါျမစ္၀ စေသာ “ကခ်ေကြ႕” အနီးရွိ အပရႏၲေခၚ အရပ္သို႔ ( စူဠ) ဓမၼရကၡိတေထရ္။
(စ) ေယာနကတိုင္း ပါရွား၊ တူရကီ၊ ဂရိတ္၊ အီတလီ စေသာ တိုင္း၊ ခ႐ိုင္၊ ႏိုင္ငံတို႔၏ တည္ထြန္းရာ ေယာနကေလာက ေခၚေသာ အေနာက္ဘက္ျပည္နယ္ ႏိုင္ငံတို႔သို႔ မဟာရကၡိတေထရ္။
(ဆ) စိနရ႒၊ ဟိမ၀ႏၲာ အနီးေဒသရွိ၊ (ခ်ိန)ေခၚသို႔မဟုတ္ တ႐ုတ္ျပည္ “ခ်ဳိင္းနား” ေခၚစိန္႔တိုင္းသို႔ မဇၥ်ိမေထရ္။
(ဇ) သု၀ဏၰဘုမၼိတိုင္း စိန္႔တုိင္းႀကီး၏ ေတာင္ဘက္ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ယိုးဒယား၊ ယြန္း…စေသာ လူမ်ိဳးတို႔ေနထိုင္ရာ သု၀ဏၰဘုမၼိေခၚ အေရွ႕ေတာင္ကၽြန္းဆြယ္ႀကီးသို႔ ေသာဏေထရ္ႏွင့္ ဥတၱရေထရ္။
(စ်) သီရိလကၤာဒီပ သီဟုိကၽြန္းသို႔ မဟိႏၵေထရ္၊ ဥတၱိယေထရ္၊ သမၸလေထရ္၊ ဘဒၵသာလေထရ္။
ဤသို႔လွ်င္ တန္ခိုးသိဒၶိရွင္ မဟာေထရ္ျမတ္ႀကီး ၁၃ ပါးတို႔ကို ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ကိုးတိုင္း ကိုး႒ာနသို႔ မိမိတို႔က်ရာက်ရာ တာ၀န္ယူၾကလ်က္ ထြက္ႂကြ၍ ဗုဒၶ၀ါဒကို ျဖန္႔ခ်ိေဟာၾကားကာ သာသနာျပဳေတာ္မူၾကတာဟာ လည္း အေသာကမင္းတရားႀကီးရဲ႕ ေကာင္းမႈေတာ္ေတြပဲ။
၃။ မင္းႀကီးသည္ သားေတာ္မဟိႏၵမင္းသားနဲ႔ သမီးေတာ္သဃၤမိတၱာမင္းသမီး အမွဴးျပဳ၍ အျခား အျခားေသာာ မင္းညီမင္းသားမ်ားစြာတို႔ကိုလည္း သာသနာ့ေဘာင္သို႔ သြတ္သြင္းခ်ီးျမႇင့္ေပးကာ သာသနာျပဳ ေတာ္မူခဲ့တယ္။
၄။ လူသားမ်ားႏွင့္ တိရစၧာန္သတၱ၀ါတို႔အတြက္ အစာေရစာလယ္ယာသစ္ပင္ဥယ်ာဥ္ ဆည္ေျမာင္းစသည္ မ်ားစြာတို႔ကို ဓမၼာေသာကမင္းႀကီး ကိုယ္တိုင္ၾကပ္မတ္ ကြပ္ကဲကာ စိုက္ပ်ိဳးတူးေဖာ္သတ္မွတ္၍ ေပးခဲ့ျခင္းမ်ားရယ္။
၅။ ဂိလာနသာလာ၊ ေခၚ လူနာမ်ားတည္းခိုေဆးကုရာ ေဆး႐ံုေဆးခန္းမ်ား ေဆာက္လုပ္၍ ေဆးမ်ားေပးလွဴျခင္း၊ ေဆးပင္မ်ားစြာတို႔ကို စိုက္ပ်ဳိးေစျခင္း၊ ေက်ာက္သား ေက်ာက္စာမ်ား ထိုးႏွံစိုက္ထူကာ လူသားတို႔ ဘ၀သံသရာေကာင္းစားေရးအတြက္ ၫႊန္ၾကားထားခဲ့ျခင္းမ်ားမွာ ယေန႔အထိ အေသာကမင္းႀကီး၏ ေက်ာက္စာေတာ္ႏွင့္ အမွတ္တံဆိပ္ ခတ္ႏွိပ္ထားေသာ ေက်ာက္တိုင္ႀကီးေတြ ရွိေနေသးျခင္းမ်ားႏွင့္။
၆။ ဓမၼေသာကမင္းႀကီးသည္ မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးႏွင့္အညီ သာသနာေတာ္ျမတ္အက်ိဳး ေလာကလူ သားတို႔အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္က်င့္ႀကံ အားထုတ္ကာ ကုေဋတစ္ရာမွ်ေသာ ေငြအသျပာတို႔ကို ေပးလွဴေတာ္မူေလသည္။
ရ။ ထိုမွ်ေလာက္ သာသနာေတာ္ျမတ္အက်ိဳး လူသားမ်ားႏွင့္သားငွက္ တိရစၧာန္သတၱ၀ါတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ေပးကမ္းလွဴဒါန္းလို႔ မေရာင့္ရဲ႕ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေသာ မင္းတရားႀကီးသည္ မိမိကံေတာ္ကုန္၍ နတ္ရြာစံေသာအခါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသခင္အား မိမိကိုယ္ကို ၀ါဂြမ္းအထပ္ထပ္ပတ္စည္းလ်က္ ဆီေလာင္စိမ္ကာ မီး႐ႈိ႕ပူေဇာ္ေပးလွဴျခင္းျဖင့္ ေနာက္ဆံုးပူေဇာ္ေစေၾကာင္းမ်ားကို သာသနာ၀င္၊ မဟာ၀င္ႏွင့္ ဒိဗၺ၀ါဒါန၊ အာသုေဗာဓ စေသာ သကၠတက်မ္းဂန္တို႔က အသီးအသီး ထုတ္ေဖာ္ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးကာ သမိုင္းတင္ေတာ္ မူခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒါေလာက္ သဒၶါတရား ႀကီးမားလြန္ကဲတဲ့ ကမၻာေက်ာ္သာသနဒါယကာ ေမာရိယအင္ပိုင္ယာႀကီး၏ အရွင္ဘုရင္ သီရိဓမၼာေသာက ေဒ၀ါနံ ပိယဒႆီဘြဲ႕ထူးခ်ီပုဂၢဳိလ္ျမတ္ႀကီး ေသေတာ့ကာ စပါႀကီးေႁမြႀကီး ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ အလြန္အမင္းယုတၱိကင္းၿပီး မင္းႀကီးအား ေစာ္ကားေသာ စကားလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့ ဒကာႀကီးတို႔၊ ကဲ… ေက်နပ္ရဲ႕လား၊ ဆရာသမားမ်ားထံက အဲဒီလို အျပည့္အစံု မွတ္သားရဖူးတယ္၊ ဒါပါပဲ။
ဒကာ။ ။ မွန္ပါ့၊ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးအား ၾကည္ညိဳေလးစားစြာျဖင့္ ရွိခိုးဦးခ်ကာ အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္၏ယံုမွားျခင္း သံသယတို႔ကို ယခုလိုကင္းရွင္းသြားေအာင္ ေျဖၾကားတာ မွတ္သားရလို႔ ေက်းဇူးတင္လွပါတယ္ ဆရာေတာ္။
MS
No comments:
Post a Comment