အိမ္သာတက္ရင္း တရားအားထုတ္မယ္

တစ္ခါတုန္းက ဥဗၺရီဆိုတဲ့ မင္းသမီးေလးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။တစ္ေန႔ေတာ့ မင္းသမီးေလးက အိမ္သာတက္ ပါတယ္။ အိမ္သာေအာက္မွာ ပိုးေလာက္ေတြကို ျမင္ရပါတယ္။ ျမင္ရတဲ့ ပိုးေလာက္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး အသုဘ ကမၼ႒ာန္း (၁ဝ)ပါးထဲက တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ပုဠဳဝကကမၼ႒ာန္းကို ပြားမ်ားပါတယ္။
ပိုးေလာက္ေတြၾကည့္ၿပီး ဘာဝနာပြားရင္း ပထမစ်ာန္ကို ရသြားပါတယ္။
ဥဗၺရီ မင္းသမီးေလးဟာ သက္တမ္းေစ့ေအာင္ေနၿပီး ေသလြန္ေတာ့ ျဗဟၼာ့ျပည္မွာ သြားျဖစ္ရပါတယ္။

(ဓမၼပဒ အ႒ကထာ ဒုတိယတြဲ
စာမ်က္ႏွာ ၃၃၂)

တကယ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီဝတၴဳေလးကို ဘဝတဏွာရဲ႕ အျပစ္ကို သံေဝဂယူရေအာင္ ေဟာျပထားတာေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ အိမ္သာတက္ရင္း ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာပြားၿပီး ပထမစ်ာန္ ရသြားတာေလးကို သာဓကကုိးခ်င္တာနဲ႔ ေရးျပလုိက္တာပါ။အိမ္သာတက္ရင္း ဘာဝနာပြားၿပီး ပထမစ်ာန္ရတာေလးကအတုခိုးစရာေလးပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ အိမ္သာတက္ရင္း ဘာဝနာပြားလုိ႔ ပထမစ်ာန္ရသြားတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ဒီဝတၴဳေလးကိုေထာက္ၿပီး အိမ္သာတက္ရင္းလည္း တရားရႏိုင္တယ္ဆိုတာ သာဓကယူရမွာပါ။

ျမတ္စြာဘုရားက တင့္တယ္တဲ့အမူအရာေတြမွာသာ တရားအားထုတ္ခိုင္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ မတင့္တယ္တဲ့ အမူအရာေတြျဖစ္တဲ့ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္စြန္႔တဲ့ ေနရာေတြမွာလည္း မွတ္ခိုင္းထားတာပါ။

မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာလည္း ''ဥစၥာရ ပႆ ာဝကေမၼ သမၸဇာနကာရီ ေဟာတိ - က်င္ႀကီးက်င္ငယ္စြန္႔တဲ့ အခါမွာလည္း အမွတ္သတိနဲ႔စြန္႔ပါ''လို႔ ေသခ်ာေဟာျပထားပါတယ္။ အိမ္သာကေတာ့ တစ္ေန႔ကို ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ ေတာ့ လူတိုင္းတက္ေနရတာပါ။

တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာကလည္း တစ္ေယာက္တည္း အားထုတ္တာ အေကာင္းဆုံးပါ။ အမ်ားနဲ႔လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာသာ တရားမွတ္ရတာ ခက္ခ်င္ခက္ေနတာပါ၊ အိမ္သာတက္ရတာလည္း အမ်ားနဲ႔တက္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တစ္ေယာက္တည္းပဲ တက္ရတာပါ။ ဒီေတာ့ မွတ္မယ္ဆို ပိုလုိ႔ေတာင္ အဆင္ေျပပါေသးတယ္။ တကယ္ဆို တရား အားထုတ္ဖုိ႔ အခ်ိန္မရဘူးလုိ႔ ေျပာေျပာေနတဲ့သူေတြအတြက္ ပိုေတာင္အဆင္ေျပပါေသးတယ္။

ဒီေတာ့ အိမ္သာသြားေတာ့မယ္ဆိုရင္ စိတ္ကို ေျခေထာက္ကိုပို႕လိုက္ပါ။ မ်က္လုံးကိုေတာ့ ေလးေတာင္ပဲ ၾကည့္ပါ။ ''ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္''က စမွတ္သြားပါ။ ''ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္''မွတ္တဲ့အခါ ေျခေထာက္ ပုံသဏၭာန္ ျဒပ္ကိုေတာ့ ခြာႏိုင္သမွ်ခြာၿပီး ေရြ႕ေရြ႕သြားတဲ့ သေဘာေလးကိုပဲ သတိကပ္ မွတ္ရမွာပါ။ ေျခေထာက္ ပုံသဏၭာန္ျဒပ္ဆိုတာ ပညတ္ပါပဲ၊ ဝိပႆ နာရွဳ ဖုိ႔ရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရြ႕ေရြ႕သြားတဲ့ သေဘာေလးကေတာ့ ပရမတ္ပါ။ အဲဒီ ေရြ႕ေရြ႕သြားတဲ့ သေဘာေလးကိုပဲ သိႏိုင္သမွ်သိေအာင္ က်ဳိးစားရမွာပါ။

