_____________________________________________________
★ "တဏွာ့ေက်းကၽြန္ဘ၀ မွ သာသနာ့ေက်းကၽြန္ဘ၀ သို႔ "★
______________________________________________________
"ဦေႏွာ ေလာေကာ အတိေတၱာ တဏွာဒါေသာ=ေလာကႀကီးသည္ တဏွာ အုပ္စိုးသည္"ဟု စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကဆိုပါ၏။
ထို စာေလးကိုဖတ္လုိက္မိေသာအခါ တဏွာ လက္မွလြတ္ေအာင္ရုန္းေတာ္မူခဲ႔ေသာေရွးဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကိုသတိရမိ
ပါ၏။ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ မေ၀းလြန္းေသးေသာအျဖစ္အပ်က္ကေလးပါ။
"စစ္ကိုင္းေတာင္,တိေလာကဂုရုေခ်ာင္" မွ "တိေလာကဂုရု ဆရာေတာ္ႀကီး"၏ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ကေလး ဟုဆိုရပါမည္။
အတိအက်ဆိုရပါလွ်င္"တိေလာကဂုရုေခ်ာင္"တြင္"ဒုတိယတိေလာကဂရု ဆရာေတာ္ အရွင္ေတေဇာဒီပ"ဘြဲ႕အမည္ရ (သုတၱန္ဆိုင္ရာ အဖြင့္ျဖစ္သည့္"ပရိတၱဋီကာက်မ္း"ကုိရဟန္း(၅)၀ါအရတြင္ ပါဠိဘာသာျဖင့္က်မ္းျပဳခဲ႔သည့္)စာေပက်မ္းဂန္ တတ္ ဂႏၱ၀င္ေက်ာ္ ဆရာေတာ္ျဖစ္ပါသည္။"ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕နယ္၊ကန္ဖ်ားရြာ" ဇာတိျဖစ္ပါ၏။
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးငယ္စဥ္ကာလ၊ ရဟန္းပ်ိဳဘ၀ တြင္"သာသနာမွာမေပ်ာ္ဘူး၊လူထြက္မယ္"ဟုဆံုးျဖတ္၍ "ေရႊစည္းခံု"
ဘုရားသို႔ ၾကြသြားခဲ႔သည္။ "ေရႊစည္းခံုဘုရား"ေရာက္ေသာအခါ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ဘုရားရွိခိုးဆုေတာင္းေနသည္
ကိုၾကားရ၏။သူ၏ဆုေတာင္းမွာ"ဘ၀ဆက္တိုင္ဆက္တိုင္း လူမိုက္ႏွင့္မေပါင္းရပါေစနဲ႔"ဟူ၏။
ထို ဆု ကိုသာထပ္တစ္လဲလဲ ေတာင္းေနသည္ကို ဦးပဥၥင္းေလးၾကားေသာအခါ
"လူမိုက္ႏွင့္မေပါင္းရပါေစနဲ႔ ဆိုတဲ႔ဆု ဒီဒကာမႀကီး ထပ္ခ်ည္းတလဲလဲေတာင္းတယ္၊ဘာေၾကာင့္ေတာင္းတာပါလိမ္႔၊ငါေမး
ၾကည့္ဦးမွပဲ"ဟုစဥ္းစားမိ၍-
"ဒကာမႀကီး လူမိုက္ႏွင့္မေပါင္းရပါေစနဲ႔၊လူမိုက္ႏွင့္မေပါင္းရပါေစနဲ႔ ဆိုတဲ႔ ဆုကို ထပ္ခါတလဲလဲ ဆုေတာင္းတယ္၊
လူမိုက္ ဆိုတာ ဘယ္လိုလူကိုေျပာတာလဲ" ဟုေမးလိုက္၏။
"လူမိုက္ ဆိုတာ ဘုန္းႀကီး လူထြက္ေပါ့ဘုရား"ဟု ထိုအမ်ိဳးသမီး မွ ျပန္ေျဖသည္။
"ဘာ့ေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ကို လူမိုက္လို႔ေျပာရတာတံုး"
"ဦးပဥၥင္း စဥ္းစားၾကည့္၊ ဘုန္းႀကီးဘ၀မွာ ဘာပူစရာလိုတုန္းဘုရား၊
စားစရာလည္းပူစရာမလိုဘဲ၊၀တ္စရာလည္းပူစရာမလိုဘဲ၊ေနစရာလည္းပူစရာမလိုဘဲ၊ ေခၽြးဒီးဒီး က်ေအာင္ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး၊
ဒကာ,ဒကာမေတြက ဆြမ္း,သကၤန္း,ေက်ာင္း, ေဆး ဆိုတဲ႔ပစၥည္း(၄)ပါးျဖင့္ ေထာက္ပံ့ေနၾကတာ၊ကိုယ္႔တရားကို ေအးေအးေဆးေဆး အားထုတ္ရံုပဲ ဘုရား။
ဒီလို အပူအပင္ကင္းတဲ႔ ဘုန္းႀကီးဘ၀မွာ သာသနာ ကိုလုပ္ေကၽြးျပဳစု မေနဘဲ သူမ်ား သားသမီးကိုယူၿပီး ကာမဂုဏ္ရဲ႕
ေက်းကၽြန္အျဖစ္နဲ႔လုပ္ေကၽြးဖို႔ ဒုကၡသိပ္မ်ားတဲ႔ လူ႕ေဘာင္လူ႕ေလာက ကို ျပန္လာတာဆိုေတာ႔ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ေလာက္
မိုက္တဲ႔ လူမိုက္ ဒီေလာကမွာ မရွိဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ကို လူမိုက္ လို႔ေျပာတာဘုရား"
"ဘာ့ေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီး လူထြက္နဲ႔ မေပါင္းခ်င္ရတာလဲ"
"တပည့္ေတာ္ ေယာက္်ားက ဘုန္းႀကီးလူထြက္ဘုရား၊ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးလူထြက္အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိတယ္၊
အဲဒီလို သိလို႔ မေပါင္းခ်င္တာ"
"အဲဒီ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ က ေတာ္ေတာ္ဆိုးသလား၊သူ႕အေၾကာင္းကို နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပစမ္းပါ"
"ထမင္းစားမယ္ ဆိုရင္ တကတဲ စားပြဲနားမွာတင္ပ်ဥ္ေခြႀကီးနဲ႔ထိုင္ေနတယ္ဘုရား၊
ဘာမွ ၀ိုင္းမလုပ္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးဘ၀က အက်င့္အိမ္ထိပါလာတယ္၊ ထမင္းဟင္းခူးခပ္ၿပီးေတာ့ယူသြားရင္လည္း
ဘုန္းႀကီးဘ၀က အကပ္ခံေနၾကဆိုေတာ႔ လက္ႀကီးနဲ႔ ထိုးထိုးခံတယ္ဘုရား၊
ကေလးခ်ီေတာ့လည္း အခ်ိဳးက မက်ဘူးဘုရား၊ဘုန္းႀကီးဘ၀က သပိတ္ေပြ႕ခဲ႔တာဆိုေတာ႔ လက္ကိုဆန္႔ထုတ္ၿပီးေတာ့
ကေလးကိုခ်ီတယ္၊ ကေလးေခ်ာ့ေတာ႔လည္းအဆင္မေျပဘူး၊စာအံ သလိုပဲဘုရား၊
ဘုန္းႀကီးလူထြက္ အခ်ိဳးမေျပတာေတြေျပာမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးပဲ၊အဲဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးလူထြက္နဲ႔မေပါင္းခ်င္တာဘုရား"
ဟု ရွင္းျပေသာအခါ "တိေလာကဂုရုဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာ ဦးပဥၥင္းေလး"သည္ သတိ,သံေ၀ဂမ်ားရ၍ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု
ခ်လိုက္ေလ၏။
"ငါ လူထြက္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ထြက္ရင္ ငါ လူမိုက္ျဖစ္ေတာ့မွာ၊ဒီေတာ႔ သာသနာ့ေဘာင္မွာပဲေနၿပီး သာသနာ့အလုပ္ကို
လုပ္ေတာ့မယ္" ဟုဆံုးျဖတ္ကာ-သူ႔တြင္ပါလာသည့္ ပုဆိုး၊အကႌ် မ်ားကိုစြန္႔ပစ္လိုက္သည္။စြန္႔ပစ္ၿပီးေနာက္ဘုရားရွိခိုး၏။
ဘုရားထံတြင္"ငါသည္ လူမိုက္မျဖစ္ပါရေစနဲ႔" ဟုဆုေတာင္းပါသည္။
ထိုေနာက္ ေက်ာင္းျပန္လာ၏။စာေပကိုႀကိဳးစားသင္၏။စာတတ္လာေသာအခ်ိန္တြင္ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို စာ၀ါပ်ားပို႔ခ်၏။
စာ၀ါခ် အလြန္ေကာင္း၏။စာမည္မွ်တတ္သနည္းဆိုလွ်င္(အထက္တြင္ေရးၿပီးခဲ႔သလို)ရဟန္း၀ါ(၅)၀ါအရတြင္ပါဠိဘာသာ
ျဖင့္ "ပရိတၱဋီကာက်မ္းႀကီး"ကိုျပဳစုေတာ္မူခဲ႔၏။
တိေလာကဂုရုဆရာေတာ္ စာ၀ါခ်ေကာင္းပံု,က်မ္းဂန္မ်ားျပဳေတာ္မူပံု,အေနအထိုင္ေကာင္းပံုကို သိရေသာအခါရာေတာ္ႀကီး
အား "တိေလာကဂုရု"ဘြဲ႕တံဆိပ္ေတာ္ ဆက္ကပ္ခံရပါသည္။
တဏွာ့ေက်းကၽြန္ဘ၀ မွ လြတ္ေအာင္ရုန္းၿပီး သာသနာ့ေက်းကၽြန္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားေတာ္မူခဲ႔ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးအား
ရိုေသၾကည္ညိဳစြာ ဤစာစုငယ္ေလးျဖင့္ ကန္ေတာ့လိုက္ပါ၏။
ေရးသားၿပီးစီး။ ။ ၁၃၇၆ခုႏွစ္၊၊၀ါေခါင္ လဆုတ္(၄)ေန႔၊(၁၄-၈-၂၀၁၄)ရက္ေန႔၊ၾကာသပေတးေန႔-(နံနက္-၈း ၃၃)
ခ်မ္းသာပါၾကေစ၊ေအးၿငိမ္းၾကပါေစ၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ႏိုင္္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ
သင့္
ကလ်ာဏ မိတၱ
(ကိုညီညီတင္)
(09-445108754)
No comments:
Post a Comment