ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ တရားရွိ မရွိ၊ သိခ်င္လွ်င္။

        ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္ အေပါင္းတို႔၏ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္သည္ ျမတ္နိဗၺာန္ပင္ ျဖစ္ပါ
တယ္။ နိဗၺာန္ကိုရေရာက္ႏိုင္ရန္အတြက္ တရားက်င့္ႀကံအားထုတ္ၾကရပါတယ္။ တရားအားထုတ္
ရာ၌ ကိုယ္ရဲ႕ခံစားခ်က္ ကိုယ့္ရဲ႕အဆင့္နဲ႔ ၾကည့္ကာ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာျဖစ္တဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန္
မာနေတြ ဣႆာမစၦရိယေတြကို သိႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ဒီသဘာ၀တရားေတြ ရွိေနေသး
တယ္ဆိုရင္ နည္းလာသလား?။ ပိုဆိုးလာသလား?။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိႏိုင္ပါတယ္။ တရားက်င့္လို႔
ရွိရင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာန၊ ဣႆာမစၦရိယ တျဖည္းျဖည္းနည္းလာတယ္၊ ေလ်ာ့
လာတယ္ဆိုရင္ တရားရလာတယ္၊ တက္လာတယ္လို႔ သတ္မွတ္ႏိုင္ပါတယ္။
         တရားနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ “အႏုရုဒၶသုတ္” ကိုလည္း သတိထား ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ ရွင္
အႏုရုဒၶါမေထရ္ျမတ္ဟာ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ၿပီး ၀ါတြင္းသံုးလကာလမွာ သမထက်င့္စဥ္တစ္ခုကို
က်င့္ႀကံအားထုတ္လိုက္တာ စ်ာန္အဘိဉာဏ္ေတြ ရသြားပါတယ္။ ဒိဗၺစကၡဳအဘိဉာဏ္မွာ ထူးထူး
ကဲကဲ ေအာင္ျမင္သြားပါတယ္။ စၾက၀ဠာတစ္ေထာင္ကို တစ္ထိုင္တည္းနဲ႔ အာရံုျပဳလိုက္လို႔ရွိရင္
အကုန္ျမင္ေနရပါတယ္။
         အဲဒီလို သမထက်င့္စဥ္ေအာင္လို႔ အဘိဉာဏ္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ မသိမသာ အကုသိုလ္တရား
ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္ၿပီး တရားက်င့္ေပမယ့္ ရဟႏၱာမျဖစ္ဘူး၊ မျဖစ္တဲ့အခါ ရွင္သာရိ
ပုတၱရာဆီ သြားေမးပါတယ္။ “အရွင္ဘုရား..တပည့္ေတာ္မွာ စၾကာ၀ဠာတစ္ေထာင္ကို ဒိဗၺစကၡဳနဲ႔
ၾကည့္ႏိုင္တယ္၊ တပည့္ေတာ္မွာ သတိေတြလည္းေကာင္းတယ္၊ သမာဓိစြမ္းအားေတြလည္းေကာင္း
တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ရဟႏၱာ မျဖစ္ဘူးဘုရား၊ ကိေလသာကင္းကြာတဲ့သူ မျဖစ္ဘူးဘုရား။ ”
         အဲဒီလို ေျပာေတာ့ ရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္က “  ငါ့ရွင္..အႏုရုဒၶါ စၾကာ၀ဠာတစ္
ေထာင္ကို ဒိဗၺစကၡဳနဲ႔ ၾကည့္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ေနတာကိုက မာန ပဲ ” မာနဆိုတာ အကုသိုလ္၊ ဒီမာ
နေလး ခံေနသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ရဟႏၱာ မျဖစ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ ရွင္သာရိပုတၱရာက ေထာက္
ျပတယ္၊ “ ငါ့မွာ သမာဓိေတြ အားေကာင္းတယ္၊ သတိလည္းေကာင္းတယ္၊ ၀ီရိယေတြလည္း ႀကိဳး
စားအားထုတ္တယ္၊ ” ဒီလိုေတြးတာက ဥဒၶစၥ- စိတ္ေတြေလလြင့္ေနတာ၊ သမာဓိပ်က္ျပားတာ၊ အဲ
ဒီ အေတြးေတြ မေဖ်ာက္လို႔ရွိရင္ ရဟႏၱာ မျဖစ္ဘူး။
          “ ငါ.. ကိေလသာကုန္တဲ့ ရဟႏၱာ ဘာျဖစ္လို႔ မျဖစ္ရသလဲ ” လို႔ ေျပာတာက ကုကၠဳစၥပဲ၊
အမ်ားသိေနတဲ့ ကုကၠဳစၥက မလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္မိၿပီး ပူပင္တာ ကုကၠဳစၥပဲ၊ လုပ္သင့္တာ
မလုပ္မိလို႔ ပူပင္တာလည္း ကုကၠဳစၥပဲ၊ ယခု ကုကၠဳစၥဆိုတာ တျခားမဟုတ္ဘူး၊“ကိေလသာကုန္တဲ့
ရဟႏၱာ ဘာလို႔ မျဖစ္တာလဲ ” လို႔ ေတြးတာ၊ ဒါလည္း ကုကၠဳစၥပဲ။
         ဒါျဖင့္.. ရွင္သာရိပုတၱရာက အႀကံေပးတယ္- “ ကိုယ္ေတာ္ ဒါေတြ ေတြးမေနနဲ႔၊ နိဗၺာန္
တစ္ခုတည္းကို ဦးတည္ၿပီးက်င့္ပါ ” လို႔ အႀကံေပးလိုက္တဲ့အခါက်မွ ရွင္အႏုရုဒၶါ ရဟႏၱာ ျဖစ္သြား
ပါတယ္။ တရားဆိုတာ အလြန္သိမ္ေမြ႕ပါတယ္။
         ဒါေၾကာင့္မို႔ တရားခ်စ္ခင္သူေတာ္စင္တို႔ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးရမယ့္ တရားဓမၼ၊ သိထားရ
မယ့္ တရားဓမၼေတြ ၾကားနာရလို႔၊ ဖတ္ရွဳရလို႔ ကိုယ္ရဲ႕ အမူအက်င့္ေတြ စိတ္ေနသေဘာထားေတြ
ေျပာင္းလဲလာၿပီး သူေတာ္စင္ သူေတာ္ျမတ္အျဖစ္ ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ တရားရလာၿပီ၊ တရား
တက္လာပါၿပီ။ မာန၊ ဣႆာ၊ မစၦရိယ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ပြားလာရင္ ဒါ.. မမွန္ကန္ေသးပါ။
         တရားခ်စ္ခင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ကလည္း ဓမၼမွတ္ေက်ာက္ကို
ကိုယ္စီ ေဆာင္ထားၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အကုသိုလ္ ျဖစ္ပြားေစတတ္တဲ့ အျပဳအမူေတြ
ကို ေရွာင္ရွားၿပီး၊ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းက ေလွ်ာက္လွမ္းကာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ကိုယ္စီကိုယ္
ငွ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။ ။
 {သကၠရာဇ္ ၁၃၇၁ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း ၇ ရက္ေန႔၊ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး၊ မံုရြာၿမိဳ႕၌၊
   ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဓမၼမွတ္ေက်ာက္ တရားေတာ္ကို
    ကိုးကား ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
     (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။