ငါသည္ ေရွးယမမင္းျဖစ္စဥ္အခါက မေကာင္းမွဳအကုသိုလ္ျပဳကုန္သူတုိ႔သည္ အထူးထူးအျပားျပား
ညွဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္မွဳမ်ားကုိ ခံစားရသည္ကုိ ျမင္ေသာအခါ-
၁။ ငါသည္ လူ႕အျဖစ္ကုိ ရရင္ ေကာင္းမွာပဲ။
၂။ ထုိအခါ ေလာကမွာ သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္ ပြင့္ရင္ေကာင္းမွာပဲ။
၃။ ထုိဘုရားရွင္ကုိ ဆည္းကပ္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲ။
၄။ ထုိဘုရားရွင္သည္ ငါ့အား တရားေဟာရင္ ေကာင္းမွာပဲ။
၅။ ငါသည္ ထုိဘုရားရွင္၏ တရားကုိ သိနားလည္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ။
ဟု အႀကံျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။
‘‘ဘူတပုဗၺံ, ဘိကၡေဝ, ယမႆ ရေညာ ဧတဒေဟာသိ – ‘ေယ ကိရ, ေဘာ, ေလာေက ပါပကာနိ
အကုသလာနိ ကမၼာနိ ကေရာႏၲိ ေတ ဧဝ႐ူပါ ဝိဝိဓာ ကမၼကာရဏာ ကရီယႏၲိ။ အေဟာ ဝတာဟံ
မနုႆတၱံ လေဘယ်ံ။ တထာဂေတာ စ ေလာေက ဥပၸေဇၨယ် အရဟံ သမၼာသမၺဳေဒၶါ။ တၪၥာဟံ
ဘဂဝႏၲံ ပယိ႐ုပါေသယ်ံ။ ေသာ စ ေမ ဘဂဝါ ဓမၼံ ေဒေသယ်။ တႆ စာဟံ ဘဂဝေတာ ဓမၼံ
အာဇာေနယ်’ႏၲိ။ (ဥပရိပဏၰာသပါဠိ၊ ၂၂၄။)
အရွင္ေ၀ဠဳရိယ(ဓမၼရိပ္ၿငိမ္)မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment