ပကာသနအလွဴ။

        အင္း၀ေခတ္တုန္းက နန္းမေတာ္မယ္ႏုဟာ “ဒုတိယ၀ိသာခါ” ဆိုရေလာက္ေအာင္
အုတ္ေက်ာင္းႀကီးကို နန္းေတာ္ပံုသ႑န္ ေဆာက္လုပ္လွဴပါတယ္။ ေန႔စဥ္အသျပာတစ္ေထာင္ဖိုး
(ဟိုတုန္းက အသျပာတစ္ေထာင္) ပေဒသာပင္သီးၿပီး လွဴပါတယ္။ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးလိုေပါ့
“ ဒါနေတာေဘာဂ၀ါ ” သိပ္အက်ိဳးမ်ားမွာလို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္။

         တစ္ေန႔မွာ ေက်ာင္းအမႀကီးနန္းမေတာ္မယ္ႏုဟာ သူျပဳတဲ့အလွဴဒါနအတြက္ ဘယ္ေလာက္
မ်ား အက်ိဳးရွိမလဲလို႔ ဆရာေတာ္ဥိးဗုဓ္ကို သြားေလွ်ာက္သတဲ့။ မယ္ႏုကေတာ့ ဒါနအက်ိဳး မ်ား
မ်ားႀကီး ရမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းစကား ဆရာေတာ္ဆီမွ ၾကားနာရမွာပဲလို႔ နားစြန္႔ေနတယ္။
လား..လား.. ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က ေၾကးဖလားႀကီးထဲ ေရထည့္လာၿပီး မယ္ႏုေရွ႕မွာ ေမွာက္ျပ
လိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္ ဘာလုပ္တာလဲလို႔ ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ ေၾကးဖလားႀကီးထဲက ေရ
အားလံုးကုန္မွ “ ဒီေၾကးဖလားထဲ ကပ္က်န္ေနတဲ့ ေရေလာက္ေတာ့ အက်ိဳးရေကာင္းရဲ႕ ” လို႔
အမိန္႔ရွိတယ္။ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးတမွ် လွဴဒါန္းပါလ်က္ ေမွာက္လ်က္ေၾကးဖလား ကပ္
က်န္ေနတဲ့ ေရေလာက္သာ အက်ိဳးရမယ္ဆိုေတာ့ မယ္ႏုမ်က္ႏွာ တခါတည္းရဲသြားတာပဲ၊
အရြဲ႕တိုက္ခံရသလို ျဖစ္ေနတယ္။
         သာမန္ရဟန္းတစ္ပါးကသာ ဒီလိုေျပာရင္ အခ်ဳပ္ခန္းတန္းအေရာက္ပဲ။ ဆရာေတာ္ကို
ျပန္မေလွ်ာက္ရဲလို႔သာ စိတ္ထဲကေတာ့ အလြန္ကို မေက်နပ္ဘူး။ ဒါနဲ႔.. ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ရဲ႕ဆရာ
ျဖစ္တဲ့ ေတာင္ဘီလူးဆရာေတာ္ကို သြားတိုင္မွပဲလို႔ အႀကံရၿပီး ေတာင္ဘီလူးဆရာေတာ္ထံ
ေန႔ခ်င္းသြားေလွ်ာက္တယ္။ ေတာင္ဘီလူးဆရာေတာ္ကလည္း “ ေနာက္ပိုင္း သာသနာမွာ
ဦးဗုဓ္ကို အားကိုးမယ္လို႔ ႀကံပါတယ္။ ဘုရားမ်က္ႏွာမၾကည့္ ကိုယ့္ဒကာမ မ်က္ႏွာကို တယ္
လိုက္ပါလား ” လို႔ အမိန္႔ရွိျပန္တယ္။ တဲ့တဲ့ေျပာမွ မယ္ႏုလည္း ရိပ္မိသြားပါတယ္။ “ သိပါၿပီ
ဘုရား၊ ေနာင္ဂုဏ္ပကာသန မက္၍ အကုသိုလ္ၿခံရံတဲ့ အလုပ္မ်ိဳး မလုပ္ေတာ့ပါ ” ဦးခိုက္
ေလွ်ာက္ထားၿပီး ျပန္သြားတယ္။ မယ္ႏုဟာ အမွန္တရားကိုသိၿပီး အမွားကိုျပင္တယ္၊ ရတနာ
သံုးပါးကို ပိုၿပီးၾကည္ညိဳလာတယ္။ ဒါနရဲ႕အေၾကာင္းကိုလည္း နားလည္သြားပါတယ္။ ။
 { ျမင့္ေရႊ(ေပါင္းတည္) ၏ သစၥာေလးပါးတရားေတာ္ႏွင့္ ငါေသရင္ သပိတ္မသြတ္နဲ႔မွ
  ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }

  ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။