ေမ တၱာ စုန္ ေရ ႏွင့္ ကု သုိလ္ ဆန္ ေရ

မိဘ ႏွင့္ သားသမီး ၾကားမွာ ေျပာစမွတ္ စကား ရွိပါတယ္ ။
" စုန္ေရသာ ရွိတယ္ ၊ ဆန္ေရ မရွိဘူး " ဆုိတာပါပ ဲ ။
ေရဆုိတာ ျမင့္ရာကသာ နိမ့္ရာကုိ စီးဆင္းၿမဲ သဘာဝရွိပါတယ္ ။ အျမင့္ကုိ ဆန္တက္ရုိး မရွိပါဘူး ။
မိဘေမတၱာကုိ စုန္ေရလုိ႔သတ္မွတ္တာဟာ နက္ရႈိင္းမႈ အတုိင္းအဆရဲ႕အဓိပၸာယ္ စံျပဳညႊန္းဖြဲ႕ထားတာျဖစ္လုိ႔ ေျပာစရာမရွိပါဘူး ။
ဒါေပမယ့္ သားသမီးေတြ အားလုံးကုိ ဆန္ေရလုိ႔ သတ္မွတ္တာကုိေတာ့ စဥ္းစားဖုိ႔လုိပါတယ္ ။

ေရရဲ႕သဘာဝ အျမင့္ကုိ ဆန္မတက္ႏုိင္ေပမယ့္ ၊ သားသမီးေတြကေတာ့ မိဘေတြအတြက္ ျပဳစုေကြၽးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ကူညီ
ေပးႏုိင္တာမုိ႔ ျပန္မတက္ႏုိင္တဲ့ ဆန္ေရလုိ႔ သတ္မွတ္မယ္ဆုိရင္ သဘာဝမက်ပါဘူး ။

မိဘေတြကလည္း ေျပာတတ္ပါတယ္ " သူတုိ႔အဆင္ေျပရင္ ၿပီးေရာ ၊ သူတုိ႔ေကာင္းစားရင္ ေတာ္ပါၿပီ ၊ ကုိယ့္အဖုိ႔ေတာ့
သူတုိ႔ဆီက ဘာမွ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး " လုိ႔ ဆုိတာပါပဲ ။

ဒီသေဘာက သားသမီးဆီက ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရင္ စိတ္မွာ မသုိးမသန္႔ နဲ႔ အျပစ္ရွိသလုိ ခံစားရတဲ့ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္ေနပါတယ္ ။
ဒီလုိ မယူဆသင့္ပါဘူး ၊ ေလာက နိယာမ မွာ အစုန္ရွိရင္ အဆန္ဆုိတာ ရွိစၿမဲပါ ၊ အသြားရွိရင္ အျပန္ ရွိရမွာပါ ။ ဒီလုိ စုန္၊ ဆန္၊ ျပန္၊ သြား
နိယာမ တရားေတြအတုိင္း သားသမီးတုိ႔ထံက အဆန္ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အျပန္ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ မိဘရဲ႕ ေမတၱာကုိ ျပန္လည္ေပးဆပ္ခြင့္
ျပဳၾကရမွာပါ ။ ဒါမွ သူတုိ႔အတြက္ ဝတၱရားလည္းေက် ၊ ကုသုိလ္လည္းရၿပီး ၊ အစဥ္အဆက္ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ကုိ
ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း ႏုိင္ခြင့္ ရၾကမွာပါ ။

လူအုိ ေျခက် ထူမွ ထႏုိင္ေတာ့မယ့္ အမိအဖတုိ႔ရဲ႕ ဆည္းဆာဘဝမွာ သားသမီးေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ယုယ တုန္႔ျပန္မႈကုိ အမွန္လုိအပ္ပါတယ္ ။
ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအတြက္ မိဘ ဝတၱရား ၊ သားသမီး ဝတၱရား ဆုိတာေတြက ေရွးကပင္ ကုိယ္စီ သတ္မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္ ။
မိမိတုိ႔ရဲ႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့ က်ရာတာဝန္ကုိ ေက်ပြန္ၾကဖုိ႔က မိဘေရာ ၊ သားသမီးေရာ မျဖစ္မေန ေဆာင္႐ြက္ၾကရမွာပါ ။

