၁။ပ႒ာန္းတရားေဟာၾကားသူ = ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား။
၂။ပဌာန္းတရား ေဟာၾကားရာအရပ္ေဒသ = တာဝတိ ံသာနတ္ျပည္။
၃။ပဌာန္းတရားေဟာၾကားရျခင္းအေၾကာင္းရင္း = မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာ သႏၱဳႆိတနတ္သားကို ေက်းဇူးဆပ္ရန္။
၄။ပဌာန္းတရားကို ဦးစြာနာၾကားၾကသူမ်ား =သႏၱဳႆိတနတ္သားႏွင့္ အနႏၱစၾကဝဠာအတြင္းရွိ နတ္ျဗဟၼာမ်ား။
၅။ပဌာန္းတရားေဟာၾကားရာ ၾကာျမင့္ခ်ိန္ကာလ = ဝါတြင္းသုံးလ။
၆။လူသားတို႔တြင္ ပဌာန္းတရားကို ဦးစြာနာၾကားရသူ = အရွင္မဟာသာရိပုတၱရာ။
၇။ပဌာန္းတရားေတာ္ကို လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကသူမ်ား = လင္းနိဳ႕သားျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာ ရဟန္းငါးရာႏွင့္ ပထမသဂၤါယနာမွစ၍ သဂၤါယနာေျခာက္ႀကိမ္တိုင္တို
င္တင္ကာ ပိဋကတ္သုံးပုံကို လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ား။
၈။ပ႒ာနမည္ပုံ = ပ – အထူးထူးအျပားျပားမ်ားစြာေသာ၊ ႒ာန – အေၾကာင္းအက်ိဳးတို႔၏တည္ရာ။
၉။ပဌာန္းတရားေတာ္ကို ရြတ္ဆိုရျခင္းအက်ိဳး = မေရမတြက္ႏိုင္ေသာေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံႏိုင္ပါသည္။
၁၀။အဘိဓမၼာခုနစ္က်မ္း = ဓမၼသဂၤဏီ၊ ဝိဘင္း၊ ဓာတုကထာ၊ ပုဂၢလပညတ္၊ ကထာဝတၳဳ၊ ယမိုက္၊ ပ႒ာန္း။
၁။ပဌာန္းတရားေတာ္ကုိ စတင္ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ရာဌာန = ေဗာဓိမ႑ိဳင္ဝယ္သဗၺညဳဘုရား အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီး ၇ပါးေသာ အရပ္တို႔၌ ၇-ရက္စီ စံေနေတာ္မူစဥ္စတုတၳသတၱာဟျဖစ္ေသာ (ေလးပတ္ေျမာက္)ရတနာဃရ ေရႊနန္းအိမ္တြင္ပဌာန္း ေဒသနာေတာ္ကိုသုံးသပ္ဆင္ျခင္ေတာ္မူခဲ့၏။
၂။ပဌာန္းတရားကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္းျဖင့္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၌ ထူးျခားဆန္းျပားမႈ =ျမတ္ဗုဒၶ ၏ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ နက္ရိႈင္းက်ယ္ဝန္းလွစြာေသာ ပဌာန္းတရားတို႔ အံဝင္ခြင္က် လိုက္ဖက္ညီညီ သဟဇာတျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ စိတ္အစဥ္ၾကည္လင္ခ်မ္းေျမ့ေတာ္မူသည္။ အေသြးအသားေတာ္ ၾကည္လင္ဝင္းပေတာ္မူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ေတာ္ကေရာင္ျခည္ေတာ္ (၆)ပါးကြန္႔ျမဴးေတာ္မူသည္။
၃။နက္ရိႈင္းက်ယ္ဝန္းလွစြာေသာ သာဂရေလးပါး = ဇလသာဂရ၊ သံသာရသာဂရ၊ ၊ဉာဏသာဂရ နယသာဂရ ေပါင္း ေလးပါးျဖစ္၏ (က)ကမၻာေလာကႀကီးကို ဝန္းရံ၍ေနေသာသမုဒၵရာေရျပင္ က်ယ္ကို ဇလသာဂရေခၚသည္။ (ခ)သတၱဝါတို႔၏ က်င္လည္က်က္စားရာရွည္လွ်ားက်ယ္ဝန္းလွစြာ ေသာ သံသရာႀကီးကို သံသာရသာဂရေခၚသည္။ (ဂ)အလြန္က်ယ္ဝန္း နက္ရိႈင္းလွစြာေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႀကီးကို ဉာဏသာဂရေခၚသည္။
(ဃ)နည္းေပါင္းမ်ားစြာတို႔ျဖင့္ နက္နဲက်ယ္ဝန္းလွစြာေသာ ပဌာန္းက်မ္းေတာ္ႀကီးကို နယသာဂရဟု ေခၚသည္။
၃။တာဝတိ ံသာနတ္ျပည္တြင္ ေဟာၾကားေသာ ပဌာန္းတရားေတာ္ႀကီး လူ႔ျပည္တြင္ ထြန္းကားလာရ ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္း = ျမတ္စြာဘုရားသည္ တာဝတိ ံသာနတ္ျပည္ ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္း ပ႑ဳ ကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာထက္တြင္ ဝါဆိုေတာ္မူၿပီး အဘိဓမၼာ(၇)က်မ္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူရာ၌ ဆြမ္းခံ ခ်ိန္အခါ တရားေဟာမပ်က္ေစရန္ နိမၼိတကိုယ္ပြားဘုရားကိုဖန္ဆင္း၍ထားခဲ့ၿပီး တရားဆက္လက္ေဟါ ဖို႔ရန္ အဓိ႒ာန္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ဆြမ္းခံခ်ိန္တြင္ ေျမာက္ကြ်န္းသို႔ ဆြမ္းခံၾကြရန္ ဟိမဝႏၱာ အေနာတတ္ အိုင္အနီးသို႔ ဆင္းသက္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္အခါ အရွင္မဟာသာရိပုတၱရာက ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳ စုေပးကာ တာဝတိ ံသာနတ္ျပည္တြင္ ေဟာၾကားၿပီးေသာ ပဌာန္းတရားကို နာယူပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ရွင္သာရိပုတၱရာက ငါးရာေသာ တပည့္ရဟန္းတို႔အား သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးပါသည္။ ထိုအခါမွစ၍ လူ႔ျပည္ တြင္ အဘိဓမၼာ(၇)က်မ္း ထြန္းကားျပန္႔ပြားလာခဲ့ပါသည္။
၄။ပ႒ာန္းပစၥယုေဒၵသေခၚေသာ (၂၄)ပစၥည္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ = ၁။ေဟတုပစၥည္း။ ၂။အာရမၼဏပစၥည္း။ ၃။ အဓိပတိပစၥည္း။ ၄။အနႏၱရပစၥည္း။ ၅။သမနႏၱရပစၥည္း။ ၆။သဟဇာတပစၥည္း။ ၇။အညမညပစၥည္း။ ၈။ နိႆယပစၥည္း။ ၉။ဥပနိႆယပစၥည္း။ ၁၀။ပုေရဇာတပစၥည္း။ ၁၁။ပစၦာဇာတပစၥည္း။ ၁၂။အာေသဝန ပစၥည္း။ ၁၃။ကမၼပစၥည္း။ ၁၄။ဝိပါကပစၥည္း။ ၁၅။အာဟာရပစၥည္း။ ၁၆။ဣၿႏၵိယပစၥည္း။ ၁၇။စ်ာနပစၥည္း ၁၈။မဂၢပစၥည္း။ ၁၉။သမၸယုတၱပစၥည္း။ ၂၀။ဝိပၸယုတၱပစၥည္း။ ၂၁။အတၳိပစၥည္း။ ၂၂။နတၳိပစၥည္း။ ၂၃။ ဝိဂတပစၥည္း။ ၂၄။အဝိဂတပစၥည္း။
၅။ေဟတုပစၥည္းသရုပ္ =ေလာဘဟိတ္၊ ေဒါသဟိတ္၊ ေမာဟဟိတ္၊ အေလာဘဟိတ္၊ အေဒါသဟိတ္၊ အေမာဟဟိတ္ စုစုေပါင္း ဟိတ္ေျခာက္ပါးျဖစ္ပါသည္။ ထိုေျခာက္ပါးတို႔တြင္ အကုသိုလ္ဟိတ္သုံးပါး တို႔ကား ေလာဘဟိတ္၊ ေဒါသဟိတ္၊ ေမာဟဟိတ္။ ကုသိုလ္ဟိတ္သုံးပါးတို႔ကား အေလာဘဟိတ္ အေဒါသဟိတ္၊ အေမာဟဟိတ္ ဟူ၍ သံုးပါးစီရွိပါသည္။
