ဒကာ။
။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္မွာ ပုထုဇဥ္ဘ၀နဲ႔ ကိေလသာ ကာမဂုဏ္စိတ္လံုး၀ ဘိတ္မရွိ
မျဖစ္ေပၚေစရဘဲ တရားဓမၼကို အျပင္းအထန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ကာ
မဂ္ဖိုလ္ကိုရသြားသူမ်ား ရွိပါသလား ဆရာေတာ္။
ဆရာ။
။ အင္း…ရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီအမ်ိဳးအစားက အလြန္အမင္း ျပင္းထန္လြန္း၍
ဘုရားတဆူမွာ တပါးမွ်သာ က်င့္ႏိုင္သူ ေပၚထြန္းေတာ္မူတယ္လို႔ က်မ္းဂန္မ်ားမွာ
ပါရွိတယ္။
ဒကာ။ ။ အဲဒီ….ပုဂၢိဳလ္ထူးနဲ႔ အက်င့္တရား အမည္မ်ားကိုလည္း တပည့္ေတာ္တို႔ နားလည္ရံုမွ် မိန္႔ၾကားပါ ဆရာေတာ္။
ဆရာ။
။ ခု ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္မွာ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ထူးက “အရွင္နာလက”
ေထရ္တဲ့၊ အက်င့္တရားကေတာ့ “ေမာေနယ်” အက်င့္ျမတ္တရား တဲ့။
ဒကာ။ ။ ေမာေနယ် ဆိုတာ ဘာကို ေခၚတာပါလဲ ဆရာေတာ္၊ အဲဒီ အဘိဓာန္ပုဒ္ကို ရွင္းျပပါဦး ဘုရား။
ဆရာ။
။ ေမာေနယ်ဆိုတာ မုနိ တို႔၏ သိေကာင္းစရာ တရားမ်ားကို ဇြဲ ၀ီရိယ
အျပင္းထန္ဆံုး သူမတူေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္သိေအာင္ လုပ္လို႔ရလာတဲ့ မဂ္ေလးပါး
တရားေတာ္ျမတ္ကို “ေမာေနယ်” လို႔ေခၚဆိုတယ္။
အဲဒီ
မဂ္ေလးပါးကို ရေအာင္ ပုထုဇဥ္ အခ်ိန္ကာလကစ၍ ကာမဂုဏ္ ကိေလသာ စိတ္
တစိတ္ကေလးမွ် လံုး၀မျဖစ္ရေအာင္ ျပင္းထန္တဲ့ လံု႔လ ၀ီရိယ ဇြဲ အေကာင္းဆံုးနဲ႔
တားဆီးျပီးေတာ့ကာ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ရေသာ တရားျမတ္ျဖစ္၍
လူသာမန္တို႔ က်င့္ႏိုင္ခဲ ျဖစ္ေစႏိုင္ခဲေသာ အက်င့္ျမတ္ကို (ေမာေနယ် ပဋိပဒါ)
ေမာေနယ် အက်င့္လို႔ ေခၚတယ္၊ အက်ယ္သိခ်င္ရင္ တိကဂၤုတၱရပါဠိေတာ္-၂၇၆ နဲ႔
အ႒ကထာ ၂၃၅ တို႔မွာ ရွာၾကည့္ေပေတာ့၊ အေတာ္ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတယ္။
ဒကာ။ ။ ဒါေလာက္သိရတာကိုပဲ ၀မ္းသာ ေက်နပ္လွပါတယ္ ဆရာေတာ္၊ အလြန္ ခက္ခဲတဲ့ အက်င့္တရား ပါလားဘုရား။
http://www.thamameggin.blogspot.com/ မွတဆင့္ခံစားတင္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment