တရားဘာဝနာအေပၚလြဲမွားေသာနားလည္မူမ်ား(၆)

Misconception #6 လြဲမွားေသာအယူအဆ (၆)
Meditation is for saints and holy men, not for regular people
တရားအားထုတ္ၿခင္း ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြက္သာၿဖစ္ၿပီး သာမာန္လူမ်ားႏွင့္မဆုိင္ပါ။

အေမရိကန္မွနာမည္ၾကီးရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ဘတ္စကက္ေဘာခ်န္ပီယံမ်ားကို သာမာန္လူတုိ့ထက္စြမ္းေဆာင္ရည္ၿမင့္မားသူမ်ားအၿဖစ္ လက္ခံထားသကဲ့သို့ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္
ရိုေသၿမတ္နဳိးဖြယ္ရာဂုဏ္တုိ့ၿဖင့္ၿပည္စံုေသာေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာ ကမၼဌာန္းတရားႏွင့္ဝိပႆနာဘာဝနာတို့ကို အားထုတ္ရမည္ဟု အာရွေဒသ၌ က်ယ္က်ယ္ၿပန့္ၿပန့္လက္ခံယူဆထားၾကသည္။

ထုိသူမ်ားသည္ စြမ္းနဳိင္သူမ်ားၿဖစ္ၾကၿပီး ရွားပါးေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားပိုင္ဆိုင္ၾကသည္။ ၿမင့္ၿမတ္ေသာရေသ့၊ရဟန္းမ်ားအားလံုးနီးပါး တရားဘာဝနာပြားၾကသည္။ သိုေသာ္ ထိုသူမ်ားသည္
ရေသ့၊ရဟန္းမ်ားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္တရားအားထုတ္ၿခင္းမဟုတ္ၾကပါ။ သံသယာေဘးကိုေၾကာက္ရႊံ ့၍ တရားဘာဝနာ၌ ေမြေလ်ာ္ေသာေၾကာင့္သာ ရေသ့၊ရဟန္းမ်ားအၿဖစ္သတ္မွတ္ေခၚဆိုခံရၿခင္းၿဖစ္သည္။
တရားဘာဝနာပြားမ်ားၿခင္းကသာ စင္ၾကယ္ၿမင့္ၿမတ္သူ အၿဖစ္သို့ေရာက္ေစၿခင္းၿဖစ္သည္။ ရေသ့၊ရဟန္းမၿဖစ္ခင္ကတည္းက တရားအားထုတ္ၾကသူမ်ားၿဖစ္သည္။

လံုးဝၿဖဴစင္သည့္ သီလအက်င့္ရွိသူသာတရားအားထုတ္သင့္သည္ဟု ေယာဂီအမ်ားစုက လြဲမွားစြာ နားလည္လက္ခံထားၾကသည္။ ထုိနည္းသည္ အလုပ္ၿဖစ္နုိင္ေသာနည္းတစ္ခုမဟုတ္ပါ။ သီလၿမဲရန္အတြက္
စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာထိန္းခ်ဳပ္မူ(mental control) သည္ အနိမ့္ဆံုးအေၿခခံလုိအပ္ခ်က္တစ္ခုၿဖစ္သည္။ အေၿခခံ ၅ပါးသီလ(သို့) ၈ပါးသီလ တုိ့ကို မေစာင့္စည္းနဳိင္၊
ၿဖဴစင္စြာမလုိက္နာႏုိင္လွ်င္ သမာဓိထူေထာင္ရန္မၿဖစ္ႏုိင္ပါ။ ဗုဒၶနည္းအရတရားဘာဝနာပြားမ်ားရန္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာသည္ အေၿခခံအုပ္ၿမစ္ၿဖစ္သည္။ က်င့္စဥ္နက္ရွဳိင္းလာေလေလ
ထုိသိကၡာသံုးပါးမွာပို၍ဖြံၿဖိဳးလာေလေလၿဖစ္သည္။ သိကၡာသံုးပါး(သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ)သည္ အၿပန္အလွန္ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္မွာတစ္ခုခ်င္းစီဖြံံ ့ၿဖိဳးရန္ေလ့က်င့္ၿခင္းထက္
တစ္ၿပိဳင္နက္ဖြံံ ့ၿဖိဳးရန္ေလ့က်င့္ၿခင္းကပို၍မွန္ကန္သည္။ သီလအက်င့္(လံုးဝ)ၿပည့္စံုေအာင္ၿမင္ေပါက္ေၿမာက္ေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာေယာဂီေလာင္းသည္ မည္သည့္အခါမွမွ်
စတင္တရားအားထုတ္ၿဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ထုိေယာဂီေလာင္းသည္ ေရခ်ိဳးရန္အတြက္ သမုဒၵရာၾကီးတစ္ခုလံုးၿငိမ္သက္လံုးဝၿငိမ္သက္သြားေအာင္ ေစာင့္ေနသူႏွင့္တူသည္။

သီလအဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါသည္။ အေၿခခံအဆင့္သီလမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကခ်မွတ္ေပးေသာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း၊ဥပေဒ (rules and regulations )
ၿဖစ္သည္။ သင့္ႏုိင္ငံ၏ဥပေဒ(သို့)သင့္ေက်ာင္းစည္းကမ္း(သို့)သင့္ဖခင့္ခ်မွတ္ထားလုိက္နာရန္အခ်က္မ်ားၿဖစ္သည္။ မည္သူကခ်မွတ္သည္ၿဖစ္ေစ ထိုဥပေဒ၊စည္းကမ္းတို့ကိုသိနားလည္ၿပီးလုိက္နာရန္ၿဖစ္သည္။
ထိုဥပေဒ၊စည္းကမ္းတို့မွာ ရွင္းလင္းလြယ္ကူ၍ တိက်ၿပတ္သားၿပီး၊ စည္းကမ္းတစ္ခုခ်ိဳးေဖာက္တုိင္း တစ္ခ်က္အရုိက္ခံရလွ်င္ဆိုလွ်င္ ခ်န္ပင္ဇီေမ်ာက္တစ္ေကာင္ပင္လိုက္နာလိမ့္သည္။ ထုိအေၿခခံအဆင့္သီလ၌
တရားဘာဝနာအားထုတ္ၿခင္းမလိုအပ္ပါ။ ဥပေဒ၊စည္းကမ္းႏွင့္ ရိုက္မည့္ဒုတ္(အၿပစ္ဒဏ္)တုိ့သာလိုအပ္သည္။ ဒုတိယအဆင့္သီလမွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္သူ၊ ရုိက္မည့္ဒုတ္မရွိပဲ အထက္ပါစည္းကမ္းအားလံုးကို
လိုလုိလားလားလုိက္နာၿခင္းၿဖစ္သည္။ ထိုစည့္ကမ္းမ်ားကိုသင့္၏အဇၥ်တသႏၱာန္မွ သိစိတ္ၿဖင့္ေကာ၊မသိစိတ္ၿဖင့္ပါ ပင္ကိုယ္သေဘာအတိုင္းလက္ခံလုိက္နာၿခင္းၿဖစ္သည္။

စည္းကမ္းတစ္ခုခ်ိဳးေဖာက္တုိင္းလည္းသင့္ကိုယ္သင္အၿပစ္ေပးပါလိမ့္မည္။ ထိုအဆင့္သို့ေရာက္ရန္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ စိတ္ထိန္းခ်ဳပ္မွဳလိုအပ္သည္။
သင္ပရမ္းပတာလုပ္ကိုင္တတ္လွ်င္၊ သင္၏အသြင္အၿပင္အမူအရာမွာလည္းပရမ္းပတာၿဖစ္ေနလိမ့္မည္။ စိတ္ဓါတ္အဆင့္အတန္းၿမင့္မားလာၿခင္းသည္
စိတ္ပရမ္းပတာၿဖစ္မွဳကိုနည္းပါးေစသည္။

တတိယအဆင့္သီလကို ကိုယ္က်င့္တရား(ethics)လုိ ေခၚဆိုရမွာပါ။
အၿမင့္ဆံုးေသာအဆင့္ၿဖစ္ၿပီး လံုးဝကြာၿခားေသာအဆင့္တစ္ခုကိုေရာက္ရွိခဲ့ၿပီၿဖစ္သည္။ ကိုယ္က်င့္တရားမည္သည္ အာဏာပိုင္(သို ့)ခိုင္းေစသူမွခ်မွတ္ေသာ စည္မ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား
မ်က္ေစ့ပိတ္၊နားပိတ္ကိုလုိက္နာၿခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ ထိုအဆင့္၌ အေၿခအေန၊အခ်ိန္အခါႏွင့္ကိုက္ညီမည့္ အၿပဳအမူကို ကိုယ္တိုင္ေရႊးခ်ယ္နဳိင္စြမ္းရွိေနၿပီၿဖစ္သည္။
အမွန္တကယ္ဥာဏ္ရည္ၿမင့္မားစြာၿဖင့္ အေၿခအေနအားလံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုးႏွင့္အသင့္ေတာ္ဆံုး တံုု့ၿပန္မူတို့ကို ဖန္တီးနဳိင္ၿပဳမူနဳိင္ၿပီၿဖစ္သည္။ထုိအၿပင္
အတၱအက်ိဳးထက္အမ်ားအက်ိဳးကိုေပၚမွာအေၿခခံသည့္ဆံုးၿဖစ္ခ်က္ေတြကို ရဲဝံစြာခ်နဳိင္မည္ၿဖစ္သည္။ အေၿခအေနတစ္ရပ္လံုး၏အေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးကိုသိၿမင္နိဳင္စြမ္းရွိၿပီး
အတၱႏွင့္ပရကို ဟန္ညီညီထိန္းနဳိင္မည္ၿဖစ္သည္။

ေလာဘ၊ေဒါသႏွင့္ေမာဟတို့ကင္းလြတ္ၿပီး မိမိ၊သူတပါး အက်ိဳးမ်ားမည့္နည္းလမ္းမ်ားၿဖင့္သာ ေတြ ့ၾကံဳသမွ်ကိစၥတို့ကို
လြန္ေၿမာက္ေစလိမ့္မည္။ ထိုကဲ့သို့ စိတ္ထားမ်ိဳးကို တရားဘာဝနာပြားမ်ားၿခင္းၿဖင့္သာ ရရွိနိုင္သည္။ မည္သည့္နည္းလမ္းမ်ိဳးႏွင့္မွ် ထိုကဲ့သို့ၿမင့္မားမြန္ၿမတ္ေသာ
စိတ္ထားမ်ိဳးကို မရရွိနိုင္ေပ။ၿပႆနာတိုင္းကိုရူေထာင့္တိုင္းမွ အဆင္ေၿပေအာင္ၾကိဳးစားၿခင္းသည္ ေဘာလံုးမ်ားစြာကိုေလထဲ၌ေၿမာက္ကစားၿခင္းနွင့္ဆင္တူၿပီး
မည္သည့္ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္မူကမစြမ္းနဳိင္ပါ။ အၿမဲတန္းအတြက္အလြန္ပင္ပန္းေသာကိစၥရပ္လည္းၿဖစ္သည္။ တရားဘာဝနာအားထုတ္ၿခင္းမွရရွိသည့္ အဆင့္ၿမင့္သမာဓိကသာ
အမွားအယြင္းမရွိၿပီးေၿမာက္ေအာင္ၿမင္နဳိင္သည္။