၆။ဟိတ္ေျခာက္ပါး၏ အဓိပၸါယ္အက်ဥ္း = (က)ေလာဘဟိတ္ = လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း အေၾကာင္းရင္း။ (ခ)ေဒါသဟိတ္ = အမုန္းတရား ရန္ညိႈးထားျခင္းအေၾကာင္းရင္း။ (ဂ)မိုက္မဲေတြေဝျခင္း အေၾကာင္း ရင္း။ (ဃ)အေလာဘဟိတ္ = မလုိခ်င္ မတပ္မက္ျခင္း အေၾကာင္းရင္း။ (င)အေဒါသဟိတ္ = အမုန္းမပြား ရန္ညိွဳးမထားျခင္း အေၾကာင္းအရင္း။(စ)အေမာဟဟိတ္ = မမိုက္မဲ မေတြမေဝျခင္း အသိဉာဏ္ထင္ရွားျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္းရင္း။ (လိုရင္းတိုရွင္း အဓိပၸါယ္သာျဖစ္ပါသည္)
၇။ေဟတုပစၥည္း၏ သတၱိထူး = ေရေသာက္ျမစ္သည္ သစ္ပင္ႀကီးအား အစဥ္ႀကီးပြား၍ စည္ကား ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳေပးသကဲ့သို႔ ဟိတ္ေျခာက္ပါး တရားတို႔သည္ အတူတကြျဖစ္ေသာ စိတ္ ေစတသိက္ စိတၱဇရုပ္တို႔အား ႀကီးပြားခိုင္ျမဲေစရန္ အေၾကာင္းမူလသတၱိအေနအားျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ သတၱိ ထူးရွိပါသည္။ ေဆာင္ – ေရေသာက္ျမစ္ႏွယ္၊ ေက်းဇူးၾကြယ္၊ ႀကီးက်ယ္ေၾကာင္းရင္းမ်ား။
၈။ေဟတုပစၥည္း၏ အက်ိဳးတရားျဖစ္ေသာ ေဟတုပစၥယုပၸန္မ်ား = ဟိတ္ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ သဟိတ္ စိတ္ (၇၁)ပါး။ ေစတသိက္(၅၂)ပါး သဟိတ္စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ စိတၱဇရုပ္၊ သဟိတ္ပဋိသေႏၶႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ ကမၼဇရုပ္ ဤတရားတို႔သည္ ေဟတုပစၥည္း၏ အက်ိဳးပစၥယုပၸန္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
သဟိတ္စိတ္ (၇၁)ပါးအက်ဥ္း = လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္၏အေၾကာင္းရင္းမူလ ေလာဘမူစိတ္(၈)ပါး။ အမုန္းတရား ရန္ညိႈးပြားတတ္ေသာအေၾကာင္းရင္းမူလ ေဒါသမူစိတ္(၂)ပါး။ မိုက္မဲေတြေဝျခင္းအ ေၾကာင္းရင္းမူလ ေမာဟမူစိတ္(၂)ပါး။ ကာမဘုံ၌မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ဥ္လည္တတ္ျဖစ္တတ္ေသာ ကုသိုလ္ ဝိပါက္ ကိရိယာတည္းဟူေသာ ကာမေသာဘနစိတ္ (၂၄)ပါး။ ရူပဘုံ၌မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ဥ္လည္တတ္ျဖစ္တတ္ေသာ ကုသိုလ္ ဝိပါက္ ကိရိယတည္းဟူေသာ ရူပါဝစရစိတ္ (၁၅)ပါး။ အရူပ ဘုံ၌ မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ဥ္လည္တတ္ျဖစ္တတ္ေသာ ကုသိုလ္ ဝိပါက္ ကိရိယာတည္းဟူေသာ အရူ ပါဝစရစိတ္ (၁၂)ပါး။ ေလာကုတၱရာစိတ္ (၈)ပါး ေပါင္း (၇၁)ပါးျဖစ္ပါသည္။
