*ဘုရားအဆူဆူေရာ၊ တပည့္သာ၀ကေတြေရာ၊ အားလံုးနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူၾကၿပီဆိုတာ
သတိပဌာန္တရားနဲ႔ ရုပ္ဓမၼ၊ နာမ္ဓမၼေတြ ရွဳပြားသြားၾကရတာပဲ။
*သတိပဌာန္တရား ရွဳပြားတယ္ဆိုတာ သတိအသိနဲ႔ေနတာ။
*ဘာလုပ္လုပ္ ကိုယ့္စိတ္ကေလး ကိုယ့္ဘာသာ သိရမွာ။
*ေကာင္းတာလည္းသိ၊ ဆိုးတာလည္းသိ၊ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ေတြလည္း သိေနတယ္။
*စားတာေသာက္တာမွာလည္း ၀ါးတာ သိတယ္။
*မ်ိဳလိုက္တာလည္း သိတယ္။
*အရသာ ဘယ္လိုလည္း သိတယ္။
*ေကာင္းရင္ ေကာင္းတယ္လို႔ သိတယ္။
*နံရင္ နံတယ္လို႔ သိတယ္။
*ခါးရင္ ခါးတယ္လို႔ သိတယ္။
*အဲဒီ သတိက အကုန္လံုး တရားေတြခ်ည္းပဲ။
*စိတ္ထဲေပၚသမွ် ေက်နပ္တာ ေလာဘ။
*မေက်နပ္တာ ေဒါသ။
*ဉာဏ္နဲ႔သိလိုက္ေတာ့ ဉာဏ္ကုသိုလ္ေတြျဖစ္သြားတယ္။
*သြားတာ၊ လာတာ၊ စားတာ၊ ေသာက္တာ၊ ေနတာ၊ ထိုင္တာအားလံုးမွာ
အသိနဲ႔သတိ ကပ္ထားရမယ္။
*အသိနဲ႔သတိ တစ္ထပ္တည္း က်ရမယ္။
*သတိပဌာန္တရား ပြားမ်ားျခင္းဟာ တရားအားထုတ္တာပဲ။
{ ၂၈.၁၀.၂၀၁၃ ေန႔ထုတ္ သာသနာ့အလင္းဂ်ာနယ္မွ ကူးယူေရးသားပါသည္။}
“ဆုေတာင္းပတၱနာ”
ဓမၼဒါန၊ ဤပုညေၾကာင့္၊
ဘ၀သံသရာ၊ ေနာင္ျဖစ္ရာ၌၊
ပညာထူးခၽြန္၊ ျမင့္ကဲလြန္လ်က္၊
အမြန္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺဴတာကို၊
လ်င္စြာရေစ၊ ေတာင္းဆုေျခြသည္၊
မေသြျပည့္၀ပါေစေသာ္။ ။
ဦးသိန္းေ၀။
http://www.facebook.com/damanadi.tk
http://www.facebook.com/damanady.tk
http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment