ထိနမိဒၶတုိ႔အေၾကာင္း

စိတ္ေရာကိုယ္ပါ သြက္လက္ျခင္း မရွိဘဲ ထုိင္းတုိင္းတုိင္း ျဖစ္ျခင္းကို “ထိန”ဟု လည္းေကာင္း၊ မူိင္းတုိင္းတုိင္း ျဖစ္ျခင္ကို “မိဒၶ”ဟုလည္းေကာင္း ေခၚ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ထိုင္းျခင္း ထိန၊ မူိင္း မိဒၶႏွင့္”ဟု ဆုိခဲ့သည္။ ဤေစတသိက္ႏွစ္ပါးသည္ အတူ ျဖစ္ရုိးတည္း။ ဤ ၂-ပါးျဖစ္သည့္အခါ လံု႔လ၀ီရိယကင္း၍ ပ်င္းရိသလုိ ျဖစ္ေန၏။ ဆုိင္ရာ အလုပ္ကိစၥ၌ ထက္ထက္သန္သန္ မရွိဘဲ တြန္႕ဆုတ္တြန္႕ဆုတ္ ျဖစ္ေန၏။ ဤ ၂-ပါးျဖစ္ပံုသည္ အိပ္ေပ်ာ္ခါနီးအခါ၊ တရားနာရင္း ငိုက္သည့္အခါတုိ႔၌ ထင္ရွား၏။

အိပ္ခ်င္တုိင္းလည္း ထိန မိဒၶ မဟုတ္။ တခ်ိဳ႕ အိပ္ခ်င္မူမွာ အလုပ္အကိုင္ ပင္ပန္းသျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ ညူိးႏြမ္းမူေၾကာင့္ ျဖစ္ရေလသည္။ ထုိအိပ္ခ်င္မူမ်ိဳးကား ရဟႏၱာမ်ား၌လည္း ျဖစ္ရေလသည္။ ေနပူမိသျဖင့္ ညိူႏြမ္းေသာသစ္ပင္မ်ားလည္း တြန္႕ကာရူံ႕ကာ အိပ္ခ်င္လာသကဲ့သို႔ ျဖစ္ၾကရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္တုိင္း ထိနမိဒၶ မဟုတ္။ ထုိထုိကိစၥတုိ႔၌ စိတ္ႏွင့္ ေစတသိက္မ်ား ထက္ထက္သန္သန္ မရွိလွဘဲ တြန္႕ဆုတ္ျခင္း၊ ထုိင္းမူိင္းျခင္းကိုသာ ထိနမိဒၶဟု မွတ္ပါ။ ယခုကာလ၌လည္း အလုပ္အကုိင္ပ်င္း၍ ထုိင္းမူိင္းေနသူကို “တယ္…..ထိနမိဒၶ အားၾကီးတဲ့လူ”ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳၾကသည္။

အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။