ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမွဳ အသိပညာေပးေဆာင္ပုဒ္မ်ား (၅) ။

“ ရွင္မဟာသီလ၀ံသ ဆံုးမစာ (၄) ”
====================
၃၈။ ဆရာေနခင္း၊ အင္းပ်ဥ္ေညာင္ေစာင္း၊
လဲေလ်ာင္းဘံုလွ်ိဳ၊ ထိုထိုထက္မွာ၊
မေနရာသည္၊ ျမင့္ရာမသင့္၊ မထိုင္ႏွင့္။
၃၉။ ေရွ႕ကစူးစူး၊ ဒူးလက္ကိုေထာင္၊
ထိုင္ေဆာင့္ေၾကာင္ႏွင့္၊ ေပါင္ေထာင္ လက္ကား၊

အပါးၾကပ္ၾကပ္၊ မေနအပ္။
၄၀။ ရွင္ႏွင့္ သူငယ္၊ ေသာက္ေရအိုးကို၊
တျခားတည္၊ သံုးဖြယ္မသင့္၊
ေက်ာင္းဦးေရကို မေသာက္ႏွင့္။
၄၁။ ႀကီးသူငယ္သူ၊ ရွင္လူက စ၊
ဟူသမွ်လည္း၊ မိဘဆရာ၊
ဘယ္မွာမမွတ္၊ ယုတ္ျမတ္မသိ၊
က်ိဳးမရွိဘဲ၊ မိမိကိုသာ၊
ေထာမနာလ်က္၊ ဆထက္လြန္စြာ၊
တို႔သူငါကို၊ မပါမည္လား၊
ဘယ္ခန္႔ညားဟု၊ တုတုပပ၊
ျပစ္မွားၾကလွ်င္၊ မိဒဏ္ဘဒဏ္၊
ဆရာ့ဒဏ္ကို၊ ခံရလိမ့္မည္ မယြင္းစြ။
၄၂။ ရဟန္းသံဃာ၊ အရိယာကို၊
လူသာမေဏတို႔၊ ႀကိဳ႕ႀကိဳ႕ငဲ့ငဲ့၊
ကဲ့ရဲ႕က်ီစား၊ လွည့္စားမျပဳ၊
တုဖက္မဆို၊ ရိုေသၾကေစ၊
ေျမြေပြးေျမြေဟာက္၊ မထိေစာက္သို႔၊ ရြံ႕ေၾကာက္ေစ။
၄၃။ ေမြေတာ္ဓါတ္ေတာ္၊ ရုပ္တုေတာ္ကို၊
ဖူးေျမာ္မျပတ္၊ ေရွ႕ေက်ာင္းဦးမွာ၊
ျဖည့္ၾက၀တ္တက္၊ နံနက္မိုးေသာက္၊
ခ်ိန္ခါေရာက္ေသာ္၊ ၀တ္ေလွ်ာက္မပ်က္၊
လက္အုပ္တင္ထား၊ ဘုရား တရား သံဃာ၊
ရတနာသံုးပါး၊ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို၊
ႀကိဳးစားလံုလ၊ ေဆာက္တည္ၾက။
၄၄။ ငါကားသည္စာ၊ သည္ဂါထာကို၊
ၿမဲစြာၾကပ္မတ္၊ ဆရာအပ္ေသာ္၊
တတ္လွေစခ်င္၊ ငါ့ကိုသင္ဟု၊
ထိပ္တင္လည္းရြက္၊ လ်င္လ်င္ရေအာင္၊ ႀကိဳးစားက်က္။
၄၅။ အခ်ိန္တန္၍၊ စာအံဆိုလွ်င္၊
မရႊင္မ်က္ႏွာ၊ မသာမခ်ိဳ၊
ထိုထိုအႀကံ၊ ႀကီးစြာဖန္၍၊
မအံတစ္ခါ၊ အံတစ္ခါႏွင့္၊
မ်က္ႏွာတပါး၊ စာတျခားလည္း၊
စကားေျပာေဟာ၊ တေသာေသာသည္၊
ရယ္ေမာ၍လည္း မေနႏွင့္။
၄၆။ မျပတ္အသံ၊ တညံညံသည္၊
စာအံစာဖတ္၊ ၾကပ္ၾကပ္ၿမဲၿမဲ၊
သည္ လဲ ညသတ္၊ ျပတ္ျပတ္သားသား၊
စကားဆိုေထြ၊ ပီလွေစ။
{၁၉၈၃ ခု-ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမွဳ စာေမးပြဲ သင္ခန္းစာမွ
   ကူးယူေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
    (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။