ေဟာသူ နာသူ သဏၭန္တူ ဉာဏ္၀ယ္ အလင္းပြင့္ ျပီမွတ္..။
ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားသည္ သတၱ၀ါတို႔၏ အႏုအရင့္ကိုလိုက္၍ ပညတ္အားျဖင့္လည္း “ သမၼဳတိ ေဒသနာ ”ကိုေဟာေတာ္မူ၏၊ ပရမတ္အားျဖင့္လည္း
“ ပရမတၳ ေဒသနာ ”ကိုေဟာေတာ္မူရသည္။ ဤသို႔လွ်င္ ေဒသနာႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ ေဟာေတာ္မူအပ္သည္။
ထိုမွတဖန္ ေဒသနာေတာ္ သံုးမ်ိဳးကိုလည္းေဟာေတာ္မူ၏ အဘယ္ေဒသနာမ်ားမူကာ...?
(၁) အႆာဒ ေဒသနာ ။
(၂) အာဒီန၀ ေဒသနာ ။
(၃) နိသရဏ ေဒသနာဟူ၍ျဖစ္၏ ။
(၁) အႆာဒ ေဒသနာဆိုသည္မွာ-
ေလာကီဖက္၌ ခင္ဖြယ္၊ မင္ဖြယ္၊ သာယာႏွစ္သက္ဖြယ္၊ ခ်မ္းသာ သုခကို ေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာ..။
(၂) အာဒီန၀ ေဒသနာဆိုသည္မွာ-
ေလာကီဖက္၌ ထိတ္ဖြယ္၊ လန္႔ဖြယ္၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္၊ ဒုကၡ၊ ေဘးဘယ အျပစ္ေတြကို ေဟာေတာ္မူေသာေဒသနာ...။(အရွင္ေသာမ၏ တရားမ်ား)
(၃) နိႆရဏ ေဒသနာဆိုသည္မွာ-
ေလာကီဖက္မွ ထြက္ေျမာက္ရာႏွင္တကြ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း နည္းလမ္းကို ေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာတို႔ျဖစ္သည္ ။
ထိုမွတဖန္အေသးစိတ္ေသာ္...? ေဒသနာေတာ္ (၆)မ်ိဳးကို လည္း သိေစအပ္၏..။
(၁) ဒါနကထာ (၂)သီလကထာ (၃) သဂၢကထာ (၄) ကာမနံအာဒီန၀ ကထာ (၅) ေနကၡေမၼအာနိသံသ ကထာ (၆) မဂၢကထာ ဟူ၍ေဒသနာေတာ္
ေျခာက္မ်ိဳး ရွိ၏ ။
(၁) ဒါနကထာဆိုသည္မွာ ရႊံ႕ညြန္ရည္အပုပ္အိုင္ တို႔၌ စားခြက္ေသာက္ခြက္ ေဆးေရကို ပိုးမႊားတို႔ စားေသာက္ပါေစဟု ႏွလံုးထား၍ စြန္႔ပက္
လႊင့္ပစ္ေသာ္လည္း ဒါကုသိုလ္ျဖစ္သည္၊ ဤသို႔အယုတ္ဆံုး ဒါနမွသည္၊ အလတ္ဒါန၊ အျမတ္ဒါနအားေလ်ာ္စြာ ဒါနကုသိုလ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူေသာ
ေဒသနာ ကိုဆိုလိုသည္ ။
(၂) သီလကထာဆိုသည္မွာ ဓိ႒ာန္၍ျဖစ္ေစ၊ ခံယူေဆာက္တည္၍ျဖစ္ေစ၊ အဓိ႒ာန္ျခင္းမျပဳဘဲ ေတြ႔ၾကံဳမွေသာ္လည္းျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းေသာကိုယ္အမႈ
ႏႈတ္အမႈတို႔မွ ေရွာင္ၾကဥ္လွ်င္ သီလကုသိုလ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူေသာေဒသနာကိုဆိုလိုသည္ ။
(၃) သဂၢကထာဆိုသည္မွာ ဒါန၊ သီလ၊ တို႔၏အက်ိဳး၊ လူ႔စည္းစိမ္၊ နတ္စည္းစိမ္တို႔၏ ေကာင္းျမတ္ခ်မ္းသာေၾကာင္း ခံစားဖြယ္၊ စံစားဖြယ္၊ ၾကီးက်ယ္ေၾကာင္း
ကိုေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာကို ဆိုလိုသည္ ။
(၄) ကာမာနံအာဒီန၀ကထာ ဆိုသည္မွာ လူ႔စည္းစိမ္၊ နတ္စည္းစိမ္ဟူေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၏ မ်ားျပား ၾကီးက်ယ္ ထိတ္ဖြယ္၊ လန္႔ဖြယ္၊ ေၾကာက္ဖြယ္၊ အျပစ္
ဒုကၡ ေဘးဘယေတြကို ေဟာေတာ္မူေသာေဒသနာကို ဆိုလိုသည္ ။
(၅) ေနကၡေမၼအာနိသံသကထာဆိုသည္မွာ ကိေလသာအာရံုကာမဂိုဏ္ကို လူးလဲျငိတြယ္ျခင္းမရွိ ကၽြတ္ကၽြတ္ လြတ္လြတ္ စြန္ခြာနိင္လွ်င္ လူခ်မ္းသာမမွီ၊
နတ္ခ်မ္းသာ၊ မမွီ ပူပင္မႈျငိမ္းေအးေသာ ခ်မ္းသာသုခကို ရရွိနိင္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူေသာေဒသနာကိုဆိုသည္ ။
(၆) မဂၢကထာဆိုသည္မွာ အိုနာေသေရး ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ပူပင္ဆင္ရဲအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အပါယ္သို႔က်ေရာက္ေသာ ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ ပိုင္နက္ေလာကီဖက္မွ
လြတ္ေျမာက္၍
ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာျခင္းသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းနည္းလမ္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ေဒသနာဟူ၍ ေဒသနာေျခာက္မ်ိဳး ကိုသိထားအပ္ေပသည္၊
ထိုမွတဖန္ တရားေတာ္ကို နာၾကားသူ တို႔ဖက္မွလည္း ပါရမီ၊ဉာဏ္ အႏုအရင္အလိုက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားျခားနားၾကသည္ ထိုအမ်ိဳးအစားတို႔ကို တင္ျပရလွ်င္
(၁) ဥဂၣာဋိတညဴ ပုဂၢိဳလ္
တရားေတာ္၏တလံုး တပါဒ တဂါထာကို ၾကားနာရခါမွ်ႏွင့္ အက်ယ္ကို ထိုးထြင္းသိျမင္ကာ တမဂ္ တဖိုလ္ ဆိုက္သည့္ပုဂၢိဳလ္..။
(အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ တို႔ကဲ့သို႔)
(၂) ၀ိပဥၥိ တညဴ ပုဂၢိဳလ္
တရားေတာ္ကို မက်ဥ္းမက်ယ္ ၾကားနာရလၽွ်င္ တရားဦးေခါင္းဆံုး ေရာက္ေအာင္သိျမင္၍ မဂ္၊ ဖိုလ္။ဆိုက္သည့္ပုဂၢိဳလ္..။
(သႏၱတိအမတ္၊ ပဋာစာရီ၊ ၀ိသာခါ၊ အနာထပိဏ္ တို႔ကဲ့သို႔)
(၃) ေနယ် ပုဂၢိဳလ္
တရားေတာ္ကို အက်ယ္ေ၀ဖန္၍ အႏုသာသနီနည္းျဖင့္ ေဟာၾကားျပသသည္ကို ၾကားနာမွတ္သားရပါမွ တမဂ္၊ တဖိုလ္ ဆိုက္နိင္သည့္ပုဂၢိဳလ္...၊
(ယေန႔ေခတ္၊ ကလ်ာဏသူေတာ္ေကာင္းအမ်ားစု )
