ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပထမသာ၀က က ရွင္သာရိပုတၱရာျဖစ္ၿပီး
ဒုတိယသာ၀က က ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ျဖစ္ပါတယ္။
တတိယသာ၀က ကေတာ့ ရွင္မဟာကႆပ ပါ။
ပထမသာ၀ကေရာ ဒုတိယသာ၀ကပါ
ဘုရားရွင္ အရင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသြားၾကပါတယ္။
တတိယသာ၀ကျဖစ္တဲ့ ရွင္မဟာကႆပႀကီးကေတာ့
ဘုရားရွင္ေနာက္မွ ပရိနိဗၺာန္စံတဲ့ အရွင္သူျမတ္ႀကီးျဖစ္လုိ႔
ဘုရားရွင္မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပုိင္း သာသနာေရးအေျခအေနကုိ
မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္သြားခဲ့ပါတယ္။
ရွင္မဟာကႆပႀကီးကုိ ဓုတင္ေဆာင္တဲ့ရဟန္းေတာ္ေတြထဲမွာ အသာဆုံးလုိ႔
ဘုရားရွင္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။
Mahakassapa is chief among those
who upheld minute observances of form (dhutavādānam) (A.i.23).
သူ႔ကုိ မဂဓတုိင္း၊ မဟာတိတၳ (ဆိပ္ႀကီး) ရြာမွာ ေမြးဖြားတယ္။
ခ်မ္းသာတဲ့မ်ဳိးရုိးကပါပဲ။ ငယ္နာမည္က ပိပၸလိ တဲ့။
ထုံးစံအတုိင္း အရြယ္ေရာက္ေတာ့ မိဘေတြက အိမ္ေထာင္ခ်ေပးဘုိ႔ စီစဥ္ၾကတယ္။
သူ အိမ္ေထာင္သားေမြး မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အိမ္ေထာင္ျပဳဘုိ႔ ျငင္းဆန္တယ္။
ျဗဟၼာ့ျပည္က လာတဲ့သူ၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ကေန လူ႔ဘ၀ေရာက္လာတဲ့သူေတြဟာ
အိမ္ေထာင္သားေမြးမျပဳလုိၾကဘူး၊ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံ ခံစားလုိစိတ္ မရွိၾကဘူး တဲ့။
တကယ့္ကုိ အိမ္ေထာင္ျပဳခ်င္စိတ္မရွိလုိ႔ အပ်ဳိႀကီး၊ လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္ေနၾကသူေတြကုိ ျဗဟၼာ့ျပည္က ဆင္းသက္လာတဲ့သူေတြလုိ႔ မွတ္ယူႏုိင္တယ္။
ကုိယ္လုိခ်င္တာမရလုိ႔ အပ်ဳိႀကီး လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္လာတာကုိ
ငါတုိ႔က ျဗဟၼာ့ျပည္က ဆင္းလာတာလုိ႔ အသားယူၿပီး တခ်ဳိ႕က ေျပာတတ္ၾကတယ္။
အဲ့လုိ အပ်ဳိႀကီး လူပ်ဳိႀကီးေတြက တူေတြ တူမေတြမ်ားရလာၿပီဆုိရင္
တုန္ေနေအာင္ခ်စ္ၾကတာ။ သံေယာဇဥ္က ႀကီးမွ ႀကီး၊ သူမ်ားထက္ေတာင္ ပုိပါတယ္။
ဒီလုိမ်ဳိး အပ်ဳိႀကီး လူပ်ဳိႀကီးေတြ ဘယ္ကလာ ျဗဟၼာ့ျပည္က လာတာ ဟုတ္လိမ့္မတုန္း။
ထား။
မိဘေတြက အတင္းအၾကပ္လက္ထပ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ့
ပိပၸလိသူငယ္က
အင္မတန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းမရုပ္ကုိ ထုေစၿပီး
‘’ဒီအရုပ္နဲ႔တူတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကုိ ရေအာင္ ရွာေပးႏုိင္ရင္ ယူမယ္၊ လက္ထပ္မယ္’’ လုိ႔
