ပရိယတၱိ သာသနာ= ဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမကုိ ေလ့လာသင္ယူျခင္းႏွင့္ သင္ၾကားေပးျခင္း။
ပဋိပတၱိ သာသနာ= သင္ယူ တတ္ေျမာက္ထားသည္ကို က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း
ပဋိေ၀ဒ သာသနာ= က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ထိုက်င့္ႀကံ အားထုတ္သူအတြက္ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း စသည္တုိ႕ျဖစ္သည္။
ဒါေလးေျပာျပီး၊ သာမာန္လူသိေအာင္ ေျပာျပရရင္ ပရိယတၱိသာသနာ= ႏြားနိ႕လို႕သတ္မွတ္မယ္ဆိုင္
ပဋိပတၱိ သာသနာ= ကေတာ့ ဒိန္ခဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္
ပဋိေ၀ဒ သာသနာ= ကိုေတာ့ ေထာပတ္လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္၊ ခုေခတ္တခ်ိဳ႕ေျပာေနတာေတြက ပရိယတၱအရမ္းဆန္ေနပါတယ္၊
ပရိယတၱကို ပါယ္တယ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ သာသနာအသက္က ပရိယတၱလို႔ ေျပာရင္ေတာင္ရပါတယ္၊
သို႔ေသာ္ ပရိယတၱနဲ႔ဘဲ မျပီးဘူးဆိုတာကို ဥပမာေလးတခုနဲ႔တင္ျပခ်င္ပါတယ္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ တိပိဋကတ္သံုးပံု
ေဆာင္စာခ် ကိုယ္ေတာ္ၾကီးဟာ ပဋိပတၱိ အက်င့္မလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္၊ ေရွြေရာင္ငါးၾကီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊
ေနာက္တခုက
ပရိယတၱကို ပါယ္တယ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ သာသနာအသက္က ပရိယတၱလို႔ ေျပာရင္ေတာင္ရပါတယ္၊
သို႔ေသာ္ ပရိယတၱနဲ႔ဘဲ မျပီးဘူးဆိုတာကို ဥပမာေလးတခုနဲ႔တင္ျပခ်င္ပါတယ္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ တိပိဋကတ္သံုးပံု
ေဆာင္စာခ် ကိုယ္ေတာ္ၾကီးဟာ ပဋိပတၱိ အက်င့္မလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္၊ ေရွြေရာင္ငါးၾကီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊
ေနာက္တခုက
သာ၀တၳိျပည္သား အေဆြခင္ပြန္း ရဟန္းႏွစ္ပါးသည္ ဆရာဥပဇၩာယ္ထံတြင္ ငါး၀ါမွ်ေနၾကျပီး တပါးေသာရဟန္းက ကမၼ႒ာန္းတရား ပြားမ်ားအားထုတ္၍ ပဋိသမၻိဒါႏွင့္တကြ ရဟႏၲာျဖစ္သြား၏။ တပါးေသာရဟန္းကား ပိဋကတ္သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ျပီး စာခ်ဓမၼကထိက ဂဏာစရိယ ရဟန္းပရိသတ္ႏွင့္တကြ စည္ကားစြာေနထိုင္၏။ စာေပက်မ္းဂန္တတ္ ရဟန္းေတာ္သည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ဘုရားရွင္ထံ ဖူးေျမာ္ရန္လာရင္း ၀ိပႆနာ ရဟန္းကို စာေပက်မ္းဂန္ႏွင့္ ဓမၼာစရိယရဟန္းကို ပထမစ်ာန္အစ အရဟတၱဖိုလ္တိုင္ေအာင္ အဆင့္ဆင့္ ေမးျမန္းေတာ္မူသည္။ တခုမွ် မေျဖဆိုႏိုင္ေပ။ ၀ိပႆနာရဟန္းကို ေမးျမန္းေတာ္မူရာ မိမိ အဖန္တလဲလဲ က်က္စားျပီးေသာ တရားမ်ားျဖစ္၍ လြယ္ကူစြာ ေျဖဆိုႏိုင္၏။ ဘုရားရွင္သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူ၍
ခ်စ္သားတို႔၊ ဂႏၳဓုရကို ေဆာင္ေသာရဟန္းသည္ သူတပါး၏ႏြားကို အခစားေက်ာင္းသူႏွင့္တူ၏။
၀ိပႆနာဓုရကို ေဆာင္ေသာရဟန္းသည္ကား ႏြားႏို႔ေထာပတ္ ရသာျမတ္ကို မျပတ္သံုးေဆာင္ရေသာ ႏြားရွင္ႏွင့္ တူ၏-ဟူ၍ ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
