ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းပါ။

       လူေတြမွာ မသိႏိုင္တာ ငါးပါးရွိပါတယ္။
   ၁။ အသက္ သက္တမ္း၊ ႀကိဳတင္ကာ၊ သူငါမသိႏိုင္။
   ၂။ ေသမည့္ေရာဂါ၊ ႀကိဳတင္ကာ၊ သူငါမသိႏိုင္။
   ၃။ ေသမည့္ခ်ိန္ခါ၊ ႀကိဳတင္ကာ၊ သူငါမသိႏိုင္။
   ၄။ သခ်ၤဳ ိင္းေနရာ၊ ႀကိဳတင္ကာ၊ သူငါမသိႏိုင္။

   ၅။ ဂတိလားရာ၊ ႀကိဳတင္ကာ၊ သူငါမသိႏိုင္။
         ဒီလိုဆိုေတာ့ လူေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္ ထြက္သြားရမလဲဆိုတာ မသိေပမဲ့ အေဖၚမပါ
ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ထြက္သြားရမွာကိုေတာ့ သိထားၿပီးသားပါ။
         လာတုန္းကလဲ၊ တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
       လက္တြဲေခၚကာ၊ ေဖၚမပါဘူး
              ဥစၥာခ်ီးႏွီး၊ ငါတစ္ေယာက္တည္း
       လာၿပီးေတာ့နား၊ မသြားေသးခင္
            အခ်ိန္ေလးတင္မွ......
        ၀မ္းျပင္ပတ္ႏြယ္၊ ေႏွာင္ႀကိဳးသြယ္ၾက။
                 ၿပံဳးရီမဲ့ငို၊ ခ်စ္မုန္းပိုၾက
              မလိုေဒါသ၊ လိုေလာဘႏွင့္
              ဘ၀ရိပ္ၿမံဳ၊ ကႀကိဳးစံုခဲ့
          ကံကုန္မိုးခ်ုဳပ္၊ လက္တြဲျဖဳတ္ကာ
  သုတ္သုတ္ေစာလွ်င္၊ ခရီးႏွင္၏
                သို႔လွ်င္ ဧည့္သည္ပါတကား။ ။
  ( ေျမာက္ဦးဆရာေတာ္ )
         တစ္ေယာက္တည္း ထြက္သြားရမွာကို သိေပမယ့္ ဘယ္ေန႔၊ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ေရာဂါ၊
ဘယ္ေနရာဆိုတာ မသိေတာ့ မျပင္မဆင္ဘဲေနလို႔ ရုတ္တရက္ ထြက္ခြါသြားမွ လိုရာပစၥည္း
ေတြ ပါမသြားရင္ ဒုကၡပါဘဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ျပင္ဆင္ထားၾကတဲ့ တရားရွင္ေတြကေတာ့ ( ေသရမယ့္
ေန႔ ) ထြက္ခြါသြားရမယ့္ေန႔ကို ႀကိဳသိႏိုင္ၾကပါတယ္။ ။
 { ျမင့္ေရႊ(ေပါင္းတည္) ၏ ယမမင္းႏွင့္ ဖုန္းေျပာျခင္း၊ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ အလုပ္ရွဳပ္ေန
        သူေတြမွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }

  ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။