သစၥာတို႕ကိုဘာမွ မသိျမင္တတ္ပါဘူး။၀ိပႆနာဆိုတာကိုၾကားေတာင္ မၾကားခ်င္တာပါ။ ၀ိပႆနာနဲ႕ လံုး၀မထိေတြ႕ဘူးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေပါ့။ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ဆိုတာလည္း အယံုၾကည္မရွိတဲ့အတြက္ ဘာတစ္ခုမွ ေကာင္းတာမလုပ္ပဲအကုသုိလ္ ျဖစ္စရာေတြသာ ျပဳလုပ္မိေသာ မိုက္မဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးပါ။သူ႕ကေတာ့ မိုက္လည္းမိုက္တယ္ကန္းလည္းကန္းတဲ့တြက္အႏၶဗာလ ပုထုဇဥ္လို႕ ေခၚတာေပါ့။ ေနာက္ပုထုဇဥ္တစ္မ်ိဳးကေတာ့အႏၶပုထုဇဥ္ပါ။ ဒီပုထုဇဥ္ကေတာ့အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနတဲ့အေရအတြက္ပါ။ သူကေတာ့ပရမတ္ေတြ၊ဓါတ္ေတြ၊သစၥာေတြ မသိလုိ႕ အႏၶေတာ့အမည္ရပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ကုသုိလ္လုပ္ရင္ ကုသုိလ္ရတယ္ အကုသုိလ္လုပ္ရင္ အကုသုိလ္ရတယ္ ဆိုတာေတာ့နားလည္ပါတယ္။နားလည္တဲ့အတြက္လည္း တတ္စြမ္းသ၍ ကုသုိလ္ေလးလုပ္လိုက္ အကုသုိလ္ေလးလည္းမတတ္သာရင္ လုပ္မိလိုက္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္တတ္ႏုိင္သ၍ေတာ့အကုသိုလ္ကို ေရွာင္ပါတယ္..စာလိုေျပာရရင္ေတ ာ့ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိ အျမင္မွန္ အနည္းငယ္ရွိတယ္လို႕ဆိုရမွာေပါ့။ မိုက္ေတာ့ မိုက္တဲ့အထဲမပါပဲနဲ႕ လံုး၀ ကန္းတဲ့အထဲ ပါတဲ့အတြက္လည္းသူ႕ကို အကန္းပုထုဇဥ္ (သို႕) အႏၶပုထုဇဥ္လို႕ေခၚတာပါ။ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳး ၁၀၀မွာ ၉၉ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ရွိတယ္လို႕ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ကလ်ာနပုထုဇဥ္ပါ။ အမည္ခံသူေတာ္ေကာင္းလို႕ေျပာရမွာေပါ့။ သူကေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းအထင္ခံခ်င္လို႕ သူမ်ားထက္ အျမင့္ကေနခ်င္လို႕ဗုဒၶရဲ႕ အဘိဓမၼာစာေပေတြက ေျပာတတ္ဆိုတတ္ရံုေလ့လာထားတယ္။ သူ႕ကိုေမးလိုက္ရ င္ ခႏၶာကဘာ၊အယတနကဘာ၊သစၥာဆိုတာကဘာ ဆိုတာကိုတန္းကနဲ႕ေျဖႏုိင္တယ္၊ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္မဂ္ဖိုရေစမယ့္ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္က်ေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ က်င့္လည္း မက်င့္ၾကံပါဘူး။ စိတ္ေကာင္းလည္းလံုးလံုးမရွိပါဘူး။ အဲ့လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးက်ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းအမည္ခံ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လို႕ဆိုပါတယ္။ သူကေတာ့ ဘုရားတရားကိုက်င့္ၾကံအားထုတ္ဖို႕ မဟုတ္ပဲနဲ႕ လူအထင္ႀကီးေအာင္ေလ့လာတယ္..ေနာက္ သာေရး နာေရးအခမ္းအနားေတြမွာဆိုရင္ ေခါင္းရင္းကထုိင္ၿပီး အာေဘာင္အာရင္းသံသံနဲ႕ ခႏၶာေတြ အယတနေတြ သစၥာေတြ အေၾကာင္းကိုတရားရတဲ့ေလသံနဲ႕ ေျပာေနတဲ့သူမ်ိဳးေပါ့။သူေတာ္ေကာင္းအမည္ခံတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကိုေတာ့ကလ်ာနပုထုဇဥ္လို႕ေခၚပါတယ္။ ေနာက္ ပုထုဇဥ္ထဲမွာအျမင့္ျမတ္ဆံုးပုထုဇဥ္ကေတာ့ စူဠေသာတာပန္ ပုထုဇဥ္ဆိုတာပါ။ သူကေတာ့ ၀ိပႆနာတရားကို စိတ္၀င္စားၿပီးတကယ္လည္း လုပ္ေဆာင္က်င့္ၾကံပြားမ်ားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေပါ့။ ပရမတ္တရား ဓါတ္တရားေတြနာၾကားအားထုတ္လိုက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္းနမ္နဲ႕ ရုပ္ကိုပိုင္းျခားၿပီး ေသခ်ာသိသြားတဲ့ နာမရူပပရိေစၦဒဥာဏ္၊ခႏၶာ ငါးပါးျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကိုသိမ္းဆည္းၿပီးသိတဲ့ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ႏွစ္ပါးကို ရရွိသြားတဲ့ သူကိုေတာ့ စူဠေသာတာပန္ပုထုဇဥ္ လို႕ေခၚပါတယ္။ စူဠေသာတာပန္ ပုထုဇဥ္အဆင့္ကို ေရာက္သြားရင္အပါယ္ေလးဘံုကို လံုး၀ မက်ေတာ့ပါဘူး။ ဒီဘ၀မွာ တစ္ေန႕မဟုတ္တစ္ေန႕ ေသာတာပတၱိမဂ္ကို ဧကန္မုခ်ရေတာ့မွာပါ။ မဂ္တားဖိုလ္တားအႏၲရယ္ငါးပါးတစ္ပါးပါးရွိေနလို႕ဒီဘ၀ မဂ္ဖိုလ္ မရႏုိင္ဘူးဆိုရင္လည္းေနာက္ဘ၀မွာ ဧကန္မုခ် မဂ္ဖိုလ္ကို ရေတာ့မွာပါ။ စူဠေသာတာပန္ ပုထုဇဥ္ဘ၀ကို ေရာက္မွလည္းဥာဏ္အျမင္ကန္းတဲ့ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ပါတယ္။အားက်ဖို႕ ေကာင္းပါဘိ။ ဘုရားရွင္ေဟာျပဆံုးမတဲ့ ပုထုဇဥ္ေလးမ်ိဳးကိုဘာလို႕ ခ်ျပရသလဲဆိုေတာ့ လူအမ်ားစုဟာအႏၶပုထုဇဥ္(အကန္ းပုထုဇဥ္)ေတြမ်ားလို႕ပါ။အကန္းပုထုဇဥ္ျဖစ္ေနသ၍ အပါယ္ေလးပါးက မလြတ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနေန ဥာဏ္မ်က္စိ ကန္းေနတဲ့အတြက္ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာစိတ္မထားတတ္ရင္ စြဲမိစြဲရာစြဲၿပီးေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာေရာက္သြားမွာမလို႕ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္းေက်းဇူးရွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးကအေသမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ လုပ္ဆိုၿပီးေတာ့အျမဲမွားၾကားသြားခဲ့တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြလည္းဒါန၊သီလ ဆိုတဲ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြမွာတင္ ရပ္မေနပဲ ေရွ႕တိုးၿပီး ၀ိပႆနာ တရားကိုနာၾကားအားထုတ္သင့္ပါတယ္။ ဒါန၊ သီလ၊ဘာ၀နာဆိုတဲ့ အလုပ္ေတြကိုအျမင္ဆံုးကုသုိလ္ ျဖစ္တဲ့ ၀ိပႆနာကုသုိလ္နဲ႕တြဲလုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ဒါမွလည္းဒါနကို သံသရာမလည္ေအာင္ ျပဳတတ္မယ္၊သီလကို သံသရာမလည္ေအာင္ ေဆာက္တည္တတ္မွာပါ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ၀ိပႆနာဥာဏ္မပါတဲ့ဒါန၊ သီလေတြဟာ သံသရာမွာ အထပ္ထပ္ လည္ေစႏုိင္တဲ့အတြက္ သံသရာမွာ အထပ္ထပ္ ေသခ်င္တဲ့ ဆုေတာင္းမ်ိဳးေတ ေတာင္းမိေနေတာ့မွာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္က ၀ိပႆနာတရားကို နာၾကားအားထုတ္ဖို႕အထူးမွားၾကားခဲ့ တာပါကၽြန္ေတာ္တို႕ေတ ြလည္းနိဗၺာန္ေရာက္ဖို႕ဆိုတာကိုခဏေလာက္ ထားလိုက္ပါဦး… အရင္ဆံုး၀ိပႆနာတရား နာၾကားအားထုတ္ၿပီးအပါယ္တံခါးပိတ္ဖို႕ စူဠေသာတာပန္ျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားဖို႕လိုပါတယ္။ စူဠေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ကိုနိဗၺာန္တံခါး အလိုလိုပြင့္သြားပါၿပီ။ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း၀ိပႆနာတရားက်င့္ၾကံပြားမ်ားႏုိင္ၾကပါေစ.. မဂ္ဖိုလ္ နွိဗၺာန္သို႕ တက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ (ဓမၼေဆာင္းပါး)စာအုပ္မွေကာက္ နွဳတ္တင္ျပလိုက္ပါသည္.
No comments:
Post a Comment