(၄) ပဒပရမ ပုဂၢိဳလ္
တရားေတာ္ကို အက်ဥ္း၊ အက်ယ္ မည္သို႔ပင္ေဟာေစကာမူ တရား၏အႏွစ္သာရကို မသိ၊မခံစားနိင္ဘဲ အထံုပါရမီ ရွိယံုမွ်သာျဖစ္၍ ယခုဘ၀၌ မဂ္၊ ဖိုလ္
ကိုမရနိင္ေခ်၊ ေနာင္ဘ၀ အတြက္မဂ္၊ဖိုလ္ ရရန္ပါရမီပါသြားေလသည္၊ (ယခုေခတ္၊ ပုထုဇဥ္၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္)
သိုျဖစ္ေလရာ တရားေဟာဆရာ၏ ေဒသနာေတာ္ေရြးခ်ယ္ ေဟာေျပာမႈႏွင့္ တရားနာသူတို႔၏ ယခင္ျပဳခဲ့ေသာ ပါရမီ ကုသိုလ္ တရားတို႔
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ပါက လွ်င္ျမန္စြာ တရားအသိဉာဏ္ ပြင့္လင္းလာမည္ကို ေမတၱာျဖင့္တင္ျပလိုက္ရပါသည္၊သို႕ေသာ္တခုအားတက္စရာ ရွိသည္မွာ
ယခုေခတ္ကာလသည္ ဘုရားပြင္ေတာ္မူစဥ္ကာလျဖစ္ေသာ (၀ိမုတၱိ ယုဂ) ေခတ္ကာလသို႔ တဖန္ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာျပီ ျဖစ္၍ ပါရမီအႏု၊အရင့္
ေရွးဘ၀ ကုသိုလ္၊ ပုဂၢိဳလ္အမ်ိဳးအစား၊ တို႔ကိုေ၀ဖန္ဆန္းစစ္မေနဘဲ၊ ၾကိဳးစားအားထုတ္လိုက္ၾကပါဟု သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။
(ဉာဏစာဂီ မဟာေထရ္၏ ၀ိပႆနာနယ၀ိတၱာရဒီပနီ၊ မွ တဆင့္တင္ျပသည္)
ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားသည္ သတၱ၀ါတို႔၏ အႏုအရင့္ကိုလိုက္၍ ပညတ္အားျဖင့္လည္း “ သမၼဳတိ ေဒသနာ ”ကိုေဟာေတာ္မူ၏၊ ပရမတ္အားျဖင့္လည္း
“ ပရမတၳ ေဒသနာ ”ကိုေဟာေတာ္မူရသည္။ ဤသို႔လွ်င္ ေဒသနာႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ ေဟာေတာ္မူအပ္သည္။
ထိုမွတဖန္ ေဒသနာေတာ္ သံုးမ်ိဳးကိုလည္းေဟာေတာ္မူ၏ အဘယ္ေဒသနာမ်ားမူကာ...?
(၁) အႆာဒ ေဒသနာ ။
(၂) အာဒီန၀ ေဒသနာ ။
(၃) နိသရဏ ေဒသနာဟူ၍ျဖစ္၏ ။
(၁) အႆာဒ ေဒသနာဆိုသည္မွာ-
ေလာကီဖက္၌ ခင္ဖြယ္၊ မင္ဖြယ္၊ သာယာႏွစ္သက္ဖြယ္၊ ခ်မ္းသာ သုခကို ေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာ..။
(၂) အာဒီန၀ ေဒသနာဆိုသည္မွာ-
ေလာကီဖက္၌ ထိတ္ဖြယ္၊ လန္႔ဖြယ္၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္၊ ဒုကၡ၊ ေဘးဘယ အျပစ္ေတြကို ေဟာေတာ္မူေသာေဒသနာ...။(အရွင္ေသာမ၏ တရားမ်ား)
(၃) နိႆရဏ ေဒသနာဆိုသည္မွာ-
ေလာကီဖက္မွ ထြက္ေျမာက္ရာႏွင္တကြ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း နည္းလမ္းကို ေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာတို႔ျဖစ္သည္ ။
ထိုမွတဖန္အေသးစိတ္ေသာ္...? ေဒသနာေတာ္ (၆)မ်ိဳးကို လည္း သိေစအပ္၏..။
(၁) ဒါနကထာ (၂)သီလကထာ (၃) သဂၢကထာ (၄) ကာမနံအာဒီန၀ ကထာ (၅) ေနကၡေမၼအာနိသံသ ကထာ (၆) မဂၢကထာ ဟူ၍ေဒသနာေတာ္
ေျခာက္မ်ိဳး ရွိ၏ ။
(၁) ဒါနကထာဆိုသည္မွာ ရႊံ႕ညြန္ရည္အပုပ္အိုင္ တို႔၌ စားခြက္ေသာက္ခြက္ ေဆးေရကို ပိုးမႊားတို႔ စားေသာက္ပါေစဟု ႏွလံုးထား၍ စြန္႔ပက္
လႊင့္ပစ္ေသာ္လည္း ဒါကုသိုလ္ျဖစ္သည္၊ ဤသို႔အယုတ္ဆံုး ဒါနမွသည္၊ အလတ္ဒါန၊ အျမတ္ဒါနအားေလ်ာ္စြာ ဒါနကုသိုလ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူေသာ
ေဒသနာ ကိုဆိုလိုသည္ ။
(၂) သီလကထာဆိုသည္မွာ ဓိ႒ာန္၍ျဖစ္ေစ၊ ခံယူေဆာက္တည္၍ျဖစ္ေစ၊ အဓိ႒ာန္ျခင္းမျပဳဘဲ ေတြ႔ၾကံဳမွေသာ္လည္းျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းေသာကိုယ္အမႈ
ႏႈတ္အမႈတို႔မွ ေရွာင္ၾကဥ္လွ်င္ သီလကုသိုလ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူေသာေဒသနာကိုဆိုလိုသည္ ။
(၃) သဂၢကထာဆိုသည္မွာ ဒါန၊ သီလ၊ တို႔၏အက်ိဳး၊ လူ႔စည္းစိမ္၊ နတ္စည္းစိမ္တို႔၏ ေကာင္းျမတ္ခ်မ္းသာေၾကာင္း ခံစားဖြယ္၊ စံစားဖြယ္၊ ၾကီးက်ယ္ေၾကာင္း
ကိုေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာကို ဆိုလိုသည္ ။
(၄) ကာမာနံအာဒီန၀ကထာ ဆိုသည္မွာ လူ႔စည္းစိမ္၊ နတ္စည္းစိမ္ဟူေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၏ မ်ားျပား ၾကီးက်ယ္ ထိတ္ဖြယ္၊ လန္႔ဖြယ္၊ ေၾကာက္ဖြယ္၊ အျပစ္
ဒုကၡ ေဘးဘယေတြကို ေဟာေတာ္မူေသာေဒသနာကို ဆိုလိုသည္ ။
(၅) ေနကၡေမၼအာနိသံသကထာဆိုသည္မွာ ကိေလသာအာရံုကာမဂိုဏ္ကို လူးလဲျငိတြယ္ျခင္းမရွိ ကၽြတ္ကၽြတ္ လြတ္လြတ္ စြန္ခြာနိင္လွ်င္ လူခ်မ္းသာမမွီ၊
နတ္ခ်မ္းသာ၊ မမွီ ပူပင္မႈျငိမ္းေအးေသာ ခ်မ္းသာသုခကို ရရွိနိင္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူေသာေဒသနာကိုဆိုသည္ ။
(၆) မဂၢကထာဆိုသည္မွာ အိုနာေသေရး ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ပူပင္ဆင္ရဲအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အပါယ္သို႔က်ေရာက္ေသာ ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ ပိုင္နက္ေလာကီဖက္မွ
လြတ္ေျမာက္၍
ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာျခင္းသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းနည္းလမ္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ေဒသနာဟူ၍ ေဒသနာေျခာက္မ်ိဳး ကိုသိထားအပ္ေပသည္၊
ထိုမွတဖန္ တရားေတာ္ကို နာၾကားသူ တို႔ဖက္မွလည္း ပါရမီ၊ဉာဏ္ အႏုအရင္အလိုက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားျခားနားၾကသည္ ထိုအမ်ိဳးအစားတို႔ကို တင္ျပရလွ်င္
(၁) ဥဂၣာဋိတညဴ ပုဂၢိဳလ္
တရားေတာ္၏တလံုး တပါဒ တဂါထာကို ၾကားနာရခါမွ်ႏွင့္ အက်ယ္ကို ထိုးထြင္းသိျမင္ကာ တမဂ္ တဖိုလ္ ဆိုက္သည့္ပုဂၢိဳလ္..။
(အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ တို႔ကဲ့သို႔)
(၂) ၀ိပဥၥိ တညဴ ပုဂၢိဳလ္
တရားေတာ္ကို မက်ဥ္းမက်ယ္ ၾကားနာရလၽွ်င္ တရားဦးေခါင္းဆံုး ေရာက္ေအာင္သိျမင္၍ မဂ္၊ ဖိုလ္။ဆိုက္သည့္ပုဂၢိဳလ္..။
(သႏၱတိအမတ္၊ ပဋာစာရီ၊ ၀ိသာခါ၊ အနာထပိဏ္ တို႔ကဲ့သို႔)
(၃) ေနယ် ပုဂၢိဳလ္
တရားေတာ္ကို အက်ယ္ေ၀ဖန္၍ အႏုသာသနီနည္းျဖင့္ ေဟာၾကားျပသသည္ကို ၾကားနာမွတ္သားရပါမွ တမဂ္၊ တဖိုလ္ ဆိုက္နိင္သည့္ပုဂၢိဳလ္...၊
(ယေန႔ေခတ္၊ ကလ်ာဏသူေတာ္ေကာင္းအမ်ားစု )
(၄) ပဒပရမ ပုဂၢိဳလ္
တရားေတာ္ကို အက်ဥ္း၊ အက်ယ္ မည္သို႔ပင္ေဟာေစကာမူ တရား၏အႏွစ္သာရကို မသိ၊မခံစားနိင္ဘဲ အထံုပါရမီ ရွိယံုမွ်သာျဖစ္၍ ယခုဘ၀၌ မဂ္၊ ဖိုလ္
ကိုမရနိင္ေခ်၊ ေနာင္ဘ၀ အတြက္မဂ္၊ဖိုလ္ ရရန္ပါရမီပါသြားေလသည္၊ (ယခုေခတ္၊ ပုထုဇဥ္၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္)
သိုျဖစ္ေလရာ တရားေဟာဆရာ၏ ေဒသနာေတာ္ေရြးခ်ယ္ ေဟာေျပာမႈႏွင့္ တရားနာသူတို႔၏ ယခင္ျပဳခဲ့ေသာ ပါရမီ ကုသိုလ္ တရားတို႔
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ပါက လွ်င္ျမန္စြာ တရားအသိဉာဏ္ ပြင့္လင္းလာမည္ကို ေမတၱာျဖင့္တင္ျပလိုက္ရပါသည္၊သို႕ေသာ္တခုအားတက္စရာ ရွိသည္မွာ
ယခုေခတ္ကာလသည္ ဘုရားပြင္ေတာ္မူစဥ္ကာလျဖစ္ေသာ (၀ိမုတၱိ ယုဂ) ေခတ္ကာလသို႔ တဖန္ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာျပီ ျဖစ္၍ ပါရမီအႏု၊အရင့္
ေရွးဘ၀ ကုသိုလ္၊ ပုဂၢိဳလ္အမ်ိဳးအစား၊ တို႔ကိုေ၀ဖန္ဆန္းစစ္မေနဘဲ၊ ၾကိဳးစားအားထုတ္လိုက္ၾကပါဟု သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။
(ဉာဏစာဂီ မဟာေထရ္၏ ၀ိပႆနာနယ၀ိတၱာရဒီပနီ၊ မွ တဆင့္တင္ျပသည္)
No comments:
Post a Comment