မိဘေတြကုိ ေျပာပါတယ္။
မိဘေတြကလည္း
“ငါ့သားဘုန္းကံရွိရင္ ေတြ႔ရမေပါ့” လုိ႔ ယူဆၿပီး အလုပ္သမားေတြကုိ
တစ္ရြာ၀င္ တစ္ရြာထြက္ အရွာခုိင္းပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘဒၵါ ကာပိလာနီ ဆုိတဲ့အမ်ဳိးသမီးကုိ သြားေတြ႔ပါတယ္။
ဒီအမ်ဳိးသမီးကလဲ အိမ္ေထာင္မျပဳလုိပါဘူး။ ကာမဂုဏ္အာရုံ မခံစားလုိပါဘူး။
ျဗဟၼာ့ျပည္က ဆင္းသက္လာတာပါပဲ တဲ့။
သုိ႔ေသာ္လဲ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ပေယာဂေၾကာင့္
သူတုိ႔ႏွစ္ဦး လက္ထပ္ျဖစ္သြားပါတယ္။
ႏွစ္ဦးလုံးက ကာမဂုဏ္ မခံစားလုိၾကဘူးဆုိေတာ့
ညအိပ္ယာ၀င္တဲ့အခါ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးၾကားမွာ ပန္းကုံးထား အိပ္ၾကပါတယ္။
ကာမဂုဏ္ခံစားလုိတဲ့စိတ္ေပါက္တဲ့ဘက္က ပန္းပြင့္မ်ား ညွဳိးပါေစသတည္းလုိ႔လဲ အဓိ႒ာန္ျပဳၾကသတဲ့။
မနက္မုိးလင္းလုိ႔ ပန္းကုံးကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ လန္ဆန္းၿမဲ လန္းဆန္းလ်က္ပါပဲတဲ့။
တစ္ေန႔ လင္ေတာ္ေမာင္ လယ္ခင္း (ယာခင္း) ထဲသြားေတာ့
ထြန္ေရးမွာ ေပၚလာတဲ့ပုိးေကာင္ေတြကုိ ငွက္ေတြ ထုိးသုတ္ စားေနတာကုိ ေတြ႔သတဲ့။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဇနီးသည္ကလဲ ေနပူလွန္းထားတဲ့ မ်ဳိးေစ့ေတြၾကား ေျပးလႊားေနတဲ့ ပုိးေကာင္ေတြကုိ ထုိးစားေနတဲ့ က်ီးကန္းေတြကုိ ျမင္သတဲ့။
ဒီလုိပုိးမႊားသတၱ၀ါေတြ ေသေၾကပ်က္စီးရျခင္းရဲ႔ အဓိကတရားခံဟာ
လယ္ပုိင္ရွင္ ယာပုိင္ရွင္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ သူတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔သာျဖစ္ေၾကာင္းသိလုိက္တာနဲ႔ တၿပဳိင္နက္ သံေ၀ဂတရားရ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး
ေတာထြက္တရားက်င့္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ပါတယ္။
သူ႔ေခါင္း ကုိယ့္ေခါင္းက ဆံေတြကုိ တစ္လွည့္စီ ရိပ္ပါတယ္။
အ၀ါေရာင္ ၀တ္ရုံေတြကို ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။
ေတာ အတူတူ ထြက္ပါတယ္။
တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ လမ္းဂြဆုံကုိ ေတြ႔ပါတယ္။
ညာဘက္တစ္လမ္း၊ ဘယ္ဘက္တစ္လမ္း။
ေတာထြက္တာေတာင္ ဇနီးေမာင္ႏွံအတူတူထြက္ အတူတူေနၾကတယ္ ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔
ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လမ္းခြဲၾကပါတယ္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ညာဘက္လမ္း၊
ဇနီးျဖစ္သူက ဘယ္ဘက္လမ္း၊