ခ်စ္သားတို႔၊ ဂႏၳဓုရကို ေဆာင္ေသာရဟန္းသည္ သူတပါး၏ႏြားကို အခစားေက်ာင္းသူႏွင့္တူ၏။
၀ိပႆနာဓုရကို ေဆာင္ေသာရဟန္းသည္ကား ႏြားႏို႔ေထာပတ္ ရသာျမတ္ကို မျပတ္သံုးေဆာင္ရေသာ ႏြားရွင္ႏွင့္ တူ၏-ဟူ၍ ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
ဗဟုမၸိ ေစ သံဟိတ ဘာသမာေနာ ၊ န တကၠေရာ ေဟာတိ နေရာ ပမေတၱာ ။
ေဂါေပါ၀ ဂါေ၀ါ ဂဏယံ ပေရသံ ၊ န ဘာဂ၀ါ သာမညႆ ေဟာတိ ။
အပၸမၸိ ေစ သံဟိတ ဘာသမာေနာ ၊ ဓမၼႆ ေဟာတိ အႏုဓမၼစာရီ ။
ရာဂဥၥ ေဒါသဥၥ ပဟာယ ေမာဟံ ၊ သမၼပၸဇာေနာ သု၀ိမုတၱစိေတၱာ ။
အႏုပါဒိယာေနာ ဣဓ ၀ါ ဟုရံ ၀ါ ၊ သ ဘာဂ၀ါ သာမညႆ ေဟာတိ ။
ေဂါေပါ၀ ဂါေ၀ါ ဂဏယံ ပေရသံ ၊ န ဘာဂ၀ါ သာမညႆ ေဟာတိ ။
အပၸမၸိ ေစ သံဟိတ ဘာသမာေနာ ၊ ဓမၼႆ ေဟာတိ အႏုဓမၼစာရီ ။
ရာဂဥၥ ေဒါသဥၥ ပဟာယ ေမာဟံ ၊ သမၼပၸဇာေနာ သု၀ိမုတၱစိေတၱာ ။
အႏုပါဒိယာေနာ ဣဓ ၀ါ ဟုရံ ၀ါ ၊ သ ဘာဂ၀ါ သာမညႆ ေဟာတိ ။
( ျမန္မာျပန္ )
အက်ိဳးမ်ားလွေသာ ဘာသာေရးက်မ္းစာတို႔ကို မ်ားစြာ ေဟာေျပာျပသေနပါေသာ္လည္း ေမ့ေလ်ာ့
ေပါ့ဆ သတိမရဘဲ ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာ မပြားမ်ားေသာသူသည္ မဂ္ဖိုလ္အရသာထူးကို မခံစားရေပ။
ဥပမာကား-သူတပါးႏြားကို အငွါးေက်ာင္းရေသာ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ ႏြားမ်ားကို
ေရတြက္အပ္ႏွင္းျပီး ႏြားႏို႔ အရသာကို မခံစားရသကဲ့သို႔တည္း။
အက်ိဳးမ်ားလွေသာ ဘာသာေရးက်မ္းစာတို႔ကို မ်ားစြာ ေဟာေျပာျပသေနပါေသာ္လည္း ေမ့ေလ်ာ့
ေပါ့ဆ သတိမရဘဲ ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာ မပြားမ်ားေသာသူသည္ မဂ္ဖိုလ္အရသာထူးကို မခံစားရေပ။
ဥပမာကား-သူတပါးႏြားကို အငွါးေက်ာင္းရေသာ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ ႏြားမ်ားကို
ေရတြက္အပ္ႏွင္းျပီး ႏြားႏို႔ အရသာကို မခံစားရသကဲ့သို႔တည္း။
အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္စပ္ေသာ စကားကို အနည္းငယ္မွ် ေျပာေဟာေစကာမူ တရားေတာ္ႏွင္
့အညီ ေကာင္းစြာ က်င့္ၾကံေနထိုင္ေသာသူသည္ တပ္မက္ျခင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ မိုက္မဲျခင္းတို႔ကို စြန္႔ပယ္၍
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ စိတ္ရွိလ်က္ ဤဘ၀ကို၄င္း၊ ေနာက္ဘ၀ကို၄င္း၊ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စြဲလမ္းျခင္း မရွိ
ေတာ့သျဖင့္ မဂ္ဖိုလ္အရသာထူးကို ခံစားရေလ၏။
့အညီ ေကာင္းစြာ က်င့္ၾကံေနထိုင္ေသာသူသည္ တပ္မက္ျခင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ မိုက္မဲျခင္းတို႔ကို စြန္႔ပယ္၍
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ စိတ္ရွိလ်က္ ဤဘ၀ကို၄င္း၊ ေနာက္ဘ၀ကို၄င္း၊ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စြဲလမ္းျခင္း မရွိ
ေတာ့သျဖင့္ မဂ္ဖိုလ္အရသာထူးကို ခံစားရေလ၏။
( ယမက၀ဂ္ ေဒြသဟာယကဘိကၡဳ ၀တၳဳ )
ဒါေၾကာင့္ ပ သံုးလံုးေဆာင္ ေအာင္နိင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
(မူၾကိဳဆရာ)
၇.၂.၂၀၁၈ ၁၀း၀၀ နာရီ
(မူၾကိဳဆရာ)
၇.၂.၂၀၁၈ ၁၀း၀၀ နာရီ
No comments:
Post a Comment