စိတ္ဓာတ္နဲ႔ကိုယ္က်င့္တရား တည္ၾကည္တဲ့ ေထရိကာ- ရဟႏၱာေထရီမ။

         ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္က စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား တည္
ၾကည္ခိုင္မာတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး “ ေထရီကာ ” လို႔ ေခၚတဲ့ မင္းသမီးဟာ ေ၀သာလီျပည္မွာ
ရွိခဲ့ပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ အမ်ိဳးဇာတ္တူတဲ့ မင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ထိမ္းျမားလက္
ထပ္ၿပီး လင့္အေပၚမွာ ျပဳရမယ့္ မယား၀တၱရား ေက်ျပြန္တဲ့ မိန္းမေကာင္းတစ္ဦး အျဖစ္နဲ႔ ေနခဲ့

ပါတယ္။
         ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေ၀သာလီကို ၾကြလာၿပီး တရားေဟာတဲ့အခါ တရားနာရတဲ့အတြက္
ဘိကၡဳနီမ ျပဳလုပ္ဖို႔ လင္ေယာက္်ားကို ခြင့္ေတာင္းေပမယ့္ အခြင့္မရတဲ့အတြက္ အိမ္မွာ လင့္၀တၱ
ရားနဲ႔ အိမ္မွဳကိစၥတို႔ကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရင္း သတိပဌာန္တရား၊ ၀ိပႆနာတရားတို႔ကို ပြား
မ်ား ရွဳမွတ္ေနပါတယ္။
         တရားအားထုတ္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ယူၿပီး တစ္ေနရာရာမွာထိုင္ရင္း ရွဳ
မွတ္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အလုပ္အာရံုတို႔ကိုပဲ သတိနဲ႔ရွဳမွတ္
ရင္း အရွဳခံ၀တၳဳမ်ားနဲ႔ ဒီအာရံုေတြကို သိသိေနတဲ့ နာမ္တရားတို႔ရဲ႕ အခ်ိန္တိုင္း ေျပာင္းလဲေဖါက္
ျပန္ေနတဲ့ သေဘာကို သတိမလပ္ေအာင္ ၾကည့္ရွဳဆင္ျခင္ ေနတာပါ။
         တစ္ေန႔ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ခ်က္ျပဳတ္ေနရင္း မီးဖိုေပၚတင္ထားတဲ့ အိုးပူထဲကို    ဟင္း
ရြက္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကေလးေတြ ထည့္လိုက္ေတာ့ ညွိဳးႏြမ္းေၾကက်က္သြားတာကိုျမင္ၿပီး
ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ သေဘာကို ဉာဏ္အျမင္နဲ႔ပါ ထင္ထင္ရွားရွားႀကီး သိျမင္သြားတဲ့အ
တြက္ မဂ္သံုးဆင့္လံုးကို တဏွာမျခားဘဲ သိျမင္ၿပီး အနာဂါမ္ အရိယာ အဆင့္အထိ ေရာက္သြား
ပါတယ္။
         အနာဂါမ္ အရိယာအဆင့္ ေရာက္တဲ့အခါ အာရံုငါးပါးတို႔ကို တပ္မက္တဲ့ ကာမရာဂနဲ႔ သူ
တစ္ပါးကို ပ်က္စီးေစလိုတဲ့ ဗ်ာပါဒတရားတို႔ကို အၾကြင္းမဲ့ ပယ္စြန္႔ၿပီး ျဖစ္သြားလို႔ မိမိကိုယ္ကို
လည္း ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြ ဆင္ျမန္းျခင္း၊ ပန္းနံ႔သာတို႔နဲ႔ လိမ္းက်ံခ်ယ္သျခင္း မျပဳလုပ္
ေတာ့ဘဲ ေရွာင္ရွားေနခဲ့ပါတယ္။
         ခင္ပြန္းေယာက္်ားက ေမးျမန္းၾကည့္တဲ့အခါ အေၾကာင္းစံုကို သိရတဲ့အတြက္   ၀ိသာခ
သူေဌးက ဓမၼဒိႏၷာကို ေရႊထမ္းစင္နဲ႔တင္ၿပီး ဘိကၡဳနီမေက်ာင္းကို ပို႔သလို ေထရီကာကိုလည္း သူ႕
ခင္ပြန္းက ေရႊထမ္းစင္နဲ႔တင္ၿပီး ေဂါတမီေထရီမႀကီးထံ ပို႔ေဆာင္ကာ ဘိကၡဳနီမ ျပဳေစခဲ့ပါတယ္။
         ျမတ္စြာဘုရားထံ ေရာက္တဲ့အခါ ဘုရားရွင္က “ ေထရီကာ သင့္မွာ ညီးညီးထိန္ထိန္ အပူ
ရွိန္ျပင္းတဲ့ လင္ပူ၊ သားပူဆိုတဲ့ အပူေတြလည္း ကင္းေ၀းၿပီ။ ဒီ အျပင္မီးေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး
ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ ေၾကာင့္ၾက ဗ်ာပါဒစတဲ့ အတြင္းမီးေတြလည္း မျဖစ္ေပၚေတာ့ဘူး။ ခ်မ္းခ်မ္းသာ
သာ အိပ္စက္နားေနပါေတာ့ ” ဆိုတဲ့ တရားစကားေတာ္ကို သတိထား ႏွလံုးသြင္းၿပီး နာယူဆင္
ျခင္ရင္း တရားေဒသနာ အဆံုးမွာ ပဋိသမၻီဒါ လို႔ေခၚတဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္စရာ အားလံုးကို ထိုးထြင္း
သိျမင္တဲ့  ဉာဏ္ေလးပါးနဲ႔အတူ  အဘိဉာဏ္ေျခာက္ပါးႏွင့္ပါ ျပည့္စံုတဲ့ ရဟႏၱာေထရီမ  အျဖစ္
ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
  { ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း)၏ စိန္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚေရာက္ရမယ္ႏွင့္ မေထရ္ျမတ္
    တို႔၏ စကား၀ိုင္းကို ကိုးကားေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
    (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။