မိဘတုိ႔မွာ သားသမီးတုိ႔ဆီက " ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ငါးပါး " ထားရေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာၾကားထားခဲ့ပါတယ္ ။
ေပးဆပ္ေကာင္းတာကုိ ေပးဆပ္ခဲ့ၿပီး ၊ ေမွ်ာ္လင့္ေကာင္းတာကုိ ေမွ်ာ္လင့္တာဟာ ကုိယ္စုိက္တဲ့အတုိင္း ကုိယ္ရိတ္သိ္မ္းတာပါပဲ ။
စုိက္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ဂုဏ္ အတြက္ ကုိယ့္ဘက္က သိကၡာရွိၿပီးသားမုိ႔ ခန္႔ခန္႔ညားညား လိပ္ျပာသန္႔သန္႔ နဲ႔ အပူေဇာ္ခံထုိက္သူအျဖစ္
ရဲရဲႀကီး ခံယူသင့္ပါတယ္ ။

မဂၤလာ သုတ္ေတာ္မွာလည္း " မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ ၊ ပုတၱ ဒါရႆ သဂၤေဟာ " လုိ႔ ေဟာမိန္႔ညႊန္ျပထားပါတယ္ ။
" အမိအဖ တုိ႔ကုိ လုပ္ေကြၽးေမြးျမဴျခင္း ၊ ဇနီးမယား သမီးသား တုိ႔ကို ခ်ီးေျမႇာက္ေထာက္ပံ့ျခင္း " တုိ႔ဟာ မဂၤလာ မည္ပါသတဲ့ ။

ဒါေၾကာင့္ မိဘ နဲ႔ သားသမီးၾကားမွာ ဂုဏ္ေတြ မာန္ေတြထား ၊ စုန္ေရ ဆန္ေရျခား ေနသမွ် မဂၤလာတရားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနပါလိမ့္မယ္ ။
သဘာဝတရားအေနျဖင့္ အစုန္ထီးတည္း ၊ အဆန္ခ်ည္း ႏွင့္ ခရီး မမည္ႏုိင္သလုိ ၊ အဆန္ထီးတည္း ၊ အစုန္ခ်ည္း ႏွင့္လည္း ခရီးမဆုိႏုိင္ပါ ။
စုန္စရာ ရွိသူက စုန္ ၊ ဆန္စရာ ရွိသူက ဆန္ ၊ ျပန္စရာ ရွိသူက ျပန္ ၊ သြားစရာ ရွိသူက သြား ၾကရုံပါပဲ ။ ဒါဆုိ မဂၤလာတရားကုိလည္း
က်င့္သုံးၿပီး ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္ ။

အခ်ဳိ႕ေသာသူတုိ႔ဟာ ကုသုိလ္ရခ်င္လုိ႔ ဒါနျပဳရန္အတြက္ အလွဴေနရာ ၊ အလွဴခံတုိ႔ကုိ စုံစမ္း ရွာေဖြေနၾကပါတယ္ ။ (ပကာသန အတြက္ မဟုတ္ရင္)
အျမင့္ျမတ္ဆုံး အလွဴခံ ျဖစ္တဲ့ ' မိဘ ႏွစ္ပါး ' မိမိအနီးမွာ ရွိေနတာကုိ သတိမမူမိဘဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ။ မိမိမွာ သက္ရွိထင္ရွား မိဘႏွစ္ပါး ရွိေသးတယ္ဆုိရင္
အက်ဳိးႀကီးမားတဲ့ ကုသုိလ္ထူးကုိ ရရွိရန္ လက္လြတ္မခံဘဲ ေန႔စဥ္ မြန္ျမတ္တဲ့ ဒါနအက်ဳိးကုိ မပင္မပန္း ဒါနျပဳ ရယူႏုိင္ၾကပါတယ္ ။
မိဘျဖစ္သူတြကလည္း သားေကာင္း သမီးမြန္တုိ႔ရဲ႕ တုန္႔ျပန္ဆန္တက္တဲ့ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ မ်က္ႏွာမလႊဲဘဲ အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံယူျခင္းျဖင့္
သားသမီးတုိ႔ကုိ ကုသုိလ္အက်ဳိး ျဖစ္ထြန္းေစရန္ စုန္ေရကုိ ဆက္လက္စီးဆင္း ေမတၱာ ေဝမွ်ေပးၾကလွ်င္ မဂၤလာအေပါင္း ခေညာင္းေနမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ။ ။