Meditation is selfish
တရားအားထုတ္ၿခင္းသည္ တကုိယ္ေကာင္းဆန္၊အတၱၾကီးၿခင္းၿဖစ္သည္။
တရားအားထုတ္သည့္ေယာဂီမ်ားကိုတကိုယ္ေကာင္းဆန္သူ၊ အတၱၾကီးသူမ်ားအၿဖစ္ သတ္မွတ္တတ္ၾကသည္။ကူရွင္ေပၚ၌ၿငိမ္သက္စြာထုိင္ၿပီးတရားအားထုတ္ေနသည့္ေယာဂီမ်ားသည္
ေသြးလွဴရန္ေဆးရုံသို့သြားေနသူမ်ားလည္းမဟုတ္ပါ၊သဘာဝေဘးအႏၱရယ္ဒုကၡသည္မ်ားကိုအကူအညီေပးရန္အလုပ္ရွဳပ္ေနသူမ်ားလည္းမဟုတ္ၾကပါ။ ဘာေၾကာင့္တရားအားထုတ္ေနသနည္း?
ေယာဂီ၏ဆႏၵကိုဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။ဘာေၾကာင့္ ေယာဂီတစ္ေယာက္ တရားအားထုတ္ေနသနည္း?။ ထုိေယာဂီ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာကိေလသာတရားမ်ားၿဖစ္သည့္ ေဒါသ၊ေလာဘႏွင့္ေမာဟတို့ကို
မိမိစိတ္အစဥ္မွေမာင္းထုပ္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ကိေလသာတရားကို အၿပီးသတ္ ေမာင္းထုပ္ရန္ အဖန္တလဲလဲၾကိဳးစားေနၿခင္းၿဖစ္သည္။
ထိုကိေလသာတရားမ်ားသည္အၿခားသူမ်ားေပၚတြင္ထားရွိရမည့္ၿဗဟၼာစိုရ္(ေမတၱာ၊ကရုဏာ၊မုဒိတာ၊ဥေပကၡာ)တရားမ်ားမၿဖစ္ေပၚေအာင္ေႏွာက္ယွက္ပိတ္ပင္တတ္ေသာေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။
ထိုကိေလသာတရားမ်ားကို အၿပီးတိုင္မပယ္ရွားႏုိင္သ၍ ေယာဂီတစ္ေယာက္ၿပဳလုပ္သည့္အမ်ားေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးကိစၥမ်ားသည္ (သံသရာအတြက္)
မိမိေကာင္းစားေရးႏွင့္ မိမိ အတၱ၏အဆြယ္အပြားမွ်သာၿဖစ္သည္။ "ကူညီမူ" ဆိုသည့္ေခါင္းစဥ္တတ္ၿပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္(သို့) မိမိကိုယ္ကို
ထိခိုက္နစ္နာေစၿခင္းသည္ အလြဲမွားဆံုးကစားပြဲၿဖစ္သည္။ အဆင့္ၿမင့္ေယာဂီတစ္ေယာက္၏ဘဝကိုဆန္းစစ္လွ်င္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္
ကုိယ့္အက်ိဳးစြန့္လႊတ္ရမည့္ လူမူေရးပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေလ့မရွိသည္ကိုေတြ ့ရွိနုိင္သည္။
အမွန္မွာကြ်န္ပ္တို့သည္ကြ်န္ပ္တို့ထင္တာထက္ပို၍အတၱၾကီးၾကသည္။ အကန့္အသတ္မရွိလြတ္လပ္ခြင့္ရခဲ့လွ်င္အတၱသည္ အႏွစ္သာရရွိေသာလုပ္ငန္းကိစၥမ်ားကို
ေၿမာင္းထဲသို့ေရာက္ေအာင္လုပ္ႏုိင္သည္။တရားဘာဝနာပြားမ်ားၿခင္းၿဖင့္ကြ်န္ပ္တုိ့သည္ မိမိအတၱ၏ခိုင္းေစမူမ်ား ႏွင့္ နုးညံေသာလွည့္ၿဖားမူမ်ားကိုထင္ရွားေအာင္
သတိထားလိမ့္မည္ၿဖစ္သည္။ထိုအခါမွသာအမွန္တကယ္အတၱကင္းစင္လိမ့္မည္ၿဖစ္သည္။မိမိ၏အတၱကိုသန့္စင္ေအာင္ၾကိဳးစားၿခင္းသည္အတၱၾကီးသည္အလုပ္မဟုတ္ပါ။
No comments:
Post a Comment