သီရိလကၤာလုိ႔ေခၚတဲ့သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံမွာ
Vesak Festival လုိ႔ေခၚတဲ့ ၀ိသာခါပြဲသဘင္ကုိ ခန္းခန္းနားနားက်င္းပေလ့ရွိတယ္။
၀ိသာခါပြဲသဘင္ကုိ ၀ိသာခါနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္တဲ့လရဲ႕ လျပည့္ေန႔မွာက်င္းပတယ္။
၀ိသာခါနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္တဲ့လဆုိတာ ျမန္မာလမွာေတာ့ ကဆုန္လျဖစ္တယ္။
အဂၤလိပ္လမွာေတာ့ ေမလျဖစ္တယ္။
ကဆုန္လ (ေမလ)ရဲ႕ လျပည့္ေနမွာ ၀ိသာခါပြဲသဘင္ကုိ က်င္းပေလ့ရွိတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကုိးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ကဆုန္လ လျပည့္ေန႔မွာ
ေမြးဖြားတယ္၊ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္တယ္၊ ပရိနိဗၺာန္စံတယ္။
(ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ခံယူတာလဲ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ပါဘဲ)
ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဘ၀ျဖစ္ေတာ္စဥ္မွာ ဒီလုိအေရးႀကီးတဲ့ ျဖစ္ရပ္ႀကီးသုံးခုက
တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီကဆုန္လရဲ႕ လျပည့္ေန႔မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ဆုိရင္ သီဟုိဠ္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ လွည္းေနေလွေအာင္း
ျမင္းေဇာင္းမက်န္ လမ္းမေတြေပၚထြက္ၿပီး ၀ိသာခါပြဲသဘင္ကုိ က်င္းပၾကတယ္။
ကဆုန္လ (ေမလ) လျပည့္ေန႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္
တကယ့္ကုိ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ႀကီးေပါ့။
ဒါေပမဲ့ အျခားအျခားေသာဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ တမန္ေတာ္ေန႔ေတြလုိ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔ကို အရင္က တရား၀င္ရုံးပိတ္ရက္မသတ္မွတ္ေပးဘူး။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကမွ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့
သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဦးေဆာင္ႀကဳိးပမ္းမႈေၾကာင့္
ႏွစ္စဥ္ ကဆုန္လ (ေမလ) လျပည့္ေန႔ကို (ကမၻာ့ႏုိင္ငံမ်ားအားလုံး)
တရား၀င္ရုံးပိတ္ရက္အျဖစ္သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။
သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အျခား ဗုဒၶဘာသာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာအခ်က္ေတြက
ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္နဲ႔ မဟာေဗာဓိပင္ျဖစ္တယ္။
ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္က သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံရဲ႕
ဒုတိယေျမာက္အႀကီးဆုံးၿမဳိ႔ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ကႏၵီၿမဳိ႕မွာရွိပါတယ္။
ကႏၵီၿမဳိ႕က ေတာင္ေပၚၿမဳိ႕ေလး။ သာယာတယ္။
သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံက တျခားၿမဳိ႕ေတြနဲ႔စာရင္ ကႏၵီၿမဳိ႕ေလးက သန္႔ရွင္းသပ္ယပ္တယ္။
ရာသီဥတုက မပူလြန္း မေအးလြန္းဘူး။
ကႏၵီၿမဳိ႕သူၿမဳိ႕သားေတြလဲ ကုလားေတာ့ ကုလားေတြပါဘဲ။
ဒါေပမဲ့ အသားအေရ ညက္ေညာတယ္။
ကႏၵီၿမဳိ႕သူၿမဳိ႕သားေတြရဲ႕ အသားအေရက ကုိလံဘုိၿမဳ႕ိသူၿမဳိ႕သားေတြရဲ႕
အသားအေရေလာက္ မမဲဘူး၊ မၾကမ္းတမ္းဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။
အညာသူဆုိေပမဲ့ မြဲေျခာက္ေျခာက္ႀကီးျဖစ္မေနတဲ့
ညက္ေညာတဲ့အသားအေရရွိတဲ့
ျမန္မာျပည္ အညာေက်ာက္ပန္းေတာင္းသူေတြရဲ႕ အသားအေရနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ။
အဲ့ဒီၿမိဳ႕မွာ ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။
ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဘုရားရွင္စြယ္ေတာ္ထားရွိရာ စြယ္ေတာ္တုိက္နဲ႔ မေ၀းဘူး။
လမ္းေလွ်ာက္သြားလုိ႔ရတယ္။
ျမန္မာေက်ာင္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းေတာင္ေပၚမွာ
သီဟုိဠ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။
တေပါဒါ႐ုံေက်ာင္းလုိ႔ေခၚတယ္။
ေတာင္ေပၚ သစ္ေတာၾကားမွာ၊ ေတာင္ေအာက္ဆင္းလုိက္ရင္ေတာ့
ၿမဳိ႔ထဲ တန္းေရာက္တာ။ ေတာင္ေပၚေက်ာင္း၀ုိင္းထဲမွာဆုိရင္ေတာ့
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ ဘာမွ မျမင္ရဘူး။ သစ္ပင္ေတြခ်ည္းပဲ။
လူသံသူသံ မၾကားရဘူး။
ေက်းငွက္သာရကာအသံေလးေတြကလြဲလုိ႔ ဘာသံမွကုိ မၾကားရဘူး။
ေက်ာင္းတည္ေဆာက္ပုံေလးလဲ ေကာင္းတယ္။
ေတာင္ေလးေပၚမွာ ဘုန္းႀကီးေတြအတြက္ သီးသန္႔၊
ေယာဂီေတြအတြက္ သီးသန္႔ေနရာ သတ္မွတ္ထားၿပီးေဆာက္ထားတာဆုိေတာ့
မေရာယွက္ဘူး။
၂၀၀၉၊ ႏုိ၀င္ဘာလ သီဟုိဠ္သြားတုန္းက
အဲ့ေက်ာင္းေလးမွာ တည္းခုိဘူးတယ္။ အေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့တယ္။
တည္းခုိေနတုန္း ဒီေက်ာင္းေလးကုိ လာၿပီး
တရားအားထုတ္အုံးမွဘဲ လုိ႔ စိတ္ကူးေပါက္ဖူးတယ္။
ဒီတေပါဒါရုံေက်ာင္းကေနၿပီး စြယ္ေတာ္အထိ လမ္းေလွ်ာက္ဖူးေမွ်ာ္လုိ႔လဲ ရပါတယ္။
ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္လွည့္ပြဲကုိ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပေလ့ရွိတယ္။
၀ါတြင္းကာလေလာက္မွာ က်င္းပတာဆုိေတာ့
သီဟုိဠ္ေနတုန္းက တစ္ႀကိမ္ပဲ ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္လွည့္ပြဲ သြားဖူးဘူးတယ္။
သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာေနာက္တစ္ခ်က္က
မဟာေဗာဓိပင္ျဖစ္တယ္။
မဟာေဗာဓိပင္ကေတာ့ အႏုရာဓၿမဳိ႕မွာရွိတယ္။
ဒီ မဟာေဗာဓိပင္က ဘုရားရွင္တရားအားထုတ္ခဲ့တဲ့
မဟာေဗာဓိပင္အစစ္က ကုိင္းတစ္ကုိင္းကုိ ကူးၿပီး (ပြါးၿပီး)
စုိက္ပ်ဳိးထားတဲ့အပင္ျဖစ္တယ္။
အေသာကမင္းႀကီးက သားေတာ္ အရွင္မဟိႏၵကုိ သီဟုိဠ္ကုိ သာသနာျပဳေစလႊတ္ခဲ့တယ္။
ဘိကၡဳနီ (ရဟန္းမ) သာသနာအတြက္ သမီးေတာ္ သံဃမိတၱာေထရီကုိ သီဟုိဠ္ကို
ဆက္ပုိ႔တယ္။ သံဃမိတၱာေထရီနဲ႔အတူ မဟာေဗာဓိပင္ ကုိင္းပြါးကုိပါ ထည့္ေပးလုိက္တယ္။
အဲ့ဒီကုိင္းပြါးကို သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံ၊ အႏုရာဓၿမဳိ႕မွာ စိုက္ပ်ဳိးထားတာ
ယေန႔အထိ original အပင္အတုိင္း ဆက္လက္ရွင္သန္တုန္းပဲ။
မဟာေဗာဓိပင္အစစ္ေပါ့။
အခုအိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ဗုဒၶဂယာမွာရွိတဲ့ မဟာေဗာဓိပင္က
ဘုရားရွင္ ဘုရားျဖစ္ဖုိ႔ ထုိင္ၿပီးတရားက်င့္ခဲ့တဲ့ မဟာေဗာဓိပင္ အစစ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေနာက္ထပ္ စုိက္ပ်ဳိးထားတဲ့အပင္ျဖစ္တယ္တဲ့။
ၾကားဘူးတာကေတာ့
အေသာကမင္းႀကီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္
ဒီမဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ကုိ ခဏခဏ လာတယ္တဲ့။
ေရေလာင္းမယ္။ မေသေအာင္ ျပဳစုမယ္၊ ပ်ဳိးေထာင္မယ္၊ ေစာင့္ေရွာက္မယ္ေပါ့။
ဒါကုိ အေသာကမင္းႀကီးရဲ႕ ဘုရင္မႀကီးက မေက်နပ္ဘူးတဲ့။
ဒီေညာင္ပင္ရွိေနလုိ႔ ဘုရင္ႀကီး ငါနဲ႔အတူမေနတာ၊
ဒီေညာင္ပင္မရွိမွ အဆင္ေျပမယ္လုိ႔ ဘုရင္မႀကီးစဥ္းစားမိၿပီး
မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ႀကီးကို ခုတ္ခုိင္းလုိက္သတဲ့။
အေသာကမင္းႀကီးသိေတာ့ ဘုရားရွင္ တရားက်င့္၊ သစၥာသိ၊ ဘုရားျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာ
မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ျပန္စိုက္မယ္ဆုိၿပီး အဓိ႒ာန္ျပဳကာ ျပန္စုိက္ထားသတဲ့။
ဒီလုိၾကားဘူးတာပါ။ ဒီအေၾကာင္းျပည့္ျပည့္စုံစုံေတာ့ မဖတ္ဖူးေသးပါဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သခၤန္းစာ ထုတ္ယူရမွာက
အခုေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ လင္နဲ႔မယားျဖစ္လာၿပီဆုိရင္
တစ္ေယာက္က ဘာသာေရးစိတ္၀င္စားၿပီး
ေက်ာင္း ကန္ ဘုရားမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနရင္
ကုိယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္အေပၚမွာ အခ်ိန္ေပးတာ ဂရုစုိက္တာ နည္းလာရင္
အေသာကမင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရားလုိမ်ဳိး မေက်မနပ္ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။
မေကာင္းတဲ့ဆုိးက်ဳိးေတြ ေတြ႔ႀကဳံလာႏုိင္တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ ေနသင့္တယ္၊ ေနရမယ္။
မဟာေဗာဓိပင္နဲ႔စပ္လုိ႔
မဟာေဗာဓိပင္ ေတာင္ကုိင္းက သစ္သားကုိ ခုတ္ၿပီး
ဘုရားရွင္ရုပ္တုျပဳလုပ္ကုိးကြယ္ၾကတာေတြ ရွိတယ္။
မဟာေဗာဓိပင္ ေတာင္ဘက္က အကုိင္း။
ေတာက္ဘက္ကုိ ဒကၡိဏ၊ အကုိင္း အခက္ကုိ သာခါ။
ဆုိေတာ့ ဒကၡိဏသာခါေပါ့။ ဒကၡိဏသာခါဘုရားေပါ့။
မဟာေဗာဓိအသားက ရွားပါးေတာ့
ရသေလာက္အသားေလးနဲ႔ ဘုရားရုပ္တု ထုထားတယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဒကၡိဏသာခါဘုရားက အေတာ့္ကို အခ်ဳိးအစားမေျပျပစ္တာ။
ပုတက္တက္ ပုကြကြနဲ႔။
ဖူးရတာ သက္ေတာင့္သက္သာ မျဖစ္လွဘူး။
တကယ္တမ္းျဖစ္သင့္တာက သစ္သားေကာင္းေကာင္းနဲ႔
ဘုရားရွင္ရုပ္တုကို ေသေသခ်ာခ်ာ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ထုလုပ္ၿပီး
ကုိးကြယ္တာ ပုိေကာင္းပါတယ္။ ဘုရားရွင္ အတူတူပါဘဲ။
တခ်ဳိ႕က ဒကၡိဏသာခါဘုရားက မီးကြင္းတယ္တဲ့။
မီးကြင္းတယ္ဆုိၿပီး အိမ္မွာ ထားၾကတယ္။
အင္း၊
ဘုရားရွင္ကုိ မီးကင္းေစာင့္တာ၀န္ေပးထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကို
အံ့ပ။
ဓာတ္ပုံ၊ ကုိသစၥာနဲ႔ အရွင္ကုသလသာမိဘေလာ့ဂတုိ႔မွ
No comments:
Post a Comment