သူေဌးသားနဲ႔၊ သူေဌးသမီး၊
ေျခေမြးမီးမေလာင္၊ လက္ေမြးမီးမေလာင္ေနလာတဲ့သူေတြ။
အခုေတာ့ တစ္ေယာက္စီေနဘုိ႔ လမ္းခြဲလုိက္ပါၿပီ။
မနက္ဖန္အတြက္ ဘာမွ ထည့္မတြက္၊ ဘာမွလဲ မရွိ၊
ရွိခ်မ္းသာရဲ႕ အရသာထက္ မရွိခ်မ္းသာအရသာက
ပုိပီး ခ်ဳိၿမိန္တယ္ ဆုိတဲ့စကား သူတုိ႔ လုံး၀ ယုံၾကည့္ထားပုံေပါက္တယ္။
ယံုၾကည္လုိ႔လဲ လမ္းခြဲရဲတာ။
တစ္ခါတစ္ေလ သူတုိ႔ဘ၀နဲ႔ ကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ ယွဥ္ထုိးၾကည့္မိတယ္။
သူတုိ႔က ေတာထြက္တယ္၊ ကုိယ္က ၿမဳိ႔တက္တယ္။
ျပဒါးတစ္လမ္း၊ သံတစ္လမ္း၊
ရွိေစေတာ့။
လမ္းခုလတ္တစ္ေနရာမွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႔တယ္၊
ရဟန္းျပဳတယ္။ ကႆပအမည္ရတယ္။
(ေနာက္ပုိင္း ကုမာရကႆပ စတဲ့ကႆပေတြနဲ႔ မေရာလုိလုိ႔
သူ႔ကုိ မဟာ တတ္ၿပီး မဟာကႆပလုိ႔ ေခၚတယ္)
ဘုရားရွင္နဲ႔ ရွင္မဟာကႆပတုိ႔ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔အသြား လမ္းေဘးတစ္ေနရာ အရိပ္ေကာင္းတဲ့သစ္ပင္ေအာက္မွာ ခဏထုိင္ဘုိ႔လုပ္ေတာ့ ရွင္မဟာကႆပက
သူ႔ပါလာတဲ့၀တ္ရုံကုိ ဘုရားရွင္အတြက္ ခင္းေပးတယ္။
ခင္းေပးတဲ့သကၤန္းကုိ ဘုရားရွင္ကုိ လွဴျဖစ္သြားတယ္။
ဘုရားရွင္ကလဲ သူ႔ရဲ႕ ပံသုကူသကၤန္းကုိ ရွင္မဟာကႆပကုိ ေပးတယ္။
ဘုရားရွင္က ဒီလုိ ပံသုကူသကၤန္းေပးတာကုိ
ရွင္မဟာကႆပ အလြန္သေဘာက်တယ္။ ၀မ္းေျမာက္တယ္။
ဘုရားရွင္က ငါ့ကုိ ပံသုကူသကၤန္းေပးတာ
အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဘူး လုိ႔ ရွင္မဟာကႆပ စဥ္းစားတယ္။
ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးရင္ ရွင္မဟာကႆပ ဦးေဆာင္ၿပီး
ပထမသဂၤါယနာတင္ပြဲ က်င္းပလိမ့္မယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္က သိလုိ႔ သကၤန္းကုိ ေပးတာ။ ခ်ီးေျမွာက္တာ။
ရွင္မဟာကႆပ ရဟန္းျဖစ္ၿပီး ရွစ္ရက္ၾကာေတာ့ ရဟႏၱာျဖစ္သြားပါတယ္။
မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ - ခု (ဘီစီ ၅၄၄) ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႔
(သက္ေတာ္ ၈၀ အ႐ြယ္) မွာ
ကုသိနာ႐ုံျပည္၊ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္မွာ ဘုရား႐ွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူတယ္။
အ႐ွင္မဟာကႆပမေထရ္ႀကီးနဲ႔ ေနာက္ပါ ရဟန္း ၅၀၀ တုိ႔
ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဖူးေမွ်ာ္ဘုိ႔ ပါ၀ါျပည္မွ ကုသိနာ႐ုံသုိ႔ အသြားလမ္းခရီးမွာ
ကုသိနာ႐ုံက ပါ၀ါျပည္ကိုလာတဲ့ တကၠဒြန္းတစ္ေယာက္နဲ႔တုိးတယ္။
တကၠဒြန္းထံမွ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံကြယ္လြန္ေတာ္မူေၾကာင္း သိရေတာ့
