ကာလသမၸတၱိႏွင့္ ကာလ၀ိပတၱိ

ကာလသမၸတၱိ

မင္းေကာင္း လူေကာင္းတုိ႔ အုပ္စုိးေနရာ အခါကို “ကာလသမ၌တိၱ”ဟု ေခၚ၏။ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔ကို သာယာ၀ေျပာေအာင္၊ ပညာတတ္ေအာင္၊ က်န္းမာေအာင္ အစရွိသျဖင့္ စီမံတတ္ေသာ မင္းေကာင္းေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတုိ႔ လက္ထက္၌ ကုသိုလ္ကံမ်ား အခြင့္သာ၏။ ထုိကုသိုလ္ကံ အခြင့္သာသျဖင့္ ေကာင္းေသာအာရုံတို႔ကို ေတြ႕ၾကံဳၾကရ၏။ ပူပန္ေသာကကင္း၍ ေဆြမ်ိဳးဉာတိ ရပ္ရွိ ရြာကုန္ အလံုးစံုတုိ႔ပင္ ခ်မ္းသာၾက၏။ တက္ကပ္အခါလည္း ကာလသမၸတၱိပင္တည္း။ ထုိကဲ့သို႔ ကာလသမၸတၱိ၌ ၾကံဳၾကိဳက္ေသာအခါ ျပတ္သတ္ငတ္ေနေအာင္ အက်ိဳးေပးမည့္ ကုသိုလ္ကံ ပါရွိေသာ္လည္း အခြင့္မရသျဖင့္ အက်ိဳးမေပးႏုိင္။


ကာလ၀ိပတၱိ

မင္းဆုိးမင္းယုတ္ ေခါင္းေဆာင္အညံ့စားတုိ႔ ေရွ႕သြားဦးေဆာင္လုပ္လ်က္ စိုးအုပ္ေနရာ အခါကို “ကာလ၀ိပတၱိ” ဟုေခၚ၏။ တုိင္းျပည္ပ်က္ေသာအခါ၊ မိမိတုိ႔ တုိင္းျပည္၀ယ္ စစ္ျဖစ္ေနၾကေသာ အခါမ်ား၌လည္း ကာလ၀ိပတၱိပင္တည္း။ ထုိကဲ့သို႔ ကာလ၀ိပတၱိ ၾကံဳရေသာအခါ၌ ေရွးကပါလာခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံတုိ႔ အခြင့္သာၾကသည္။ လူအမ်ားပင္ ဆင္းရဲျပတ္သတ္ ငတ္မြတ္ၾကရ၏။ ကုသိုလ္ကံ ၾကီးမားသူတုိ႔ပင္ ထုိကုသိုလ္ကံ အခြင့္မရဘဲ ရွိသမွ် အကုသိုလ္ကံတုိ႔၏ ဒဏ္ကို ခံၾကရေသာေၾကာင့္ ေျပးရလႊားရ၊ ပုန္းရလွ်ိဳးရ၊ စားခ်င္တာ မစားရ၊ ခ်စ္သူႏွင့္ ကြဲရ၊ တခ်ိဳ႕ မေသေလာက္ေသာ ေရာဂါကေလးေတြအတြက္ သင့္ေတာ္ေသာေဆး၊ ကုသေပးမည့္ဆရာ မရေသာေၾကာင့္ ေသရသည့္တုိင္ေအာင္ ဒုကၡေရာက္ရေလသည္။

အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။