၁၆။
သာဝတၳိနိဒါန္း။ ထိုအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍
ျမတ္စြာဘုရား ကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္
ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- ''အသွ်င္ဘုရား တရားေဟာသူ 'ဓမၼကထိက'
တရားေဟာသူ 'ဓမၼကထိက'ဟူ၍ ဆိုအပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွ်ျဖင့္ တရားေဟာသူ
'ဓမၼကထိက' ျဖစ္ပါသနည္း''ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ရဟန္း အကယ္၍ အိုမႈ 'ဇရာ' ေသမႈ 'မရဏ'ကို ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ တရား ေဟာခဲဲ့မူ ''တရားေဟာသူ 'ဓမၼကထိက'ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏၊ ရဟန္း အကယ္၍ အိုမႈ 'ဇရာ' ေသမႈ 'မရဏ'ကို ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ က်င့္ခဲဲ့မူ ''တရားအား ေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ေသာ ရဟန္း'' ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏၊ ရဟန္း အိုမႈ 'ဇရာ' ေသမႈ 'မရဏ'ကို ၿငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ ကင္းျခင္းေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ မစြဲဲလမ္းမူ၍ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေျမာက္သည္ ျဖစ္ ခဲဲ့မူ ''မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏။
ရဟန္း ပဋိသေႏၶေနမႈ 'ဇာတိ'ကို။ပ။ ဘဝကို။ စြဲဲလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္'ကို။ တပ္မက္မႈ 'တဏွာ'ကို။ ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ'ကို။ ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ'ကို။ တည္ရာ 'အာယတန' ေျခာက္ပါးကို။ နာမ္႐ုပ္ကို။ သိမႈ 'ဝိညာဏ္'ကို။ ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ'တို႔ကို။ ရဟန္း မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'ကို ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန့္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ တရား ေဟာခဲဲ့မူ ''တရားေဟာသူ 'ဓမၼကထိက'ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏၊ ရဟန္း မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'ကို ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ က်င့္ခဲဲ့မူ ''တရားအား ေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ေသာ ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏၊ ရဟန္း မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'ကို ၿငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈကင္းျခင္းေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း ေၾကာင့္ မစြဲဲလမ္းမူ၍ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေျမာက္သူ ျဖစ္ခဲဲ့မူ ''မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ ေသာ ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏။
ရဟန္း အကယ္၍ အိုမႈ 'ဇရာ' ေသမႈ 'မရဏ'ကို ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ တရား ေဟာခဲဲ့မူ ''တရားေဟာသူ 'ဓမၼကထိက'ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏၊ ရဟန္း အကယ္၍ အိုမႈ 'ဇရာ' ေသမႈ 'မရဏ'ကို ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ က်င့္ခဲဲ့မူ ''တရားအား ေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ေသာ ရဟန္း'' ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏၊ ရဟန္း အိုမႈ 'ဇရာ' ေသမႈ 'မရဏ'ကို ၿငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ ကင္းျခင္းေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ မစြဲဲလမ္းမူ၍ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေျမာက္သည္ ျဖစ္ ခဲဲ့မူ ''မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏။
ရဟန္း ပဋိသေႏၶေနမႈ 'ဇာတိ'ကို။ပ။ ဘဝကို။ စြဲဲလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္'ကို။ တပ္မက္မႈ 'တဏွာ'ကို။ ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ'ကို။ ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ'ကို။ တည္ရာ 'အာယတန' ေျခာက္ပါးကို။ နာမ္႐ုပ္ကို။ သိမႈ 'ဝိညာဏ္'ကို။ ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ'တို႔ကို။ ရဟန္း မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'ကို ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန့္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ တရား ေဟာခဲဲ့မူ ''တရားေဟာသူ 'ဓမၼကထိက'ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏၊ ရဟန္း မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'ကို ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ က်င့္ခဲဲ့မူ ''တရားအား ေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ေသာ ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏၊ ရဟန္း မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'ကို ၿငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈကင္းျခင္းေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း ေၾကာင့္ မစြဲဲလမ္းမူ၍ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေျမာက္သူ ျဖစ္ခဲဲ့မူ ''မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ ေသာ ရဟန္း''ဟူ၍ ဆိုျခင္းငွါ သင့္၏။
Credit To : Ko Min Aung Naing
No comments:
Post a Comment