အိမ္သာနားေရာက္တဲ့အခါ တံခါးဖြင့္ေတာ့ 'ဖြင့္တယ္'၊ အိမ္သာတံခါးကို ျပန္ပိတ္ေတာ့ 'ပိတ္တယ္'၊ ကမုတ္ဆီသြားေတာ့'သြားတယ္'၊ လုံခ်ည္ပင့္ေတာ့ 'ပင့္တယ္'၊ ထိုင္ခ်င္ေတာ့ 'ထိုင္ခ်င္တယ္'၊ ထိုင္ေတာ့ 'ထိုင္တယ္'၊ တင္ပါးနဲ႔ ကမုတ္နဲ႔ထိေတာ့ 'ထိတယ္'၊ စြန္႔ခ်င္ေတာ့ 'စြန္႔ခ်င္တယ္'၊ စြန္႔ေတာ့ 'စြန္႔တယ္'လုိ႔ မွတ္ရပါတယ္။
''စြန္႔တယ္ စြန္႔တယ္''လုိ႔ မွတ္တဲ့ေနရာမွာလည္း ပကတိတည္ေနရာက ေအာက္ကိုေရြ႕က်သြားတာကိုပဲ ျမန္မာ ေဝါဟာရအားျဖင့္ ''စြန္႔တယ္ စြန္႔တယ္'' လုိ႔ ေခၚရတာပါပဲ။

စြန္႔ေနတုန္းမွာ နာတာ က်င္တာ ေအာင့္တာေတြ ခံစားရရင္ ''နာတယ္ က်င္တယ္ ေအာင့္တယ္'' လုိ႔ မွတ္သြားရမွာပါ။
ဝိပႆ နာရဲ႕သေဘာက ႐ုပ္ထင္ရွားရင္ ႐ုပ္ကို႐ႈရပါတယ္။ နာမ္ထင္ရွားရင္ နာမ္ကို႐ႈရပါတယ္။ ျဖစ္ေနဆဲ ႐ုပ္နာမ္ကို ျဖစ္ေနဆဲ ပကတိအေျခအေနအတိုင္း သိေအာင္႐ႈတာ ဝိပႆ နာ႐ႈတာပါပဲ။

လွမ္းတဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ တံခါးကိုဖြင့္တဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ တံခါးကို ျပန္ပိတ္တဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ ကမုတ္ဆီသြားတဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ လုံခ်ည္ပင့္တဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ ထိုင္ခ်င္တဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ ထိုင္တဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ ကမုတ္နဲ႔တင္ပါးနဲ႔ထိတဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ စြန္႔ခ်င္တဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ စြန္႔တဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ နာတဲ့က်င္တဲ့သေဘာနဲ႔ မွတ္သိစိတ္၊ အဲဒီလို အတြဲလိုက္ အတြဲလိုက္ တသားတည္းက်ေနေအာင္ မွတ္ရပါမယ္။

အိမ္သာတက္ရင္း တရားမွတ္ေနရင္ သတိပ႒ာန္ကုသိုလ္ (၃) မ်ဳိး ရေနတာပါ။ စြန္႔ခ်င္တယ္ စြန္႔ခ်င္တယ္လုိ႔ မွတ္တာက စြန္႔ခ်င္တဲ့စိတ္ကို မွတ္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတၱာႏုပႆ နာသတိပ႒ာန္ကုသိုလ္အေနနဲ႔ ရေနတာပါ။

စြန္႔တယ္ စြန္႔တယ္လုိ႔ မွတ္ရတာက ကိုယ္ကာယကို မွတ္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကာယာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္ ကုသိုလ္အေနနဲ႔ ရေနတာပါ။

နာတယ္ က်င္တယ္ ေအာင့္တယ္လုိ႔ မွတ္တာက်ေတာ့ ေဝဒနာကိုမွတ္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဝဒနာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္ကုသိုလ္အေနနဲ႔ ရေနတာပါ။

အိမ္သာတစ္ခါတက္ရင္ သတိပ႒ာန္ကုသိုလ္ (၃) မ်ဳိးရေနတာပါ။ တစ္မွတ္ကို ကုသိုလ္တစ္ခ်က္နဲ႔ တြက္မယ္ ဆိုရင္လည္း အမွတ္ေတြအမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ ကုသိုလ္ေတြ အမ်ားႀကီးရေနတာပါ။ ဒါဆို အိမ္သာတက္ရင္း တရား အားထုတ္ေနတာပါပဲ။

