ကုိယ့္တာ၀န္ႏွင့္ အသိနဲ႔ ကိုယ္က်င့္

ကိုယ့္တာ၀န္

ဤမွ်ေလာက္ေသာ စကားအစဥ္ျဖင့္ ကိုယ္က်င့္တရား သိဖြယ္မ်ားကို နားလည္ေလာက္ၾကေပျပီ။ တတ္သိနားလည္မူမွာ က်မ္စာ၏ တာ၀န္ျဖစ္၏။ တတ္သိ နားလည္သည့္အတုိင္း သတိထားမူ၊ ေစာင့္စည္းမူ၊ ၾကိဳးစားမူတုိ႔ကား က်မ္းစာရူသူတို႔၏ တာ၀န္ျဖစ္၏။ “ယခုအခါ က်မ္းစာ၏ တာ၀န္ေက်ပြန္ေလာက္ျပီျဖစ္၍ က်မ္းစာရူသူတုိ႔၏ တာ၀န္သာ က်န္ေတာ့သည္”ဟု ဆုိလုိပါသည္။

အသိႏွင့္ ကိုယ္က်င့္

အသိသည္ အသိသာ၊ ကိုယ္က်င့္မဟုတ္၊ သိတုိင္း မက်င့္လွ်င္ သိေနရုံျဖင့္ အက်ိဳးမရ။ က်မ္းစာတုိ႔သည္ သိေအာင္သာ ညႊန္ျပႏုိင္၏။ က်င့္၍ မေပးႏုိင္ၾက။ ယခု ကာလ စာေပလုိက္စားသူ၊ အဆံုးအမမ်ားမ်ား ခံရသူတို႔သည္ အသိမနည္းလွေခ်။ သို႔ေသာ္ ထိုသိသူမ်ားတြင္ အထုိက္အေလ်ာက္ ေစာင့္စည္းသူ သတိထားသူကား အလြန္နည္းပါးလွ၏။ ထုိကဲ့သို႔ လူစားေတြေပါမ်ားေနေသာ ဤေလာကၾကီး၀ယ္ လူေကာင္းသူေကာင္းမ်ားပင္ စိတ္ထားေကာင္းဖုိ႔ ခဲယဥ္းေလေတာ့သည္။

မွန္၏-ဒါနျပဳရာမွာပင္ ပကာသနဒါနေတြ ေပါမ်ားရကား ဒါနစစ္စစ္ ျပဳလုိပါလ်က္ ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနေၾကာင့္ မိမိလည္း ပကာသနဒါနကိုသာ ျပဳရသျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းစစ္စစ္တုိ႔၏ သြားရာလမ္းေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဒါနပါရမီလမ္းကို ေျဖာင့္တန္းေအာင္ မလုိက္ႏုိင္ေတာ့။ ထုိပကာသနဒါနျပဳသူမ်ားလည္း ပကာသနဒါန၏ အက်ိဳးမရေၾကာင္း (ရေသာ္လည္း အက်ိဳးနည္းေၾကာင္း) ကို သိၾက၏။ သို႔ေသာ္ ဂုဏ္ပကာသနကို မက္ေသာ တဏွာ၏ စနက္ေၾကာင့္ သိပါလ်က္ႏွင့္ မသိသူတုိ႔၏ အလုပ္ကိုပင္ လုပ္ၾကရေလေတာ့သည္။

အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။