အတၱနဲ႔အနတၱ

ေ၀ဒနာေပၚမွာ ငါမေရာေစနဲ႔။ ေရွ႕ကုိလည္းမေမွ်ာ္နဲ႔၊ ေနာက္ကုိလည္း
မေတြးနဲ႔၊ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္အေၾကာင္းသတ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ထိတာက ႐ုပ္ သိတာက
နာမ္၊ ထိတာလည္း မၿမဲဘူး၊ သိတာလည္း မၿမဲဘူး။ အက်ိဳးနဲ႔ အေၾကာင္းျဖစ္လုိက္
ပ်က္လုိက္ မၿမဲပါလား။ ရြတ္လည္း မေနရဘူး၊ အဲဒါ အနတၱ၊ အဲဒီ အနတၱ
အသိေလးကို မ်က္ခ်ည္မျပတ္ အၿမဲတမ္းလုပ္ေန။ ျမင္တာ မၿမဲပါလား။ ၾကားတာ

မၿမဲပါလား။ မၿမဲေတာ့ မစဲြဘူး။ ဥပါဒါန္ ျပတ္တယ္။ အတၱကုိပယ္မွ အနတၱ
ဆုိက္မယ္။ အနတၱဆုိက္မွ တဏွာမာန ဒိ႒ိျပဳတ္မယ္။ မေနာက အာ႐ုံေနာက္
မလုိက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ေအးတာေပါ့။ ႏွလုံးသားမွာ ေရခဲတုံးႀကီးထည့္ၿပီး၊
အပူမဟုတ္ဘူး၊ အခုေအးရင္ အနာဂတ္လည္း ေအးမွာဘဲ။ အခု ပူရင္
အနာဂတ္လည္း ပူမွာပဲ။ နိဗၺာန္သည္ ၿငိမ္းေအးျခင္းဓာတ္၊ ႏွလုံးသားေအးတယ္။
အာရုံငါးပါးကုိ မစဲြလုိ႔ ေအးတာ၊ စဲြရင္ ကံျဖစ္မယ္။ စိတ္၊ ေစတသိတ္၊ ႐ုပ္ အဲဒီ
(၃) ခ်က္ ကုိယ့္ကုိ မေႏွာင့္ယွက္ဘူးဆုိရင္ နိဗၺာန္။ ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ စစ္လုိက္၊
ငါစဲြသလား၊ သာယာသလား။ စိတ္ကုိ စိတ္နဲ႔ျပန္စစ္။ စိတ္ကုိ စိတ္နဲ႔ထိန္း၊ စိတ္ကို
စိတ္နဲ႔ျပန္ေဆးေၾကာလုိက္ပါ။ က်င့္ၾက ႀကံၾက၊ အ႐ႈံးမေပးနဲ႔။ သူေတာ္ေကာင္း
နတ္ေစာင့္ေရွာက္တယ္။ ကံက ဥာဏ္။သညာက ပညာ၊ အတၱက အနတၱ၊
ပညတ္က ပရမတ္၊ အ၀ိဇၨာက ၀ိဇၨာျဖစ္ေအာင္လုပ္။ သီလ၊ သမာဓိက ပညာ
ျဖစ္ေအာင္လုပ္။ အနိစၥ၊ ဒုကၡကေန အနတၱျမင္ေအာင္ၾကည့္။ သခၤါရနယ္က
ထြက္ရမယ္။ ဒီအလုပ္ လုပ္လုိ႔ ဒီအသိ သိတာ။ အသိကေန တက္ၿပီး ခႏၶာ
သိကုိ က်င့္ရမွာ။ စာစိတ္နဲ႔ တစ္ထပ္တည္းျဖစ္မွ အရိယာ။
(၀ိသုဒၶိဆရာေတာ္ၾကီး၏တရားမ်ားမွတင္ျပသည္)