''စိတ္ပါရင္ အိပ္ရာဟာလည္း ရိပ္သာပါပဲ'' ဆိုတဲ့အတိုင္း အိမ္သာကိုလည္း ရိပ္သာလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ႏွလုံးသြင္းထားရပါမယ္။ ဒါဆို အိမ္သာဟာ ကိုယ့္အတြက္ ရိပ္သာေလးတစ္ခုပါပဲ။
သိပ္ေတာ့မခက္လွပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ အေလ့အက်င့္မရွိရင္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ အိမ္သာတက္ရင္း တရားအား ထုတ္တတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး အခ်ိန္ၾကာၾကာေလ့က်င့္ထားပါမွ အဆင္ေျပမယ့္သေဘာ ရွိပါတယ္။

ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစမွာေတာ့ ခက္ၾကတာပါပဲ။ အေလ့အက်င့္ရသြားရင္ေတာ့ မခက္ေတာ့ပါဘူး။
အေလ့အက်င့္လုပ္တဲ့အခါ ''တစ္မွတ္ကို ကုသိုလ္တစ္ခ်က္ဟ၊ တစ္မွတ္ကို ကုသိုလ္တစ္ခ်က္ဟ'' ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႀကီး တက္ရမွာပါ။

တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း အိမ္သာတက္ရင္း စာဖတ္တတ္ၾကပါတယ္။ စာေပျမတ္ႏိုးတဲ့ဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတာပါပဲ။ ဒါကို ဦးဇင္းအရွင္ဆႏၵာဓိကကိုေျပာျပေတာ့“''က်န္းမာေရး႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး၊ ၾကာၾကာထုိင္ရတဲ့အတြက္ တျခားဆိုးက်ဳိးေရာဂါေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္'' လုိ႔ ေျပာပါတယ္။

ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္ပါတယ္၊ စာထဲမွာစိတ္ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ အိမ္သာတက္တာလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးေတာ့ပါဘူး။ တခါတေလ ဖတ္ေနတဲ့စာက မၿပီးေသးရင္ ''ဒါေလးေတာ့ၿပီးေအာင္ ဖတ္လိုက္ပါဦးမယ္ေလ'' ဆိုၿပီး အခ်ိန္က ၾကာလုိ႔ၾကာမွန္းလည္း မသိေတာ့ပါဘူး။

စာေရးဆရာႀကီး သာဓုကေတာ့ အိမ္သာတက္ရင္ သတင္းစာေရာ ေရေႏြးအိုးေရာ ယူသြားၿပီး သတင္းစာဖတ္ရင္း ေရေႏြးေသာက္ရင္းအိမ္သာတက္ေလ့ရွိပါသတဲ့။ သတင္းစာဖတ္တာေရာေရေႏြးေသာက္တာေရာဆိုေတာ့ အိမ္သာထဲမွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ရွိေနမွာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ အိမ္သာတက္ရင္း ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ၾကတာပါ။ ဒါကေတာ့ လုံးဝကို မလုပ္သင့္တဲ့ကိစၥပါ။ အိမ္သာတက္ရင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္ ေဆးလိပ္နံ႕ေတြက အိမ္သာထဲမွာ စြဲက်န္ေနရစ္တာပါ။ ေဆးလိပ္ေသာက္သြားတဲ့သူ အိမ္သာတက္ၿပီးရင္ ေနာက္တက္တဲ့လူအတြက္ အေတာ္ဒုကၡေရာက္ရေတာ့တာပါ။ ေဆးလိပ္မေသာက္တတ္တဲ့သူေတြ အတြက္ဆို ပိုေတာင္ဒုကၡေရာက္ရပါေသးတယ္။

ႏွာေခါင္းပိတ္တက္ဖုိ႔က်ေတာ့လည္းခဏအေပါ့စြန္႔တယ္ဆို ေတာ္ပါ ေသးရဲ႕။ ေဆးလိပ္နံ႕ေတြ လႈိင္ေနတဲ့အိမ္သာထဲမွာ ေနာက္လူအတြက္ ဒုကၡေရာက္ရတဲ့ကိစၥပါ။ အိမ္သာတက္ရင္း ေဆးလိပ္ ေသာက္တာကိုေတာ့ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈအရေရာ ေလာကေစာင့္စည္းမႈအရေကာ ေနာက္လူကိုငဲ့ၿပီး အထူးကို ေရွာင္ၾကဥ္ ရပါမယ္။

တကယ္ေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ အိမ္သာတက္တဲ့သူဟာ ေနာက္တက္တဲ့သူကို ဒုုကၡဆိုးဆိုးႀကီးကို ထားခဲ့တာပါ။ ဒီေတာ့ ေနာက္တက္တဲ့သူက ေရွ႕လူကို ေမတၱာေကာင္းေကာင္းပို႕ေပးမွာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။