သံဃာအမ်ားစု ၀မ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ၿပီး ငုိေၾကြးၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့သုဘဒ္လုိ႔ေခၚတဲ့ရဟန္းႀကီးကေတာ့
“ငါ့ရွင္တုိ႔၊ ဘာ၀မ္းနည္းစရာ႐ွိတုန္း၊ ရွင္ႀကီးေဂါတမ ႐ွိတုန္းက
ဟုိဟာမလုပ္နဲ႔၊ ဟုိမသြားနဲ႔၊ ဒီလုိမစားနဲ႔၊
ဒီကုိ မသြားနဲ႔ စသျဖင့္ စည္းကမ္းေတြ မ်ားလုိက္တာ။
အခုေတာ့ ငါတုိ႔ေနခ်င္သလုိေနလုိ႔ရၿပီ၊ လြတ္လပ္ေရး အျပည့္အ၀ရၿပီ” လုိ႔ ေျပာဆုိၿပီး
၀မ္းမနည္းတဲ့အျပင္ ၀မ္းေတာင္ သာေနလုိက္ေသးတယ္။
ဒီစကားကုိ ႐ွင္မဟာကႆပႀကီးၾကားေတာ့
မသူေတာ္တရား မျပန္႔ပြါးမီ
သူေတာ္ေကာင္းတရား မေပ်ာက္ပ်က္မီ
ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို
စုေပါင္း႐ြတ္ဖတ္သဂၤါယနာတင္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲ လုိ႔ ေတြးမိၿပီး
ဘုရား႐ွင္ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ၃ - လအၾကာ
မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခု၊ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔မွာ
ရဟႏၱာမေထရ္ ၅၀၀ နဲ႔အတူ
ပထမဆုံးအႀကိမ္ဘုရားရွင္တရားေတာ္ေတြကုိ စုေပါင္းရြတ္ဖတ္တဲ့
ပထမသံဂါယနာပြဲကုိ က်င္းပျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဘုရားရွင္က သူရဲ႕ ပံသုကူသကၤန္းကုိ တျခားကုိယ္ေတာ္ေတြကို မစြန္႔ပဲ
ငါ့ကုိစြန္႔တာဟာ သူမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပုိင္း ဒီတာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ေစခ်င္လုိ႔ဆုိတာကုိ ရွင္မဟာကႆပႀကီး သေဘာေပါက္လုိက္ပါတယ္။
ပထမသဂၤါယနာတင္ပြဲမွာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဓမၼနဲ႔၀ိနယကုိ
၁။ ၀ိနယပိဋက ၂။ သုတၱႏၱပိဋက ၃။ အဘိဓမၼပိဋက ဆုိၿပီး အုပ္စုသုံးစုခြဲတယ္။
ဒီသံဂါယနာပြဲမွာ
အေမး (ပုစၦက) ဆရာေတာ္အျဖစ္
႐ွင္မဟာကႆပမေထရ္ႀကီးက ေဆာင္ရြက္ၿပီး
၀ိနည္းပိဋကတ္ေတာ္ကုိ ႐ွင္ဥပါလိမေထရ္က ေျဖဆုိရပါတယ္။
သုတၱႏၱပိဋကနဲ႔ အဘိဓမၼပိဋကကုိေတာ့ ႐ွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္က ေျဖဆုိရပါတယ္။
၀ိနည္းပိဋကမွာ အုပ္ေရ ငါးအုပ္ရွိတယ္။
ပထမဆုံးေလ့လာျဖစ္တာက မဟာ၀ါ (ပါဠိေတာ္) စာအုပ္။
ပထမႀကီးတန္းကုိ ကုိရင္ဘ၀ အသက္ (၁၇) ႏွစ္သားတုန္းက ေအာင္တာဆုိေတာ့
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းကုိရင္တစ္ပါးက
သာမေဏေက်ာ္စာေမးပြဲ ၀င္ေျဖပါလား ဆုိတာနဲ႔ သာမေဏေက်ာ္စာေမးပြဲျပဌာန္းစာထဲက
တစ္အုပ္ျဖစ္တဲ့ မဟာ၀ါ စာအုပ္ဆုိတာကုိ စ ေလ့လာျဖစ္တာ။
No comments:
Post a Comment