ေလာဘမူစိတ္(၈)ပါး = (၁)ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း အယူမွားယြင္းစြာ သူတစ္ပါးတို႔ တိုက္တြန္းမႈမပါေသာ ေလာဘစိတ္။
(၂) ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း အယူမွားယြင္းစြာ သူတစ္ပါးတို႔ တိုက္တြန္းမႈပါဝင္ေသာ ေလာဘစိတ္။
(၃) ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း အယူမမွားယြင္းစြာ သူတစ္ပါးတို႔ တိုက္တြန္းမႈမပါဝင္ေသာ ေလာဘစိတ္။
(၄) ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း အယူမမွားယြင္းစြာ သူတစ္ပါးတို႔ တိုက္တြန္းမႈပါဝင္ေသာ ေလာဘစိတ္။
(၅)ရႊင္လန္း သည္လည္းမဟုတ္ စိတ္ညစ္သည္လည္းမဟုတ္ေသာ ဥေပကၡာႏွင့္တကြ အယူမွားယြင္း စြာ သူတစ္ပါးတို႔ တိုက္တြန္းမႈမပါဝင္ေသာ ေလာဘစိတ္။
၆။ရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ စိတ္ညစ္သည္လည္းမဟုတ္ေသာ ဥေပကၡာႏွင့္တကြ အယူမွားယြင္းစြာ သူတစ္ပါးတို႔ တိုက္တြန္းမႈပါဝင္ေသာ ေလာဘစိတ္။
(၇) ရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ စိတ္ညစ္သည္လည္းမဟုတ္ေသာ ဥေပကၡာႏွင့္တကြ အယူမမွားယြင္း စြာ သူတစ္ပါးတို႔ တိုက္တြန္းမႈမပါဝင္ေသာ ေလာဘစိတ္။
(၈) ရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ စိတ္ညစ္သည္လည္းမဟုတ္ေသာ ဥေပကၡာႏွင့္တကြ အယူမမွားယြင္း စြာ သူတစ္ပါးတို႔ တိုက္တြန္းမႈ ပါဝင္ေသာ ေလာဘစိတ္။
ေဒါသမူစိတ္ (၂)ပါး = (၁)ျပစ္မွားလိုေသာစိတ္ႏွင့္အတူတကြ ရန္ညိႈးအာဃာတယွဥ္ေသာ သူတစ္ပါး တို႔ တိုက္တြန္းမႈ မပါဝင္ေသာ ေဒါသစိတ္။
(၂) ျပစ္မွားလိုေသာစိတ္ႏွင့္အတူတကြ ရန္ညိႈးအာဃာတယွဥ္ေသာ သူတစ္ပါးတို႔ တိုက္တြန္းမႈ ပါဝင္ ေသာ ေဒါသစိတ္။
ေမာဟမူစိတ္ (၂) = (၁)ရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ စိတ္ညစ္သည္လည္းမဟုတ္ေသာ ဥေပကၡာႏွင့္ တကြေသာ ယုံမွားသံသယႏွင့္ယွဥ္ေသာ ေမာဟစိတ္တစ္ပါး။
(၂) ရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ စိတ္ညစ္သည္လည္းမဟုတ္ေသာ ဥေပကၡာႏွင့္တကြေသာ ပ်ံ႕လြင့္ ေတြေဝလြင့္ေမ်ာျခင္းႏွင္ယွဥ္ေသာ ေမာဟစိတ္တစ္ပါး။
ကာမာဝစရေသာဘနစိတ္ (၂၄)ပါးအက်ဥ္း = ကာမာဝစရကုသိုလ္စိတ္(၈)ပါး၊ ကာမာဝစရဝိပါက္စိတ္ (၈)ပါး၊ ကာမာဝစရကိရိယာစိတ္ (၈)ပါး ေပါင္း (၂၄)ပါး။
