_______________________
★"က်ီးကန္း ႏွင့္ ႀကီးကန္း"★
_______________________
"ကခ်င္ျပည္နယ္၊၀ိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕အနီး(၀ါေရွာင္ဆည္)သို႔"ခရီးထြက္ရစဥ္အခါကျဖစ္ပါသည္။စာအၿမဲဖတ္ေလ့ရွိေသာကၽြန္ေတာ္သည္ေရာက္ရာေဒသတြင္၊"ဖတ္စရာစာအုပ္၊စာေပ"(ဘာေလးဖတ္ရ၊ဖတ္ရ)ရွာေဖြရသည္မွာလည္းတစ္ဒုကၡျဖစ္ပါသည္။
ကံေကာင္းေထာက္မ၍ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ၏အိမ္တြင္"အလင္းတန္းဂ်ာနယ္"အေဟာင္းေလး(၁-၅-၂၀၀၉-ေန႕ထုတ္)ကို ရွားရွားပါးပါးေတြ႕၍ အငမ္းမရ ေကာက္ယူဖတ္ ရႈ လိုက္မိပါသည္။
ထို ဂ်ာနယ္ထဲမွ "ဟန္(စိတ္ပညာ)"၏ "ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္"ကား ယေန႔တိုင္ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေနေသးသည္။
ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္က"ေရႊက်ီးေလးေတြ ျဖစ္ပါေစ" ျဖစ္ပါ၏။အေၾကာင္းအရာေလးက"ခ်စ္စရာ၊သံေ၀ဂယူစရာ၊ႏွလံုးသြင္း
ဆင္ျခင္စရာ"တို႔ျဖင့္ "လႊတ္ လွ"ေနေတာ့၏။
ေဆာင္းပါးရွင္"ဆရာ ဟန္(စိတ္ပညာ)" ေရးထားပံုေလးက-ဤသို႔ပါ ။
တစ္ခါတုန္းက တစ္ေန႔ေသာေဆာင္းနံနက္ခင္းမွာ အသက္(၄၀)အရြယ္"ဖခင္"နဲ႔အတူအသက္(၅)ႏွစ္ခန္႕သာရွိေသးတဲ႔
"သား"ျဖစ္သူတို႔ႏွစ္ဦးအေအးဒဏ္ကိုကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔အိမ္ေရွ႕မွာမီးလႈံေနပါတယ္။"သားအဖ"ႏွစ္ေယာက္မီးလႈံေနတဲ႔ေနရာက
ေန ခပ္လွမ္းလွမ္း "သစ္ပင္"တစ္ပင္မွာ "က်ီးကန္း"(၁၅)ေကာင္ေလာက္ဟာ အစာစားေနၾကပါတယ္။
ဒါကို "သား" ျဖစ္သူကျမင္သြားၿပီး-
"ေဖေဖ၊ဟို သစ္ပင္ေပၚက မည္းမည္းအေကာင္ေတြက ဘာေကာင္လဲ"လို႔ "ဖခင္" ကိုေမးပါတယ္။
"ဖခင္"က-
"က်ီးကန္း လို႔ေခၚတယ္ သား"လို႔ ေျဖေပးပါတယ္။
သိပ္မၾကာခင္မွာ "သား"က "ဖခင္"ကို ထပ္ေမးျပန္ပါတယ္။"ဖခင္"ကလည္းထပ္ေျဖေပးပါတယ္။"သား"ကခဏခဏထပ္
ေမးပါတယ္။"ဖခင္"ကလည္း မျငဴစူဘဲ ေမးတိုင္းေျဖပါတယ္။
"သား"က"က်ီးကန္း"ဆိုတဲ႔ေ၀ါဟာရကို သိသြားတဲ႔အခါမွာ"ဖခင္"က အိမ္ခါးပန္း မွာ "ေျမျဖဴ"နဲ႔-
"က်ီးကန္း ဆိုတဲ႔ ေ၀ါဟာရ ကို သားေလး သိေသာေန႔" လို႔ေရးထားလိုက္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီျဖစ္ရပ္ဟာ ရာသီေတြေျပာင္းလို႔ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)ႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ႔ပါတယ္။ေဆာင္းတြင္းေရာက္ေတာ႔ "သားအဖ"ႏွစ္
ေယာက္ အတူ မီးလႈံေနၾကျပန္ပါတယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ႔ "ဖခင္"ျဖစ္သူက-
"သား ၊ ဟိုမည္းမည္းအေကာင္ေတြက ဘာေတြလဲ"လို႔ "သား"ကိုေမးလိုက္ပါတယ္။
"သား"က "က်ီးကန္း"လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
ေနာက္ထပ္(၅)မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔"ဖခင္"က ထပ္ေမးျပန္ပါတယ္။ဒီေတာ႔"သား"က"က်ီးကန္း"လို႔ ေလသံခပ္မာမာနဲ႔
ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။ေနာက္တစ္ခါ"ဖခင္"ကထပ္ေမးျပန္ပါတယ္။
ဒီတစ္ခါမွာေတာ႔ "ဖခင္"ကို"သား"က ေဆာင့္တြန္းလိုက္ၿပီး-
"က်ီးကန္း ေပါ့ဗ်ာ မသိဘူးလား" လို႔ ေဒါသတႀကီး ျပန္ေျဖပါေတာ႔တယ္။
"ဖခင္"ျဖစ္သူက "သား"လက္ကိုဆြဲၿပီး လြန္ခဲ႔တဲ႔(၂၀)ႏွစ္က ေရးထားတဲ႔ အိမ္ခါးပန္းေပၚကစာတန္းေလး ကိုလက္ညိဳးထိုးျပ
ၿပီးေတာ႔-
"အဲဒီစာ ကိုဖတ္ၾကည့္" လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။
"သား"က"ဖခင္"ကို-
"အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ" လို႔ ေဘာက္က်က်ေမးေတာ႔
"ဖခင္"က-
"အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲဆိုရင္ မင္း ငယ္ငယ္တံုးက က်ီးကန္း ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိလို႔ ခဏခဏ ေမးလို႔ ငါ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔
ခဏ ခဏ ေျဖေပးခဲ႔ရတယ္ ။ ခုက်ေတာ႔ မင္းက အေဖ ကိုစိတ္မရွည္တဲ႔အျပင္ ရိုင္းရိုင္းပ်ပ် ဆက္ဆံတယ္၊
မင္းတို႔လို"သားသမီး"ေတြဟာ"မိဘေက်းဇူးဆပ္ဖို႔"မေျပာနဲ႔မိဘေက်းဇူးကို"ႀကီးေလကန္းေလ"(ႀကီးကန္း)ႀကီးေတြျဖစ္ေန
တယ္" လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္တဲ႔။
ေဖာ္ျပပါ ေဆာင္းပါးေလးမွာ ဤမွ်သာျဖစ္ပါ၏။
"မိဘ" ဆိုသည္မွာ မိမိအေပၚကိုေရွးဦး ေက်းဇူးျပဳခဲ႔ဖူးေသာ သူမ်ားျဖစ္ပါသည္။"အနႏၱေက်းဇူးရွင္"ျဖစ္ပါ၏။"ေက်းဇူးရွင္"ကို ေက်း မစြပ္ရပါ။မေစာ္ကားရပါ။
"မိမိအေပၚ ေက်းဇူးရွိပါလား၊ေက်းဇူးရွင္ပါလား"ဟု အၿမဲတမ္း အမွတ္ရ သိေနရမည္ျဖစ္ပါသည္။သိသည့္အားေလ်ာ္စြာ
အခ်ိန္အခါေပးလွ်င္၊အခါအခြင့္သင့္လွ်င္ ေပးဆပ္ရပါမည္။ထိုမွသာ "ရခဲေသာပုဂၢိဳလ္ျမတ္"စာရင္းတြင္ မိမိ ပါ၀င္သည့္
အတြက္ "ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္"၏ အလိုက်ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။
အခြင့္အခါမသင့္လို႔ မဆပ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္မွ"ေက်းဇူး"ေတာ႔မကန္းသင့္ပါ။"ႀကီးကန္း"မ်ား မျဖစ္ပါေစႏွင့္။
"အကန္း"ဆိုသည္မွာလည္း လမ္းမွား၊လမ္းမွန္၊လမ္းဆိုး ဆိုသည္ကိုခြဲျခားမသိႏိုင္ပါ။မိမိေရွ႕တြင္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးရွိမွန္း
လည္း မသိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေလွ်ာက္ရင္း ျဖင့္ အသူတရာနက္ေခ်ာက္ ထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားတတ္ပါ၏။
ေလာက တြင္ "မျပစ္မွားသင့္၊မျပစ္မွားထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္(၁၀)ဦး"ရွိပါသည္။(ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါး ဟုလည္းေခၚပါ၏)
ယင္းတို႔မွာ-
(၁) "ဗုဒၶ" = ျမတ္စြာဘုရားရွင္။
(၂)"ပေစၥကဗုဒၶါ"=အသီးအျခားျဖစ္ေသာဘုရားငယ္။
(၃)"အရဟ"=ရဟႏၱာ။
(၄)"အဂၢသာ၀က"=ျမတ္စြာဘုရား၏တပည့္ႀကီး အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါး။
(၅)"မာတာ"=မိခင္။
