ခႏၶာက်င့္၊ ခႏၶာသိတရား
ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ခႏၶာက်င့္ ခႏၶာသိတရား အနည္းငယ္
ေဖာ္ျပရလွ်င္-ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းက မိဘက ေက်ာင္းမထားႏုိင္လုိ႔ စာမတတ္တာပါ။
စာမတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ ၀ိပႆနာ ခႏၶာက်င့္ကို က်င့္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ထားခဲ့ေသာ ပရိယတိၱသာသနာ၊ ပဋိပတိၱသာသနာ၊
ပဋိေ၀ဒသာသနာ သာသနာသုံးရပ္မွာ ပရိယတိၱကုိ မကၽြမ္းက်င္၍ ပဋိပတိၱ
အက်င့္ကုိ ခႏၶာႏွင့္ရင္းၿပီး က်င့္ပါတယ္။ စာကုိ မပယ္ပါ။ ဒီလုိက်င့္ႏုိင္တာက
လည္း သုတၱန္၊ ၀ိနည္း၊ အဘိဓမၼာဆုိတဲ့ ပရိယတိၱစာေတြရွိလုိ႔ က်င့္ႏုိင္တာပါ။
ခႏၶာကုိ တကယ္က်င့္ၿပီး သိလုိ႔ ခႏၶာသိတရားေဟာႏုိင္တာပါ။ ဦးပၪၨင္းကုိ
ၾကည္ညိဳပါလုိ႔ မေျပာလုိဘူး၊ ဦးပၪၨင္းေဟာတဲ့ အသိကုိေတာ့ ယူထားပါ။
အသိတစ္လုံး အျမတ္ဆုံး၊ မရွိတာ ရွာရင္ရတယ္။ မသိတာ အခက္ဆုံး။
ဘယ္အသိေတြလဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔တစ္ေတြမွာ စကၡဳအာ႐ုံ၊ နားေသာတအာ႐ုံဆုိတဲ့
အာ႐ုံငါးပါးကုိ မေနာက အမွတ္နဲ႔ယူထားတယ္၊ အမွတ္ဆုိတာ ပါဠိလုိ သညာလုိ႔
ေခၚတယ္။ ဒီအမွတ္နဲ႔ ယူလုိက္တဲ့အတြက္ သကၠာယဒိ႒ိ၊ အတၱဒိ႒ိေတြ ျဖစ္ကုန္
တာပဲ။ ဒိ႒ိသတ္မွ တဏွာျပတ္မယ္။ တဏွာျပတ္မွ မာန္ျပတ္မယ္။ တဏွာ၊
မာန၊ ဒီ႒ိျပတ္္မွ သံသရာျပတ္မယ္။ သံသရာလည္ေစတာ သူတုိ႔ပဲ။ တရား
ထုိင္ၾက၊ တရားထုိင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကာယကံ၊ ၀စီကံ လုံေနၿပီ။ မေနာကုိသတ္၊
၀င္သြားတဲ့ေလ၊ ထြက္သြားတဲ့ေလကုိ သတိေလးကပ္ မွတ္ရတယ္။ ထိ၊ သိ
သိလုိ႔ မွတ္ေနဆုိလည္း မေနရဘူး။ ထိတာက ႐ုပ္၊ သိတာက နာမ္၊ ထိတာလည္း
မၿမဲဘူး၊ သိတာလည္း မၿမဲဘူး၊ အဲဒါ အနတၱ၊ မၿမဲေတာ့ မစဲြေတာ့ ေအးတယ္၊
တရားထုိင္ခ်ိန္မွာ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်ဴံး၀င္ေနၿပီ။ ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ စစ္ပါ။ ဘာနဲ႔
စစ္မလဲ။ မဂၢင္ရွစ္ပါးနဲ႔ စစ္ပါ။ ဒီတရားေတြဟာ ခႏၶာက်င့္၊ ခႏၶာသိ တရားေတြ။
ယူတတ္ရင္ လုိက္နာတတ္ရင္ သိပ္ထူးတာေပါ့၊ ပစၥည္းဥစၥာဆိုတာ ေပးလို႔
ရတယ္။ အသိကိုေတာ့ ေပးလို႔မရဘူး။ ယူတက္မွ ရတယ္။ ဒီက ဉာဏ္ရထား
ေတာ့ ဉာဏ္ရတဲ့သူဆီက အသိကုိ မိမိႏွလုံးသားမွာ အသိ၀င္သြားရင္
ဉာဏ္မ်ိဳးေစ့ ရတာပဲ။ အဲဒါ ပဋိေ၀ဒေခၚတယ္။ ဉာဏ္ရမွ ေပးလုိ႔ရတာ။
(ေျမာင္းျမျမိဳ၊ ၀ိသုဒၶိဆရာေတာ္ၾကီး၏တရားမ်ားစာအုပ္မွတင္ျပသည္)
No comments:
Post a Comment