ကာမာဝစရကုသိုလ္စိတ္(၈)ပါး =(၁)ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း အသိိဉာဏ္ရွိစြာ သူတစ္ပါးတိုက္တြန္းမႈ မပါဝင္ ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၂)ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း အသိဉာဏ္ရွိစြာ သူတစ္ပါးတို႔တိုက္တြန္းမႈပါဝင္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၃)ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း အသိဉာဏ္ကင္းစြာ သူတစ္ပါးတို႔တိုက္တြန္းမႈမပါဝင္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၄)ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း အသိဉာဏ္ကင္းစြာ သူတစ္ပါးတို႔တိုက္တြန္းမႈ ပါဝင္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၅)ရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ မရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ အသိဉာဏ္ရွိစြာ သူတစ္ပါးတိုက္တြန္းမႈ မပါဝင္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၆)ရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ မရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ အသိဉာဏ္ရွိစြာ သူတစ္ပါးတိုက္တြန္းမႈ ပါဝင္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၇)ရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ မရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ အသိဉာဏ္ကင္းစြာ သူတစ္ပါးတိုက္ တြန္းမႈ မပါဝင္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၈)ရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ မရႊင္လန္းသည္လည္းမဟုတ္ အသိဉာဏ္ကင္းစြာ သူတစ္ပါးတိုက္ တြန္းမႈ ပါဝင္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
မွတ္ခ်က္ ကာမာဝစရဝိပါက္စိတ္(၈)ပါး၊ ကာမာဝစရကိရိယာစိတ္(၈)ပါးကိုလည္း အထက္ပါအတိုင္း ကုသိုလ္စိတ္ ေနရာတြင္ ဝိပါစိတ္၊ ကိရိယာစိတ္ေျပာင္းရုံသာျဖစ္ပါသည္။ ဝိပါက္စိတ္ဆိုသည္မွာ အက်ဳိးခံစားေသာစိတ္ျဖစ္သည္။ ကိရိယာစိတ္ဆိုသည္မွာ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တို႔သည္သႏၱာန္၌သာျဖစ္ ေပၚေလ့ရွိေသာ ျပဳကာမတၱ မည္သည့္အက်ိဳးမွ ေပးႏိုင္ခြင့္မရွိေသာစိတ္ျဖစ္သည္။
ရူပါဝစရစိတ္ (၁၅)ပါးအက်ဥ္း = ရူပါဝစရကုသိုလ္စိတ္(၅)ပါး။ ရူပါဝစရဝိပါက္စိတ္(၅)ပါး။ ရူပါဝစရ ကိရိယာစိတ္ (၅)ပါး ေပါင္း(၁၅)ပါးျဖစ္ပါသည္။
(
က)ရူပါဝစရကုသိုလ္စိတ္(၅)ပါး = (၁) ၾကံစည္မႈ သုံးသပ္မႈ ၾကည္ႏူးမႈ ခ်မ္းသာမႈ တည္ၾကည္ခိုင္မာမႈ တည္းဟူေသာ စ်ာန္အဂၤါငါးပါးႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ပထမစ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္။