(၆)"ပိတာ"=ဖခင္။
(၇)"ဂုရု"=ဂုဏ္ႀကီး၍ အေလးအျမတ္ျပဳအပ္ေသာ ေသာတပန္၊သကဒါဂါမ္၊အနာဂါမ္ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ား။
(၈)"သတၳာ"=ဆံုးမေသာဆရာ။
(၉)"ဓမၼေဒသကာ"=တရားေဟာ တရားျပေသာ ပုဂၢိဳလ္။
(၁၀)"ဒါယကာ"=ေပးကမ္းေသာသူ။ စသည္တို႔ျဖစ္ပါ၏။
ထို မျပစ္မွားအပ္၊မျပစ္မွားသင့္၊မျပစ္မွားထိုက္ေသာ"ခင္ပြန္းႀကီး(၁၀)ပါး"ကို ျပစ္မွား ေစာ္ကားမိလွ်င္ "ဒဏ္ႀကီး(၁၀)ပါး" ထိုက္တတ္ပါ၏။ ယင္းတို႔မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း-
(၁)"ႀကီးမားေသာေ၀ဒနာမ်ိဳးကို ခံစားရျခင္း"
(၂)"စည္းစိမ္ေလ်ာ့ပါးတတ္ျခင္း"
(၃)"ေနအိမ္ မီးေလာင္တတ္ျခင္း"
(၄)"က်ိဳးျပတ္ေသာ အဂၤါ ႏွင့္ သက္တမ္းကုန္ရျခင္း"
(၅)"ႏူနာ ေရာဂါ စြဲကပ္တတ္ျခင္း"
(၆)"စိတ္ေဖာက္ျပန္ေသာ သူရူး ျဖစ္တတ္ျခင္း"
(၇)"မင္းေဘး၊မင္းဒဏ္ က်ေရာက္တတ္ျခင္း"
(၈)"သူတစ္ပါး၏ အစြပ္အစြဲ ခံရတတ္ျခင္း"
(၉)"မ်ိဳးေဆြ တို႔ႏွင့္ ကြဲျပားရတတ္ျခင္း"
(၁၀)"ေရႊ၊ေငြ၊ကၽြဲ၊ႏြား၊ပ်က္ျပားတတ္ျခင္း" တို႔ျဖစ္ၾကပါ၏။
"အမွား"ကို "အမွား"မွန္းသိလွ်င္ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ျပင္၍ရပါသည္။မိမိမိုက္မွားခဲ႔သျဖင့္ျပစ္မွားမိခဲ႔ေသာ္လည္း အသိတရား
ေလးမ်ား ၀င္လာသည့္အခ်ိန္တြင္မွာေတာ႔ "အျပစ္" ကုိ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ကန္ေတာ႔လိုက္မည္ဆိုလွ်င္ အျပစ္မ်ားေက်ေပ်ာက္
ခါ ေကာင္းက်ိဳး(၁၀)ပါး ရရွိခံစားႏိုင္ပါသည္။
"ေက်းဇူးရွင္ဆယ္ပါး ကို ပူေဇာ္ရိုေသသူ"တို႕သည္ ေအာက္ပါအက်ိဳး(၁၀)ပါးကို ရရွိပါ၏။
(၁)"တစ္ပါးရြာသို႔သြားလွ်င္ အစာေရစာမရွားပါးျခင္း"
(၂)"ေရာက္ရာအရပ္၌ အပူေဇာ္ခံရျခင္း"
(၃)"ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး မႏွိပ္စက္ခံရျခင္း"
(၄) "မ်က္ႏွာျမင္ ခ်စ္ခင္သူမ်ားေပါမ်ားျခင္း"
(၅) "ပြဲ အလည္၌ ရဲ ဂုဏ္ ရွိျခင္း"
(၆)"မိမိ၏ ေက်းဇူးသတင္းပ်ံ႕လြင့္ျခင္း"
(၇) "အၿခံအရံ အၿမဲမျပတ္ရွိျခင္း"
(၈) "ဆင္၊ျမင္း၊ကၽြဲ၊ႏြား ေပါမ်ားလွ်က္ စပါးသီးႏွံ မပ်က္စီးျခင္း"
(၉) "ေတာင္ ေခ်ာက္ ကမ္း က်ေသာ္လည္း တည္ရာရႏိုင္ျခင္း"
(၁၀) "သားသမီးႏွင့္တကြ အေျခအျမစ္ႀကီးက်ယ္ျခင္း" မ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။
ဤဓမၼေဆာင္းပါးျဖင့္"ႀကီးကန္း"လိုလူမျဖစ္ရေစရန္ႏွင့္"ေက်းဇူးသိ၊ေက်းဇူးဆပ္"တဲ႔ပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ားျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကပါစို႔ ဟုတိုက္တြန္းလိုက္ပါ၏။
ေရးသားၿပီးစီး။ ။ ၁၃၇၆ခုႏွစ္၊၊၀ါေခါင္ လဆုတ္(၄)ေန႔၊(၁၄-၈-၂၀၁၄)ရက္ေန႔၊ၾကာသပေတးေန႔-(နံနက္-၈း ၃၃)
ခ်မ္းသာပါၾကေစ၊ေအးၿငိမ္းၾကပါေစ၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ႏိုင္္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ
သင့္
ကလ်ာဏ မိတၱ
(ကိုညီညီတင္)
(09-445108754)
No comments:
Post a Comment