တခ်ဳိ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း အိမ္သာတက္ၿပီးတာနဲ႔ ဆပ္ျပာရည္နဲ႔အိမ္သာကို ေသခ်ာေဆးေတာ့တာပါ။ ေရစို ေနတဲ့ေနရာေတြကိုလည္း တစ္႐ွဴ းနဲ႔သုတ္ အေမႊးနံ႔သာရွိရင္ အေမႊးနံ႔သာျဖန္းနဲ႔ တကယ့္ကို ေဆးေၾကာသန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေပးခဲ့တာပါ။ ေနာက္လူက သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလး တက္႐ုံပါပဲ။ အိမ္သာသန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလး တက္လိုက္ရတာဟာ ဘယ္ေလာက္အရသာရွိတယ္ဆိုတာ အိမ္သာတက္ဖူးသူတိုင္း သိပါတယ္။

ငယ္ငယ္က ဆရာသမားေတြက အိမ္သာေဆးရင္ ႐ုပ္လွတယ္ဆိုလုိ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေဆးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ႐ုပ္ကေတာ့ ေနာက္ဘဝက်မွပဲ လွေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္။
ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းအက် ဳိ းတြဟာ အတိတ္အေၾကာင္းအက် ဳိ းတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ ပစၥဳပၸန္ အေၾကာင္းအက်ဳိးေတြဟာလည္း အနာဂတ္အေၾကာင္းအက်ဳိးေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနရဦးမွာပါ။

ဒီဘဝမွာ အိမ္သာတက္ရင္း တရားအားထုတ္ခဲ့ရင္ အထုံဝါသနာဓာတ္ေတြအရ ေနာက္ဘဝ ေနာက္ဘဝေတြမွာလည္း အိမ္သာတက္ရင္း တရားအားထုတ္ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ အထုံဆိုတာ လိုက္တတ္တဲ့သေဘာရွိပါတယ္။ အေလ့အက်င့္ရသြားတဲ့အခါ အိမ္သာဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပါရမီျဖည့္ရာဌာနတစ္ခု ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါ။ ပါရမီျဖည့္ရင္း ျဖည့္ရင္းနဲ႔ ပါရမီေတြ ျပည့္လာတဲ့ တစ္ေန႔မွာေတာ့ တရားထူးတရားျမတ္ေတြ ရသြားႏိုင္ပါတယ္။ အိမ္သာတက္ရင္း အရဟတၱဖိုလ္ မရဘူးလုိ႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။

အရဟတၱဖိုလ္ဆိုတာဣရိယာပုထ္ေလးပါးလုံး ရႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္က ဘယ္ဣရိယာပုထ္နဲ႔တရားထူးရသြားမယ္ဆိုတာလည္း မသိႏိုင္ပါဘူး။

တရားအားထုတ္ဖို႔ အခ်ိန္မရဘူးလုိ႔ ေျပာေျပာေနၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတဲ့နည္းပါ။ ဒါေပမဲ့ အေလ့အက်င့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး လုပ္ယူရမယ့္အေနအထားရွိပါတယ္။
တတ္ႏုိင္ရင္ ကိုယ့္အိမ္ အိမ္သာတံခါးထိပ္မွာ ''ရိပ္သာ'' ဆိုတဲ့ စာသားေလးေတာင္ ေရးထားဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ကမၼ႒ာန္းရိပ္သာေလးလုိ႔ ႏွလုံးသြင္းထားႏိုင္ရပါမယ္။

တကယ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဝိပႆ နာရားအားထုတ္တာကို အိမ္သာထဲအထိ အားထုတ္ခိုင္းထားတာပါ။ ေနာက္ဆုံး ရာႏႈန္းျပည့္မမွတ္ႏိုင္ဦးေတာ့ တစ္မွတ္ကို ကုသိုလ္တစ္ခ်က္ဟ၊ တစ္မွတ္ကို ကုသိုလ္တစ္ခ်က္ဟ ဆိုၿပီး မွတ္ခ်က္အေရအတြက္ ရသေလာက္ေတာ့ ရေအာင္မွတ္ၾကရမွာပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ အိမ္သာကေတာ့ တစ္ေန႔ ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ေတာ့ တက္ေနၾကရတာပါပဲ။ အိမ္သာတက္ခိုက္ ေလးမွာ အခြင့္အေရးတစ္ခုအေနနဲ႔ စြမ္းႏိုင္သေလာက္ မွတ္ျဖစ္လိုက္ဖုိ႔ပါပဲေလ။

ရေဝႏြယ္ (အင္းမ)

က်မ္းကိုး
၁။ သဒၶမၼရံသီရိပ္သာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ တရားစာအုပ္မ်ား
၂။ ခ်မ္းေျမ႕ရိပ္သာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ တရားစာအုပ္မ်ား