(၂)သုံးသပ္မႈ ၾကည္ႏူးမႈ ခ်မ္းသာမႈ တည္ၾကည္ခိုင္မာမႈတည္းဟူေသာ စ်ာန္အဂၤါေလးပါးႏွင့္တကြျဖစ္ ေသာ ဒုတိယစ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္။
(၃)ၾကည္ႏူးမႈ ခ်မ္းသာမႈ တည္ၾကည္ခိုင္မာမႈတည္းဟူေသာ စ်ာန္အဂၤါ သုံးပါးႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ တတိယစ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္။
(၄)ခ်မ္းသာမႈ တည္ၾကည္ခိုင္မာမႈတည္းဟူေသာ စ်ာန္အဂၤါ ႏွစ္ပါးႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စတုတၳစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္။
(၅)ဥေပကၡာျပဳမႈ တည္ၾကည္ခိုင္မာမႈတည္းဟူေသာ စ်ာန္အဂၤါတို႔ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ပဥၥမစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္။
မွတ္ခ်က္ – ရူပါဝစရဝိပါက္စိတ္ (၅)ပါး၊ ရူပါဝစရကိရိယာစိတ္(၅)ပါးကိုလည္း အထက္ပါနည္းအတိုင္း ကုသိုလ္စိတ္ေနရာတြင္ ဝိပါက္စိတ္ ကိရိယာစိတ္ေျပာင္းၿပီး ေရတြက္ပါ။
အရူပါဝစရစိတ္ (၁၂)ပါးအက်ဥ္း = အရူပါဝစရကုသိုလ္စိတ္(၄)ပါး။ အရူပါဝစရဝိပါက္စိတ္(၄)ပါး။ အရူပါဝစရ ကိရိယာစိတ္ (၄)ပါး ေပါင္း(၁၂)ပါး။
အရူပါဝစရကုသိုလ္စိတ္(၄)ပါး = (၁)အဆုံးမရွိေသာ ေကာင္းကင္ပညတ္လွ်င္အာရုံရွိေသာ အာကာ နဥၥာယတနစ်ာန္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၂)ပထမာရုပၸဝိညာဏ္လွ်င္ အာရုံရွိေသာ ဝိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၃)စိုးစဥ္းအနည္းငယ္မွ် အၾကြင္းမရွိေသာ ပထမာရုပၸဝိညာဏ္၏ နတၳိေဘာပညတ္လွ်င္ အာရုံရွိေသာ အာကိဥၥညာယတနစ်ာန္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
(၄)ရုံ႕ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာသညာကားမရွိ သိမ္ေမြ႔ေသာသညာမရွိသည္မဟုတ္ေသာ ေနဝသညာနာ သညာယတနစ်ာန္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္။
မွတ္ခ်က္ – အရူပါဝစရဝိပါက္စိတ္(၄)ပါး၊အရူပါဝစရကိရိယာစိတ္(၄)ပါးတို႔ကိုလည္း အထက္ပါအတိုင္း ကုသိုလ္စိတ္ေနရာတြင္ ဝိပါက္စိတ္ ၊ ကိရိယာစိတ္ေျပာင္း၍ ေရတြက္ပါ။
ေလာကုတၱရာစိတ္(၈)ပါးအက်ဥ္း = မဂ္စိတ္(၄)ပါး။ ဖိုလ္စိတ္(၄)ပါး ေပါင္း (၈)ပါး။
(က)မဂ္စိတ္(၄)ပါး = (၁)ေသာတာပတၱိမဂ္စိတ္။ (၂)သကဒါဂါမိမဂ္စိတ္။ (၃)အနာဂါမိမဂ္စိတ္။ (၄)အရဟတၱမဂ္စိတ္။
(ခ)ဖိုလ္စိတ္(၄)ပါး = (၁)ေသာတာပတၱိဖိုလ္စိတ္။ (၂)သကဒါဂါမိဖိုလ္စိတ္။ (၃)အနာဂါမိဖိုလ္စိတ္။ (၄)အရဟတၱဖိုလ္စိတ္။
သဟိတ္စိတ္ (၇၁)ပါး ၿပီးပါၿပီ။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္
အရွင္ဇဝန (ကုန္းေဇာင္း)
No comments:
Post a Comment